Όσο μεγάλος κι αν είναι ο άνθρωπος που φεύγει,για το προσωρινο ταξιδι, όσο κι αν δεν είχε πια ζωή και καλύτερα που έφυγε από το να βασανίζεται και να βασανίζει και τους οικειους του, δεν παυει να είναι ένα κομμάτι της ιστορίας σου.
Ειναι κι αυτες οι μνήμες που ειναι ολοζωντανες μεσα σου . Μια ζωή μοιρασμένη μαζί του. Κι όλο αυτό σου εγγιζει ευαισθητες χορδες που πονανε.
Δε λεω ο άνθρωπος που αγαπάς δεν πεθαίνει ποτέ . Ισως απ’έξω σου, γιατί μέσα σου στη ψυχουλα σου σίγουρα δεν πεθαίνει ποτέ.
Ζει στις οποιες αναμνήσεις, ζει στις καλες αλλα και κακες ιστορίες, ζει στις χιλιαδες εικόνες και τα σχεδια της φαντασιας σου. Μην ξεχνας ηταν ο πατερας σου , κι η σχεση σου μαζι του ειναι μια σχεση για παντα κι εδω αλλα και Εκει. Για παντα.
Καλη χρονια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου