Περνάω καθημερινά, περπατώντας , απο ένα μεγάλο αθλητικό σύλλογο στη γειτονιά μου.
Από νωρίς το απόγευμα, μέχρι αργά το βράδυ, είναι γεμάτα τα γήπεδα του ποδοσφαίρου, του μπάσκετ , του τένις απο νεολαία, αλλά και ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, που με σινιέ πανταλονάκια , και Τ-shirts, ιδρωκοπούν, προσπαθώντας να προσφέρουν μερικά εκατοστά στο image τους.
Ενα βράδυ μάλιστα, έδωσα πρώτες βοήθειες σ ένα συνάνθρωπο, 76 χρόνων, που κατέρευσε στο γήπεδο του τένις ύστερα απο μιαν υπεράνθρωπη προσπάθεια να αποκρούσει ένα καρφί, απ την κατά 2 δεκαετίες νεώτερή του παρτεναίρ.
Ευτυχώς δεν ήταν κάτι σοβαρό, προβληματίστηκα όμως απ την αγωνία του όταν συνήλθε, και τον τρόπο που ρωτούσε αν έφταιγε η καρνιτίνη που είχε πάρει σε μεγαλύτερη δόση , εκείνο το πρωϊ.
Τί κάνουν όλοι αυτοί.Γεμίζουν το σώμα τους τοξίνες και τα κύτταρα τους δηλητήρια με σκοπό το εφήμερο Τίποτα.
Έτσι γίνονται άνθρωποι ασήμαντοι, ψυχολογικά κενοι.
Περιφέρονται στον κόσμο χωρίς σκοπό προδίνοντας, κατηγορώντας, χλευάζοντας, θρηνώντας, χειραγωγούμενοι .Ξεχνάνε πως ο κόσμος είναι η αντανάκλαση των σκέψεων και των συναισθημάτων τους.
Μόνο φαινομενικά ο άνθρωπος εύχεται την υγεία και την ευημερία, κατά βάθος, αν μπορούσε να ακούσει αυτά που λέει στον εαυτό του, θα άκουγε τραγωδίες πόνου και την προσμονή κάποιας συμφοράς που έρχεται, πιθανής και απίθανης.
Κοιτάζοντας γύρω μας βλέπουμε, από την μία, άνθρωπους που τρέχουν στα γυμναστήρια για να χάσουν κοιλιές και προγούλια, ενώ το βράδυ στα μπαράκια, τρέφονται με τσιπς, σάπια κρέατα, προτηγανισμένες πατάτες, και δολοφονικο αλκοόλ
Απ την άλλη οι διάφοροι αθλητές επαγγελματίες και μη, που γυμνάζονται υπερβολικά , τρεφόμενοι με υδατάνθρακες και αναβολικά, νόμιμα και μή, για να καταλήξουν με προχωρημένο διαβήτη και απίθανες νεοπλασίες .
Αυτοκτονούν με την τροφή.
Στα παλιά χρόνια για να αυτοκτονήσει κάποιος, θα χρησιμοποιούσε ένα πιστόλι.
Η μόνη διαφορά μεταξύ του πιστολιού και του φαγητού είναι η ταχύτητα της μεθόδου που κάποιος επιλέγει να πεθάνει.
Ενώ γι αυτόν που κρατάει πιστόλι στον κρόταφο θα έπρεπε να καλέσουμε την αστυνομία για να του αφαιρέσει το όπλο , για σκεφτείτε να καλούσαμε την αστυνομία για κάποιον που προσπαθεί να αυτοκτονήσει με παϊδάκια, πατάτες λουκάνικα, κεφτεδάκια, γιουβαρλάκια και στο τέλος λουκουμάδες με μερέντα, προσφορά του καταστήματος, κι αν δεν χορτάσατε και πολίτικο χαλβά με ρακόμελο;
Αμφότεροι ε ί ν α ι αυτόχειρες.
Για να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας, υπάρχουν υπέρβαροι 25 χρόνων και έχουν το σώμα ενός γέρου, με πελώρια κοιλιά, προγούλια, περιττό λίπος, πρησμένα μάτια, πλαδαρότητα στο δέρμα, να δείχνουν έναν άνθρωπο που αρνείται να ζήσει που έχει ήδη δηλώσει παραίτηση.
Που ζεί μόνο για να τρώει.
Που ψάχνει για¨στέκια¨με δήθεν καλό φαϊ, και κρασί, οπου αφού φάει, κοιμάται σε μια πολυθρόνα, μέχρι νάρθη η ώρα να ξαναφαει.
Ένας άνθρωπος για να εξαθλιώσει το σώμα του σε τέτοιο βαθμό, πρώτα πρέπει να έχει σαπίσει τις Σκέψεις του, το Είναι του.
Σαν ετοιμοθάνατο ζώο αφήνει ίχνη για να το βρει και σκοτώσει ο κυνηγός του, σαν ζώο.
Οι νόμοι της ζούγκλας είναι ίδιοι με τους νόμους του Σύμπαντος, ορατού και αόρατου.
Το Είναι Το Σώμα Και η ψυχή είναι Ένα και το αυτό.
Το σώμα δεν λέει ψέματα, είναι ο μεγαλύτερος μαρτυριάρης, μας αποκαλύπτει.
Το να τρέφεσαι με σκουπίδια, να αρρωσταίνεις, να βήχεις, να κρυώνεις , να αθλείσαι εξοντωτικά, να γερνάς, είναι ο απελπισμένος τρόπος να λες οχι δεν θελω να ζησω
Στο απίστευτο σχέδιο σου να γεράσεις να αρρωστήσεις και να πεθάνεις, κάποιοι ζωντανοί και ελεύθεροι άνθρωποι στέκονται εμπόδιο, γι αυτό τους μισείς και τους πολεμάς.
Το Σώμα σου μοχθεί να σε βοηθήσει, γιατί τα κύτταρα σου ξέρουν τον τρόπο, αλλά δεν τα αφήνεις να το κάνουν, φοβάσαι.
Μετά ρωτάς: γιατί οι σκέψεις σου δεν υλοποιούνται, γιατί αρρωσταίνεις γιατί υποφέρεις, γιατί πεθαίνεις
Μα γιατί αυτό επέλεξες να κάνεις. Μόνος σου Βλέπεις είναι αυτή η απόλυτη εξουσία του αυτοπροσδιορισμου, που την σέβεται ο ίδιος ο Δημιουργός σου.
Απολύτως Μόνος σου αποφασίζεις Ξανασκέψου το
Οσο ζείς όπως ζείς έχεις ακόμα ελπίδα.
Χαιρετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου