ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ

 

Την Παρασκευή, ημέρα εκδρομής, ξεκίνησαμε, μια ομάδα προνηπίων να πάμε στο δάσος της Καισαριανής.

Ο ήλιος ήταν ψηλά, τα παιδιά ενθουσιασμένα και όλα έδειχναν πως σύντομα θα μιλούσαμε για ακόμη μια καταπληκτική ημέρα στη φύση.

Αφού φτάσαμε, κάναμε μια σειρά να μετρηθούμε και πολύ γρήγορα εξήγησα στα παιδιά πως, για να καταφέρουμε να φτάσουμε στο μυστικό μέρος που είχα ανακαλύψει πρόσφατα, θα πρέπει πρώτα να περάσουμε από κάποια στενά μονοπάτια.

Δε θα χρειαζόταν να βιαστούμε αφού η διαδρομή ήταν γεμάτη από πολλά και διαφορετικά ανθισμένα λουλούδια, από κάμπιες που σχημάτιζαν σειρές, πεταλόυδες και πολύχρωμα ζωύφια που είχαν κάνει την εμφάνιση τους μαζί με την Άνοιξη.

Μια ιδανική μέρα για παρατήρηση !

Καθώς έλεγα αυτά κι άλλα διάφορα, είδα τον Γ, που στεκόταν πίσω πίσω στο τρένο σκεπτικός...

Περισσότερο από ότι συνήθως κι ίσως όχι άδικα.

Ο Γ. είχε επιστρέψει μετα από δύο εβδομάδες στο σχολείο καθώς είχε χτυπήσει το πόδι του και έπρεπε να παραμείνει σπίτι.

Ήταν κατενθουσιασμένος που έβλεπε τους φίλους του και που θα έπαιζε ξανά μαζί τους, αλλά το γεγονός πως θα έπρεπε να περπατά αργά κι αυτό ίσως καθυστερούσε την ομάδα φαινόταν να τον στεναχωρούσε.

-Γ. Όλα εντάξει;

-Ναι Σεραφείμ ! Όλα καλά.

-Σίγουρα;

-Ναι ναι! είπε και μου έκανε τη χαρακτηριστική κίνηση με τον αντίχειρα.

-Ωραία, είπα και πήρα αμέσως την απόφαση.

-Θα ήθελα αν μπορείς να έρθεις στην αρχή του τρένου, σε παρακαλώ.

Εκείνος με αργά βήματα αλλά και με μια ανέκφραστη απορία έφτασε μπροστά μου.

-Λοιπόν παιδιά σήμερα θα περπατήσουμε μέσα στο δάσος με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο.

Αμέσως έβγαλα ένα μεγάλο σχοινί που κουβαλώ πάντα μαζί μου στις εκδρομές, του έδωσα να κρατήσει τη μια άκρη του και μεθοδικά το ξετύλιξα ώστε όλοι οι φίλοι να το κρατούν μέχρι το τέλος.

Ξεκινήσαμε να περπατάμε και τώρα όλοι πηγαίναμε με τον ρυθμό του Γ.

Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο.

Κι όταν πια φτάσαμε, ξεχυθήκαμε στα δέντρα και στα λουλούδια και στις πέτρες και στα κλαδιά κι ήμασταν όλοι εξίσου χαρούμενοι.

Γιατί εκείνη την μέρα για να φτάσουμε στον προορισμό μας "μπήκαμε" όλοι στα παπούτσια του Γ.

Και μπορεί να μας πήρε είκοσι λεπτά παραπάνω να φτάσουμε, μπορεί να μην ήταν και ο πιο εύκολος τρόπος για να περπατήσουμε μέσα στα μονοπάτια, μπορεί ίσως να χάσαμε και δεκα λεπτά παιχνιδιού...

Αυτό που κερδίσαμε όμως θα το θυμόμαστε για πάντα.

Μια μικρή θυσία η οποία έδωσε χαρά σε όλους.

Μια ευκαιρία να δουμε με τα μάτια, να περπατήσουμε με τα πόδια αλλά και να νιώσουμε με την καρδιά του φίλου μας.

#empathy

Πηγη https://www.facebook.com/HypedTeacher/

ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ ..ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΑΝΟΙΑ..

 

 

 

If anyone is aware of their memory problems,they do NOT have Alzheimer's.

 

1. forget the names of families.

2. do not remember where I put some things.It often happens in people 60 years and older that they complain that they lack memory.

The information is always in the brain, it is the "processor" that is lacking.

 

This is Anosognosia, or temporary forgetfulness.

 

Half of people 60 and older have some symptoms that are due to age rather than disease.

