Λέει ο Ντοστογιέφσκι
¨αν βγάλεις το Θεό, όλα επιτρέπονται¨.
Στη Δυση επικράτησε η αίρεση και ταυτίστηκε με τη σκληρή ηθικολογία, που κούρασε τόσους αιώνες τους ανθρώπους,και θέλουν να απαλλαγούν απ' αυτό το φορτίο της θρησκείας που δεν ζωοποιεί.
Τους μιμούνται και πολλοί δικοί μας ,κυρίως από κόμπλεξ, αλλά και γιατί δεν γεύτηκαν την ¨Ορθοδοξία¨.
Μεγάλη πλάνη επεκράτησε στην εκκλησία μας κατά τον καιρό της τουρκοκρατίας.
Μεταφράστηκαν δυτικά κείμενα για την πνευματική δήθεν κατάρτιση του Γένους , με τα περί ικανοποιήσεως της Θείας Δικαιοσύνης Έκανες μια αμαρτία, θα κάνεις μια ενάρετη πράξη για να ικανοποιηθεί η θιγείσα Δικαιοσύνη του Θεού.
Αλλοίμονο αν ο Θεός ήταν ¨μπακάλης¨.
Και βρίσκεται ο άνθρωπος σε συνεχές άγχος για να τακτοποιήσει τους ¨λογαριασμούς¨ του με τον Θεό. Αμαρτάνουμε, το συνειδητοποιούμε, ζητούμε συγχώρεση από τον Θεό που γνωρίζει τα πάντα, και , δια της Εξομολογήσεως ζητούμε την άφεση της εκκλησίας. Όχι γιατί πράξαμε μια προσωπική αμαρτία, αλλά γιατί αμαρτάνοντας πληγώνουμε το Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία.
Αν κάτσουμε να ψειρίζουμε τα καθημερινά, τότε στην προσπάθεια της τακτοποίησής τους, χάνουμε το τραίνο, η ζωή προχωράει.
Η Εκκλησία μας σε κάθε ακολουθία και κυρίως στη Θεία Λειτουργία προσεύχεται για την άφεση και συγχώρεση των αμαρτιών πάντων των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών και λαμβάνουμε την άφεση όταν αισθανόμαστε μέλη της εκκλησίας μας και δεν αγωνιζόμαστε μόνο για την ατομική μας τακτοποίηση.
Έχουμε την αλήθεια ανόθευτη αλλά δεν την βιώνουμε. Το πολίτευμα του Χριστιανού εν ουρανοίς υπάρχει.
Εμείς προσπαθούμε και απαιτούμε από τους άλλους να χτιστεί ένας κόσμος αγγελικά πλασμένος. Αυτό δεν γίνεται. Ο Χριστός μια φορά και για πάντα μας είπε.
¨Εν Τω Κόσμω Θλίψιν Έξετε, Αλλά Θαρσείτε Εγώ Νενίκηκα Τον Κόσμον¨.
