Η ΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

 

Γεννιόμαστε για καποιο λογο, που ειτε τον μαθαινουμε...εν ζωη 

ειτε μετα θανατον..

Μεχρι τα 5 μας,ως παιδιά είμαστε ο εαυτός μας, δεν μας ενδιαφέρει η γνωμη κανενος αλλου.

Ξερουμε εξ εμπειριας πως δεν υπάρχουν πιο αυθεντικά πλάσματα από τα παιδιά.

Η ανατροφή μας όμως, οι γονεις, το περιβαλλον φιλοι και αγνωστοι, η ανατροφη μας σε μια κοινωνία και  μέσα σε μια οικογένεια, παίζει σπουδαίο ρόλο στο πως θα εξελιχθούμε 

Αν για παράδειγμα η οικογένεια το αμεσο περιβαλλον μας, ασκεί έντονη κριτική, σε βαθμό που δεν νιώθουμε αποδεκτοί γι αυτό που είμαστε. 

Αν μας επισημαίνεται συνεχώς πως πρέπει να ειμαστε σοβαροί, μετρημένοι, να μην δίνουμε δικαιώματα, τότε μαθαίνουμε να παριστάνουμε κατι , που θεωρούμε καθολικά αποδεκτό, κι εμείς, αρεστοί στους άλλους. 

Φοράμε ένα προσωπείο που θεωρούμε πως οι άλλοι επιθυμούν να βλέπουν, και μέσα απ αυτό  πορευόμαστε συμπεριφορικά  με γνώμονα το τι θα πουν οι άλλοι.

Η γνώμη των τρίτων φαίνεται να μας ενδιαφέρει εξαιτίας της ανάγκης μας για αποδοχή αλλά και του σημαντικού φόβου επίκρισης, απόρριψης, εγκατάλειψης. 

Αυτοί  οι φόβοι οδηγούν στο να μην εκφράζουμε τα συναισθήματά μας,  να μη βάζουμε όρια σε καταστάσεις και συμπεριφορές που παραβιάζουν τον χώρο μας με αποτέλεσμα, βιωνουμε μια ζωή δανεική, που δεν επιθυμούμε εμείς αλλά θεωρούμε πως οι άλλοι επιθυμούν να ζήσουμε. 

Εσωτερικές συγκρούσεις, θυμός, αίσθημα κενού και ανικανοποίητου, αγχώδεις διαταραχές κατάθλιψη είναι οι φυσικές συνέπειες μιας καθημερινότητας που δεν μας εκφράζει , που συνεχώς την περιορίζουμε και την αναπροσαρμόζουμε για να είναι αποδεκτή  απ τους άλλους.

Σημερα κατι τετοιο ενθαρρύνεται απ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σ έναν αγώνα να αποδείξει ο καθένας την εικόνα του, την οικογένειά του, την ενγενει ζωή του. 

Τα social media, κρυβουν τελικα αυθεντικότητά μας όπως και τις στιγμές μας, αφού αντί να τις απολάυσουμε μας ενδιαφέρει 

να τις ανεβάσουμε σ ένα από αυτά τα μέσα, για να δείξουμε στους άλλους πόσο καλά περνάμε.

Για να μπορέσουμε να απαλλαγούμε από την ανάγκη να προβάλουμε μια συγκεκριμένη εικόνα στους άλλους, θα χρειαστεί ενδοσκοπηση για ν  αποφασίσουμε πως εμείς, και  οι επιλογές μας, είμαστε πιο σημαντικοί από τους άλλους. 

Σταματαμε να σκέφτομαστε  

«τι θα πει ο κόσμος» 

Ετσι απελευθερωνομαστε  τόσο ψυχικά όσο και σωματικά, αφού το άγχος δεν μας κυριεύει και βλεπουμε τη ζωή με ξεκάθαρη οπτική. 

Απ την στιγμή που σέβομαι τον εαυτό μου και τους άλλους, δε λογοδοτώ σε κανέναν  και επιλέγω να ζήσω στην ζωή μου.

Πηγη : Φρόσω Φωτεινάκη