Ο Χριστός ανέστησε τη χωμάτινη φύση μας .
Την έκανε άφθαρτη.
Δεν υπάρχει άλλη πηγή αθανασίας εκτός από την Ανάσταση.
Αυτό που λέμε αθανασία της ψυχής δεν είναι τίποτε άλλο παρά:
Η Εν Θεω Ταυτοτης Του Ανθρωπινου Προσωπου.
Το Προσωπο Μας Ειναι Το Ιδιο και στην κατάσταση της φθοράς και στην κατάσταση της αφθαρσίας, και πρίν από την Ανάσταση και μετά.
Δεν υπάρχει Χρονική Διάσταση σ’ αυτό που ονομάζουμε Μετά Θάνατον Ζωή Της Ψυχής, αφού τα πρόσωπά μας, μετά το θάνατο και τη διάλυση του σώματος, είναι εν χειρί Θεού, και εν Θεώ δεν υπάρχει χρόνος.
Δεν Ζουν Οι Ψυχες Μια Αλλη Δικη Τους Αυτονομη Ζωη Μετα Θανατον,Αφου Δεν Ειναι Φυσεις, Αλλα Προσωπα.
Πώς να καταλάβουν οι άνθρωποι τέτοια μυστήρια;
Πόσο εύκολη είναι η ολίσθηση στον ειδωλολατρικό ορθολογισμό
Δεν Ζουν Οι Ψυχες Μετα Θανατον, Σε Μια Κατασταση Ασωματου Υπαρξεως, Σαν Πνευματικες Φυσεις Που Χωρισθηκαν Απο Το Σωμα Τους.
Την κατασταση του θανατου Ουδεποτε Την Περιεγραψε Η Εκκλησια, γιατι δεν ειναι κατασταση φυσικη για να περιγραφει.
Ειναι διατηρηση του προσωπου, της υποστασεως του ειναι μας, εν θεω. Ο,τι ειναι εν θεω ειναι εξω απο τη φυση και δεν περιγραφεται.
Οι Ψυχες Δεν Εχουν Αμεση Επαφη Με Τους Ζωντες, Ουτε Καταλαβαινουν, Ουτε Αισθανονται Τον Κοσμο Και Τον Χρονο Που Κυλαει.
Εν Τουτοις, Οι Ψυχες, Τα Προσωπα Των Αγιων, Δεχονται Τις Προσευχες Μας Και Απαντουν Σ’ Αυτες.Αυτό, όμως, Δεν Γίνεται Με Κάποιο Φυσικό Τρόπο.Τις Προσευχες Μας Προς Τους Αγιους,τις δεχεται ο θεος Και Οι Αγιοι
Δια Του Θεου Απαντουν Και Παρεμβαινουν.
Δεν έχουν Αυθυπαρξία και ομως, οι νεκροι υπαρχουν και ζουν, όχι εν χρόνω και όχι κατά φύση, αλλα κατα θεον.
Το μυστήριο της διακρίσεως της φύσεως και των προσώπων είναι το βασικώτερο της πίστεώς μας.
Τα μυστηρια δεν τα καταλαβαινουμε αλλα τα ζουμε. Όποιος ζεί την Ορθοδοξία κάτι καταλαβαίνει απ’ όσα είπαμε.
Οι άλλοι προσπαθούν να καταλάβουν τα μυστήρια με το μυαλό..αλλα τα μυστηρια δεν χωρουν στο μυαλο.
Αυτή η ενανθρώπιση του Λόγου έδωσε στη φύση μας το Αποτύπωμα του Προσώπου του Λόγου του Θεού, έκανε τον άνθρωπο εικόνα του Θεού.
Το πρόσωπο είναι που μας κάνει ανθρώπους
Το πρόσωπο είναι που γεφυρώνει την πρό την αναστάσεως φθαρτή φύση μας με την άφθαρτη φύση που θά μας δώσει η Ανάσταση.
