ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ ΤΟΥ …ΚΑΚΟΥ

 

Posted on 9 Ιουνίου, 2016 by kosmaser

..ΚΙ ΙΣΩΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ..

Πριν μερικές δεκαετίες, 

Οι Πορτες Των Σπιτιων Ανοιξαν 

Και Μπηκε ΜεσαΈνας Δουρειος Ίππος,Ενα Πολυ Διασκεδαστικο ¨Κουτι¨,Που Σε Παει Οπου.. Θελει,Και Σου Δειχνει Περισσοτερα Και Μακρινοτερα Πραγματα, Απ΄ Οσα Οι Μαγικοι Καθρεφτες Των Παραμυθιων,Δωρο Ακριβο Των.. Δαναων Της Τεχνολογιας.

Μεσα Απ’ Αυτο Το Κουτι, μπηκε στα σπιτια μας ο δρομος, θορυβωδης και πολυφωτος,με ολα οσα εχουν.. οι δρομοι, οχι μονον οι δικοι μας αλλα του κοσμου ολοκληρου πια.

 

Μπηκαν Μεσα, Στη Μεχρι Τοτε Ησυχη Γωνια Μας,Οι Φωνές Των Δρόμων, Οι Μηχανές Τους, Τα Τραγούδια Τους, Οι Γυναίκες Του Δρόμου, Οι Άνδρες Του Δρόμου, Οι Θεατρίνοι,Οι Πολιτικοί,Τα Σύγχρονα Κολοσσαία,Οι Θηριώδεις Φωνές Των Οπαδών,Το Αληθοφανές Ψέμα,Τα Πυροτεχνήματα Της Πολυποίκιλης “Γνώσης”,Όλα Όσα Γοητεύουν Τις Αισθήσεις ΤουΣυνηθισμένου Ανθρώπου Και Ταιριάζουν Στη Μέτρια Νοημοσύνη Του.

Βαλαμε Τη.. Φωτοχυσια Του Δρομου Δίπλα Στό Ιλαρό Φώς Του Καντηλιού,  Και Ο Συμπυκνωμένος Κόσμος Εκτόπισε Τις Αχνές Μορφές Των Εικόνων,τις εσβησε μεσα στην ιδια μας την ψυχη.Απο Εκκλησια 

Το Σπιτι Μας Εγινε.. Κοσμος, Και Ο Κοσμος Εδιωξε ..Τον Θεο Και Την Χαρη Του.

Μαραθηκε Η Στοργη Στην Οικογενεια.

 

Δεν κοιταζει πια η μανα το παιδι, ο συζυγος τη συζυγο, ο αδελφος τον αδελφο, το εγγονι τη γιαγια,

Όλοι Κοιτάζουν Το Κουτί.

Αυτο Ειναι Η Εστια Των Σημερινων Σπιτιων, Το “Εικονοστασι” Τους, Το Ιερο Τους, Το Επικεντρο Της Καθημερινης Πολυωρης Λατρειας Τους.

Το Σπιτι Εγινε Κοιτωνας, Εστιατοριο, Αιθουσα Κινηματογραφου.

Η Τηλεοραση Εκανε Και Το Σπιτι Δρομο,Για Να Μην Εχει Πια Ο Ανθρωπος.. Που Να Επιστρεψει Οταν Κουραστει Απ’ Τους Δρομους.

Κάθονται οι άνθρωποι μαζί δίπλα-δίπλα Και όμως πόσο ξένοι και αδιάφοροιγίνονται, μέρα με τη μέρα, ο ένας γιά τον άλλον

Δεν Συνομιλουν Πια, Μιλαει ΜονοΤο Κουτι Και Ολοι Ακουν.

Οι καρδιές κρυώνουν, οι ευκαιρίες επαφής των ψυχών λιγοστεύουν.. ακόμα και οι φίλοι που έρχονται να μας δούν και να μιλήσουν μαζί μας, πιάνονται όπως κι εμείς στην παγίδα.

