ΛΑΧΑΝΙΚΑ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

 

Τα λαχανικά αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της διατροφής μας

Όσο είναι απαραίτητη η κατανάλωση λαχανοκομικών προϊόντων για μια ισορροπημένη διατροφή, καθώς περιέχουν πλήθος θρεπτικών συστατικών που συμμετέχουν καθοριστικά στην σωστή λειτουργία του μεταβολισμού και στην διατήρηση της υγείας, τόσο σημαντική είναι και η μέριμνα για την ασφαλή ποιότητά τους και η εύλογη βεβαιότητα, ότι η κατανάλωσή τους δεν θα προκαλέσει βλάβη ή ζημιά στον άνθρωπο.

Η ασφάλεια των τροφίμων είναι η απουσία επικίνδυνων για την υγεία ουσιών, υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων, 

δυνητικά επικίνδυνων μολυσματικών παραγόντων, όπως η παρουσία παθογόνων μικροοργανισμών, μυκοτοξινών, βαρέων μετάλλων και άλλων.

Καθώς τα φρούτα και τα λαχανικά καταναλώνονται φρέσκα και πολλές φορές δεν είναι ξεφλουδισμένα, όλοι οι παθογόνοι οργανισμοί που μεταφέρονται στην επιφάνεια αποτελούν δυνητικό κίνδυνο για τον άνθρωπο. 

Τα βακτηρίδια, όπως οι

 Shigella spp., Salmonella spp., Aeromonas spp., Escherichia coli, Listeria monocytogenes 

και οι τοξίνες που παράγονται από Clostridium botulinum και άλλους, έχουν αναγνωριστεί ως υπεύθυνες για ασθένειες που σχετίζονται με την κατανάλωση φρούτων και λαχανικών. 

Ο ιός της ηπατίτιδας Α έχει ανιχνευθεί σε προϊόντα καθώς και παράσιτα όπως 

Entomoeba histolyca και Giardia lamblia.

Τα λαχανικά εκτός από τον ανθρώπινο οργανισμό ικανοποιούν τις τροφικές απαιτήσεις πολλών μικροοργανισμών, με αποτέλεσμα την επιμόλυνση των φυτικών προϊόντων σε όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας, από το χωράφι 

(όπου η κυρίαρχη χλωρίδα είναι οι μύκητες), 

πριν και μετά την συγκομιδή. 

Γενικά, πρέπει να σημειωθεί ότι οι μικροοργανισμοί που βρίσκονται στα λαχανικά είναι ενδεικτικοί της υγιεινής των παραγωγικών διαδικασιών και της μικροβιολογικής κατάστασης του νωπού προϊόντος κατά την διάρκεια της παραγωγής του.

Η αγκινάρα. Ένα λαχανικό πλούσιο σε αντιοξειδωτικά.

Μικροβιακές αλλοιώσεις λαχανικών και χημικές ουσίες

Λόγω των θρεπτικών συστατικών, τα λαχανικά υποστηρίζουν την ανάπτυξη 

ζυμών, μυκήτων και βακτηριδιων, 

και συχνά αυτό οδηγεί στην επιμόλυνσή τους και, κατά συνέπεια, στις μικροβιακές αλλοιώσεις με κύριους υπευθύνους τα βακτηριδια. Την ανάπτυξή τους ευνοεί η υψηλή περιεκτικότητα των λαχανικών σε νερό, η χαμηλή περιεκτικότητά τους σε υδατάνθρακες και λίπος (αποτελεί ένδειξη πως το νερό αυτό είναι σε διαθέσιμη μορφή.) 

Τα λαχανικά έχουν υψηλότερες τιμές pH από τα φρούτα και είναι πιο επιρρεπή στις αλλοιώσεις από βακτηριδια.

Τα βακτηριδια που εμπλέκονται σε αλλοιώσεις των λαχανικών βασικά είναι 

πηκτινολυτικοί μικροοργανισμοί (υδρολύουν την πηκτίνη με το ένζυμο πηκτινάση), 

όπως το γένος 

Erwinia, Pseudomonas, Xanthomonas, Clostridium 

(gram-αρνητικά βακτήρια), το Corynebacterium sepedonicum 

(gram-θετικά βακτήρια) και τα οξυγαλακτικά βακτηριδια, που βρίσκονται σε ρωγμές, «χτυπήματα», σε καταστροφές του καρπού από έντομα.

Από την άλλη πλευρά, η μόλυνση των λαχανικών από περιττώματα πουλιών, ζώων, ανθρώπων, λυμάτων, κοπριάς, και λιπασμάτων, ή και πότισμα με μολυσμένα νερά, οδηγεί συχνά σε ανάπτυξη παθογόνων μικροοργανισμών. 