Αυτη Η Αναστημενη Φυση Ηδη Υπαρχει Στο Προσωπο Του Χριστου.
ό,τι ειμαστε, ειμαστε εν Χριστω.
Θά βγούμε από τη σύγχυση γιά το τι είναι ο άνθρωπος μόνον αν καταλάβουμε ότι ο Χριστός είναι η ίδια η Ρίζα του Είναι μας, και το Θεμέλιο της ύπαρξής μας.
Λέγει ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ στό μαθητή του Μοτοβίλωφ:
Έχουμε γίνει πάρα πολύ Απρόσεκτοι στό έργο της Σωτηρίας μας.
Κι απ’ αυτό προέρχεται το ότι πολλά χωρία της Αγίας Γραφής δεν τα παίρνουμε με την έννοια που τους ταιριάζει.Κι όλα αυτά, επειδή Δεν Ζηταμε Τη Χαρη Του Θεου και Δεν Της Επιτρέπουμε, Εξ Αιτίας Της Υπερηφανίας Μας,να εισχωρήσει στις ψυχές μας και δεν έχουμε τον πραγματικό φωτισμό, που στέλνει ο Θεός σ’ όλες τις ψυχές, που πεινούν και διψούν τη δικαιοσύνη του.
Να ένα παράδειγμα.
Πολλοί ερμηνεύουν, ότι όταν η Βίβλος λέει:
Και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χούν από της γής, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν ( Γεν. β΄ 7 ),
Αυτο Σημαινει Πως Μεχρι Τη Στιγμη Εκεινη Ο Αδαμ Δεν Ειχε Ψυχη Και Ανθρωπινο Πνευμα, Αλλα Ηταν Μονο Σαρκα, Πλασμενη Απο Λασπη Της Γης.
Η ερμηνεια αυτη ειναι λαθος. Οι Θεός εδημιούργησε τον Αδάμ από χωμα της γής, Αλλά Τον Ανέδειξε σε Μια Σύνθεση Ψυχής Και Σώματος, ώστε ο απόστολος Παύλος να βεβαιώνει:
Ολόκληρον ημών το πνεύμα και η ψυχή και το σώμα αμέμπτως εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού τηρηθείη (Α΄ Θεσσαλ. ε΄, 23).
Και τα τρία αυτά μέρη της ύπαρξής μας ήταν δημιουργημένα από χωμα της γής.
Ο Αδάμ δεν πλάστηκε ένα νεκρό δημιούργημα.
Έγινε μια ζωντανή ύπαρξη, όμοια με τα άλλα έμψυχα πλάσματα του Θεού, που ζούσαν στη γή. Όμως, κάτι που έχει βασική σημασία είναι τούτο:
Αν ο Θεός δεν εμφυσούσε, ύστερα από τη δημιουργία του, στό πρόσωπο του Αδάμ Την Πνοην Της Ζωης, Δηλαδη, Την Χαρη Του Αγιου Πνευματος, Που Εκπορευεται Απο Τον Πατερα Και Αναπαυεται Στον Υιο Και Στελλεται Στον Κοσμο Απο Τον Υιο...
Τότε ο Αδάμ, αν και ήταν το τελειότερο ανάμεσα στα δημιουργήματα του Θεού, σαν το στεφάνι των επιγείων δημιουργημάτων, θά ’μενε χωρίς να έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα, που ανυψώνει τον άνθρωπο και τον εξομοιώνει με το Θεό.
Θά ήταν ο ίδιος μ’ όλα τα άλλα δημιουργήματα, που έχουν σώμα, ψυχή και πνεύμα κατά γένος αυτών
Αλλα δεν Εχουν Μεσα Τους Το Άγιο Πνευμα.
Όταν ο Κύριος ενεφύσησε στό πρόσωπο του Αδάμ πνοήν ζωής, τότε, σύμφωνα με την έκφραση του Μωϋσέως,
Εγενετο Ο Αδαμ Εις Ψυχην Ζωσαν (Γεν. β΄ 7). Δηλαδή έγινε όμοιος με το Θεό, αθάνατος, όπως αυτός, εις τους αιώνες των αιώνων.
Έχουμε, εδώ, μια καθαρή πατερική φωνή που μας βεβαιώνει ότι:
1. Η συνηθισμένη εξήγηση των σημερινών Χριστιανών, ότι ο Αδάμ δημιουργήθηκε από το Θεό σαν ένα πήλινο άγαλμα ή σαν ένα πτώμα και ότι η πνοή που ο Θεός εμφύσησε στό πρόσωπό του Ήταν Δήθεν Η Ψυχή, προέρχεται από το γεγονός ότι: Έχουμε Ξεφύγει Από Την Απλότητα Της Αρχικής Χριστιανικής Γνώσης, Γιατί Η Υπερηφανεια Του Νου Μας Δεν Επιτρεπει Στη Χαρη Του Θεου Να Κατοικησει Στις Ψυχες Μας,Γι’ Αυτο Και Δεν Εχουμε Αληθινη Φωτιση Απο Τον Κυριο Και Εφευρισκουμε Μυθους.
2. Ο Αδαμ, Πριν Δεχθει Την Πνοη Του Θεου, Ηταν Ενα Ζωντανο Ον, Οπως Ολα Τα Αλλα Ζωα Στη Γη Με Ολες Τις Φυσικες Του Ιδιοτητες, Εχοντας Πνευμα, Ψυχη, Μυαλο, Καρδια, Οπως Εχουν Ολα Τα Ζωα, Το Καθενα Κατα Το Ειδος Του.
3. Η Πνοη Του Θεου
Δεν Έχει Φυσικό, Βιολογικό ή Ψυχολογικό Νόημα, Δεν Είναι Κάποιο Από Τα Φυσικά Συστατικά Του Ανθρώπου,Αλλα Ειναι Η Ακτιστη Ενεργεια Του Αγιου Πνευματος Δοσμενη Στον Ανθρωπο Απο Το Χριστο.
Αυτη Η Πνοη Του Θεου
Η Ακτιστη Ενεργεια Του Αγιου Πνευματος Ειναι Η Ιδια Μ’ Αυτην Που Φυτευεται Στους Χριστιανους Σαν Σπορος Απο Την Εκκλησια Κατα Το Άγιο Βαπτισμα Και Η Οποια, Αν Η Ελευθερια Του Ανθρωπου Επιτρεψει, Βλασταινει Την Αγιοτητα Και Δινει Τους Καρπους Του Αγιου Πνευματος.
Αυτό κατά το οποίο ο άνθρωπος πραγματικά Διαφέρει από τα άλλα ζώα είναι ότι αυτός, σε αντίθεση με τα ζώα, έχει τη δυνατότητα να δεχθεί την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.
Αυτό που δίνει στον άνθρωπο αυτή τη δυνατότητα, πάντως, Δεν Είναι Η Βιολογική Του Ανωτερότητα,
Δεν Είναι Η Ανωτερότητα Του Μυαλού.
Αυτή τη δυνατότητα που έχει ο άνθρωπος να δεχθεί, αν το θελήσει, την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος δεν τη δίνει σ’ αυτόν τίποτε το φυσικό.Του την δίνει το γεγονός ότι:
Ο Ανθρωπος Ειναι Δημιουργημενος Κατ’ Εικονα Του Θεου (Γεν. α΄ 27),
Δηλαδη Προσωπο Γεν. β΄ 7.
Και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χούν από της γής, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος Εις Ψυχήν Ζώσαν.
Μας δίνει εδώ, η Αγία Γραφή,Τρείς Οντολογικές Αλήθειες γιά τον άνθρωπο..
α.- Από την πλάση του Ο Άνθρωπος Είναι Χώμα.
β.- Το εμφύσημα ο Θεός το έδωσε σε κάτι που το ονομάζει Το Πρόσωπον Αυτού.
γ.- Το εμφύσημα είναι Πνοή Ζωής, που έκανε τον άνθρωπο Εις Ψυχήν Ζώσαν.Δηλαδή:
Ο άνθρωπος είναι χώμα όπως όλα τα κτίσματα, που όμως έχει πρόσωπο επάνω στό οποίο ο Θεός ενεφύσησε πνοήν ζωής, που τον έκανε Ζωντανή Ψυχή.
Γιά να καταλάβουμε καλύτερα τη διάκριση ανάμεσα σε Ψυχή, απλώς, και σε Ζωντανή Ψυχή πρέπει να θυμηθούμε τα όσα είπε ο Χριστός σ’ αυτόν που ήθελε μέν να τον ακολουθήσει, αλλά ζήτησε την άδεια να πάει πρώτα να θάψει τον νεκρό πατέρα του.
Του είπε ο Χριστός:
Άφες Τους Νεκρους Θαπτειν Τους Εαυτων Νεκρους
Από αυτό φαίνεται καθαρά ότι ο Κύριος θεωρεί Νεκρούς όλους τους ανθρώπους Που Δεν Εχουν Ζωντανη Κοινωνια Με Το Θεο,Ανεξάρτητα Από Το Αν Είναι Βιολογικά Ζωντανοί ή Βιολογικά Νεκροί.Όλοι Ειναι Ουσιαστικα Νεκροι Μονο Που Οι Βιολογικα Ζωντανοι Μπορουν Να Θαψουν Τους Βιολογικα Νεκρους.Επομένως, Αυτό Που Κάνει τον άνθρωπο πραγματικά ζωντανό, αυτό που τον κάνει Ψυχήν Ζώσαν, Δεν Είναι Κάτι Που Βρίσκεται Σε Όλους Τους Ανθρώπους.Ειναι Κατι Που Διδεται Μονον Σ’ Αυτους Που Εχουν Την Προαιρεση Να Το Δεχθουν, Σ’ Αυτους Που Το Θελουν Ελευθερα.Δεν είναι ένα φυσικό συστατικό του ανθρώπου, όπως θά ήταν η ψυχή,Αλλα Μια Υπερφυσικη Θεια Δωρεα Και Ενεργεια, Η Δωρεα Και Ακτιστη Ενεργεια Της Χαριτος Του Αγιου Πνευματος.
Η Αποκτηση Αυτης Της Δωρεας Του Αγιου Πνευματος
Ειναι: Ο Σκοπος Της Ζωης Μας,
όπως τόσο παραστατικά το δίδαξε ο άγιος Σεραφείμ στό μαθητή του Μοτοβίλωφ.Γι’ αυτό είμαστε δημιουργημένοι και σ’ αυτό είμαστε καλεσμένοι.
Ο Παραδεισος Και Οι Απεναντι.
Που βρίσκεται ο Παράδεισος;
Τι έγινε, τέλος πάντων, έκείνος ο Παράδεισος όπου έζησε ο Αδάμ και η Εύα και όπου περπατούσε ο Θεός; Τι σχέση έχει ο παλιός εκείνος Παράδεισος μ αυτόν που περιμένουμε στον Μέλλοντα Αώνα της Καινής Γής; Τι σχέση έχει με τη νέα Ιερουσαλήμ;
Παραδεισος Ειναι Ο,τι Και Οποιος Δεχεται Την Ακτιστη Θεια Ενεργεια Του Αγιου Πνευματος. Καθε Αγιος Ειναι Παραδεισος.
Η εκκλησία του Χριστού είναι Παράδεισος.
Στη ζωή πολλών αγίων βλέπουμε τον κόσμο γύρω τους να Μεταμορφώνεται σε μια γωνιά του αρχαίου Παραδείσου, κυρίως τον κόσμο των άλογων όντων.Τα ζώα και τα φυτά συμπεριφέρονται σαν κι αυτά που βρίσκονταν στον Παράδεισο.
