Η μιζέρια δεν καταλήγει πουθενά. Δεν βοηθάει
Η ζωή μας έχει χρώματα πολλά.
Δεν είναι όλα άσπρα μαύρα.
Δεν είναι ή του ύψους, ή του βάθους, Αρετή η ισορροπία και ανεκτίμητη η λειτουργικότητά της στη ζωή μας, .
Δεν είναι όλα γκρι. Δεν ζουμε Σε μια κοινωνία ουτοπίας, κατι που συνεπάγεται κλάμα, και αρνητική ενέργεια, χωρίς χαμόγελο
Μήπως βολεύτηκες στην κατάσταση που κατά τα άλλα απεχθάνεσαι άλλωστε φροντίζεις διαρκώς να το υπερτονίζεις και ξέχασες την ανθρώπινη ιδιότητά σου, μα και όλες τις χαρές της ζωής
Ισως, στις έκοψαν από τη ρίζα
θα μου πεις… δικαιολογίες.
Τα ξέρω; Στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Όλοι λίγο πολύ τις ίδιες ευθύνες ρίχνουμε, όλοι λίγο πολύ τα ίδια ζούμε.
Αυτό όμως σημαίνει πως ψυχαναγκαστικά πρέπει να ενισχύουμε την όλη μαυρίλα και το μηδενισμό της ύπαρξής μας οικειοθελώς κιόλας; Δε νομίζω… Είμαστε εκ φύσεως τόσο εγωιστές που κυριολεκτικά απορώ .
Πως μας το κάνουμε αυτό;
Πως μας αντέχουμε;
Δε φτάνει που έχουμε τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα, προσθέτουμε κι άλλα ένα σωρό.
Γκρίνια, φάγωμα.. Μιζέρια. Ουσιαστικό άνευ ουσίας, Κακοντυμένη, γερασμένη, με μάτια κομμένα σου ζητιανεύει λίγη ζωή και σε εξαπατά.
Τη λυπάσαι και της δίνεις απλόχερα, σου ρουφάει ενέργεια και σε μπουκώνει κι εκεί που δεν το καταλαβαίνεις σε περιγελά, ενώ ήδη βρίσκεσαι σε ένα πνευματικό δεύτερο υπόγειο και κλαις τη μοίρα σου.
Σου υπενθυμίζει τις ασχήμιες, τα γκρίζα σημεία της καθημερινότητάς σου, προβλήματά σου απλά ή σύνθετα και τα διογκώνει, τα ενισχύει, πάνω σου πατά και σαν σωστή μάγισσα ξόρκια εμμονές μέσα σου γεννά και σε πλανεύει.
Άσχημο πράγμα η μιζέρια και δεν καταλήγει πουθενά.
Ούτε λύσεις δίνει, ούτε σε βοηθάει. Πόσο μάλλον σκέψου τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου. Που επέλεξες να έχεις δίπλα σου δηλαδή και σε αγαπούν και αγαπάς. Όχι, δεν είσαι και η καλύτερη παρέα όταν έχεις διαρκώς μούτρα κατεβασμένα .
Οχι δεν είσαι ποθητός, ή ερωτεύσιμος μιλώντας μανιακά και έντονα φανατισμένα για όλα τα κοινωνικοοικονομικά δεινά που έχουν προκληθεί.
Οχι δεν είσαι άνθρωπος αν όλη σου η ζωή περιστρέφεται γύρω από μια έννοια που κακώς υπάρχει στο λεξιλόγιό μας.
Αναλογίσου τα παιδιά σου, την οικογένεια σου, τους φίλους σου.
Δεν αισθάνεσαι ευτυχία που έχεις αληθινές σχέσεις βράχους στη ζωή σου, που είσαι υγιής και πατάς στα πόδια σου γερά;
Δε νιώθεις ευγνωμοσύνη που στο πρόσωπό σου μπορεί εύκολα να σχεδιαστεί ένα γλυκό χαμόγελο, που ένα φιλί στο μέτωπο μπορεί να σου φτιάξει τη μέρα;
Αν όχι, κάνε μια βόλτα σε ένα νοσοκομείο με γενική εφημερία,
δες τους ορούς να στάζουν αργά και βασανιστικά και πάρε από εκεί οξυγόνο.
Ίσως τότε, καταλάβεις…
