Άνοιξα τα μάτια και είδα πως όλα είναι καλά όπως πριν, ή τουλάχιστον θα γινόταν ξανά όπως πριν.
Δύσκολες μέρες για μένα , ένα πρόβλημα υγείας ήρθε στα 17 Μου, απροειδοποίητα λες και ήμουν έτοιμη να το ζήσω!
Εβαλα κι εγώ το χεράκι μου βέβαια.. άγχος για το οτιδήποτε.. Άγχος για τις εξετάσεις, άγχος για τους φίλους, άγχος… άγχος για όλα.
Με τα πολλά οι μέρες του χειρουργείου πλησίαζαν χωρίς όμως εγώ να είμαι έτοιμη.
Φοβόμουν, ανησυχούσα, ένιωθα δειλή κ αδύναμη. Αδύναμη κυρίως
Δεν ήθελα να γίνει ,ήθελα να ζήσω ήμουν τόσο μικρή κ ήταν τόσο άδικο..κάποιες σκέψεις μου ήταν αυτές!
Ήθελα λέει να οργανώσω ένα μεγάλο πάρτι αποχαιρετισμού
Έκλαιγα και ήμουν θλιμμένη συνεχώς, μπορούσα απλά να κοιμάμαι και να μην σκέφτομαι, γιατί έτσι εγώ ξεχνούσα το πρόβλημά μου!
Ήρθε η ώρα και πήγαμε.
Σκεφτόμουν να φύγω και να μην προχωρήσουμε στη διαδικασία ήμουν δειλή ή δυνατή που δεν έφυγα τελικά; Δυνατή φυσικά δεν θέλει και ερώτημα!
Μετά την εγχείρηση ήρθε και η εντατική!
Ανοίγω τα μάτια και χαμογελάω πιο δυνατή από πότε!
Μπράβο μου νιώθω περήφανη γι’ αυτό!
Ούτε εγώ δεν το πίστευα, μπορούσα και τα είχα καταφέρει και τώρα όλα είναι καλά!
Μια εμπειρία ήταν, όχι ότι πρέπει να έχουμε εμπειρίες από τα πάντα αλλά οκ μάλλον έπρεπε!
Τώρα 7,5 χρόνια μετά έτοιμη πλέον να μιλάω για εκείνη τη δύσκολη φάση της ζωής μου, αν με ρωτήσεις πώς βγήκα από αυτή τη δοκιμασία πιο ώριμη, πιο δυνατή και αφού μπόρεσα αυτό τότε μπορώ τα πάντα.
Α! και με πιο γερό κεφάλι, να τα λέμε κ αυτά, ολόκληρο χειρουργείο του κάναμε!!
Είναι η δύναμη που όλοι έχουμε μέσα μας και δεν το ξέρουμε μέχρι να έρθει αυτή η δύσκολη στιγμή
(όποια κ αν είναι αυτή) και να την ανακαλύψουμε!
Μην περιμένεις από κανένα να σου «δώσει» δύναμη, ψάξε μέσα σου θα τη βρεις μόνος σου.
Μην ξεχνάς πως δεν πρέπει να αφήσεις ποτέ κανέναν να σε κάνει να νιώσεις αδύναμος . Πίστεψε σε σένα και θα εκπλαγείς από το πόση δύναμη έχεις μέσα σου… έτσι ξαφνικά!
Η ΕλευθερίαΑρβανιτακη ,λέει το θαυμασιο τραγουδι σε στιχους του Νομπελίστα μας
¨Δευτερη ζωή δεν έχει¨
κι εμεις όλοι καθομαστε και σχολιάζουμε τι δεν έκανε ο Α, ο Β,
και αν θα παντρευονται οι ομοφυλοφιλοι..
Πες μου Αντωνη, ειλικρινά ,ποιος απ όλο αυτό το¨μικροβιακό φορτίο¨ των πολιτικων που διαχειρίζεται τη ρευστότητα μας, όχι φυσικα την οικονομικη ,νοιαζεται για το μετα ;
Κανεις !
Ολοι στη ζωή τους
¨ σαν άλλοι¨ πορευτηκαν, μη πονταροντας πως εχουμε
μόνο μιαν ευκαιρία,
Δευτερη ζωή δεν έχει
Κι οΠαπαδημητριουπου εγραψε τη μουσική έχει προβληματα με την υγεία του .