Το ίδιο συμβαίνει και στους ανθρώπους με Καλή Προαίρεση.Ακόμη και η φύση αποκτά παραδείσιες ιδιότητες. Η φωτιά δεν τους καίει, περπατούν πάνω στα νερά, πετούν στον αέρα, τα δηλητήρια δεν τους πειράζουν, οι αρρώστιες θεραπεύονται, το κρύο δεν τους ενοχλεί.
Η Χάρις του αγίου Πνεύματος ακτινοβολεί γύρω τους και ευεργετεί τη γύρω τους κτίση.
Ο αρχαίος Παράδεισος ήταν συγκεκριμένος, καλά καθορισμένος και σαφώς περιγραμμένος τόπος σε ορισμένο γεωγραφικό χώρο.
Και εφύτευσεν ο Θεός παράδεισον εν Εδέμ κατά ανατολάς.Η υπόλοιπη γή ήταν στην κατάσταση που την ξέρουμε.
Ο Παράδεισος ήταν μία νησίδα της Χάρης του Θεού πάνω στη γή.
Έξω από τον Παράδεισο τα ζώα συνέχιζαν να τρώνε το ένα το άλλο, τα φυτά να μαραίνονται και να αποσυντίθενται, η ζωή ήταν όπως πάντα και όπως θά συνεχίσει να είναι μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.
Αυτο Που Ισως Ξενισει Την Αντιληψη Μας Και Μας Φανει Πρωτακουστο Ειναι:
Οτι Εξω Απο Τον Παραδεισο Δεν Ζουσαν Μονο Ζωα Και Φυτα,
Αλλα Και Ανθρωποι, Πληθη Ανθρωπων
Εν τούτοις, η Αγία Γραφή μας αφήνει σαφώς να εννοήσουμε την πραγματικότητα αυτή, αρκεί να προσέξουμε λίγο μελετώντας την:
Όταν ο Θεός, μετά την παρακοή, εξέβαλε τον Αδάμ και κατώκησεν αυτόν απέναντι του παραδείσου της τρυφής
Ο Αδαμ Και Η Ευα Απεκτησαν Δυο Παιδια, Τον Καϊν
Και Τον Άβελ.
Στη συνομιλία του Κάιν με το Θεό, μετά την αδελφοκτονία, ακούμε τον Κάϊν να λέγει στό Χριστό:
Ει εκβάλεις με σήμερον από προσώπου της γής και από προσώπου σου κρυβήσομαι, και έσομαι στένων και τρέμων επί της γής,
Και Έσται Πάς Ο Ευρίσκων Με, Αποκτενεί Με.Και είπεν αυτώ Κύριος ο Θεός:
ουχ ούτως, Πάς Ο Αποκτείνας Κάιν επτά εκδικούμενα παραλύσει. Και έθετο Κύριος ο Θεός σημείον τω Κάιν του μη ανελείν αυτόν Πάντα τον ευρίσκοντα αυτόν.
Ο Χριστός δίνει στον Κάιν σημείον, ώστε όποιος τον βρεί να μήν τον σκοτώσει (Γεν. δ΄ 14-15).
Σημειον στην πιστη μας ειναι ενα και μοναδικο:
Ο Σταυρος. Σφραγισε, Δηλαδη, Ο Θεος Τον Καιν Με Το Σημειο Του Σταυρου, Που Προστατευει Απο Καθε Κακο.
Η Αντωνυμια Πας Χρησιμοποιειται Αποκλειστικα Για Προσωπα, Δηλαδη Για Ανθρωπους, Ουδεποτε Για Ζωα. Επομενως,
Ο Καιν Κινδυνευε Απο Αλλους…. Ανθρωπους.
Δεν Υπηρχαν Πανω Στη Γη Μονον Αυτος Και Οι Γονεις Του, Αλλα Και Αλλοι Ανθρωποι.
Άλλο Θεμα
Ειναι Η Γυναικα Του Καιν.