Η Νεα Γενια Βεβαια, Που Ειναι Και Το Μεγαλο Θυμα,Δεν Καταλαβαινει Τι Εχασαν Οι Ανθρωποι, Γιατι Δεν Γνωρισε Ποιες Ηταν Πριν Οι Ανθρωπινες Σχεσεις.

Δέχεται την ψυχρή φωτοχυσία σαν το Φυσιολογικό Πεπρωμένο Της.

Τα βάζει με όλους, και με όλα χωρίς να ξέρει ότι αυτό που της λείπει, και τόσο βίαια αναζητά, Είναι Η Θέρμη Της Αγάπης Που Ποτέ Δεν Γεύθηκε..

Και Οι Χριστιανοι Τι Κανουν Μπροστα Σ’ Αυτην Την Κατασταση;

Αυστηροι Νηστευτες,Ικανοι Να Κεραυνοβολησουν Οποιον Τολμησει Να Γευθει Λαδι Σε Νηστησιμη Μερα…Κάθονται Μπροστά Στην Τηλεόραση Και

Τρώνε Με Τα Μάτια Και Τ’ Αυτιά Ό,τι Τους Προσφέρει 

Χωρίς Να Τους Περνάει Από Το Μυαλό Ότι :

Αυτό Είναι Κατάλυση Μιας Άλλης Νηστείας Πολύ Σπουδαιότερης ….     και παντοτινης…και το χειροτερο γινεται οταν απαγορευουν στα παιδια τους να δουν αυτο που βλεπουν αυτοι.

Τα παιδιά πονηρεύονται, εκνευρίζονται, αγανακτούν για την αδικία, δεν καταλαβαίνουν πώς είναι δυνατόν κάτι να είναι καλό γιά τους γονείς αλλά κακό γι’ αυτά,

Χάνουν Λίγο-Λίγο Κάθε Εκτίμηση Πρός Τους Γονείς Τους Και Φυσικά, Αναζητούν Το Απαγορευμένο Θέαμα Στό Κουτί Της Γιαγιάς Ή Του Φίλου.

 

 

Ύστερα απορούμε γιατί από τα παιδιά, χάθηκε Ο Σεβασμός, Γιατί Είναι Εκνευρισμένα, Ευέξαπτα, Σκληρά, Γιατί Έχουν Τη Νύχτα Εφιάλτες.Πως Ν’ Αντεξει Το Νευρικο Συστημα Των Παιδιων Σ’ Αυτη Τη Δοκιμασια Των Θεαματων Της Βιας, Της Πονηριας, Της Κακιας, Της Εντονης Εντυπωσης Και Της Δυνατης Συγκινησης;

Μα, άραγε, κι μείς οι μεγάλοι έχουμε μήπως καλύτερον ύπνο..

Με Όλες Αυτές Τις Εικόνες Να Στριφογυρίζουν Στό Μυαλό Μας;

Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΑΣ

 

Η γιαγιά είναι  θησαυρός στη ζωή ενός παιδιού

Οι γιαγιάδες είναι σημαντικές στη ζωή ενός παιδιού. 

Χαμογελαστές, σοφές και γλυκύτατες δίνουν στα εγγόνια τους απίστευτη αγάπη και ζεστασιά. 

Είναι αναμφίβολα θησαυρός.

Η γιαγιά είναι ένα πολύ ιδιαίτερο πλάσμα. 

Είναι πάντοτε έτοιμη να προσφέρει και βρίσκεται με χαρά δίπλα στο εγγόνι της. 

Έχει ένα μοναδικό τρόπο να σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι το πιο ξεχωριστό άτομο στον κόσμο.

Για κάποιο λόγο ό,τι αγγίζει γίνεται καλύτερο. 

Μπορείς να δοκιμάσεις να φτιάξεις τη σπεσιαλιτέ της, αλλά ποτέ δεν θα έχει την ίδια γεύση.