Σε πολλά είδη λαχανικών έχουν απομονωθεί παθογόνοι μικροοργανισμοί που είναι παρόντες στον ανθρώπινο οργανισμό όπως: 

Salmonella spp., Shigella spp, Yersiniaenterocolitica, E. coli O157:H7, Listeria monocytogenes, Clostridium botulinum, Bacillus cereus. 

Οι κατά καιρούς, επιδημίες μικροβιακών επιμολύνσεων σε φρούτα και λαχανικά προερχομένων από Salmonella και E. coli O157:H7, έχουν αυξήσει την ανησυχία των καταναλωτών όσον αφορά την ασφάλεια αυτών των προϊόντων.

Αν και τα τοξικά φυτοφάρμακα έχουν απαγορευθεί από τις υγειονομικές υπηρεσίες της ΕΕ, εξακολουθούν ωστόσο να χρησιμοποιούνται στις καλλιέργειες.

Το νερό χρησιμοποιείται κυρίως για την άρδευση των φυτών, και η ποιότητά του ποικίλλει ανάλογα με την προέλευσή του. 

Εάν προέρχεται από ρυάκια και λίμνες, μπορεί να έχει μολυνθεί από παθογόνα πρωτόζωα, βακτηριδια και ιούς. Έχει αναφερθεί η παρουσία του είδους 

Listeria monocytogenes, βακτηρίων του γένους Salmonella και κάποιων ιών. 

Τα φρεσκοκομμένα προϊόντα χρίζουν ιδιαίτερης προσοχής, λόγω της διατάραξης των φυσικών προστατευτικών εμποδίων που διαθέτουν, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο ρυθμό πολλαπλασιασμού των παθογόνων μικροοργανισμών.

Εν τούτοις, η παρουσία ενός παθογόνου βακτηριδιου δεν συνεπάγεται πάντοτε και την εκδήλωση ασθένειας. 

Παρ’ όλο που η ποικιλία των προϊόντων από τα οποία έχουν απομονωθεί παθογόνα   βακτηριδια  είναι μεγάλη, μόνο μερικά από αυτά έχουν προκαλέσει τροφικές λοιμώξεις. 

Ωστόσο, τα φρέσκα λαχανικά, οι έτοιμες για κατανάλωση σαλάτες και οι διάφοροι τύποι βλαστών μπορούν εύκολα να μολυνθούν από διάφορους μύκητες και ζύμες κατά την διάρκεια της παραγωγής, της συγκομιδής, της μεταφοράς και της εμπορίας τους, καθώς και στα χέρια των καταναλωτών.

Μερικοί από τους τοξινογόνους μύκητες, όπως είναι οι Fusariumκαι Alternaria, είναι φυτικά παθογόνα, μπορούν να μεταφερθούν από τα προσβεβλημένα μέρη των φυτών και να μολύνουν και τα υγιή μέρη. Άλλοι μύκητες μολύνουν και προκαλούν φθορές στους φυτικούς ιστούς μετά την συγκομιδή, όπου μπορούν να παραγάγουν τους τοξικούς μεταβολίτες τους, δηλαδή μυκοτοξίνες. Στην βιβλιογραφία υπάρχουν αναφορές σχετικά με τις απώλειες των λαχανικών που προκαλούνται από τους μύκητες, για την μόλυνση και την υποβάθμιση πολλών λαχανικών από διαφόρους μύκητες όπως 

Botrytis, Altermaria, Pénicillium, Cladosporium 

και άλλους, την μόλυνση σε καρότα, λάχανο και άλλα λαχανικά από 

Altermaria,Rhizopus και Aspergillus, 

την αποσύνθεση των κρεμμυδιών από το είδος Aspergillus niger

και από τον μύκητα Fusarium. 

Ο Tournas (2005) έχει σημειώσει ότι η ανάπτυξη του μύκητα Pénicillium σε βλαστούς αυξήθηκε κατά την διάρκεια της ψύξης.

Έχει παρατηρηθεί αύξηση του πληθυσμού διαφόρων ζυμών και μυκήτων κατά την διάρκεια της βλάστησης και της εμπορίας φρέσκων φυτικών προϊόντων. Μερικοί από τους μύκητες που βρέθηκαν στα φρέσκα λαχανικά και στους βλαστούς είναι ενδεχομένως τοξινογόνοι και μπορούν να παραγάγουν μυκοτοξίνες καθώς αναπτύσσονται σε αυτά τα προϊόντα. 

