Ως φαινεται αδυνατούμε σαν κοινωνικο συστημα να αντιμετωπίσουμε τις χρόνιες ασθένειες.
Εδω μπαινει στον επιστημονικο Στιβο
Ο μυθος περι του φυσιολογικου.
Ατυχως δεν εχουμε ιδεα τί ειναι φυσιολογικο. Απλα εικαζουμε απο τυχαιες μελετες με πολλα ατομα.
Ετσι προκυπτει ο ορος :
Φυσιολογικη τιμη Γλυκοζης σ ενα Διαβητη , αιμοπεταλιων και αιμοσφαιρινης σε μια γενικη αιματος, Υπερτασης και παει λεγοντας.
Ομως ενας σωστος γιατρος δεν δινει βαση σε τιμες ΑΛΛΑ
στον συγκεκριμενο ασθενη του.
Περα τουτων η εννοια περί καθε φυσιολογικού ειναι μακραν λανθασμενη , καθώς αγνοεί την επίδραση ενος τραύματος, του πανσθενους στρες και πανω απ ολα του σύγχρονου τρόπο ζωής.
Διαβαζουμε στο βιβλίο, του Dr. Mate Ο Μυθος του Φυσιολογικου ,
τι ακριβώς είναι ενα τραύμα, αλλά και τι προκαλεί:
Το αποτύπωμα του τραύματος .
Κατ αρχας η λέξη τραύμα έχει γίνει καραμέλα στην κοινωνία μας.
Ο κόσμος τής αποδίδει διάφορες ερμηνείες, οι οποίες συγχέουν και αμβλύνουν το νόημά της.
Η συνήθης αντίληψη για το τραύμα φέρνει στον νου εικόνες από καταστροφικά γεγονότα οπως :
τυφώνες, κακοποίηση, παραμέληση και πόλεμο.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να θεωρουμε το τραύμα αφύσικο, και ασυνήθιστο, ως εξαίρεση.
Βαζουμε ετικετα σε μιαν ομάδα ανθρώπων που τους αποκαλούμε τραυματισμένους, θεωρουντες ότι οι περισσότεροι δεν ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία.
Και εδώ πέφτουμε τελείως έξω.
Το τραύμα κυριαρχεί στην κουλτούρα μας, την ανατροφή των παιδιών, την εκπαίδευση, την οικονομία και την πολιτική.
Μάλιστα, κάποιος χωρίς τα σημάδια του τραύματος θα ήταν παρίας στην κοινωνία μας.
Βρισκόμαστε πιο κοντά στην αλήθεια όταν θέτουμε το εξής ερώτημα:
Ποια η θέση μας στο φάσμα του τραύματος
Ποια ειναι σημάδια που φέρει ο καθένας μας σε όλη τη ζωή του και ποιος είναι ο αντίκτυπος;
Κατ αρχας ξερουμε:
Τι είναι το τραύμα;
Είναι ένας εσωτερικός τραυματισμός, μια παρατεταμένη ρήξη διάσπαση εντός του εαυτού μας , λόγω δύσκολων ή οδυνηρών γεγονότων.
Με βάση αυτόν τον ορισμό, τραύμα κατά κύριο λόγο είναι ό,τι συμβαίνει σε κάποιον ως αποτέλεσμα δύσκολων ή οδυνηρών γεγονότων που τυχαίνουν.
Δεν είναι τα ίδια τα γεγονότα.
Το τραύμα δεν είναι αυτό που συμβαίνει σ εσάς, αλλά αυτό που συμβαίνει εντός σας
Σκεφτείτε ένα ατύχημα, στο οποίο κάποιος παθαίνει διάσειση.
Το ατύχημα είναι αυτό που συνέβη.
Η ζημιά είναι αυτή που υπεισερχεται στη συνέχεια.
Το τραύμα είναι ψυχική ζημιά που παραμένει στο νευρικό σύστημα, στο μυαλό και στο σώμα, πολύ μετά το αρχικό συμβάν, και ενεργοποιειται ανά πάσα στιγμή.
Είναι σύνολο κακουχιών το οποίο απαρτίζεται από την πληγή αυτή καθαυτή και απ τα βάρη που αυτή μας κληροδοτεί, τα οποία επιβάλλει στο σώμα και στην ψυχή μας:
Ανεπίλυτα συναισθήματα . Μηχανισμοι αντιμετώπισης που αυτά υπαγορεύουν.
Τραγικά, μελοδραματικά ή νευρωτικά σενάρια τα οποία ακούσια, αλλά αδυσώπητα, εξυφαίνονται.
Και πανω απ ολα ο αντίκτυπος που όλα αυτά έχουν στο σώμα μας.
Όταν μια πληγή δεν επουλώνεται υπάρχουν δύο πιθανότητες:
Είτε θα παραμείνει ανοιχτή
είτε, θα καλυφθεί από Ινωδογονο και τελικα απο ουλώδη ιστο.
Ως ανοιχτή πληγή, αποτελεί πηγή συνεχούς πόνου κι ένα σημείο όπου μπορεί να χτυπάμε επανειλημμένως, ακόμη και με το παραμικρό ερέθισμα.
Μας αναγκάζει να είμαστε σε εγρήγορση να φροντίζουμε συνεχως τις πληγές μας, και περιορίζει την ελευθερια μας να ενεργούμε με αυτοπεποίθηση, φοβουμενοι μην τυχόν και πάθουμε ξανά κακό.
Μια ουλή είναι προτιμότερη, παρέχει προστασία και κρατάει ενωμένους τους ιστούς, αλλά έχει κι αυτή τα μειονεκτήματά της:
Είναι σφιχτή, σκληρή, άκαμπτη.
Η αρχική υγιής, σάρκα ειναι παρελθον
Ενα αθεραπευτο τραύμα, είτε ανοιχτο είτε με ουλή, είναι ένας περιοριοριστικο , τόσο σωματικα όσο και ψυχολογικα.
Περιορίζει τις ικανότητές μας και δημιουργεί στρέβλωση της άποψης που έχουμε για για τους άλλους.
Το τραύμα, μέχρι να το φροντίσουμε, μας κρατάει παγιδευμένους στο παρελθόν, στερώντας μας την απολαυση της παρούσας στιγμής.
Υποχρεώνοντάς να καταπιέζουμε τα πληγωμένα και ανεπιθύμητα κομμάτια της ψυχής μας, κυριολεκτικα μας κομματιαζει..
Μέχρι να το αντιληφθούμε και να το αναγνωρίσουμε εμποδιζει καθε προοδο..
Δημιουργει Απαξία , δηλητηριάζει σχέσεις και υπονομεύει την εκτίμηση Μας για την ίδια τη ζωή.
Στην πρώιμη παιδική ηλικία μπορεί να παρεμποδίσει την υγιή ανάπτυξη του εγκεφάλου.
