Posted on 11 Νοεμβρίου, 2019 by kosmaser
Περπατωντας στο παρκο, ενας νεός γυρω στα 30, ψηλος, σοβαρος, χαμογελαστος, συναντά έναν μεσηλικα, ευθυτενη, με ευχαριστο παρουσιαστικο. Τον σταματα και τον ρωτα
-Με θυμάστε;
-Όχι.
-Υπήρξα μαθητής σας.
Χαιρομαι.Τι κάνεις; Με τι ασχολείσαι;
-Έγινα κι εγώ καθηγητής
Μπραβο. Πιστευεις ότι είσαι καλός στη δουλειά σου;
Η αλήθεια είναι πως ναι. Εσείς με εμπνεύσατε .
Περίεργος ο δευτερος, ρωτά να μάθει τι του έμεινε στο μυαλό και τον ενέπνευσε σε τέτοιο βαθμό, ώστε να θέλει να γίνει κι ο ίδιος καθηγητής.
-Κάποια μέρα, αρχιζει την εξιστορηση του, ένας συμμαθητής μου – που ήταν και φίλος μου – ήλθε στην τάξη και μου έδειξε ένα καινούργιο ρολόι που είχε στην τσέπη του.
Δεν άντεξα στον πειρασμό και κάποια στιγμή του το έκλεψα. Οταν καταλαβε ότι το ρολόι έλειπε από την τσέπη του, ενημέρωσε τον καθηγητή στην τάξη, που ήσασταν εσείς. Εσείς, αμεσως, απευθυνθήκατε στην τάξη και είπατε:
– Το ρολόι κάποιου συμμαθητή σας εκλάπη κατά την διάρκεια του τρέχοντος μαθήματος. Όποιος το έκλεψε, παρακαλώ να το επιστρέψει αμέσως.
-Ντράπηκα τόσο πολύ την ταπείνωση μπροστά στους συμμαθητές μου, που δεν τόλμησα να αποκαλυφθώ.
Έπειτα εσείς κλείσατε την πόρτα, μας είπατε όλους να σταθούμε όρθιοι και ότι θα ψάχνατε τις τσέπες όλων μας μέχρι να το βρείτε.
Αλλά θέσατε και μια προϋπόθεση.
Ότι έπρεπε να έχουμε όλοι μας τα μάτια μας κλειστά για να μην δούμε τον ένοχο.
Έτσι και συνέβη. Όταν φτάσατε σε μένα, το βρήκατε στην τσέπη μου και το πήρατε. Όμως συνεχίσατε το ψάξιμο στις τσέπες όλων και όταν τελειώσατε, μας είπατε
¨Και τώρα, μπορείτε να ανοίξετε τα μάτια σας όλοι. Το ρολόι βρέθηκε¨
Δεν αναφέρατε ποτέ το όνομά μου στην τάξη και ούτε μου σχολιάσατε ποτέ το περιστατικό σε προσωπικό επίπεδο.
Περίμενα να με επιπλήξετε και να μου κάνετε κατήχηση, αλλά τίποτε από αυτά δεν συνέβη.
Εκείνη την ημέρα σώσατε την αξιοπρέπειά μου για πάντα.
Εκείνη ήταν η πιο ντροπιαστική μέρα της ζωής μου όλης ,και μου δώσατε με τον τρόπο σας ένα ηχηρό μάθημα.
Θυμηθήκατε τώρα το περιστατικό κ. Καθηγητά;
-Ναι, ακούγοντάς σε, τα θυμήθηκα όλα.
Αλλά υπάρχει κάτι που δεν θυμάμαι κι αυτό είσαι εσύ, γιατί κι εγώ είχα τα μάτια μου κλειστά όταν σας έψαχνα .
Αν πρέπει να ταπεινώσεις κάποιον μπροστά στα μάτια όλων των συμμαθητών του για να τον συνετίσεις, τότε δεν λέγεσαι εκπαιδευτικός.
Τέτοιοι καθηγητές, υπαρχουν ¨χαράζουν¨ ψυχές και μένουν ανεξίτηλα χαραγμένοι στη μνήμη των μαθητών.
Χαιρετε.