Επί πλέον, κάποιοι άλλοι είναι παθογόνοι για τον άνθρωπο αποτελώντας έναν κίνδυνο υγείας για τον καταναλωτή.

Η μικροβιακή επιμόλυνση ευνοείται επίσης από συνθήκες, όπως η υψηλή υγρασία, η υψηλή θερμοκρασία, η παρατεταμένη έκθεση σε αυτούς τους παράγοντες, με αποτέλεσμα να αυξήσουν τον βακτηριακό πληθυσμό στα φρούτα και τα λαχανικά, ειδικά στα φρεσκοκομμένα προϊόντα. 

Στις κονσέρβες, στα υπό κενό και σε τροποποιημένες ατμόσφαιρες συσκευασμένα τρόφιμα, οι επιμολύνεις οφείλονται στους ψυχροτρόφους μικροοργανισμούς: 

Listeria monocytogenes, Yersinia enterocolitica Aeromonas hydrophila. 

Μεταξύ των πιο σχετικών παραδειγμάτων αξίζει να αναφερθεί η επιδημία της χολέρας στην δεκαετία του ’90 στην Λατινική Αμερική που μείωσε την κατανάλωση λαχανικών σε πολλές χώρες της περιοχής για σχεδόν έναν χρόνο.

Στην συνέχεια αναφέρονται οι χημικές ουσίες που φυσικώς υπάρχουν σε ορισμένα τρόφιμα 

(π.χ. σολανίνη στην πράσινη πατάτα, τοξίνες δηλητηριωδών μανιταριών) και οι χημικές τοξικές ουσίες ανθρωπογενούς προέλευσης όπως πρόσθετα στα τρόφιμα 

(συντηρητικά, χρώματα, γλυκαντικά) για ορισμένους τεχνολογικούς σκοπούς, υπολείμματα φυτοφαρμάκων, νιτρικά και άλλες ουσίες από λιπάσματα ή τοξικές ουσίες που μεταναστεύουν στα τρόφιμα από υλικά συσκευασίας.

Αναγκαιότητα ασφάλειας και ποιότητας των λαχανικών

Η ευθύνη του καταναλωτή

Η ασφάλεια και η ποιότητα των τροφίμων αντιμετωπίζει συνεχώς νέες προκλήσεις λόγω της χρήσης νέων τεχνολογιών, του ανοικτού εμπορίου, των κλιματικών αλλαγών, της οικονομικής κρίσης και των πιθανών εφαρμοζόμενων δόλιων πρακτικών (food fraud) και νοθείας των τροφίμων. Εξ αιτίας της ρύπανσης του περιβάλλοντος οι τοξικές ουσίες καταλήγουν μέσω της ατμόσφαιρας, του νερού και του εδάφους στην τροφική αλυσίδα (π.χ. τοξικά μέταλλα, προϊόντα καύσης, PAHs, PCBs, διοξίνες VOCs, ραδιονουκλίδια και άλλα). 

Τα λαχανικά, μαζί με τα φρούτα, θεωρούνται βασικοί εισαγωγείς στον οργανισμό μας υπολειμμάτων φυτοφαρμάκων, νιτρικών, τοξικών μετάλλων, πολυαρωματικών υδρογονανθράκων, ραδιονουκλίδιων. Έχουν οξεία και χρόνια τοξικότητα. Μερικά είναι μεταλλαξιογόνα, επιδρούν στο νευρικό σύστημα, στα νεφρά, στο αναπαραγωγικό σύστημα, μπορούν να επηρεάσουν το ανοσοποιητικό σύστημα και τους μηχανισμούς άμυνας, ιδιαίτερα στις ευαίσθητες ομάδες (παιδιά, έφηβοι και έγκυοι).

Ο καταναλωτής δεν έχει τρόπο να ανιχνεύσει την παρουσία επικίνδυνων ουσιών στα τρόφιμα και εξαρτάται εξ ολοκλήρου από την σοβαρότητα και την ευθύνη όλων των μελών της αλυσίδας παραγωγής και διανομής. Αναγκαστικά, πρέπει να τους εμπιστευτεί την ποιότητα της παραγωγής των προϊόντων, εκτός από τις συνηθισμένες προφυλάξεις για το πλύσιμο, το ξεφλούδισμα ή και το μαγείρεμα του προϊόντος που αναλαμβάνει ο ίδιος. 

