Κι αν δεν μπορεις να κανεις τη ζωη σου οπως τη θελεις,
τουτο προσπαθησε οσο μπορεις…Μην την εξευτελιζεις..
Είναι αραγε δική μας η ζωή, που μας χαριστηκε;
Μπορω, αραγε να επιλεξω, αν πρεπει να φυγω, ή να μεινω στο σπιτι των γονιων μου, αφου δεν θελησα τον εγγαμο βιο;
Μπορω να κανω τη ζωη μου οπως τη θελω;
Ή μηπως εχω καθηκον να ¨λιωσω¨ διπλα στον πατερα και τη μανα που ειν ανημποροι , και χρειαζονται καποιον να τους ¨γιατροπορευει¨;
Σκεφτομαι πως, ισως το προβλημα ειναι δικο μου.
Αν ε μ ε ι ς εχουμε απελπιστικα αναγκη της παρουσιας τους, για να πορευτουμε τα μονοπατια του φοβου και της μοναξιας μενουμε
Διαφορετικα, φευγουμε.
Δεν ειμαστε μονοι.
Εχουμε βοηθεια.Εχουμε πνευματικο . Εχουμε την Εκκλησια. Εχουμε τον Ευαγγελικο Λογο του Χριστου, που μας βεβαιωνει καταλυτικα για τον κινδυνο τωνοικειων που ισως ειναι οι μονοι μας ¨εχθροι¨.
Ετσι το τολμαμε..φευγουμε.
Σφιγγουμε την καρδια μας. Αλλιως μοιαζουμε με τον αδαη, που πιστευει οτι μπορει να σωσει καποιον που πνιγεται.
Τρεχει και τελικα πνιγεται σφιχταγκαλιασμενος με τον δυστυχη πανικοβλητο απ το αγγιγμα του θανατου συνανθρωπο.
Εναλλακτικα, αν δεν μπορουμε να κανουμε τη ζωη μας, οπως θα ηταν το σωστο..
Πάμε για Μία Βολτίτσα.Ένα Περίπατο..
Να πάρουμε δυο καλούς φίλους και να πάμε να περπατήσουμε για λιγη ωρα στην ακροθαλασσιά ανταλλάσσοντας σκέψεις.
Κι αυτό είναι Εγρήγορση.
Δεν χρειαζεται να ειναι αιθριος ο καιρος.
Οι καλυτερες βολτες που εκανα ηταν με βροχη στο δασος.
Χαιρετε..
σ.σ. Η μουσικη που συνοδευει …δεν ειναι τυχαια.
