Και να που μια μερα εκπληκτοι νοιωσαμε τη μαμα και τον μπαμπα γερους..
Αφήστε τους να μιλάνε , να λένε ιστορίες με την ίδια υπομονή και ενδιαφέρον οπως άκουγαν εσας στα παιδικά σας χρόνια...
Αφήστε τους να απολαύσουν τις συζητήσεις με τα εγγόνια τους γιατί σας βλέπουν σ αυτά...
Αφήστε τους να ζουν ανάμεσα στα αντικείμενα που τους συνόδευαν εδώ και καιρό....
Προσπαθουμε να τους κάνουμε ευτυχισμένους ..Αυτα Τα τελευταια μετρα δρόμου που έμεινε να διανύσουν
Δώστε ένα χεράκι, όπως μας έδωσαν στα πρώτα βήματα μας
στο ταξίδι της ζωής !
