Λεω στην Ελενη που σχεδον παντα ειναι απορημενη γιατι της συμβαινουν ολα αυτα.
Να φεύγεις απ τους δειλούς που σε έχουν στο χερι.
Το ξέρεις αλλά δε θες να το δεις.
Είναι η μοναξιά που σε πειράζει; ομως και πάλι μόνη είσαι
Να φεύγεις όταν βλεπεις οτι δεν έχουν χρόνο για σένα και προσπαθούν να σε στριμώξουν στο πρόγραμμα τους.
Να παρακαλάς να σαι στη ζωή τους ενώ δεν έχει θέση για σένα.
Σ αυτή τη ζωή δεν παίρνεις ό,τι δίνεις. Παίρνεις ό,τι ζητάς.
Αν δε ζητάς πολλά και δε βάζεις τον εαυτό σου ψηλά, κανείς δε θα το κάνει για σένα.
Αν κάνεις εκπτώσεις εσύ , οι άλλοι θα επιδιώξουν να σε ξεπουλησουν.
Να φεύγεις όταν η φωνή μέσα σου φωνάζει, αλλά το συναίσθημα δεν υπακούει, αφου ξερεις το ένστικτο δύσκολα σε προδίδει.
Ακόμα κι απ τον ίδιο σου εαυτό να φεύγεις, αφου βλέπεις ποσο είναι αδύναμος να κάνει αυτό που πρέπει και πάει να σε προδώσει.
Να φεύγεις.
Στην περίπτωση αυτή, φυγή δε σημαίνει αδυναμία. Απλά κάποιες φορές χρειάζεται να ξεφύγεις απ’ όλα.
Δεν είναι πάντα εύκολο να γυρίσεις την πλάτη και να τρέξεις…
Και δε χρειάζεται να κάνεις θεαματική έξοδο.
Να φεύγεις σιωπηλά κι αθόρυβα στις μύτες των ποδιών σου. Απ το λίγο, για το πολύ.
Δε χρειάζονται πάντα εξηγήσεις, ούτε αντίο.
Να φεύγεις με το κεφάλι ψηλά και με χαμόγελο γιατί ξέρεις ότι κάτι καλύτερο σε περιμένει…ή μηπως δεν το ξερεις . Μπορει κι αυτο.
Αλλωστε σ εχουν βεβαιωσει ποσο ανοητα συναισθηματικη εισαι...
