ΜΠΟΡΟΥΜΕ..ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΘΕΛΟΥΜΕ

 

Ολοι θελουμε να νοιωθουμε ευτυχισμενοι.

Το να είσαι ευτυχισμένος, όμως,  είναι και περίπλοκο και  δύσκολο. 

Κατ αρχας η ζωή δεν είναι, και δεν θα γίνει ποτέ τέλεια. Το μυστικό δεν είναι να έχεις όλα αυτά που θέλεις, αλλά να θέλεις όλα αυτά που έχεις.

Συνηθως παίρνουμε τον εαυτό μας στα σοβαρά κι ακόμα περισσότερο,τους άλλους πολύ στα σοβαρά. Ετσι απλα μπαινουμε στην καταθλιψη.

Ας ξεκινησουμε βαζοντας  πάντα έναν σκοπό. Δεν εχει σημασια αν δεν είναι σπουδαίος. Ας είναι κάτι μικρό, που να εχουμε να το λεμε.

Ζητάμε βοηθεια όταν την χρειαζομαστε και  την δίνουμε όταν μας τη ζητούν.

Ειναι αδυνατον  να τα προλάβουμε όλα.  Δεν χαθηκε ο καισμος να περιμενουν λιγο.

Ειμαστε παντα ο εαυτός μας.

Μαθαίνουμε κάθε μέρα κάτι καινούριο.

Μια ατυχια κι αν συμβει, θα περάσει. Πάντα περνάει.

Ο υπνος ειναι πολυτιμος. Προσπαθουμε να κοιμομαστε καλα καθε βραδυ.

Οι συζητησεις προαγουν γι αυτο τις επιδιωκουμε.

Διαβάζουμε.

Βοηθουμε τους άλλους. Βοηθουμε φίλους γονείς συναδέλφους να κάνουν να μάθουν να τελειώσουν κάτι που τους δυσκολεύει.

Προσπερνουμε πράγματα που δεν έχουν σημασία.

Μαθαινουμε  ν ακούμε περισσότερη μουσική.

Κλεινουμε την τηλεόραση.

Γελάμε περισσότερο. Γελαμε με το παραμικρο κι ας μην φαινεται αστειο. 

Δεν συζητάμε κατι που μας στεναχωρεί. Είναι μύθος, ψεμμα  το ότι θα νιώσουμε καλύτερα αν το βγάλουμε από μέσα μας. Στην πραγματικότητα, όσο περισσότερο το αναλύουμε, τόσο πιο σημαντικό το θεωρουμε.

Δεν καταπιέζουμε τον εαυτό μας. Τρώτε σωστά και οικονομικα . Μπορει να ξεφυγουμε μερικες φορες. Δεν πειραζει..

Λεμε καθε τοσο στους δικους μας  ότι τους αγαπάμε.

Απομακρυνομαστε απ τους ανθρώπους που μας κάνουν να νιώθουμε άβολα.

Εντοπιζουμε τι είναι αυτό που μας κάνει πιο χαρούμενους. Και το κάνουμε όσο πιο συχνά μπορουμε. 

Αυτη ειναι η ζωη μας. Την προσεχουμε και την αγαπουμε. 

Χαιρετε

ΠΗΓΗ: www.newsitamea.gr

ΤΟ ΤΖΑΜΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

 

Τον τελευταίο καιρό δεν αισθάνονταν καλά.

Είχε κάποια τσιμπήματα στο στήθος, ενώ ένοιωθε ένα αίσθημα  ανικανοποίητου κενού να τον διακατέχει. 

Πολλές φόρες τον είχαν δει την νύχτα να κάθεται στην αυλή του τεμένους πολύ σκεπτικός και έλεγαν πως προσεύχεται.

Εκείνο το βράδυ είχε ξανά δυνατά τσιμπήματα στο στήθος και δεν αισθάνονταν καθόλου καλά, ούτε μπορούσε να κοιμηθεί και είχε βγει στην αυλή. 

Έξω ο ουρανός ήταν γεμάτος άστρα. Ήταν τέλη Οκτωβρίου και δεν είχε πολύ κρύο. Κάθονταν στο μεγάλο πεζούλι και προσπαθούσε να ηρεμήσει, αλλά τα τσιμπήματα δεν έλεγαν να σταματήσουν. 

Για μια στιγμή νόμισε πως πλησίασε το τέλος.

Τότε ξαφνικά ένιωσε ένα μεγάλο ρίγος. 

Από την μεγάλη είσοδο της αυλής εμφανίστηκε ένας καβαλάρης που τον πλησίασε. 

Ήταν ένα νεαρό παλικάρι, φαίνονταν πολεμιστής με ένα μεγάλο κοντάρι και φορούσε κάτι περίεργα ρούχα, που δεν κατάλαβε από που ήταν.