Ποιά ήταν αυτή; Αυτοί που ισχυρίζονται ότι ο Κάιν Παντρεύτηκε Κάποια Αδελφή Του Ξεχνουν Οτι Ο Αδαμ Και Η Ευα Δεν Απεκτησαν Αλλα Παιδια Μετα Το Θανατο Του Άβελ, Παρά Μόνον Αφού Πέρασαν Διακόσια Τριάντα Χρόνια.
Έγνω δε Αδάμ Εύαν την γυναίκα αυτού, και συλλαβούσα έτεκεν υιόν, και επωνόμαστε το όνομα αυτού Σήθ, λέγουσα: εξανέστησε γάρ μοι ο Θεός σπέρμα έτερον αντί Άβελ όν απέκτεινε Κάιν.Εζησε Δε Αδαμ Τριακοντα Και Διακοσια Ετη, και εγένησε κατά την ιδέαν αυτού και κατά την εικόνα αυτού και επωνώμασε το όνομα αυτού Σήθ. Εγένοντο δε αι ημέραι του Αδάμ, άς έζησε μετά το γεννήσαι αυτόν τον Σήθ, έτη επτακόσια,και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας (Γεν. δ΄ 25 25, ε΄ 3).
Οι θυγατέρες λοιπόν του Αδάμ και της Εύας αναφέρονται… Μονο Μετα Τη Γεννηση Του Σηθ.
Δεν περίμενε, βέβαια, ο Κάιν διακόσια τριάντα χρόνια γιά να παντρευτεί. Εξ’ άλλου η Γένεση αναφέρει τη γυναίκα του Κάιν αμέσως μετά τη συνομιλία που είχε ο Κάιν με το Χριστό και το σφράγισμά του με το σημείο του σταυρού .
Άς αφήσουμε ότι αυτοί που ισχυρίζονται ότι ο Κάιν παντρεύτηκε κάποια αδελφή του Αποδεχονται Σαν Κατι Φυσικο Την Αιμομιξια.
Αμέσως μετά τη γέννηση του πρώτου του παιδιού ο Κάιν οικοδόμησε μια ολόκληρη πόλη. Και έγνω Κάιν την γυναίκα αυτού, και συλλαβούσα έτεκε τον Ενώχ. Και ήν οικοδομών πόλιν και επωνόμασε την πόλιν επί τω ονόματι του υιού αυτού, Ενώχ” (Γεν. δ΄ 17).
Γιά ποιούς κατασκευάζει ο Κάιν μια ολόκληρη πόλη; Γιά την τριμελή οικογένειά του;
Ποιά ήταν η γυναίκα του Ενώχ;
Ο Κάιν ήταν γεωργός και ο Άβελ ποιμήν προβάτων. Στους άμεσους απογόνους του Κάιν βρίσκουμε κτηνοτρόφους, τον εφευρέτη του ψαλτηρίου και της κιθάρας, σιδηρουργούς, όπως ο Θόβελ, που “ήν σφυροκόπος χαλκεύς χαλκού και σιδήρου (Γεν. δ΄ 22).
Όλα αυτά πρίν αποκτήσουν ο Αδάμ και η Εύα τον τρίτο τους γυιό, τον Σήθ.Είμαστε, δηλαδή, στη σχετικά πρόσφατη γιά την ανθρωπότητα Εποχή Του Σιδήρου, ενώ ακόμη ο Αδάμ και η Εύα ζούν. Αν υπολογίσουμε τα χρόνια της ζωής του Αδάμ και των απογόνων του βρίσκουμε ότι ο Αδάμ πρέπει να έχει ζήσει πολύ πρόσφατα, Δηλαδη Περιπου 5500 Χρονια Προ Χριστου. Αυτή είναι πάρα πολύ πρόσφατη περίοδος στην ανθρώπινη ιστορία.
Υπηρχαν, Επομενως, Εξω Απο Τον Παραδεισο Οχι Απλως Ανθρωποι, Αλλα Παρα Πολλοι Ανθρωποι.
.jpg)