Υπάρχει κάτι στο άγγιγμά της.

Έχει ως δια μαγείας τις απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις και τις απαντάει με προσοχή – ζυγίζοντας τον αντίκτυπο κάθε λέξης πριν μιλήσει. 

Κάθε κουβέντα της έχει βαρύτητα.

Εμφανίζεται μαγικά κάθε φορά που βρίσκεσαι σε δύσκολη θέση. 

Είναι πάντα εκεί να σε βοηθήσει με ένα χαμόγελο. 

Δεν είσαι ποτέ μακριά από τις σκέψεις της και έτσι ξέρει ανά πάσα ώρα και στιγμή τι χρειάζεσαι.

Τα χρόνια της αγάπης και της αφοσίωσης στην οικογένειά της φαίνονται στα χέρια και στο πρόσωπό της.

Βλέποντάς την, ξέρεις ακριβώς πώς θέλεις να είσαι όταν έρθει η σειρά σου να γίνεις η γιαγιά. 

Θα θέλεις να μιμηθείς τα καλύτερά της στοιχεία. 

Θα εμφανιστείς και θα καλύψεις τα κενά όταν χρειαστεί.

Θα είσαι το ασφαλές μέρος που θα θέλουν τα εγγόνια της να πάνε. 

Θα σου ζητούν συμβουλές και θα γελούν με τις ιστορίες σου.

Αναμφίβολα μια γιαγιά είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός στη ζωή ενός παιδιού.

Πηγή: herviewfromhome.com

ΜΟΝΟΣ..ΜΟΝΑΞΙΑ..ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ..

Στο δρόμο σου της Ζωης , χρειάστηκε να σε αμφισβητήσουν, να σου πουν πως δεν αξίζεις, δε θα αντέξεις, δεν θα τα καταφέρεις. 

Ένιωθες τα σωθικά σου να καίγονται -χωρίς να ξέρεις το γιατί- κάθε φορά που κάτι σε έσπρωχνε να πας  

ένα βήμα μπροστά ενώ οι γύρω σου προσπαθούσαν να σε τραβήξουν 

δύο βήματα πίσω.

Καιγόσουν από μια φωτιά που σε ανάγκαζε να μη λιγοψυχάς, να επιμένεις με πείσμα και θράσος. 

Να μην το βάζεις κάτω, να μη βολεύεσαι. 

Πεισματική άρνηση να θάψεις τα όνειρά σου. 

Να μην αγνοείς τη δύναμή σου, να γυρνάς την πλάτη στην παράνοια, να βρίσκεις παράλογο έναν κόσμο που ευχαριστιέται να πληγώνει, έναν γκρίζο κόσμο που θεωρεί αυτονόητο το ψέμα και την υποκρισία, που ηδονίζεται με την αποτυχία και φθονεί την επιτυχία του διπλανού. 

Σου πήρε καιρό, 

μα τελικά κατάλαβες πως δε θα προσαρμοστείς ποτέ σε μια κοινωνία, που τα θεμέλιά της έχουν σαπίσει και τρίζουν.

Ήσουν για χρόνια στο κενό, ψάχνοντας για έξοδο, καθώς πνιγόσουν μέσα σε δήθεν σχέσεις, 

σε δήθεν παρέες, 

σε δήθεν σ’ αγαπώ που ...ούρλιαζαν απελπισία. 

Αναρωτήθηκες πολλές φορές αν είσαι εσύ ο αλλόκοτος, ο παράξενος, ο υπερβολικά ρομαντικός ή ο απόλυτα ψυχρός. 

Μα τώρα ξέρεις.

Το βλέπεις πια, πως μόνον η αγάπη μπορεί να γαληνέψει την ψυχή σου. Τα αυτιά σου επιλέγουν ν ακούσουν μόνον αλήθειες και τα μάτια σου να συναντήσουν φωτεινά βλέμματα. 

