Η ΚΥΡΊΑ ΜΑΡΊΑ..

Την γνωρίζω χρόνια.Είναι ο άνθρωπός μου.Πάντα με νοιάζεται.Είναι η μεγάλη μου αδερφή, λέει. Εγώ λέω πως είναι σαν την μανούλα μου που τόσα χρόνια λείπει.Με έχει κακομάθει. Με γεμίζει καλούδια. 

Οι μαρμελάδες της και τα γλυκά του κουταλιού, πορτοκάλι να πούμε, φέτες κομμένες κυδωνάτες, η σάρκα τους να στάζει σιρόπι, και μόνο που το λες ξερογλύφεσαι(!) όνειρο σκέτο. 

Τα κουλουράκια της με ούζο άπαιχτα.Κάθε φορά που φτιάχνει κάτι για τους δικούς της, παίρνω και εγώ μερίδιο.

Τα ντολμαδάκια της τα γιαλαντζί βεβαίως είναι ένα εργόχειρο αψεγάδιαστο.Μια ευωχία στον ουρανίσκο. Χάρμα οφθαλμών που δεν θέλεις να χαλάσεις την ευθυγράμμιση, την εικόνα.

Φέτος έφτιαξε μελομακάρονα για τα Χριστούγεννα. Τα κλασσικά. Με αλεύρι, μέλι και μπόλικα καρύδια. Τα φοινίκια που λέμε. Ναι αυτά που... δεν παχαίνουν  και όποιος λέει το αντίθετο λέει ψέματα! Στον λόγο μου.

"Λοιπόν, έφτιαξα βασιλόπιτα και για σένα" 

μου είπε από το τηλέφωνο "μην ασχοληθείς". 

Περιττό να πω πως οι όποιες αντιρρήσεις μου ποτέ δεν εισακούστηκαν.Η βασιλόπιτα ήρθε στο σπίτι click away, με μάσκες παράδοση στην εξώπορτα, με ευχές, καλή χρονιά κλπ.

Το βράδυ της παραμονής μας δόθηκε η ευκαιρία να την κόψουμε και να την ονοματίσουμε, του Χριστού, του σπιτιού και του καθενός από μας.Όπως γίνεται συνήθως, η πίτα άρχισε να... υποφέρει. Ο ένας με το χέρι, ο άλλος με το μαχαίρι, ο τρίτος με το... στόμα. Όλοι μας κάπως ψάχναμε για το φλουρί της πίτας. Αλλά άδικος κόπος.Εγώ κράτησα το δικό μου κομμάτι ανέπαφο και μάζευα τα τριγύρω υπόλοιπα της.... επίθεσης. 

Ωραία η βασιλόπιτα, κλασσική, αφράτη και εύγευστη, αλλά φλουρί πουθενά. Αρχισαν τα σχόλια :ε, τι να σου κάνει και η κα Μαρία, άνθρωπος είναι, ξέχασε φαίνεται το φλουρί....Κι ήρθε η ώρα, δώσαμε φιλιά κι ευχές μέσα από τις μάσκες κι είπαμε καληνύχτα και καλή χρονιά.

Μάζεψα τα απομεινάρια της βραδιάς, τύλιξα το κομμάτι μου της πίτας σε αλουμινόχαρτο και το έβαλα στην κατάψυξη. Έφαγα τόση πίτα από τα μερίδια των άλλων που είπα φτάνει πια.Πέρασε μια εβδομάδα. Οι ερωτήσεις, ηλεκτρονικά και τηλεφωνικά "τι έγινε, βρήκατε το φλουρί; εμείς δεν το βρήκαμε" έπαψαν,το ξέχασαν το ξέχασα και εγώ. δεν λέω, μέσα μου η... Μις Μαρπλ δεν ησύχαζε.

Ένα πρωί έβγαλα το κομμάτι της πίτας από την κατάψυξη για να συνόδεψω τον πρωινό καφέ μου. Ένα μικρό κομμάτι τριγωνικό, όχι μεγάλο, συμπαθητικό, χωρίς ίχνος δεδηλωμένης διόγκωσης και πιθανής υποψίας κάποιου περιεχομένου, στεκόταν στο πιάτο μου. 

Και εγώ, η Μις Μαρπλ σκέφτηκα:

"λες....."Έβαλα το μαχαίρι στο... λαιμό της πίτας και το βύθισα μετά προσοχής. Κάπου σκόνταψε. Πλησίασα και το είδα. Το μικρούλι κέρμα, το τυχερό φλουρί τηςκαινούργιας χρονιάς, αυτό που αφού πέρασε μια εβδομάδα στην κατάψυξη, έφτασε στα χέρια μου και στο σπιτικό μας, at last!

Ναι, η κα Μαρία δεν ξέχασε να βάλει νόμισμα στην βασιλόπιτα του 2021!

Ενημέρωσα τ ο... πλήθος και φύλαξα το τυχερό φλουρί μου.

Και του χρόνου!