Από το 1472, μετά την πτώση της Κων/λης, αρχίζει αυτή η πολυθρυλουμενη ελληνορωσική φιλία με εναν γάμο, της
Σοφίας Παλαιολογίνας με τον Ιβάν τον Γ’ 1440 – 1505, και τους Ρώσους να επιδιώκουν επικυρχιαρχια της Κωνσταντινούπολης, κατι δηλαδη που προσπαθει εδω και χρονια η ορθοδοξη εκκλησια της Μοσχας στο Οικουμενικο Πατριαρχειο της Κων/λης .
Στο σημείο
αυτό συναντιέται ο βυζαντινός αντιδυτικισμός που εκμεταλλεύτηκε ο πανεξυπνος νεαρος Μωάμεθ ο
Πορθητής δίνοντας στον Γεννάδιο Σχολαριο τον πατριαρχικό θρόνο.
Και να που μας προεκυψε ο πολεμος.
Για να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει πρέπει να συνδέσουμε τον ορθόδοξο αντιδυτικισμό με την ομόδοξη ρωσική σχέση φιλίας και τον τρόπο που τα εκμεταλλεύτηκε αυτά ο δαιμόνιος Μωάμεθ ο Πορθητής.
Μετά την
πτώση της Κωνσταντινούπολης, η Ρωμηοσυνη δεν επαψε να ελπιζει στην τσαρική
Ρωσία πιστευοντας πως, λόγω του κοινού εχθρού και του ομόθρησκου, ισως φιλοτιμηθεί να μας βοηθησει…
Απ τον
17ο αιώνα, αρκετοί ρομαντικοι ηλπιζαν ότι η Ρωσία, θα
απελευθέρωνε τους χριστιανικούς υπόδουλους πληθυσμούς από τον οθωμανικό ζυγό.
Ηδη από το 1649, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Παΐσιος, κατεφυγε στον τσάρο Αλέξιο καλώντας τον να γίνει ο νέος Μωυσής, για να καταληξουμε στην επίκληση για ρωσική βοήθεια , με την επίσκεψη αντιπροσωπίας του συριζα με τον προεδρο του το 2015, και την ιστορική επίκυψη Λαφαζάνη προς τους Ρώσους αξιωματούχους.
Στο ενδιαμεσο, ο 17ος αιώνας πέρασε με διαφόρους ιερωμένους κυρίως αλλά και
λαϊκούς Έλληνες να υποβάλλουν παρόμοιες εκκλήσεις στον τσάρο καλώντας τον να ελευθερώσει τους Ελληνο-ρωμηους (οχι..ρωμαιους)
Η απαντηη του..ξανθου γενους, ήταν παρομοια μ αυτήν που
έλαβε και ο Τσίπρας από τον Πούτιν.
Παραδοξως παρατηρουμε μια διαχρονική εμμονη: εμεις οι αυτοχθονες να επιμένουνουμε στο ξανθό γένος και το ξανθό γένος να παραμένει σταθερά αδιάφορο…
https://kosmaser.wordpress.com/2022/03/02/
Τραγελαφικη η υπομνηση περι της δηθεν σταθερής ιστορικής σχέσης που υπεθεσε ότι θα
διαρραγεί η ξανθή κυβερνητική εκπρόσωπος της Ρωσίας
Την εποχή της τσαρίνας Άννας, ένας πολύ ικανός στρατάρχης, Ρώσος με γερμανική καταγωγή, ο Μιούνιχ, σχεδίασε ένα ιδιαίτερα ευφυές σχέδιο στραγγαλισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στο οποίο προβλεπόταν ιδιαίτερος ρόλος στους ομόδοξους λαούς της Βαλκανικής τους οποίους η Ρωσία θα προετρεπε σε εξέγερση.
Απ εκεί και
επειτα, ο ρωσοι ηγετες παραμένουν απλοι θεατες στο δραμα των Ελλήνων.
Πονεμένη η γνωστη ιστορία των Ορλωφικών, όπου η Ρωσία ξεσηκώνει τους
Χριστιανούς των Βαλκανίων δίνοντας στον πόλεμο τον χαρακτήρα δηθεν σταυροφορίας κατά
του ισλαμισμού.
Οι Έλληνες ευκλοπιστοι οπως παντα θεώρησαν ότι έρχεται το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ότι η Ρωσία θα
ανασυστήσει τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και θα τους τη χαρίσει επειδή είμαστε
όλοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι – αδέλφια
Οι αφελείς Έλληνες οπως ανεκαθεν επέδειξαν ιδιαίτερο ζήλο και έγιναν στην ουσία οι καλύτεροι προπαγανδιστές των Ρώσων πρακτόρων αναμασωντας ένα σωρό προφητείες
Επί Μεγάλου Πέτρου, η Ρωσία, με τη δημιουργία στόλου στη Μαύρη Θάλασσα, ζήτησε διέξοδο προς τα ζεστά νερά της Μεσογείου.
