Ύβρις-Τισις-Νέμεσις.
Στον προσφατο διαλογο μεταξυ των προβεβλημενων ηγετων, ειδαμε πολλα περιεργα πραγματα.
Ολα θυμιζαν Ιστορια.
Και Ιστορια ειναι Θουκυδιδης.
Το 416 π.Χ. εγινε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος.
Οι Αθηναίοι ¨θέλουν¨ μαζί τους τη Μήλο.
Οι Μήλιοι δεν θελουν κι αντιστεκονται.
Ο Θουκυδίδης καταγράφει τον διάλογο.
Ο ισχυρός απέναντι στον αδύνατο οπως παντα.
Αθηναίοι:
Επιβάλλεται να επιδιώξουμε το εφικτό, αφού και οι δύο γνωρίζουμε ότι :
το επιχείρημα της δικαιοσύνης έχει αξία
μόνο μεταξύ ί σ ω ν και ότι
οι ισχυροί επιβάλλουν τη δύναμή τους και ο αδύνατος παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του.
Η ιστορια είναι αναλγητη δεν φτιασιδωνεται, αποδεικνυει
Πως η μ ο ι ρ α Των αδυνατων είναι δεδομενη.
Των ανοητων γνωστη.
Των εχεφρονων τραγικη.
Και των βολεμενων καταπτυστη.
Εννοειται πως τον τελευταιο λόγο εχει Παντοτε η Ν ε μ ε σ ι ς αφου προηγηθουν
η υβρις και η τίσις.
Οψομεθα..