Βιωματικό και γι αυτον το τραγούδι.
Φυσικά έχουμε και τα υπέροχα ψαρια που το 72% των συνανθρωπων μας σνομπάρει,και προτιμα να τρωει σαπια κρεατα , γερμανικά , μια και το 80% του μοσχαρισιου είναι γερμανικό γαλλικα κι ολλανδικά.
Βλέπεις τωρα που κολλαει;
Σαλότης τρέλλα ζαβαρακατραανεμια, που ελεγε ο Μαρκόπουλος τοτε το 69.
Να σου πω και το άλλο Αρκετοι μούγραψαν σχετικά Ενας δε ΩρΛ στο μονο που διαφωνησε ηταν στην λεπτομερη αναφορά μου σε ψάρια
Μια σιωπηλή τραγωδία εκτυλίσσεται σήμερα στα σπίτια μας και αφορά στα παιδιά μας. Τα παιδιά μας βρίσκονται σε μια συναισθηματική κατάσταση καταστροφική
Τα τελευταία 15 χρόνια, οι ερευνητές μας πρόσφεραν στατιστικές κάθε φορά και πιο ανησυχητικές σχετικά με την οξυμένη και επίμονη αύξησης παιδικής ψυχασθένειας που τώρα έχει φτάσει αναλογίες επιδημίας.
Οι στατιστικές δεν ψεύδονται:
• 1 κάθε 5 παιδιά έχει προβλήματα ψυχικής υγείας • παρατηρήθηκε αύξηση 43% στη Δ.Ε.Π.Υ.( Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας) • παρατηρήθηκε αύξηση 37% στην εφηβική κατάθλιψη • παρατηρήθηκε αύξηση 200% στον αριθμό των παιδικών (μεταξύ 10 και 14 ετών) αυτοκτονιών
Τι συμβαίνει και τι κάνουμε λάθος;
Τα σημερινά παιδιά βρίσκονται σε υπερδιέγερση και είναι γεμάτα υλικά δώρα, αλλά στερούνται των βασικών για μια υγιή παιδική ηλικία, όπως: • συναισθηματικά διαθέσιμους γονείς • όρια ξεκάθαρα βαλμένα • υπευθυνότητες • ισορροπημένη διατροφή και επαρκή ύπνο • κίνηση εν γένει, ειδικά. Όμως, στην ύπαιθρο • δημιουργικό παιχνίδι, κοινωνική αλληλεπίδραση, ευκαιρίες για μη-καθοδηγούμενο παιχνίδι και ευκαιρίες για να βαριούνται
Αντιθέτως, τα τελευταία χρόνια τα παιδιά χόρτασαν από:
• γονείς με την προσοχή τους αποσπασμένη από την ψηφιακή τεχνολογία • γονείς επιεικείς και επιτρεπτικούς που αφήνουν τα παιδιά τους «να κυβερνούν τον κόσμο» και να είναι εκείνα που βάζουν τους κανόνες • μια αίσθηση δικαιωμάτων, του να τα αξίζουν όλα χωρίς να τα κερδίζουν ή να γίνονται υπεύθυνα μόλις το αποκτούν • ακατάλληλος ύπνος και μη ισορροπημένη διατροφή • καθιστικός τρόπος ζωής • ατελείωτη διέγερση, τεχνολογικές νταντάδες, άμεση επιβράβευση κι απυσία βαρετών στιγμών
Τι να κάνουμε;
Αν θέλουμε τα παιδιά μας να γίνουν άτομα ευτυχισμένα και υγιή, πρέπει να ξυπνήσουμε και να επιστρέψουμε στα βασικά.
Είναι ακόμη δυνατόν
Πολλές οικογένειες είδαν άμεση βελτίωση λίγες εβδομάδες αφότου εφάρμοσαν τις ακόλουθες συστάσεις:
• Βάλτε όρια και να θυμάστε ότι εσείς είστε ο καπετάνιος του καραβιού. Τα παιδιά σας θα αισθανθούν πιο σίγουρα ξέροντας πως εσείς έχετε τον έλεγχο του πηδαλίου • Προσφέρετε στα παιδιά έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής, γεμάτο από αυτό που τα παιδιά ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ, όχι από αυτό που ΘΕΛΟΥΝ.