Ωστόσο, η εμπιστοσύνη αυτή είναι πολύ ασταθής, και κάθε υποψία για την ασφάλεια έχει τεράστιο αντίκτυπο σε επίπεδο καταναλωτών. H παρουσία τους στα τρόφιμα μπορεί να προληφθεί ή να περιοριστεί στο ελάχιστο, με την εφαρμογή ορθής γεωργικής παραγωγικής πρακτικής, αποθήκευσης, υγειονομικής προστασίας κ.ά.

Για να κρατηθούν σε επίπεδα ασφάλειας οι ποσότητες των πιο πάνω ουσιών στα τρόφιμα πρέπει:

1. Να εφαρμόζονται αυστηρά οι σχετικοί νόμοι προστασίας του περιβάλλοντος και άλλες νομοθεσίες της ΕΕ.
2. Να τηρούνται ειδικές οδηγίες για πρόληψη/μείωση χημικών ουσιών ανθρωπογενούς προέλευσης μέσω της τροφής.
3. Να εμποδίζεται η επαφή των παιδιών με άπλυτα φρούτα ή λαχανικά, γιατί μπορεί να έχουν φυτοφάρμακα.
4. Να μην καταναλώνονται και να μην μαγειρεύονται άπλυτα λαχανικά.

Ειδικότερα:

1. Για την διάσπαση του φυτοφαρμάκου κρατήστε τα φρούτα και τα λαχανικά εκτός ψυγείου για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Παρ’ όλο που και το πιο καλό ξέπλυμα δεν μπορεί να διώξει τα «διασυστηματικά» φυτοφάρμακα που έχουν εσωτερικά τα φρούτα και λαχανικά, απομακρύνει όμως τα «επιφανειακά» υπολείμματα και την ακαθαρσία.
2. Πλένετε τις πατάτες, καρότα και άλλα λαχανικά, πριν τα καθαρίσετε.
3. Nα γίνεται λογική χρήση των λιπασμάτων. Τα τρόφιμα (κυρίως τα πολύτιμα για την υγεία λαχανικά) δεν πρέπει να καλλιεργούνται ή να εκτίθενται σε (υπαίθριους) χώρους με μεγάλη κυκλοφορία ή που γειτνιάζουν με βιομηχανικές μονάδες με επικίνδυνα απόβλητα ή εκπομπές.
4. Πλένετε καλά τα λαχανικά με νερό και λίγο ξύδι. Έτσι μειώνετε τους περιβαλλοντικούς και άλλους ρύπους (μόλυβδος, πολυαρωματικοί υδρογονάνθρακες-PAHs κ.ά.) που έχουν επικαθίσει στην επιφάνειά τους, καθώς και τους μικροβιολογικούς κινδύνους.
5. Όταν κάνετε σαλάτες, καλόν είναι, αφού πλύνετε τα λαχανικά όπως πιο πάνω, να χρησιμοποιείτε ποικιλία λαχανικών διαφόρων χρωμάτων, και κατά προτίμηση λιγότερα πράσινα φυλλώδη, τα οποία βιοσυγκεντρώνουν περισσότερα νιτρικά και άλλους ρυπαντές.

ΠΑΚΟΕ  δελτίο Τύπου 810      Αθήνα, 22.01.2024

ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΑΙΤΙΟΙ

 

Posted on 8 Δεκεμβρίου, 2011 by kosmaser

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Εχει αποδειχθεί πειραματικά, οτι 

Ό λ ε ς   Οι Ασθένειες, Όποιες Και Αν Είναι Αυτές, Από Την Πιο Καλοήθη Ως Την Πιο Σοβαρή 

Είναι Αποτέλεσμα Κάποιου Σοκ ή Στρες Που Το Βιώσαμε Χωρίς Να Το Εκφράσουμε.   

Ενεργοποιούνται Από Τον Εγκέφαλο, ως η Τέλεια Λύση Για Την Εξασφάλιση Της Επιβίωσης. 

Τότε, θα μου πείτε: 

Γιατί πεθαίνουμε από τις ασθένειές μας, 

εάν  είναι οι τέλειες λύσεις, που είναι γραμμένες στη βιολογική διαδικασία για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή μας.

Γιατί πεθαίνουμε από καρκίνο ;

Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να καταλάβουμε:

Με Ποιο Τρόπο Επεξεργάζεται 

Ο Εγκέφαλός Μας Τις Πληροφορίες Που Φτάνουν Σ’ Αυτόν. 

Δηλαδή πρέπει να γνωρίζουμε, ότι 

ο εγκέφαλος δεν κάνει  διάκριση ανάμεσα σε μια πραγματική και μια φανταστική, πληροφορία

 

 

 

 

 

 

 

 

 Ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα. 

