ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ

 

Μ ένα χαμόγελο μιαν αγκαλιά.  μπαίνουν στη ζωή σου.

Και  την αίσθηση πως ήρθαν για να μείνουν.

Είναι καλόβολοι,  κι είναι αυτή η οικειότητα που αναπτύσσεται που σε κάνει να ρίχνεις τις άμυνές σου και να δίνεσαι σ αυτή τη σχέση. 

Φιλική, ερωτική, δεν έχει σημασία.

Αφήνεσαι να ζήσεις τη μοναδικότητα που νιώθεις πως σου προσφέρει η επαφή μαζί τους. 

Άλλωστε είναι τύχη να βρίσκει κανείς ανθρώπους που να ταιριάζει.

Μόνο που αφήνεσαι και γενικά.

Κι όταν σου έρχεται η στραβη δεν την περιμένεις.

Θα μου πεις ποια ατυχια ήρθε ποτέ στη ζωή σου και την περίμενες; 

Τα άσχημα βλέπεις, δεν κλείνουν ραντεβού. 

Μήτε χτυπούν την πόρτα, έτσι για να σε προειδοποιήσουν. 

Την Κλωτσούν  και εισβάλλουν στο χώρο σου. 

Κλέβουν τον αέρα σου, χαλούν την ηρεμία σου και σε κάνουν χαλια

Είναι τότε που συνειδητοποιείς πως  οι άνθρωποί σου δεν ήταν αυτό που φαίνονταν. 

Ήταν κάτι άλλο που δεν είχες καν υποψιαστεί.

Και προδίδεσαι. Και πληγώνεσαι.

Χάνεις την εμπιστοσύνη σ αυτους, καταλογίζεις ευθύνες, ζητάς εξηγήσεις.

Μόνο που μέσα στην ταραχή σου, δε σκέφτηκες πως τις περισσότερες ευθύνες πρέπει να τις ρίξεις πάνω σου. 

Αλλ έτσι γίνεται πάντα. 

Μας τυφλώνει ο πόνος και το άδικο, μας πνίγει η κακομεταχείριση, η προδοσία κι η εξαπάτηση.

Όπως όλοι μας, έτσι κι εσύ διψάς να ρίξεις την ευθύνη κάπου αλλού. 

Μα είναι κυρίως δική σου.

Γιατί δε νοιάστηκες να προστατεύσεις τον εαυτό σου.

Δόθηκες…ή ακόμη χειρότερα παραδόθηκες στον άλλο. 

Ένα χαμόγελο και μια αίσθηση απόλυτου ταιριάσματος ήταν αρκετή για να χαλαρωσεις και να τον αφήσεις να εισβάλλει στη ζωή σου. 

Μα δεν υπολόγισες πως οι άνθρωποι δεν είναι πάντα αυτό που φαίνονται. Δεν υπολόγισες πως 

ο χρόνος είναι αυτός που δείχνει τον άνθρωπο.

Μόνον ο χρόνος δείχνει αν έκανες λάθος εκτίμηση ή σωστή.

Αλλά εσύ απ τον ενθουσιασμό, μισώντας τη μοναξιά του αταίριαστου, βιάστηκες.

Και την πάτησες.

Εσύ φταις που δε σε προστάτευσες. 

Εσύ φταις που άφησες τον εαυτό σου στο έλεος άλλων. 

Κι αυτή η μικρή πληγή, μπορεί να φέρει όνομα ξένου, αλλά εσύ υπέδειξες το σημείο που θα γίνει. Εσύ έμεινες εκτεθειμένος.

Θα μου πεις πως θα κυλήσει η ζωή αν δεν εμπιστεύεσαι τον άλλο;

Κι εγώ θα σου πω πως πάνω από την εμπιστοσύνη ήταν και θα είναι πάντα η αυτοπροστασία. 

Αγάπα τον εαυτό σου και φύλαγέ τον γιατί δε θα βρεθεί κανείς άλλος να το κάνεις στη θέση σου. 

Ίσως μόνον η μάνα σου, αλλ αυτή είναι άλλο κεφάλαιο.

Πίστεψε στους ανθρώπους αλλά δώσε χρόνο να αποδείξουν όσα λένε. Άφησέ τους να τα κάνουν πράξη πριν ανοίξεις τη ζωή σου και τους βάλεις μέσα.

Και να θυμάσαι. 

Οι άνθρωποι δεν κρίνονται από τις πρώτες εντυπώσεις 

Τους ανθρώπους τους μετράς πάντα στο τέλος.

Στο Ταμείο…

Εκεί θα φανούν…Έχε υπομονή, λοιπόν… και προσεχε !

ΠΗΓΗ: www.newsitamea.gr