Αφού τον πλησίασε τον κοίταξε με έντονο αλλά όχι εχθρικό βλέμμα και τότε ένοιωσε μια ζεστή στο κορμί του, ενώ τα τσιμπήματα είχαν σταματήσει.

Τότε το παλικάρι μίλησε :

-Εγώ μόνο μπορώ να σε βοηθήσω αλλά πρέπει και εσύ να κάνεις κάτι.

-Τι πρέπει ένα κάνω, ρώτησε με αγωνία.

–Θα πας στο Kasimiye τζαμί, θα κατέβης κάτω στην υπόγεια αίθουσα και θα ζητήσεις από τον φύλακα να σου δώσει λαδάκι από το καντήλι που καίει συνέχεια. Θα αλείψεις με αυτό το στήθος σου και θα γίνεις καλά.

Τότε ξύπνησε και κατάλαβε πως είχε αποκοιμηθεί. Το όραμα όμως ήταν τόσο ζωντανό που τον είχε ταρακουνήσει. 

Ποιος ήταν αυτός ο περίεργος καβαλάρης με την τόσο ζεστή φωνή ;

Το άλλο πρωί αποφάσισε να κάνει ότι είχε δει στο όραμα. Πήγε στο Kasimiye τζαμί και κατέβηκε εκεί του είχε υποδείξει ο καβαλάρης. 

Εκεί ήταν ο φύλακας, ένας γνωστός πιστός του Προφήτη και παραδίπλα έκαιγε ένα καντήλι πάνω από ένα σημείο. Ο φύλακας τον κοίταξε με περιέργεια που είχε έρθει τόσο νωρίς το πρωί και αφού τον καλωσόρισε τον ρώτησε τι ήθελε.

Άγιος Δημήτριος ο μυροβλύτης

-Αυτό το καντήλι γιατί καίει συνέχεια, ρώτησε εκείνος.

–Είναι το καντήλι του Αγίου. 

Οι άπιστοι τον λατρεύουν σαν πολιούχο, αλλά κι εμείς τον πιστεύουμε. 

Το λάδι από το καντήλι έχει θεραπευτικές ιδιότητες και έχει θεραπεύσει πολλούς πιστούς του Προφήτη.

-Και ποιος είναι αυτός ο Άγιος των απίστων που τον πιστεύουν και οι πιστοί ;

–Είναι ο Άγιος Δημήτριος !

-Ποιος είναι ο Άγιος Δημήτριος ;

Ο φύλακας τότε του έδειξε με το δάχτυλο μια ξεθωριασμένη παλιά εικόνα που κείτονταν παραπέρα. Αυτός την πλησίασε και τότε ανατρίχιασε. 

Η εικόνα ήταν του καβαλάρη που τον είχε επισκεφτεί το περασμένο βράδυ στον ύπνο του. 

Με φωνή τρεμάμενη είπε στον φύλακα

-Δώσε μου σε παρακαλώ λάδι από το καντήλι.

Ο φύλακας αφού τον κοίταξε σκεπτικός, πήρε ένα μικρό φλιτζάνι και το γέμισε με το λάδι του καντηλιού.

Ο χότζας επέστρεψε ταραγμένος στο σπίτι του και αφού αλείφτηκε με το λάδι στο στήθος του, αισθάνθηκε αμέσως πολύ καλυτέρα. Μέσα του όμως ένοιωθε να κλονίζονται πολλά πράγματα με τα οποία είχε ανατραφεί μια ζωή.

Την άλλη μέρα ο χότζας είχε εξαφανιστεί. Όσο και αν τον αναζήτησαν οι πιστοί του Pişmaniye τζαμιού, δεν μπόρεσαν να τον βρουν πουθενά. 

Σημειωτέον ότι Pişmaniye τζαμί σημαίνει το 

Τζαμί της Μετανοίας

Τον επόμενο χρόνο κιόλας, τις ίδιες μέρες, τέλη Οκτωβρίου, αυτός ο Καβαλάρης έμπαινε θριαμβευτικά στην πόλη του απελευθερώνοντας την !.

Από τις «Μυστικές Ιστορίες της Νύμφης του Θερμαϊκού». Τη Εορτή του Αγίου Δημητρίου., Νίκος Χειλαδάκης Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

iconandlight

ΜΕΝΟΥΜΕ ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ο Fransisco Ferrer, ειναι ιδρυτής των ελευθεριακών σχολείων 

Οι απανταχου κυβερνήτες έλεγχαν πάντα την εκπαίδευση του λαού

Γνωρίζοντας  ότι η εξουσία τους βασίζεται ολοκληρωτικά στο σχολείο επιμένουν να διατηρούν το μονοπώλιό τους σε αυτό. 

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τα σχολεία για να παράγει πιστούς σ’ αυτήν πολίτες. 

