ΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ..ΚΑΙ ΜΟΝΟ

 

Κάθε φορά που κάνουμε μια σκέψη, να τη πουμε Λογισμο,δημιουργουμε νευρικές οδούς . 

Όταν βιώνουμε  μια νεα εμπειρία, δημιουργείται ένα νευρικό δίκτυο, το οποίο ενεργοποιεί τις ίδιες σκέψεις  και τα ίδια συναισθήματα κάθε φορά σε μια παρόμοια εμπειρία. 

Αυτά τα νευρικά δίκτυα αποτελούν τις κυτταρικές αναμνήσεις. 

Όποτε βιώνουμε ένα παρόμοιο  γεγονός, ενεργοποιείται η ίδια ανάμνηση.

Το πρόβλημα είναι ότι οι αντιδράσεις μας προκύπτουν αυτόματα, βάσει των αναμνήσεων  

Αν μεγαλώσαμε με  πρότυπα και με ενθάρρυνση, τότε μπορεί να είμαστε  από τους τυχερούς που ζουν σε κατάσταση ευδαιμονίας. 

Αν, όμως, είτε στη δική σας ζωή είτε στων προγόνων σας τραύματα που δεν έχετε θεραπεύσει ακόμα, τότε πιθανόν η ζωή σας να είναι γεμάτη  από παρόμοιες εμπειρίες που συνεχίζουν να προκύπτουν βάσει των κυτταρικών σας αναμνήσεων.

Της κυτταρικης λεγομενης μνημης.

https://ihthielaio.wordpress.com/2017/08/03/

Οι κυτταρικές αναμνήσεις-μνημες είναι τα σημεία αναφοράς που χρησιμοποιεί ο εγκέφαλός για να αποφασίσει πώς να αντιδράσει 

εδώ και τώρα. 

Είναι ο λόγος που τόσοι απ εμάς, καλώς ή κακώς, μιμούμαστε τους γονείς μας στις ενήλικες σχέσεις μας, ακόμα και όταν γνωρίζουμε ότι αυτό είναι λάθος και βάζουμε τα δυνατά μας για να το αποτρέψουμε. 

Αν, λοιπόν, έχετε μια ανάμνηση που συνδέεται με θυμό, φόβο, χαμηλή αυτοεκτίμηση ή κάποιο άλλο από τα εκατοντάδες παρόμοια αρνητικά συναισθήματα, 

η ανάμνηση αυτή μπορεί να σας προκαλέσει ασθένειες, να σας οδηγήσει στην αποτυχία και να καταστρέψει τις σημαντικότερες σχέσεις σας. 

Όταν αντιμετωπίζετε οποιαδήποτε κατάσταση στη ζωή σας, μπορεί να πιστεύετε ότι την αντιλαμβάνεστε μέσα από ένα νέο πρίσμα, ως λογικοί ενήλικες, και ότι αποφασίζετε συνειδητά πώς θα αντιδράσετε τη συγκεκριμένη στιγμή.

Σύμφωνα με έρευνες, η αισθητηριακή μας αντίληψη 

όραση,  όσφρηση, αφή  χάνεται ύστερα από ένα δευτερόλεπτο. 

Έτσι, ο τρόπος με τον οποίο αντιδρουμε ύστερα από ένα δευτερόλεπτο δεν έχει να κάνει με τις αισθήσεις μας αλλά με 

τη κυτταρικη μας μνημη. 

Δεν αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα όπως είναι πραγματικά. 

Τα αντιλαμβανόμαστε 

όπως είμαστε εμείς.

Δύο οδηγοι είναι εγκλωβισμένοι στη κινηση. 

Ο ένας εξοργίζεται, 

ο άλλος παραμένει ψύχραιμος. 

Βιώνουν ακριβώς τις ίδιες εξωτερικές συνθήκες. 

Άρα, η διαφορά δεν μπορεί να οφείλεται σε αυτές. 

Πρέπει να οφείλεται σε κάτι το εσωτερικό 

Αν η  καρδιά εντοπίσει μια ευχάριστη ανάμνηση, έχετε την τάση να αντιδράτε θετικά. 

Αν μια επώδυνη ανάμνηση, τείνετε να αντιδράτε με φόβο ή θυμό. 

Αυτή η ανάμνηση φόβου επηρεάζει αρνητικά τη φυσιολογία, τις σκέψεις, τις πεποιθήσεις, τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά σας. 

Η μνήμη μας λειτουργεί όπως ένα  κινητό τηλέφωνο: εκπέμπει και λαμβάνει σήματα διαρκώς.

