Κάθε καρκίνος που αναπτύσσεται στο σωμα μας έχει ένα κοινό στοιχείο, βασιζει την επιβιωση του στην ισχυρη ορμονη IGF-I.
Αυτή η ορμόνη δεν προκαλεί καρκίνο αλλά επιτρέπει στους υφιστάμενους καρκίνους να αναπτυχθούν.
Ο οργανισμος μας παράγει αυτή την ορμόνη, σε σχετικα μικρες ποσοτητες.Ομως το κακο ειναι οτι την παιρνουμε εμεσα και από τα γαλακτοκομικά..
Ακομα και απο το ανεπεξέργαστο φυσικό γάλα που περιέχει ήδη υψηλά ποσοστά IGF-I
Το ένζυμο λακτάση διασπά τη ζάχαρη του γάλακτος σε πιο απλές μορφές ώστε να μπορεί αν απορροφηθεί από το κυκλοφορικό σύστημα.
Προσέξτε τώρα το παράδοξο (;)
Μετα Το 2ο Ετος Της Ηλικιας Το Σωμα Αρχιζει Να Παραγει Λιγοτερη Λακταση προφανως γιατι απομακρυνεται σιωπηρα απο το γαλα.
Κι έτσι φτάνουμε στο Καίριο ερώτημα:
Πίνουμε όχι γάλα;
Οι λατίνοι έχουν γι αυτό ένα ρητό.
De gustibus et de coloribus, non disputandum est που σημαίνει:
Περί ορέξεως κολόκυθόπιτα.
Απλά, το πίνουμε και μας ταράζει, ή τελικά το συνηθίζουμε.
Ολά τα άλλα περί γερών οστων και ασβεστίου μάλλον θα πρέπει να τα ξανασκεφτούμε πιο προσεκτικά,και να αρχίσουμε να τρώμε τροφές που μπορούν να μας εφοδιάσουν με ασβέστιο, και ειλικρινά υπάρχουν πάμπολλες στο φυτικό βασίλειο.
Καποια στιγμη, ρώτησα την Αλεξ, εσύ πίνεις γάλα; Δεν μου απάντησε, απλά χαμογέλασε κουνώντας αρνητικά το κεφάλι της, οχι πάνω-κατω, όπως εμείς,αλλά δεξια-αριστερά, όπως οι φίλοι μας αμερικανοί κάτι που εμείς το λαμβάνουμε και σαν αποδοκιμασία.
Χαιρετε