Η ελευθερία στην παιδεία σημαίνει ελευθερία από την εξουσία των δασκάλων, και το κράτος. 

Ο δάσκαλος είναι όργανο της αστικής τάξης, εκπαιδεύοντας ανθρώπους να υπακούουν, να πιστεύουν και να σκέφτονται ανάλογα με τα κοινωνικά δόγματα που εκαστοτε  κυβερνούν. Σαν το στρατό και την αστυνομία, ο δάσκαλος επιβάλλει, και χρησιμοποιεί βία. 

Ο πραγματικός παιδαγωγός είναι ο άνθρωπος εκείνος που δεν επιβάλλει τις ιδέες και τα δημιουργήματα του μυαλού του στο παιδί, αλλά που προωθεί τις ενέργειες του παιδιού. 

Η παιδεία πρέπει να είναι μια αυθόρμητη και δημιουργική πράξη.

Ολα αυτα ειπωθηκαν ένα αιώνα πριν και παραμένουν επίκαιρα 

https://www.facebook.com/HypedTeacher?

Τι εννοούμε όταν λέμε

ελευθεριακή εκπαίδευση

ή όταν αναφέρουμε μια εκπαίδευση η οποία είναι κατά αποκλειστικότητα child-led δηλαδή ένα σύστημα στο οποίο αποφάσεις παίρνουν τα ίδια τα παιδιά;

Ένα τέτοιο σύστημα ωφελει το παιδί ή το δυσκολεύει περισσότερο;

Είναι εφικτό κάτι τέτοιο στους διάφορους χωρους που θα βρεθεί;

Μπορουμε να μιλαμε για όρια ή όλοι οι εμπλεκόμενοι καταλήγουν υπηρέτες των παιδιών σε μια ανεξέλεγκτη κατάσταση;

Ας ξεκινήσουμε με κάτι βασικό

Όταν μιλάμε για ελευθερια δεν εννοούμε ασυδοσια

https://www.facebook.com/HypedTeacher?

Ελευθερία εντος πλαισιου σημαίνει:

1) μου ειναι γνωστές οι συμφωνίες – κανόνες – του πλαισίου , και

2) τις έχω κατανοήσει σε βάθος, οπως και

3) τις εφαρμόζω αβίαστα στην καθημερινότητα μου όσο κινούμαι στο συγκεκριμένο πλαίσιο

4) είμαι ελεύθερ@ να κινηθώ, να δράσω, να παίξω μέσα σε αυτό

Τι γίνεται όταν το πλαίσιο αυτό είναι το Σχολείο;

Τι σημαίνουν τα παραπάνω για ένα σχολείο που θέλει να το κινούν τα ίδια τα παιδιά, να νιώθουν ελεύθερα μέσα σε αυτό και τελικώς να καταλήξει να είναι το δεύτερο σπίτι τους;

Σημαίνει πρώτα από όλα παρατηρηση.

Παρατηρώ τα παιδιά αλλά και μαζι με τα παιδιά. Κάτι δεν πάει καλά στην καθημερινότητα; Υπάρχει κάποια αναγκη των παιδιών που προσπαθούν να επικοινωνήσουν, είτε με τα λόγια, είτε με πράξεις, είτε με τη στάση τους;

Το φέρνω στον κύκλο της ομάδας

Το επικοινωνούμε δηλαδή, το συζητάμε και, αφού πάρουμε όλες τις απόψεις, βρίσκουμε μια λύση που να ταιριάζει σε όλους και είναι προσανατολισμένη προς την ασφαλεια και το κοινο WELL-BEING της ομάδας.

Σημαίνει λοιπόν ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Ο δάσκαλος MAZI με τα παιδιά θέτουν τα ΌΡΙΑ του πλαισίου.

Όπως κάθε πλαίσιο, έτσι και η ίδια η τάξη έχει συμφωνίες.

Οι συμφωνίες που αφορούν την τάξη πρέπει να είναι ακριβείς, προς τους άμεσα ενδιαφερόμενους – δηλαδή τα παιδιά – ως προς το πλαίσιο και να προέρχονται ΠΑΝΤΑ από τα ίδια.

Γι αυτό και όταν προκύψουν υπογράφεται ένα συμβόλαιο από όλα τα παιδιά και κάθε φορά που προκύπτει μια καινούργια συμφωνία, αυτή προστίθεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο στο συμβόλαιο

ΠΑΝΤΟΤΕ με τη σύμφωνη γνώμη όλων.

Αν για παράδειγμα, τρέχω στο διάδρομο με όλη μου την ταχύτητα και τσουγκρίσω με κάποιον φίλο μου, μπορεί να προκύψει ότι:

Αφού έτρεξα γρήγορα, έπεσα πάνω σε φίλο μου πονέσαμε και οι δύο. Πως μπορώ να το αποτρέψω την επόμενη φορά;

Να περπατώ στο διάδρομο.