Δεν είναι τείχη αυτά που έχεις σηκώσει γύρω σου. 

Είναι τα όρια , που έθεσες μετά από βαθιά κι επίπονη αναζήτηση του εαυτού σου. 

Δεν προτίθεσαι να επιτρέψεις να τα περάσει κανείς, που δε θεωρείς άξιο γι’ αυτό.

Γιατί ερωτεύτηκες τη μοναξιά σου, την πιο δύσκολη ερωμένη. 

Είναι ζόρικη, απαιτητική και δύστροπη. 

Δύσκολα την κουμαντάρεις. 

Θα σε βρει ενώ ξοδεύεις το χρόνο σου μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή, κρατώντας ένα βιβλίο που σου μαθαίνει κόσμους που δε γνώριζες. 

Θα τα βάλει μαζί σου, όταν θα αποκοιμιέσαι μόνος σου στον καναπέ 

Συνήθως τρομάζει τους ανθρώπους.

 Προσπαθούν να την ξορκίσουν μέσα από δυνατές φωνές, κλείνοντας τα μάτια στην αλήθεια της. 

Μα εσύ δε σάλεψες απ’ τη θέση σου, δεν έβγαλες μιλιά. 

Στάθηκες απέναντί της, τη γνώρισες, ώσπου τελικά την αγάπησες και της επέτρεψες να σου διδάξει πολλά. 

Σου έμαθε να στέκεσαι στα πόδια σου, να μην έχεις ανάγκη κανέναν, να μην ψάχνεις κανέναν ώμο να στηριχτείς. 

Σου έμαθε πως το κλαψούρισμα είναι απλά χάσιμο χρόνου και ζωής.

Μα σου έμαθε κι άλλα. 

Σου έμαθε να αλλάζεις μια καμμένη λάμπα με την ευκολία που σιδερώνεις το πουκάμισό σου. 

Σου έμαθε να μαστορεύεις το αμάξι σου και την επόμενη στιγμή να απλώνεις την μπουγάδα σου. 

Σου έμαθε πως :

δεν υπάρχουν ρόλοι, αλλά άνθρωποι. 

Σου έμαθε να είσαι ανεξάρτητος, αυτόνομος, επαρκής. 

Δεν έχεις κενά για να καλύψεις, φόβους να κουκουλώσεις, όνειρα που ελπίζεις να εκπληρώσει κάποιος άλλος για λογαριασμό σου.

Γι’ αυτό αν κάποιος θελήσει να μπει στον κόσμο σου, δε θα καταφέρει ποτέ να σε κάνεις να τον έχεις ανάγκη παρά μόνο να τον θες. 

Θα χρειαστεί να κερδίσει τον σεβασμό σου. 

Δε θα πεισθείς από μεγάλα λόγια, έμαθες να ακούς μόνο τα αληθινά, τα ξεχωρίζεις. 

Δε θα ενδώσεις με τις φιγούρες του, τις βρίσκεις γελοίες. 

Δε θα σου τραβήξει την προσοχή η φασαρία του, σε κουράζει. 

Αν σε απογοητεύσει, τίποτα δε θα είναι πια το ίδιο μέσα σου, ακόμα κι επιλέξεις να μείνεις. 

Γιατί άνθρωποι σαν εσένα έχτισαν τη δύναμή τους γύρω απ έναν πυρήνα ευαισθησίας, τον οποίο προστατεύουν καλά.

Μα αν σ αγγίξει, αν ξεχωρίσει στα μάτια σου και βρει τη θέση του στον κόσμο σου, θα του μάθεις 

την αληθινή έννοια του «θέλω». 

Χωρίς προσμίξεις από φόβους κι ανάγκες. 

Ένα «θέλω» αγνό κι άδολο. 

Θα είσαι δίπλα του, απλά γιατί κατάφερε να κάνει την καρδιά σου να χτυπήσει πιο γρήγορα. 

Δε θέλεις να κερδίσεις τίποτα απ αυτόν. 