Μη φοβάστε να πείτε «όχι» στα παιδιά σας, αν αυτό που θέλουν δεν είναι αυτό που χρειάζονται • Δώστε τους θρεπτική τροφή και περιορίστε την τροφή-σκουπίδι • Να περνάτε τουλάχιστον μια ώρα ημερησίως στον καθαρό αέρα με δραστηριότητες όπως: ποδήλατο, περπάτημα, ψάρεμα, παρατήρηση πουλιών/εντόμων • Απολαύστε καθημερινά ένα οικογενειακό βραδινό φαγητό χωρίς έξυπνα τηλέφωνα ή τεχνολογία που θα τους αποσπά την προσοχή • Παίξτε επιτραπέζια παιχνίδια με όλη την οικογένεια ή, αν τ παιδιά είναι πολύ μικρά για επιτραπέζια, αφεθείτε να παρασυρθείτε από τα ενδιαφέροντά τους κι επιτρέψτε να είναι εκείνα που θα καθοδηγούν το παιχνίδι • Εμπλέξτε τα παιδιά σας σε κάποια από τις δραστηριότητες ή τα καθήκοντα του σπιτιού σύμφωνα με την ηλικία τους
(να διπλώνουν τα ρούχα, να τακτοποιούν τα παιχνίδια τους, να απλώνουν τα ρούχα, να ξεπακετάρουν τα φαγητά, να στρώνουν το τραπέζι, να ταΐζουν τον σκύλο κλπ.) • Καθιερώστε μια συνεπή ρουτίνα ως προς την ώρα ύπνου, για να βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας κοιμάται όσο χρειάζεται. Τα ωράρια θα είναι ακόμη πιο σημαντικά για παιδιά σε σχολική ηλικία. • Διδάξτε υπευθυνότητα κι ανεξαρτησία. Μην τα προστατεύετε υπερβολικά απο κάθε απογοήτευση ή κάθε λάθος. Τα να κάνουν λάθη θα τους βοηθήσει να αναπτύξουν ανθεκτικότητα και να μάθουν να υπερνικούν τις προκλήσεις της ζωής. • Μη φτιάχνετε την τσάντα τού παιδιού σας, μην τους την κουβαλάτε, μην τους πηγαίνετε την εργασία που ξέχασαν, μην τους ξεφλουδίζετε την μπανάνα ή το πορτοκάλι, αν μπορούν να το κάνουν μόνα τους (4-5 ετών). Αντί να τους δίνετε το ψάρι, μάθετέ τους να ψαρεύουν. • Μάθετέ τους να περιμένουν και να αναβάλουν την ικανοποίηση. • Δώστε ευκαιρίες για «πλήξη», μια και η πλήξη είναι η στιγμή οπότε και ξυπνά η δημιουργικότητα. Μην αισθάνεστε υπεύθυνος να διασκεδάζουν τα παιδιά όλη την ώρα. • Μη χρησιμοποιείτε την τεχνολογία ως θεραπεία για τη βαρεμάρα, μήτε να τους την προσφέρετε στην πρώτη ευκαιρία απραξίας.
Αποφύγετε τη χρήση τής τεχνολογίας στο τραπέζι, στο αυτοκίνητο, στα εστιατόρια, στα εμπορικά κέντρα. Χρησιμοποιείστε αυτές τις στιγμές ως ευκαιρίες κοινωνικοποίησης, εκπαιδεύοντας έτσι τον εγκέφαλό τους να ξέρει να λειτουργεί όταν βρίσκονται σε κατάσταση: «πλήξη»Βοηθήστε τους να φτιάξουν ένα «βαζάκι πλήξης» με ιδέες για δραστηριότητες για όταν θα βαριούνται.Να είστε συναισθηματικά διαθέσιμος ούτως ώστε να «συνδέεστε» με το παιδί σας και να του διδάσκετε αυτορρύθμιση και κοινωνικές δεξιότητες.
Τα βράδια απενεργοποιείστε τα τηλέφωνα, όταν τα παιδιά πρέπει να πάνε για ύπνο, ούτως ώστε να αποφύγετε την ψηφιακή απόσπαση προσοχής.