Τη συμφωνία αυτή την έχουμε γραμμένη στο συμβόλαιο της τάξης κι αν κάποιος ξεχαστεί,

το συμβόλαιο όπως και οι φίλοι, θα είναι πάντα εκεί για να υπενθυμίζουν και να βοηθούν.

Σαφώς σε ένα μεγαλύτερο πλαίσιο όπως είναι το ΣΧΟΛΕΙΟ (και όχι κάθε τάξη του ξεχωριστά), οι συμφωνίες/κανόνες έχουν προκύψει από την αρχή της ύπαρξής του και συνεχώς εξελίσσονται όπως και το ίδιο το πλαίσιο.

ΠΑΝΤΑ με αρχές την ΑΣΦΑΛΕΙΑ, το WELL-BEING και τις ΑΝΑΓΚΕΣ των υποκειμένων που απαρτίζουν το πλαίσιο.

Γιατι τελικά σε ένα πλαίσιο που δεν το νιώθω ασφαλές, οικείο και ότι νοιάζεται και ακούει τις ανάγκες της ομάδας και συνεπώς και τις δικές μου, δεν μπορώ να είμαι χαρούμενος.

Σημαίνει μοιράζομαι τη ΧΑΡΑ.

Ένα ευτυχισμένο πλαίσιο είναι ένα πλαίσιο στο οποίο ΟΛΑ τα ΜΕΛΗ είναι ασφαλή, χαρούμενα και αγαπημένα. Από τον διευθυντή, τους υπαλλήλους, το διδακτικό προσωπικό, έως το πιο μικρό παιδί και τους γονείς του.

Ο δάσκαλος δεν ασκεί καταναγκασμό στο παιδί ΟΜΩΣ ούτε το παιδί έχει το δικαίωμα να ασκεί καταναγκασμό στο δάσκαλο

Σ ένα ελευθεριακό περιβάλλον ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι να έρχεται στο ύψος των μαθητών και οι μαθητές να τον αντιμετωπίζουν σαν συμπαραστάτη στη διαδικασία.

Μ αυτόν τον τρόπο γίνονται ΙΣΑΞΙΟΙ κι αυτό ΠΑΝΤΑ με αλληλοσεβασμό!

Όλοι προσπαθούν να λειτουργούν με τον ίδιο κώδικα που βασίζεται σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Τέτοια είναι :

η συμβίωση χωρίς βία,

η κοινωνικοποίηση μέσω συλλογικών αντιαυταρχικών και αντιιεραρχικών διαδικασιών, η ελευθερία, η εξάλειψη ανταγωνιστικών σχέσεων και σχέσεων εξουσίας.

Σημαίνει χτίζω πολίτες του αύριο.

Πολίτες με αξιακό κώδικα.

Πολίτες με ενσυναίσθηση που αφουγκράζονται το πρόβλημα όταν αυτό προκύψει.

Πολίτες της ομάδας και της κοινότητας.

Πολίτες με όπλα την αμοιβαία βοήθεια και αλληλεγγύη, την αποδοχή της διαφορετικότητας και της ξεχωριστής δημιουργικότητας του κάθε ατόμου.

Σημαίνει ενδυναμώνω τα παιδιά με την ανάληψη της ευθύνης της διαχείρισης του πλαισίου, της αυτοδιαχείρισης της μάθησης και της προσωπικής επιλογής.

Η αυτορρύθμιση του προγράμματος, δηλαδή το να διαλέγω, από πόσες διαφορετικές επιλογές, με τι θα ήθελα να ασχοληθώ αυτήν τη μέρα, αυτήν τη βδομάδα, αυτόν το μήνα, βοηθά την μάθηση να έρθει ως κάτι φυσικό.

Γιατί όταν υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον, φυσικό επακόλουθο αποτελεί η έρευνα και η γνώση. Κι ο δάσκαλος βρίσκεται εκεί για να κάνει αισθητή την αναγκαιότητα εμπλουτισμού της περιέργειας των παιδιών, σχετικά με τον κόσμο και τους ανθρώπους, των τρόπων επικοινωνίας των σκέψεων και των ενδιαφερόντων τους.

Και κάπου εδώ, όπως σας υποσχέθηκα,

θα επαναλάβω:

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ΑΣΥΔΟΣΙΑ

H Ελευθερία πάει χέρι - χέρι με τον αμοιβαίο Σεβασμό.

Για να είμαστε πιστοί στη δική μας ελευθερία σημαίνει ουσιαστικά, να τιμάμε και να σεβόμαστε την ελευθερία ΟΛΩΝ των άλλων.

https://www.facebook.com/HypedTeacher?