Φαντασθείτε οτι βρίσκεσθε στο χείλος της, χωρίς παραπέτο στέγης ενός 20 όροφου κτιρίου.

Ο εγκέφαλός σας θα ερμηνεύσει αυτήν την κατάσταση ως πραγματικό κίνδυνο και  θα ενεργοποιήσει μια σειρά φυσιολογικών αντιδράσεων και ανακλαστικών συμπεριφοράς 

Ετσι θάχουμε: 

Άνοδο Του Ποσοστού Της Αδρεναλίνης,  Επιτάχυνση Του Καρδιακού Παλμού, 

Άγχος, Ίλιγγο, κ.λπ. 

Εδώ έχει επεξεργαστεί μια πραγματική  πληροφορία.

Εάν κατανοήσετε αυτό το παράδειγμα, θα καταλάβετε εύκολα πως

Ό,Τι Λέμε, Ό,Τι Σκεφτόμαστε .

Εκλαμβάνεται Από Τον Εγκέφαλό Μας 

Ως Πραγματική Πληροφορία, 

Την Οποία Έχει Υποχρέωση Να Επεξεργαστεί, Ως Υπερ-υπολογιστής. 

Έτσι εάν, μιλώντας για ένα φίλο, πείτε: 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Α υ τ ό   Δεν Θα Του Συγχωρήσω Ποτέ. 

Δεν Θα Μπορέσω Ποτέ

Να   Χ ω ν έ ψ ω  αυτήν την αδικία. 

Κι αυτή η φράση πραγματικά αντανακλά αυτό που έντονα αισθάνεστε, τότε ο εγκέφαλός σας θα λάβει αυτήν την συμβολική πληροφορία και θα την επεξεργαστεί σα να ήταν πραγματική.

Ο Εγκέφαλος τοτε, Ξεκινά αμεσα Πρόγραμμα Παραγωγής Πεπτικών Υπερκυττάρων, 

Δηλαδή   Καρκινικών Κυττάρων.

Για Να ¨Χωνέψει¨ Αυτό Που Δεν Μπορείτε 

Να ¨Χωνέψετε¨. 

Εάν Δεν Συμφιλιωθείτε Με Τον Φίλο Σας 

Εάν Παραμείνετε Στις Θέσεις Σας, 

Εάν Δεν Τον Συγχωρέσετε, 

Δεν Θα Μπορέσετε Πράγματι Ποτέ. 

Να ¨Χωνέψετε¨ Αυτό Που Σας Έκανε.

Κατά συνέπεια ο εγκέφαλός σας θα συνεχίζει να λαμβάνει το μήνυμα ότι κάτι δεν έχει ακόμη  χωνευθεί. Και υπάκουα, Θα Συνεχίζει 

Το Πρόγραμμα Της ¨Παραγωγής¨ Καρκινικών Κυττάρων.

Ετσι λοιπόν,αργά ή γρήγορα, εξαιτίας της ανώμαλα υπερβολικής ικανότητας πέψης, 

θα αρχίσετε να αισθάνεστε πόνους, οι τροφές δεν θα χωνεύονται σωστά.

Να  π ω ς   μας εγκαθίσταται ο καρκίνος του στομάχου, που οι ¨καλοι ογκολόγογοι¨, θα προσπαθήσουν να εξαφανίσουν με τα διάφορα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους. 

Εχουμε και συνέχεια.Ακόμα κι αν σας έκαναν ολική αφαίρεση στομάχου, ο εγκέφαλός σας 

θα συνεχιζει να δίνει την εντολή για την παραγωγή καρκινικών κυττάρων  στην περιοχή του σώματος όπου βρισκόταν το στομάχι.

 

 

 

 

 

 

 

Κάποιους μήνες αργότερα, οι γιατροί θα ανακαλυψουν μιαν υποτροπή ή μετάσταση, που στην πραγματικότητα είναι η συνέχιση του προγράμματος που είχε ξεκινήσει ο εγκέφαλός σας, βασιζόμενος σε μια συμβολική πληροφορία σχετικά με την σύγκρουση που βιώσατε με κάποιο φίλο. 

Δυστυχώς, είναι τόσο θανατηφόρα απλό.

Για να πάμε ακόμη μακρύτερα, εάν σοκαριστείτε  από την απαισιόδοξη διάγνωση του ογκολόγου, και αισθανθείτε μεγάλο φόβο θανάτου, 

ο εγκέφαλός σας θα αρχίσει Καινούργιο  Πρόγραμμα Παραγωγής Υπερκυττάρων Στον Πνεύμονα, που αργότερα θα χαρακτηριστεί από τους γιατρούς 

σαν μεταστατικός  καρκίνος του πνεύμονα.

