Ολοι ειχαμε καποια νυχτα τη δυσάρεστη εμπειρία ενός εφιάλτη. Την ώρα που τον ζουμε φανταζει αληθινός. Οταν ξυπνήσουμε, καταλαβαίνουμε ότι ήταν όνειρο.
Εξ αλλου τα όνειρα δεν είναι τίποτε άλλο παρά σκέψεις κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Αυτό είναι όλο.
Οταν κοιμάσαι εξακολουθείς να σκεπτεσαι , κατι που δημιουργει αντιδράσεις, όπως και την ημέρα
Ένας νορμαλ δηλαδη που δεν υποφέρει από κατάθλιψη κάνει σκέψεις σαν τις δικές σου, με πολύ διαφορετικό τρόπο.
Όταν τις κάνει, σκεπτεται
πάλι τα ίδια.
Συνειδητοποιει ότι ο ιδιος είναι η μηχανή που παράγει τις σκέψεις, ο ίδιος δημιουργεί το πρόβλημα στον εαυτό του.
Από τη στιγμή που το χωνευει χαλαρώνει, αρχίζει να καθαρίζει το μυαλό του και αναστενάζει με ανακούφιση.
Νιώθει καλύτερα και μπορεί να συνεχίσει την ημέρα του.
Ένα καταθλιπτικό άτομο, που δεν βλέπει τις σκέψεις του από τη σωστή σκοπιά, μπορεί να ακολουθήσει την πορεία τους, να πιστέψει ότι είναι αληθινές και να υποβάλλει τον εαυτό του σε ένα συνεχές μαρτύριο.
Ακόμα κι αν δεν ακολουθήσει αυτή την πορεία, τελικά θα κάνει αρνητικές σκέψεις που θα τον καταρρακώσουν.
Αν δεν καταλαβαίνει πως η σκέψη δημιουργεί την αρνητική εμπειρία του, λίγα μπορεί να κάνει για να αποτρέψει το κατρακύλισμα προς την κατάθλιψη.
Πιστεύει ότι οι σκέψεις του είναι πραγματικότητα.
Η λύση είναι ισως να δουμε τις σκέψεις μας σαν σκέψεις, όχι σαν πραγματικότητα.
Να αποστασιοποιηθουμε απ αυτές. Όπως και τα όνειρα, οι σκέψεις πηγάζουν από την συνειδητότητα.
Δεν είναι πραγματικότητα και δεν μπορούν να μας βλάψουν .
Είναι ακίνδυνες, όπως και οι εφιάλτες .
Ασφαλώς ολοι κανουμε αρνητικές σκέψεις. Το θέμα είναι Πόσο σοβαρά πρέπει πραγματικά να τις παίρνουμε.
Οι σκέψεις , καθε σκεψη μας θετικη ή κυριως αρνητικη δεν έχει άλλη δύναμη εκτός από αυτή που εμεις οι ιδιοι τους δίνουμε.
Μην το σκέφτεσαι… Ζήσε, Ρίτσαρντ Κάρλσον, Εκδ. Καστανιώτη
