Ηταν παντρεμένοι 55 χρόνια.
Ένα πρωί, η μαμά κατέβαινε τις σκάλες για να φτιάξει το πρωινό του μπαμπά κι έπαθε καρδιακή προσβολή Ο πατέρας την σήκωσε και σχεδόν την έσυρε στο αυτοκίνητο. Στο νοσοκομείο δεν ήταν πια μαζί μας.
Στη κηδεία, ο πατέρας δεν μίλησε. Το βλέμμα του χαμενο. Δύσκολα έκλαψε. Εκείνο το βράδυ, μέσα σε κλίμα πόνου και νοσταλγίας, θυμηθήκαμε πολλα και ο πατέρας ζήτησε από τον αδερφό μου, θεολόγο, να του πει πού θα ήταν η μαμά εκείνη τη στιγμή.
Ο αδερφός μου άρχισε να μιλά για τη μετά θάνατον ζωή και να λεει πώς και πού θα ήταν.
Ο πατέρας άκουγε προσεκτικά. Ξαφνικά μας ζήτησε να τον πάμε στο νεκροταφείο.
Μπαμπά , είναι 11 το βράδυ, δεν μπορούμε να πάμε στο νεκροταφείο τώρα.
Ύψωσε τη φωνή του και με βλέμμα δακρυσμένο είπε:
Μην μαλώνετε μαζί μου, σας παρακαλώ μην στενοχωρείτε αυτον που μόλις έχασε τη γυναίκα που εζησαν για 55 χρόνια.
Πήγαμε στο νεκροταφείο και μ ένα φακό φτάσαμε στον τάφο.
Ο πατέρας χάιδεψε την φωτογραφία της, προσευχήθηκε και μας είπε :
Ξέρετε ήταν 55 χρόνια ; Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για αληθινή αγάπη αν δεν έχει ιδέα πώς είναι να μοιράζεσαι τη ζωή με μια γυναίκα.
Έκανε μια παύση και σκούπισε το πρόσωπό του.
Εκείνη και εγώ, ήμασταν μαζί παντα. Άλλαξα δουλειά... συνέχισε. Μαζέψαμε τα πράγματα όταν πουλήσαμε το σπίτι και μετακομίσαμε έξω από την πόλη. Μοιραστήκαμε τη χαρά να σας βλέπουμε να τελειώνετε τις σπουδές σας θρηνήσαμε την αναχώρηση αγαπημένων προσώπων δίπλα-δίπλα προσευχηθήκαμε μαζί στην αίθουσα αναμονής κάποιων νοσοκομείων, στηρίζαμε ο ένας τον άλλον στον πόνο, αγκαλιαζόμαστε κάθε Χριστούγεννα, και συγχωρούσαμε τα λάθη μας...
Παιδιά, τώρα έφυγε, και είμαι χαρούμενος, ξέρετε γιατί;
Γιατί έφυγε πριν από εμένα.
Δεν χρειάστηκε να περάσει την αγωνία και τον πόνο να με θάψει, να μείνει μόνη μετά την αναχώρησή μου.
Θα είμαι αυτός που θα περάσει από αυτό, και ευχαριστώ τον Θεό.
Την αγαπώ τόσο πολύ που δεν θα ήθελα να υποφέρει...
Όταν τελείωσε ο πατέρας μου, δάκρυα κυλούσαν στα πρόσωπά μας. Τον αγκαλιάσαμε και εκεινος μας παρηγορουσε:
Δεν πειράζει, μπορούμε να πάμε σπίτι, ήταν μια κακή μέρα.
Εκείνο το βράδυ κατάλαβα τι είναι η αληθινή αγάπη.
Απέχει πολύ από τον ρομαντισμό, μάλλον συνδέεται με τη δουλειά, τη συμπλήρωση, τη φροντίδα και, κυρίως, με την αληθινή αγάπη που δειχνει δύο αφοσιωμένους ανθρώπους.
Ειρήνη στις καρδιές σας.
