.jpg)
Ήρθε στη ζωή σου, σαν αστραπή.
Ισα που πρόλαβες να κρατήσεις ενα χαμόγελο .
Δεν χορτασες το φτερουγισμα της καρδιας που έκανε τον κόσμο να φαίνεται αρκετά μικρός για να μπορείς να τον κατακτήσεις.
Καμιά φορά νοιωθεις το άρωμά της.
Περπατάς και τη νοιωθεις διπλα σου μέσα σου όμορφες, σύντομες στιγμές.
Αυτές οι αναμνήσεις σε συντροφεύουν και σε κάνουν να χαμογελάς κρυφά .
Με τα μάτια του νου ζεις κάθε στιγμή που σ άγγιξε, και σ άλλαξε.
Αυτος ο άνθρωπος ήρθε για να σ αλλάξει . Να σου δείξει κάτι που δεν ήξερες ότι είχες.
Ακριβως την ανιδιοτελή Αγάπη, τον Ενθουσιασμό, τη Δημιουργικότητα. Κάτι που μεχρι τοτε κρυβονταν στο σκοτάδι.
Εκείνη σου εφερε το κατάλληλο φως. Το φερε στην επιφάνεια. Κι εσυ ελαμψες.
Ηταν τοτε που εκλαιγες από χαρά αλλα και φοβο μην την χασεις Θυμάσαι αυτή τη λάμψη που σκόρπιζες γύρω σου και φώτιζες και άλλους.
Φώτιζες την ψυχή τους και τον δρόμο τους. Την μετέδιδες . Καποιοι την κράτησαν, άλλοι όχι.
Εσύ όμως έμαθες ότι μπορείς να το κάνεις.
Και μετά έφυγε . Ειχε κλεισει ο προορισμος της. Πηγε εκει που ανηκε απ την αρχη.
Γιατί έφυγε..
Ισως για να ανακαλύψεις τη δύναμη σου, και την ίδια σου την ψυχή.
Ίσως για να δεις ότι μπορείς βοηθήσεις κι άλλους να κάνουν το ίδιο. Κι ο πόνος που άφησε; μάθημα ζωής.
Ετσι εσυ προχωράς με τον πόνο παρέα γιατί είναι μέρος της ζωής.
Μην κλάψεις γιατί σ άφησε. Να θυμασαι παντα πως κάποιοι κατάφεραν μέσα από αυτόν τον πόνο να περπατήσουν σε δρόμους που δεν ήξεραν ότι μπορούσαν, που δεν ήξεραν ότι υπήρχαν.
Κατάφεραν να δουν ότι ο πόνος μπορεί να είναι και προσωρινός.
Μπορεί να κρατήσει ένα λεπτό, μια ώρα, μια μέρα ή ακόμη και έναν χρόνο, αλλά τελικά θα υποχωρήσει και κάτι άλλο θα πάρει τη θέση του. Αν ειχες παραιτηθεί, θα σε συντροφευε για πάντα.
Ποσο της ειμαι ευγνωμων για το μαθημα που μου έδωσε.
Ποσο πρεπει να Είμαστε ευγνώμωνες σ Εκεινον που την έφερε κοντά μας.
Χαιρετε.