Η ανάμνηση αυτή μεταδίδει ένα σήμα φόβου στα γύρω κύτταρα, καθώς και στον υποθάλαμο . 

Όταν τα κύτταρα λάβουν το συγκεκριμένο σήμα, κλείνουν και αρχίζουν να ασθενούν 

Δεν εξουδετερώνουν τις τοξίνες ούτε λαμβάνουν το οξυγόνο, τα θρεπτικά στοιχεία, την ενυδάτωση και τα ιόντα που χρειάζονται. 

Αν τα κύτταρα παραμείνουν σ αυτή την κλειστή κατάσταση για μεγάλο χρονικό διάστημα, αυξάνονται δραματικά οι πιθανότητες να ενεργοποιηθεί 

το γονίδιο κάποιας ασθένειας. 

Αυτός ισως είναι ο μοναδικός τρόπος που μπορεί να προκληθεί μια ασθένεια. 

Αν δεν συμβεί κατι τετοιο, 

είναι κυριολεκτικά αδύνατον να αρρωστήσει κανείς, γιατί το ανοσο σύστημα αλλα και το θαυμασιο σύστημα αυτοΐασης του σώματος θα λειτουργούν πάντα στην εντέλεια.

Όταν ο Υποθάλαμος λαμβάνει σήμα του φόβου από ανάμνηση, ενεργοποιεί την αντίδραση στρες. 

Έτσι ξεκινούν όλα τα προβλήματα. Ενεργοποιείται η αντίδραση μάχης ή φυγής και ο Υποθάλαμος κατακλύζει το σώμα μας με ορμόνες του στρες, όπως η κορτιζόλη. 

Έτσι, αυτοματα μπαινουμε στον προγραμματισμό οδυνης ηδονης και προσπαθούμε να ανακουφιστούμε πάση θυσία από τον πόνο ή το φόβο. 

Τώρα, θέλουμε είτε να ξεφύγουμε από αυτό που μας απειλεί είτε να το καταστρέψουμε. 

Ο εγκέφαλός αποσυνδέει ή καταστέλλει όλες τις συνειδητές λογικές διεργασίες σκέψης, κρατώντας μόνον αυτές που χρειάζονται για να μπορέσουμε να αποφασίσουμε μεταξύ μάχης ή φυγής.

Αυτό το στρες προκαλεί ασθένειες, κόπωση, επιβράδυνση των νοητικών λειτουργιών, αρνητισμό και αποτυχία.

Ουσιαστικά, παράγει κάθε πιθανό είδος αρνητικών συμπτωμάτων. 

Βλέπετε τη σύνδεση; Η ιδέα αυτή έχει πολύ σημαντικές συνέπειες στο ρόλο που παίζει ο συνειδητός νους μας στη λήψη αποφάσεων και στον τρόπο που ενεργούμε. 

Σχετικά τωρα με τις συνειδητές και υποσυνείδητες προθέσεις: 

Αν έρχονται σε αντιπαράθεση, επικρατεί πάντα το υποσυνείδητο. Ένα δευτερόλεπτο προτού αποφασίσουμε συνειδητά πώς θα ενεργήσουμε, παρατηρείται στον εγκέφαλο έκκριση χημικών ουσιών, η οποία μας υπαγορεύει τι θα αποφασίσουμε και κινητοποιεί το σώμα για να προβεί στη συγκεκριμένη πράξη . Προσοχη 

και όλα αυτά ένα δευτερόλεπτο προτού ο συνειδητός μας νους αποφασίσει τι θα κάνουμε.

Έτσι, αν έχουμε μια ανάμνηση φόβου που συνδέεται με τη συγκεκριμένη κατάσταση, η συνειδητή επιλογή στην πραγματικότητα υπαγορεύεται από τον προγραμματισμό μας 

κάτι το οποίο δεν αντιλαμβανόμαστε 

και εφευρίσκουμε μια λογική εξήγηση γι’ αυτό που έχουν ήδη αποφασίσει το ασυνείδητο και το υποσυνείδητό μας.

Το National Geographic αναφέρεται σ αυτό το φαινόμενο με τον όρο ψευδαίσθηση της πρόθεσης. 

Έχουμε συναντήσει όλοι πολλά τέτοια παραδείγματα στη ζωή μας. Ένα από αυτά είναι 

η θρησκευτική μας ανατροφή. 

Αν δεν ζεις με αγάπη, έχεις χάσει το νόημα της ζωής. Πιστεύω ότι καθήκον μου, με κάθε άτομο και σε κάθε περίπτωση, είναι να αγαπάω χωρίς ιδιοτελή κίνητρα και χωρίς δεσμεύσεις, είτε με συμπαθούν και μου φέρονται καλά είτε όχι. 