Και ούτω καθεξής, μέχρις ότου επέλθει ο θάνατος.

 

 

 

 

 

 

 

 

Απ όσα είπαμε, βγαίνει το συμπέρασμα πως,όσο κι αν φαίνεται αφελές κι απλοϊκό, μπορούμε να προλάβουμε τις ασθένειες και ίσως και  να τις θεραπεύσουμε.

Κατ αρχάς, θεωρούμε δεδομένο πλεον οτι: 

Α)  Ο Εγκέφαλος Δε Σφάλλει Ποτέ Και 

Β) Ότι Α υ τ ό ς  Ενεργοποιεί Τις αρρώστιες.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πράγματι, για πρώτη φορά στην ιστορία της ιατρικής, γνωρίζουμε πως  

Καμιά   Πάθηση,  Καμιά Ανισορροπία Μας 

Δεν Οφείλεται Στην Τύχη.

Όλα εκδηλώνονται σύμφωνα με τους αμετάβλητους νόμους της Βιολογίας των Όντων. 

Μαθαίνοντας τις βασικές αρχές της επικοινωνίας τις οποίες κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να κατέχει, δηλαδή Το

Να  Ε κ φ ρ ά ζ ε ι  Τις Ανάγκες Και Τα Συναισθήματά Του, 

Να Τολμά Να Αντιπαρατίθεται, κόσμια 

Να Αναγνωρίζει Και Να Δέχεται Την Πραγματικότητα,Όπως Αυτή Είναι.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τελειώνουμε με  Τις Όποιες Συναισθηματικές Εκκρεμότητες εχουμε Με Τους Άλλους, και μαθαινουμε  Να Συγχωρουμε.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ας πάρουμε αυτές τις αρχές μία μία, και να δουμε με ποιο τρόπο μπορούν να μας κάνουν να αποφύγουμε τις ασθένειες ή γιατι οχι και να μας θεραπεύσουν. 

Να Εκφράζουμε Τις Ανάγκες Μας : 

Πολλές απογοητεύσεις, πολλές καταστάσεις στρες προέρχονται από το γεγονός ότι

Αφ ενός, Λίγοι Είναι εκεινοι Που Γνωρίζουν  Συνειδητά Τις Αληθινές Ανάγκες Τους, Και

Αφ ετέρου Ακόμη Πιο λιγοι Είναι Εκείνοι Που Έχουν Την Ικανότητα Να Τις Εκφράσουν Με Κατάλληλο Τρόπο.  

Συνεπώς, Συσσωρεύουμε Μίση Και Μνησικακίες, μένουμε μπλοκαρισμένοι σε αδιέξοδα.

 

 

 

 

 

 

Αισθανόμαστε βέβαια ότι κάτι δεν μας ταιριάζει, αλλά Δεν Γνωρίζουμε Π ώ ς  Να Ξεφύγουμε.

Μας συμβαίνουν συχνά απαράδεκτα πράγματα. Εντούτοις τα δεχόμαστε, επειδή δεν γνωρίζουμε  τα όριά μας, σχετικά με το τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε, τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Να Ξαναμάθουμε Να Αναγνωρίζουμε Τις Ανάγκες Μας Και Τα Όριά Μας.

Για Όσα Δεν Θέλουμε Πια.Το Να Είμαστε Ικανοί Να Τα Εκφράσουμε Στους Συνομιλητές Μας, Χωρίς Να Φοβόμαστε Τις Συνέπειες , 

είναι ένας από τους τρόπους που μπορεί να προλάβουν ή να θεραπεύσουν ασθένειες που προκαλούνται από τις ανθρώπινες εσωτερικές συγκρούσεις και τις απογοητεύσεις. 

Να Εκφράζουμε Τα Συναισθήματά Μας. 

Το συναίσθημα μοιάζει μετο σύμπτωμα. 

Είναι ο δείκτης του βαθμού ικανοποίησης ή μη ικανοποίησης των αναγκών μας.

Μια ανάγκη μας ματαιώνεται: 

Εμφανίζεται ένα δυσάρεστο συναίσθημα θυμός, θλίψη, φόβος   

Μια ανάγκη μας ικανοποιείται: 

Ενα ευχάριστο συναίσθημα θα εκδηλωθεί χαρά, ευχαρίστηση

Δυστυχώς, η παιδεία ( μας ), μας έχει διδάξει, να αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας, όπως η ιατρική αντιμετωπίζει τα συμπτώματα :

Να τα   α ρ ν ο ύ μ α σ τ ε  Να τα απορρίπτουμε. Να τα εξαφανίζουμε.