The most common cases are:

- forgetting the name of a person,

- going to a room in the house and not remembering why we were going there,

- a blank memory for a movie title or actor, an actress,

- a waste of time searching where we left our glasses or keys.

After 60 years most people have such a difficulty, which indicates that it is not a disease but rather a characteristic due to the passage of years.

 

Many people are concerned about these oversights; hence the importance of the following statements:

1.Those who are conscious of being forgetful : 

have no serious problem of memory.

2.Those who do suffer from a memory illness, or Alzheimer's, 

are not aware of what is happening.

 

Professor Bruno Dubois, Director of IMMA, reassures the majority of people concerned about their oversights:

 

The more we complain about memory loss, the less likely we are to suffer from memory sickness.

 

Now for a little neurological test :

Only use your eyes !

 

1- Find the C in the table below!

 

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOCOOOOOOOOOOO

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

 

2- If you found the C, then find the 6 in the table below.

 

99999999999999999999999999999999999999999999999

99999999999999999999999999999999999999999999999

99999999999999999999999999999999999999999999999

69999999999999999999999999999999999999999999999

99999999999999999999999999999999999999999999999

99999999999999999999999999999999999999999999999

 

3- Now find the N in the table below. Attention, it's a little more difficult!

 

MMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMNMM

MMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM

MMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM

MMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM

MMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM

 

If you pass these three tests without problem:

- you can cancel your annual visit to the neurologist.

- your brain is in perfect shape!

- you are far from having any relationship with Alzheimer's.

 

ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ

Η Ευανθια ειναι μια μεσοκοπη ψευτοξανθια, λεπτη, αερατη, ψιλοχαζουλα, καλοκαρδη ζωοφιλη μεχρι ανοησιας, που θυσιαζεται για τους αλλους.

Και να που εφτασε   η ευλογημένη στιγμή, που ανοιξε  τα μάτια  και ειδε μπροστά της  την αλήθεια .  

Κοιταξε εντρομη πίσω  μετρωντας κόπους, προσπάθειες και αγώνες μάταιους .

Αγώνες δικούς της, που κάποιοι ποτέ δεν τους κατάλαβαν, και ασφαλώς ποτέ τους δεν τους εκτίμησαν. 

Με πρωτους τη μανα και τον πατερα της. Μην απορειτε υπαρχουν και τετοιοι. 

Αγώνες που έδωσε για την σωτηρία
Όχι  την δική της , γιατί η ιδια δεν την ειχε αναγκη , αλλά την δική τους.

 

Αγώνες για να σώσει μιαν άλλη ψυχή  όχι την δική της. Κι  εφτασε η ωρα που αρχισε να νιώθει  κατάκοπη και απογοητευμένη.

Ηρθε η  στιγμή που το φτωχο πλην καθαρο μυαλό της πηρε αναποδες  αλλα και  την  πιο σπουδαία απόφαση.

Οτι αρκετά ασχολήθηκε με  ναυάγια. Αρκετά πάλεψε για να σώσει κάτι που τελικά σωτηρία δεν ειχε. 

Που η ψυχούλα της από μόνη παίρνει την πρωτοβουλία και κάνει το αλμα, να πεταξει τη σαβούρα που  υπήρχε σε σωρούς μέσα στην αυλή της.

Αποφασισε, ότι λίγοι είναι εκείνοι που καταλαβαν τι έκανε τόσο καιρό , και ακόμη πιο λίγοι εκείνοι που αναγνώρισαν τον αγώνα της.

Αποφασισε, ότι μοναχά γι αυτούς τους πολύ λίγους, που πραγματικά το αξίζουν, θα αφιερώσει από εδώ και πέρα τον πολύτιμο χρόνο της, και θα παλέψει ειλικρινα  γι αυτούς.

Αποφασισε, ότι έφτασε η ώρα να ξαποστάσει,  να ησυχάσει, να λυτρωθεί, για να αναπνεύσει λίγο καθαρό αέρα, και για να ζήσει. 

Να διώξει και να λυτρωθει απ  όλους τους αχάριστους,  εγωιστές, άχρηστους, και  τελειωμένους.

Τότε  ξεκινά το μέτρημα, αφαιρώντας από την λίστα  όλους εκείνους που τελικά ήταν λίγοι, που ήταν εκεί για να πάρουν μονάχα, και για να φθείρουν την ψυχή της.

ΝΑΝΑΙ..ΜΑΚΡΥΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ

 

Σαν κεραυνος επεσε η ειδηση..

Η καθημερινοτητα, που φτάνει στο φιναλε και ψηλαφίζει τις¨τελευταίες σελίδες της¨.

