Η ΜΑΓΕΙΡΙΤΣΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΒΑΣΩΣ

Η ιστορία που θα σας πω Είναι αληθινή. Τα πρόσωπα που την έζησαν ζούνε και σήμερα εκτός από ένα που ήταν και ο πρωταγωνιστής.  

Κατ απαιτησιν τους τα ονόματα δεν θα αναφερθούν (ορα και Fargo).

Ήταν Μεγάλη Εβδομάδα κι όλη η φύση γιόρταζε. Πασχαλιες, γλυσινες, παπαρούνες και μαργαρίτες οργιαζαν. Άνοιξη γαρ. Οι προετοιμασιες σε πλήρη εξέλιξη. Βάψιμο αυγών, κουλουράκια, στόλισμα το σπίτι, στεφανακι στην εξώπορτα που έγραφε "Easter is here"... μυρτιες και ροδοδαφνες στο βάζο και μουσική πανδαισία.

Σάββατο απόγευμα και στην κουζίνα ετοιμάζεται η μαγειρίτσα. Η κλασική. Κρεμμυδάκια φρέσκα και μαρούλια και συκωτάκια βεβαίως βεβαίως! Μια φορά το χρόνο την τρώμε βρε αδερφέ, ας την ευχαριστηθουμε.

Όταν ήρθε η ώρα για την εκκλησία πήραμε τις λαμπάδες με τα πλαστικά για τον αέρα και τα χάρτινα πλουμιστα φαναρακια για το Άγιο Φως.Δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι ξεχωριστό γι αυτή την μέρα. Πάντα εκείνο τον καιρό οι Πασχαλινές διακοπές και οι γεμάτες νοσταλγία μέρες ξεχειλιζαν θαρρείς από ενέργεια και βιασύνη.

Πήγαμε στην εκκλησία. Με το Χριστός Ανέστη αναψαμε τις λαμπάδες μας με το Άγιο Φως και επιστρέψαμε στο σπίτι.

Το τραπέζι μας περίμενε στολισμένο. Στην μέση η πιατέλα με τα κόκκινα αυγά. Μουσική χαρμόσυνη, μετά τα εγκωμια της Μεγάλης Παρασκευής.

Πρώτο πιάτο βεβαίως η μαγειρίτσα. Και τότε ακούγεται η φωνή της θείας Βάσως να μονολογεί απ την κουζίνα
"βρε παιδιά μου, εγώ την μαγειρίτσα την αβγοκοψα κανονικά. Τι έπαθε η σούπα και νερουλιασε…

Ε, λοιπόν, όπως είπα και στην αρχή, η ιστορία είναι αληθινή. Δεν θα γίνει αναφορά σε ονόματα γιατί δεν το επιθυμούν οι επιζώντες (!!!) Θα σας πω όμως τι συνέβη. 

Το "ποντικάκι" της κουζίνας και degυstateur γνωστός, δοκιμάζοντας, αρκετές φορές την μαγειρίτσα, για να μην καταλάβει η θεία Βάσω την "αφαίμαξη" φρόντιζε να την συμπληρώνει με νεράκι του Θεού.
Γι αυτό η μαγειρίτσα η αναμενόμενη, η όμορφη και λαχταριστη έγινε σούπα βαρετή και νερουλιαρικη.

Αυτή είναι η ιστορία μου.