Τι έχετε μέσα σας; Είστε θρήσκοι ή όχι; μήπως αναζητάτε συνεχώς  ολόκληρη την αλήθεια, ό,τι κι αν συμβεί;

Όποτε κάποιος στρεσάρεται με τα οικονομικά του, ας σκεφθει: 

Έχεις κάπου να μείνεις; Έχεις να φας; Έχεις ρεύμα;

Ουσιαστικά, ανησυχεί για κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, γιατί, ακόμα κι αν έχει χάσει πολλά, πάντα θα έχει μια στέγη πάνω από το κεφάλι του και ένα πιάτο φαΐ στο τραπέζι του. 

Όμως, το στρες του πηγάζει από τον εσωτερικό προγραμματισμό φόβου, που τον κάνει να συγκρίνει τον εαυτό του με τους άλλους, και όχι από κάποια πραγματική απειλή της ασφάλειας ή της ζωής του.

Οφείλουμε να αποπρογραμματίσουμε και να αναπρογραμματίσουμε τις αναμνήσεις  μας . 

Διαφορετικά, θα παραμείνουμε 

υποχείρια των ζητημάτων του υποσυνειδήτου ή του ασυνειδήτου, που όχι μόνο δεν μας βοηθούν ή δεν εξυπηρετούν σε κάτι, αλλά μπορεί και να μην ανταποκρίνονται καν στην πραγματικότητα.

Ας δούμε πώς εκδηλώνεται στην πράξη η ασυνείδητη πρόθεση. 

Ένας οδηγός πλησιάζει στην ουρά των αυτοκινήτων που είναι σταματημένα σε ένα φανάρι και αρχίζει να θυμώνει. 

Ο θυμός είναι συναίσθημα που βασίζεται στο φόβο. 

Αν βιώνει φόβο σε μια κατάσταση που δεν είναι απειλητική για τη ζωή του, σημαίνει ότι ο  «σκληρός δίσκος» του έχει προσβληθεί από κάποιον ιό – με άλλα λόγια, ότι ο μηχανισμός επιβίωσής του παρουσιάζει κάποια δυσλειτουργία. 

Κάποιες από τις αναμνήσεις στην καρδιά του ή στο υποσυνείδητό  του λένε ότι η συγκεκριμένη κατάσταση είναι απειλητική για τη ζωή του. 

Οι αναμνήσεις αυτές μπορεί να προέρχονται από την ανατροφή του, από προηγούμενες εμπειρίες του ή ακόμα και από κληροδοτημένες εμπειρίες τις οποίες μπορεί είτε να γνωρίζει είτε όχι.

Ας υποθέσουμε, επίσης, ότι πρέπει να περιμένει υπομονετικά στο αυτοκίνητό του, νιώθοντας αγάπη για τον οδηγό του μπροστινού οχήματος. Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις… 

Το πρόβλημα είναι εμφανές. 

Αυτή η συνειδητή επίγνωση του οδηγού δεν έχει καμία ελπίδα να επικρατήσει. 

Όταν ο εγκέφαλός του και η χημεία του σώματός του τον ωθούν να δώσει μάχη, το τελευταίο πράγμα που θέλει να κάνει είναι να περιμένει στωικά και με αγάπη. 

Αυτό θα ήταν το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε να κάνει οποιοσδήποτε 

Ελάχιστοι είναι ικανοί να αντισταθούν στον προγραμματισμό ηδονης-οδυνης, όταν το σώμα τους βρίσκεται σε κατάσταση μάχης ή φυγής. 

Η δύναμη της θέλησης είναι αναποτελεσματική, γιατί ο οδηγός έχει ήδη το δάχτυλο στη σκανδάλη, προτού καν συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί.

Μάλιστα, το μόνο που ίσως πετύχουν με τη δύναμη της θέλησης όσοι βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση μάχης ή φυγής είναι να πατήσουν την κόρνα τους ή να βρουν το γρηγορότερο δυνατόν έναν άλλο τρόπο να ξεθυμάνουν ή να ανακουφιστούν άμεσα από τον πόνο που αισθάνονται. 

Συνήθως, η δύναμη της θέλησης δεν επαρκεί για να καταφέρουν να κάνουν αυτό που πιστεύουν ότι είναι το σωστό.

Οντως δυσκολα πραγματα, πλην ομως υπαρκτα στον κυκλο της Φθαρτοτητας που βιωνουμε. 

Χαιρετε.