Ενα μεγαλο δωρο, που μας δοθηκε ειναι
Να αγνοουμε το τελος της Ζωης μας.
Μ αυτον τον τροπο, πορευομαστε σαν να μην υπαρχει θανατος.
Αν μαλιστα ευνοηθουμε και δεν αρρωστησουμε, τοτε το παραμυθι της καθημερινοτητος, μας παει γιαλο-γιαλο στο τερμα.
Ομως μοιραια καποτε φτανουμε στο λιμανι.
Στις Τελευταίες Στιγμές Της Ζωής, αυτό που μένει , σε όλους, είναι η αγάπη και οι σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους.
Τοτε ξαφνικα θυμομαστε, πόσο η αγάπη των φίλων, μας στήριξε σε μια δύσκολη στιγμή.
Πάντα η επωδός, ειναι ακριβως αυτη η αγάπη των άλλων , αλλά και εκείνη ,που οι ίδιοι νοιωθουμε , αλλα και που εκδηλωνουμε στους άλλους .
Αυτή η πολύτιμη αγάπη, που μας ξεφευγει , απ τις ανοητες σκεψεις, συμπεριφορες, και μικροτητες.
Η Ευτυχία Είναι Επιλογή.
Η Ασφάλεια Του Οικείου Δεν μας αφηνει Να Αλλάξουμε Ποτέ.
Ο φόβος της αλλαγής, μας κάνει να υποκρίνομαστε στους άλλους αλλά και στους εαυτούς μας ,ότι ειμαστε απολύτως ευχαριστημένοι με τη ζωή μας.
Όταν ομως φτασεις στο σημείο Ο το τελευταίο πράγμα που σε απασχολεί είναι το τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα.
Τοτε σε πιανει ο φοβος του θανατου. Αν μαλιστα δεν εχεις ξεκαθαρισει μεσα σου το¨μετα¨, τοτε ειναι τραγικα.
Κι ομως αν μπορούσες, πριν φτασεις σ αυτο το σημειο Ο, να ελευθερωθείς απ' όλες τις ανοησίες που σου σερβίρουν καθημερινά οι πάντες .
Ποσο πιο απλο να μπορουσες Να αφεθείς και να χαμογελάσεις αβίαστα ξανά, να αγαπήσεις και να αγαπηθείς.
Να παίξεις σαν παιδί, και ν αφήσεις τους άλλους να σε κοροϊδέψουν κατάφωρα, να σε κλέψουν, να γελάσουν μαζί σου - πολύ-πολύ πριν από το θάνατό σου .