Μ αυτό τον τρόπο στερούμαστε τα καλύτερα σημάδια-οδηγους , που έχουμε στη διάθεσή μας για να γνωρίζουμε με βεβαιότητα:  

τι είναι καλό για μας και τι δεν είναι.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αυτή η άγνοιά μάς οδηγεί στην απογοήτευση,  αφού μην έχοντας πια τους φωτεινούς δείκτες στον πίνακα ελέγχου, δεν ειδοποιούμαστε καν ότι μια ή περισσότερες ανάγκες μας ματαιώνονται.

Σ’ αυτό το σημείο ο εγκέφαλος παίρνει τα ηνία, αναγκαστικά για να εγγράψει στη βιολογική διαδικασία των οργάνων τις ίδιες πληροφορίες που μας είχαν δώσει τα συναισθήματα .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Να Τολμουμε Τις Αντιπαραθεσεις.

Πόσες Φορές, Σε Δύσκολες, Τεταμένες, Δυσάρεστες Καταστάσεις, Δεν Συνέβη 

Να Μη Τολμήσουμε Να Πούμε Τα Πράγματα Στον Άλλο, Με Σεβασμό, Σταθερά, Με Θάρρος 

Πόσες Φορές Δεν Κατάπιαμε Τα Λόγια Μας 

Από Φόβο Μην Προκαλέσουμε Σύγκρουση ;

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Φοβόμαστε, Συχνά, Να Πούμε δυσάρεστα πράγματα, επειδή πιστεύουμε ότι είναι προτιμότερο να διατηρούμε την ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους. 

Όμως αυτή η ειρήνη είναι απατηλή, αφού μέσα μας μπορεί να γεννιέται ένα ισχυρό βίαιο συναίσθημα. 

Σημειώστε ότι ακόμη και ο υπολογισμός είναι λανθασμένος θέλοντας να αποφύγουμε τη σύγκρουση, δεν λέμε αυτό που θα έπρεπε να ειπωθεί. 

Όμως, Μην Λέγοντας Τίποτα, Αυξάνουμε Την Αίσθηση Απογοήτευσης Και Μνησικακίας Μέχρι Που Η Κατάσταση Γίνεται Αφόρητη. Τότε, 

Είτε Ξεσπάμε Βίαια Πάνω Στον Άλλο, Οπότε Συμβαίνει Αυτή Η Σύγκρουση Και Η Ρήξη Που Ακριβώς Θέλαμε Να Αποφύγουμε, 

Είτε Καταπίνουμε Τα Συναισθήματά Μας Για Άλλη Μια Φορά, Και Τότε   Συμβαίνει 

Ο Καρκίνος ή μια  Οξεία Ασθένεια, 

Που Μας Καλεί Να Εξετάσουμε προσεχτικά την ανισορροπία που έχουμε δημιουργήσει 

Το να τολμάμε την σύγκρουση, 

είναι το να μάθουμε να μιλάμε για τα πράγματα που μας ενοχλούν, ήρεμα, χωρίς υπεκφυγές.

Το να μάθουμε να εκφράζουμε με ειλικρίνεια το τι μας συμβαίνει, είναι ο καλύτερος τρόπος για να φροντίζουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Να Αναγνωρίζουμε Και Να Δεχόμαστε Την Πραγματικότητα Όπως Αυτή Είναι:

Πολλές Ασθένειες Ξεκινάνε 

Όταν Αρνούμαστε  Μια Κατάσταση 

Όταν Της Αντιστεκόμαστε, 

Όταν Δεν Δεχόμαστε Αυτό Που Μας Συμβαίνει. Έτσι, μπορεί να μπούμε σε καταστάσεις   Εσωτερικής Σύγκρουσης, Αντίστασης,Αυτο-υποτίμησης, Απώλειας Της Ταυτότητας ή Του Χώρου Κυριαρχίας Μας. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Και όσο περισσότερο  α ν τ ι –  μαχόμαστε την πραγματικότητα τόσο περισσότερο ενισχύουμε την επιρροή της και τη δύναμή της πάνω μας, μέχρις ότου εξαντληθούμε.