Τουλάχιστον τίποτα που δε θα είναι φυσικό κι αμφίδρομο. 

Δε θα βάλεις τη ζωή σας σε ζυγαριές. Τι έδωσα Τι έδωσεςΠοιος κερδίζει; Εσύ αυτόν τον έρωτα γνωρίζεις.

Αγάπησες το πολύ και δεν υπάρχει πισωγύρισμα στο λίγο. 

Θα του μάθεις για τους ανθρώπους, που δε συμβιβάζονται, που ακόμη κι αν το προσπαθήσουν, θα βρεθούν να χτυπιούνται σαν το αγρίμι στο κλουβί, μπροστά στο λίγο και τη μετριότητα.

Θα του μάθεις πώς είναι να τα θέλεις όλα και να τα θέλεις τώρα. 

Άνθρωποι σαν και εσένα ξέρουν καλά πως το γνήσιο «θέλω» έρχεται μόνο σε υπερθετικό βαθμό κι ο χρόνος του «θέλω» χάνεται, δεν υπάρχει. 

Άσε τους άλλους να ονοματίζουν έρωτα τα ...υποκατάστατα. 

Στον δικό σου κόσμο, ο εγωισμός εξαφανίζεσαι κι η μόνη άμυνα που σου απομένει είναι η αξιοπρέπεια.

Είναι τόσο απλός ο κόσμος σου κι είναι αστείο πως μέσα στη δινη του μυαλού των ανθρώπων, φαντάζει πολύπλοκος. 

Μην λυπάσαι γι αυτούς που βολεύτηκαν στο λίγο τους 

Απλα ,να τους συγχωρείς. 

Ο καθένας μάς πορεύεται με τις επιλογές του. 

Εσύ όπως και εγώ, επιλέγουμε να χαριστούμε μόνο σ αυτούς που μπορούν να κολυμπήσουν σε θάλασσες βαθιές, με κάθε καιρό.

Πηγή: pillowfights.gr : www.giatros-in.gr

ΤΡΑΧΑΝΑΣ

 

Ο τραχανάς,  επιστρέφει δυναμικά στη διατροφή μας, με επιστημονικά δεδομένα που τον αναδεικνύουν σε πραγματική υπερτροφή.

Γιατί  αξίζει δεύτερη ματιά

Είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά ελληνικά ζυμαρικά, με πολλές εκδοχές: 

μπορεί να είναι ξινός ή γλυκός, λεπτός ή πιο χοντρός, με βάση το γάλα, το γιαούρτι ή ακόμα και σε νηστίσιμη μορφή. 

Μαγειρεύεται σε λίγα λεπτά, συνήθως ως σούπα, αλλά 

μπορεί να συνδυαστεί  με λαχανικά, κρέας ή ψάρι, προσφέροντας ένα γεύμα χορταστικό, θρεπτικό και οικονομικό.

Δεν είναι τυχαίο που σε δύσκολους καιρούς τον αποκαλούσαν

 «φαγητό σωτηρίας». 

Από τα ντουλάπια των χωριών έχει πλέον φτάσει στις κουζίνες γνωστών σεφ και έχει αναβαθμιστεί σε γκουρμέ επιλογή.

Τα οφέλη που αναδεικνύει η επιστήμη

Οι σύγχρονες μελέτες δείχνουν ότι πίσω από το απλό του σχήμα, ο τραχανάς κρύβει μεγάλη διατροφική αξία:

Μόλις 108 θερμίδες σε μια σούπα με 20 gr τραχανά.

Πλούτος σε φυτικές ίνες, που βοηθούν στα λιπιδια, και στην υγεία του εντέρου και λειτουργούν 

σαν φυσικά πρεβιοτικά.

Ασβέστιο και φώσφορος, 

ιδανικοί σύμμαχοι ενάντια στην οστεοπόρωση.