Στη δημιουργία του στόλου έπαιξε καθοριστικό ρόλο ο ελληνικής καταγωγής Ιβάν Μπότσης.
https://kosmaser.wordpress.com/2014/11/11/
Τότε εμφανίστηκε ένα δεύτερο κύμα φιλορωσισμού με τα ίδια χαρακτηριστικά και τις ίδιες προσδοκίες.Και τότε κυκλοφορούσαν οράματα αγίων και προφητείες που ενίσχυαν τον φιλορωσισμό.
Οι θρύλοι έκαναν λόγο για ένα ομόθρησκο κράτος που θα λύτρωνε τους Έλληνες από
τον οθωμανικό ζυγό.
Ωστόσο, από το 1814 που ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία
με έδρα την Οδησσό πόλη που σήμερα ισοπεδώνουν οι δυνάμεις του Πούτιν ώς
και την έναρξη της Επανάστασης του 1821, η ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας
προσπαθούσε απεγνωσμένα αλλά ανεπιτυχώς να εμπλέξει τον Καποδίστρια στα
επαναστατικά της σχέδια, πράγμα το οποίο ο ίδιος αποκήρυττε μετά βδελυγμίας.
Μάλιστα, ο Καποδίστριας ενημέρωνε τον τσάρο
Αλέξανδρο για όλες τις κρούσεις που του γίνονταν και ο τσάρος ήταν προσωπικά
ενήμερος όλων των ενεργειών της κατά τα άλλα μυστικής Εταιρείας…
Η επιλογή
του Καποδίστρια ως του πιο σημαντικού Έλληνα της εποχής, λόγω της θέσης του ως
υπουργού Εξωτερικών του τσάρου, αποκτούσε ακόμα μεγαλύτερη σημασία καθώς
θεωρούσαν δεδομένη τη ρωσική υποστήριξη παρά το ότι η Ρωσία ήταν ένας βασικός
μοχλός της Ιεράς Συμμαχίας.
Η επιμονή
των Φιλικών στο πρόσωπο του Καποδίστρια, που συνδεόταν με την
ανυπόστατη εμμονή στο ότι η Ρωσία θα απελευθερώσει την Ελλάδα, δημιούργησε την
ψευδή εντύπωση ότι πίσω από κάθε ενέργεια των Φιλικών υπήρχε ο περίφημος
Μόσκοβος
Παραμονές της Επανάστασης, όλοι πίστευαν ότι η Ρωσία είναι ο βασικός υποκινητής της, ενώ, για την ακρίβεια, συνέβαινε το αντίθετο:
ο Τσάρος δεν επιθυμούσε για κανέναν
λόγο όχι μόνο την εμπλοκή σ’ αυτήν αλλά και την προοπτική της.
Τις ανυπόστατες αυτές φήμες διέδιδαν και οι
Φιλικοί. Πίσω, λοιπόν, από την Ελληνική Επανάσταση όλοι πίστευαν ότι υπάρχει
μια Ανώτατη Αρχή. Συνήθως αυτή προσωποποιείτο είτε στον Καποδίστρια είτε
ακόμα και στον ίδιο τον τσάρο.
Χαρακτηριστικό
αυτής της παρανόησης είναι το επεισόδιο με τον Παπαφλέσσα και τον Φιλικό
Αναγνωστόπουλο όταν ο πρώτος έπιασε τον δεύτερο από τον λαιμό και απαίτησε να
του πει την αλήθεια για το ποιος κρύβεται πίσω από τη Φιλική Εταιρεία, για να
λάβει την
απάντηση: Κανένας
Η πρώτη φορά
που η ρωσική πολιτική διαφοροποιείται θετικά για την ελληνική υπόθεση είναι
μόλις το 1825, όταν τα στρατεύματα του Ιμπραήμ εισβάλλουν στην Πελοπόννησο.
Αυτό συμβαίνει όταν τσάρος της Ρωσίας είναι ο Νικόλαος Α΄.
Η Γαλλία επιθυμεί να αποσπάσει την Αίγυπτο από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και ο σουλτάνος έχει υποσχεθεί στον Ιμπραήμ την Πελοπόννησο και τα νησιά του Αρχιπελάγους.
Οι εξελίξεις αυτές φέρνουν πιο κοντά την Αγγλία με τη Ρωσία ως
προς την επίλυση του ελληνικού προβλήματος.
Η συνέχεια του μύθου της ελληνορωσικής φιλίας περνά ευδοκίμως από την τσαρική Ρωσία στη Σοβιετική Ένωση,ένα νέο… κεφάλαιο παράλληλα με την παλαιοημερολογίτικη Ορθοδοξία και τους γνωστούς ακροδεξιούς ρωσόφιλους, οι οποίοι μισούν καταστατικά τη Δύση παραβλέποντας το ότι η Ελλάδα είναι αποκλειστικά δημιούργημα της Δύσης και συντηρώντας το πλέον μισαλλόδοξο και σκοταδιστικό αφήγημα της δήθεν ελληνορωσικής φιλίας μέσα από προφητείες, οράματα και εξορκισμούς της Ε.Ε.
Είναι αυτοί που αν επικρατούσαν, η Ελλάδα δεν θα υπήρχε παρά μόνο ως ιστορική αναφορά.