Χωρίς να είμαστε καθόλου μοιρολάτρες το θέμα δεν είναι να είμαστε ανθρώπινα ράκη που δέχονται τα πάντα χωρίς αντίδραση, αντιθέτως, 

Το Να Δεχόμαστε Την Πραγματικότητα  

Το Να Τολμάμε Να Την Κοιτάμε Κατάματα, Αντικειμενικά, Χωρίς Να Κρίνουμε.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Συχνά, μένουμε εγκλωβισμένοι στις εσωτερικές συγκρούσεις μας και τα στρες, επειδή δεν τολμάμε να δράσουμε. Ή ακόμα χειρότερα : 

Επειδή Νομίζουμε Ότι Αρκεί

Να Συνειδητοποιήσουμε  Την Αιτία Του Καρκίνου Για Να Θεραπευθούμε Πράγμα που είναι Λάθος.

Όσοι πίστεψαν πως είναι έτσι, έχουν πεθάνει. 

Η  Δράση Είναι Ο Μόνος Τρόπος Να Δώσουμε Στον Εγκέφαλο Την Πληροφορία.Ότι

Η  ¨Συγκρουσιακή Κατάσταση¨ Τελείωσε. 

Ειδάλλως, το είδαμε παραπάνω, η ενεργοποίηση της ασθένειας δεν θα σταματήσει ποτέ.

Να Τελειώνουμε Τις Όποιες Συναισθηματικές Εκκρεμότητες Έχουμε Με Τους Άλλους: 

Βλέπουμε οτι Πολλοι ασθενείς, στο τέλος της ζωής τους, αισθανόντουσαν την απόλυτη ανάγκη να συμφιλιωθούν με αυτούς με τους οποίους είχαν έρθει σε ρήξη. 

Μ ό λ ι ς  αυτές οι εκκρεμείς υποθέσεις κλεινουν,

Οι Ασθενείς Πεθαινουν Την Ίδια Νύχτα, Νηφάλιοι Και Γαληνεμένοι. 

Ετσι Κλείνοντας ταχτικά τις εκκρεμείς υποθέσεις μας, διατηρούμε μιαν ισορροπία , και 

Δεν Δημιουργούμε Άχρηστες Και Επιζήμιες Πηγές Άγχους. 

Να Συγχωρούμε : Όχι, Να Συγχωρήσουμε Τον Άλλο Για Το Κακό Που Μπορεί Να Μας Έχει Κάνει, Αλλά 

Να Συγχωρήσουμε Τον Εαυτό Μας.

Για Τον Πόνο Που Δεχτήκαμε Να Ζήσουμε Τόσο Καιρό,  Μέχρις Ότου Χαλαρώσουμε, 

Μέχρις Ότου Εκφράσουμε Στον Άλλο Τις Ανάγκες Και Τα Συναισθήματά Μας, 

Μέχρις Ότου Τολμήσουμε Την Αντιπαράθεση,

Μέχρις Ότου, Επιτέλους, Αναγνωρίσουμε Και Δεχτούμε Την Πραγματικότητα, 

Μέχρις Ότου Κλείσουμε Τις Εκκρεμότητές Μας.

Όσο και αν μας φαίνεται απίθανο υπεύθυνοι για τις εσωτερικές συγκρούσεις, και το στρες μας Δεν Είναι Ποτέ Οι Άλλοι, Ούτε Τα Γεγονότα. 

Ο Τρόπος Που Δεχτήκαμε Το Γεγονός,

Ο Τρόπος Που Το Αντιληφθήκαμε, Το Ερμηνεύσαμε, Το Φιλτράραμε, 

Αυτός Είναι Πάντα Που Γεννάει Τον Πόνο Μας ή Την Χαρά Μας. Δηλαδή, τελικά, με πολλή αγάπη, χιούμορ και ταπεινότητα, 

θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας για την ηλιθιότητά μας και

Να μ α ς ¨συγχωρήσουμε¨ για το κακό που μας κάναμε.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Συμπεράσματα 

Η Ασθένεια Δ ε ν  Είναι Μοιραία, 

Δεν Συμβαίνει Ποτέ Τυχαία. 

Αλλάζοντας Τις Συνήθειες Συμπεριφοράς Μας, Τους Τρόπους Σκέψης Μας,Τη Συναισθηματική Ζωή Μας, 

Μπορούμε Να Εξαλείψουμε Οριστικά Την Επήρεια Των Ασθενειών Πάνω Μας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Επιπλέον, και αν κάπου κάπου αρρωσταίνουμε,  δεν θα εξαρτόμαστε πια από τον ιατρικό κόσμο, που βρίσκεται σε θέση εξουσίας σε σχέση με μας.

.

 

 

 

 

 

 

 

Ξαναβρίσκουμε, επιτέλους,Την Αυτονομία Μας,Την Ελευθερία Μας, Την Αυτοκυριαρχία Μας. 

Μήπως και την, έστω παροδική ευτυχία μας;

Χαιρετε.