Πρωτεΐνες υψηλής βιολογικής αξίας, χάρη στο γάλα ή το γιαούρτι, σχεδόν αντίστοιχες με εκείνες του κρέατος.

Μαγνήσιο για υγιεις μύς, σωστή ανάπτυξη και ρύθμιση της πίεσης.

Σίδηρος, απαραίτητος για ενέργεια και σωστή κυκλοφορία.

Αντιοξειδωτικά και καροτενοειδή που προστατεύουν δέρμα, μάτια και καρδιά.

Φυλλικό οξύ, ζωτικό για τα κύτταρα και το αίμα.

Με τρεις μόνο κούπες τραχανά μπορεί κανείς να καλύψει τις ανάγκες ενός ολοκληρωμένου γεύματος.

Από το φαγητό του φτωχού νέο superfood

Η ιστορία του τραχανά χάνεται στους αιώνες, από τον 1ο αιώνα μ.Χ. και τον ρωμαίο Απίκιο με τον «τράκτα», έως τις παραδόσεις της ανατολικής Μεσογείου, όπου τον έλεγαν «tarkhaneh», δηλαδή φαγητό του φτωχού. 

Σήμερα βγαίνει από τη λήθη, μπαίνει ξανά σε σύγχρονες κουζίνες και αποκτά τη φήμη του πολύτιμου διατροφικού συμμάχου.

Η σοφία της παράδοσης συναντά την υγεία

Στην καθομιλουμένη, η φράση

 «άπλωσε τον τραχανά» 

σημαίνει καθυστέρηση ή αδιαφορία.

 Ωστόσο, αυτό που δεν πρέπει να καθυστερούμε είναι η επιστροφή του στο τραπέζι μας. 

Γιατί πέρα από την αίσθηση νοσταλγίας, ο τραχανάς φέρνει και πραγματικά οφέλη στην υγεία μας.

ΠΕΘΑΝΕ ΞΑΦΝΙΚΑ..

 

Ακούγεται πολύ συχνά, και , πολλές φορές είναι σχήμα λόγου :

Πεθανε ξαφνικά  

όχι γιατί ο θάνατος δεν συνέβη, 

αλλά γιατί η προετοιμασία γι’ αυτόν ήταν ανύπαρκτη.

Υπαρξιακά

Ο θάνατος φαίνεται ξαφνικός επειδή ποτέ δεν είμαστε έτοιμοι να τον αποδεχτούμε.

Ακόμα κι αν κάποιος είναι άρρωστος ή ηλικιωμένος, η στιγμή του θανάτου πάντα σοκάρει 

γι’ αυτό λέμε «έφυγε ξαφνικά».

Στην ουσία, είναι η δική μας δυσκολία να συμφιλιωθούμε με την ιδέα της απώλειας, που κάνει τον θάνατο να φαίνεται "ξαφνικός".

Ιατρικά – Βιολογικά τωρα,

Ορισμένοι θάνατοι είναι κυριολεκτικά αιφνίδιοι , οπως ενα ατύχημα

(καρδιακή ανακοπή, ανεύρυσμα, ). 

Εκεί, ο όρος δεν είναι σχήμα λόγου.

Όμως, ακόμα και τότε, συχνά προϋπήρχαν ενδείξεις που απλώς δεν είχαν εντοπιστεί.

 Φιλοσοφικά

Το πεθαίνει κανείς ξαφνικά συχνά λειτουργεί ως μεταφορά της ζωής: ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, και το τέλος μπορεί να έρθει οποτεδήποτε.

Είναι μια υπενθύμιση του εύθραυστου της ύπαρξης.

Τελικά:

Το «ξαφνικά» πολλές φορές δεν περιγράφει τον θάνατο, αλλά την αδυναμία μας 

να τον χωρέσουμε στην ζωή μας.

Ετσι καταληγουμε στην Ευχη , 

ο Θεος να τον αναπαυσει, μια και μετα υπαρχει μονον η ...αναπαυση.

Χαιρετε.