Γίνετε ένας συναισθηματικός ρυθμιστής ή προπονητής των παιδιών σας.
Διδάξτε τους να αναγνωρίζουν και να διαχειρίζονται την απογοήτευση ή την οργή τους.
Μάθετέ τους να χαιρετούν, να αλλάζουν ρόλους, να μοιράζονται χωρίς να μένουν με άδεια χέρια, να λένε «ευχαριστώ» και «παρακαλώ», να παραδέχονται τα λάθη τους και να ζητούν συγγνώμη
(μην τους το επιβάλετε),
και να είστε το πρότυπο όλων αυτών των αξιών που θέλετε να μεταδώσετε..
Συνδεθείτε συναισθηματικά – χαμογελάστε, αγκαλιάστε, φιλήστε, γαργαλήστε, διαβάστε, χορέψτε, παίξτε ή μπουσουλήστε μαζί τους.
Άλλοι έρχονται, άλλοι φεύγουν, άλλοι παραμένουν ακούνητοι πλάι μου μέχρι που έρχεται η στιγμή που κάποιον έχεις ανάγκη, κάποιος θέλεις να σε στηρίξει όταν η ψυχολογία σου για τον οποιοδήποτε λόγο είναι χάλια και κάπου θέλεις να στηριχτείς και απλά να παραμείνει
δίπλα σου ένας από όλους αυτούς που στα ωραία είναι εκεί και να σου πει απλά δυο κουβέντες.
Κι εγώ όταν είμαι στα καλά μου νιώθω πλήρης. Η ζωή δεν είναι πάντα όμορφη.
Έχει σκαμπανεβάσματα και κάπου εκεί που κατρακυλώ στην απογοήτευση από διάφορες δοκιμασίες ψάχνω γύρω μου, αναζητώ τον αδελφο , τον φίλο που θα τηρήσει τις υποσχέσεις που μου είχε δώσει και θα είναι πάντα εδώ μαζί μου, σε όλα.
Με λύπη διαπιστώνω ότι κάποιες λέξεις μερικοί τις έχουν για καραμέλες και τις λένε χωρίς να τις εννοούν.
Πάντα θα είσαι εδώ; Ποτέ δε θα με στενοχωρήσεις; Με αγαπάς;
Καλύτερα να λες θα προσπαθήσω να μη σε στενοχωρήσω ποτέ και θα είμαι εδώ όσο αντέξω, όσο μου το επιτρέψουν οι συνθήκες και οι δυνατότητές σου.
Λες με αγαπάς Πως το ανακάλυψες αυτό αφού δεν πάλεψες καν για να διατηρήσεις το ρόλο που σου έδωσα στη ζωή μου.
Είμαι μόνη και νιώθω άδεια.
Τελικά δε πρέπει να βασίζεσαι σε κανέναν. Να στηριζεσαι στα δικά σου πόδια, στις δικές σου δυνάμεις και όταν είσαι ολοκληρωμένη σαν προσωπικότητα και τα έχεις βρει με τον εαυτό σου, κάτσε και κάνε ένα ξεκαθάρισμα αυτών που έχεις επιλέξει να έχεις κοντά σου.
Γιατί βρίσκονται εκεί,
τι ρόλο έχουν σε σχέση με σένα
και που ήταν όταν τους χρειαζόσουν και αν δεν ήταν εκεί υπήρχε σοβαρός λόγος απουσίας ή απλά δεν ήθελαν να χαλάσουν τη ζαχαρένια τους και βρήκαν μια πρόχειρη δικαιολογία να σου ξεφουρνίσουν.
Εκεί να δώσεις τη βαρύτητα για να αποφασίσεις ποιος αξίζει να πορεύεται μαζί σου.
Ούτε πλάι σου, ούτε κοντά σου, ούτε γύρω σου αλλά μαζί σου…
Μην απογοητευτείς όταν συμπεράνεις ότι ελάχιστοι παρέμειναν στη λίστα σου.
Θα ξέρεις τουλάχιστον ότι είναι ενας δυο ,αλλά αληθινοί ,γιατί με την αξία τους κέρδισαν τη θέση αυτή.