Στην ¨Ιθάκη¨του ο Καβάφης καταθετει μιαν ευχή,με βαθειες μελαγχολικές νότες. Λέει.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι, που με τι ευχαρίστηση , με τι χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους. Να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά, και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις  σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής, όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά· σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους .

 Η ατμόσφαιρα ποτισμένη με την εξαίσια μυρουδιά της βροχής πάνω στο χώμα, με νότες απ το παλιό, αλλά πάντα αγαπημενο άρωμα

της Estee Lauder, White Linen.

 

 

Οι άνθρωποι  ωριμάζουν ξαφνικά όταν αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο του θανατου τους. 

Εδώ έχουμε αρχικά άρνηση, φόβο, θυμό, στεναχώρια, περισσότερη άρνηση στο τέλος, έρχεται η  αποδοχή .

Ολοι γαληνευουν, τελικά, πριν το τελος.

 

 

 Απλοποιώντας τον τρόπο που ζει κανείς και κάνοντας συνειδητές επιλογές είναι δυνατόν να ζήσει με λιγότερα περιττά απ’ όσα νομίζει. Δημιουργώντας περισσότερο χώρο στη ζωή του. Να γινει πιο ευτυχισμένος κι ανοιχτος σε ευκαιρίες πιο ταιριαστές με τον τρόπο ζωής του. 

Πολλοί άνθρωποι καταπιεζουν τα συναισθήματά τους για αποφύγουν τσακωμούς ή για να μη στεναχωρήσουν τους άλλους.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το αποτέλεσμα : Πολλές Ανίατες Ασθένειές  Σχετίζονται, Εν μέρει, με την πικρία και την αναπόφευκτη μνησικακία. 

Φαίνεται πως όλοι ανεξαιρέτως νοσταλγούν τους φίλους τους όταν πεθαίνουν. 

Ούτε τα λεφτά ούτε η κοινωνική θέση, απασχολούν τους ανθρώπους, τις τελευταίες στιγμές της ζωής. Αυτό που μένει τότε, σε όλους είναι η αγάπη και οι σχέσεις τους με άλλους ανθρώπους.  

Αυτή η πολύτιμη αγάπη.

Παραδόξως γι’ αυτό μετανιώνουν πολλοί ετοιμοθάνατοι. 

Οι περισσότεροι δεν είχαν καταλάβει, μέχρι το παρά πέντε, ότι  

Η Ευτυχία Είναι Επιλογή.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Είχαν μείνει προσκολλημένοι σ’ αυτά που είχαν μάθει, στις συνήθειές τους.

Η ασφάλεια του οικείου δεν τους είχε αφήσει να αλλάξουν ποτέ. 

Ο φόβος της αλλαγής τούς είχε κάνει να υποκρίνονται στους άλλους ,αλλά και στους εαυτούς τους, ότι ήταν απολύτως ευχαριστημένοι με τη ζωή τους, όπως ακριβώς ήταν. 

Ήθελαν να γελάσουν και πάλι με την ψυχή τους, να σαχλαμαρίσουν ξανά Όταν είσαι στο σημείο μηδεν, το τελευταίο πράγμα που σε απασχολεί είναι το τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα

Πόσο τέλειο αν μπορούσες να ελευθερωθείς απ’ όλες τις ανοησίες που σου σερβίρουν καθημερινά οι πάντες. 

Να αφεθείς και να χαμογελάσεις αβίαστα ξανά, να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. 

Να παίξεις σαν παιδί, και ν αφήσεις τους άλλους να σε κοροϊδέψουν  κατάφωρα, να σε κλέψουν, να γελάσουν μαζί σου – πολύ-πολύ πριν από το θάνατό σου .

Τί κρίμα ! και να που είσαι εκεί έτοιμος για ¨απέναντι¨.

Τότε σου δίνεται μια ύστατη ευκαιρία.

Ακριβώς 

Οι της ε ν δ ε κ α τ η ς    ώρας 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μπορείς να μπείς στη ομαδα τους, και να ζητήσεις έλεος. Που ξέρεις ισως και να σου δοθεί η Χαρις .

Δεν έβρεχε, απλά ψιχάλιζε.

Εκανε όμως κρύο εξω.Μέσα υπήρχε θαλπωρή στο περιβάλλον, και κάτι σαν μελαγχολία στη καρδιά, που δεν μπορούσε η αγαπητική σχεση μεταξυ φίλων να απαλύνει, έστω κι αν μύριζε  Ασπρο Λευκό Λινό της Estee Lauder..

 

 

Χαίρετε..