Κάθε καρκίνος που αναπτύσσεται στο σωμα μας έχει ένα κοινό στοιχείο, βασιζει την επιβιωση του στην ισχυρη ορμονη IGF-I.
Αυτή η ορμόνη δεν προκαλεί καρκίνο αλλά επιτρέπει στους υφιστάμενους καρκίνους να αναπτυχθούν.
Ο οργανισμος μας παράγει αυτή την ορμόνη, σε σχετικα μικρες ποσοτητες.Ομως το κακο ειναι οτι την παιρνουμε εμεσα και από τα γαλακτοκομικά..
Ακομα και απο το ανεπεξέργαστο φυσικό γάλα που περιέχει ήδη υψηλά ποσοστά IGF-I
Το ένζυμολακτάσηδιασπά τη ζάχαρη του γάλακτος σε πιο απλές μορφές ώστε να μπορεί αν απορροφηθεί από το κυκλοφορικό σύστημα.
Προσέξτε τώρα το παράδοξο (;)
Μετα Το 2ο Ετος Της Ηλικιας Το Σωμα Αρχιζει Να Παραγει Λιγοτερη Λακτασηπροφανως γιατι απομακρυνεται σιωπηρα απο το γαλα.
Κι έτσι φτάνουμε στο Καίριο ερώτημα:
Πίνουμε όχι γάλα;
Οι λατίνοι έχουν γι αυτό ένα ρητό.
De gustibus et de coloribus, non disputandum est που σημαίνει:
Περί ορέξεως κολόκυθόπιτα.
Απλά, το πίνουμε και μας ταράζει, ή τελικά το συνηθίζουμε.
Ολά τα άλλα περί γερών οστων και ασβεστίου μάλλον θα πρέπει να τα ξανασκεφτούμε πιο προσεκτικά,και να αρχίσουμε να τρώμε τροφές που μπορούν να μας εφοδιάσουν με ασβέστιο, και ειλικρινά υπάρχουν πάμπολλες στο φυτικό βασίλειο.
Καποια στιγμη, ρώτησα την Αλεξ, εσύ πίνεις γάλα; Δεν μου απάντησε, απλά χαμογέλασε κουνώντας αρνητικά το κεφάλι της, οχι πάνω-κατω, όπως εμείς,αλλά δεξια-αριστερά, όπως οι φίλοι μας αμερικανοί κάτι που εμείς το λαμβάνουμε και σαν αποδοκιμασία.
Ειμαστε 7,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη .
Κάποιοι είναι πραγματικά ευτυχισμένοι.
Όλοι έχουμε τις άσχημες μέρες μας.
Ερωτηση : Υπαρχουν δυστυχισμένοι ανθρώποι.
Οι ευτυχισμένοι γνωρίζουν πως η ζωή μπορεί να είναι σκληρή και τείνουν να περνούν μέσα από τις δυσκολίες με περιέργεια και όχι με την αίσθηση πως είναι θύματα.
Παίρνουν την ευθύνη για το πώς μπήκαν σε αυτή την περιπέτεια και επικεντρώνονται στο πώς θα βγουν όσο το δυνατόν συντομότερα.
Η επιμονή αντί για την διαμαρτυρία για τις συνθήκες είναι σημειο ενός ευτυχισμένου ανθρώπου.
Οι δυστυχισμένοι βλέπουν τον εαυτό τους θύματα και παραμένουν κολλημένοι στο κοίτα τι έπαθα αντί να βρουν τον τρόπο να βγουν από τη συγκεκριμένη κατάσταση.
Εμπιστεύεστε τους άλλους
Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι εμπιστεύονται τον διπλανό τους.
Είναι γενικά ανοιχτοί και φιλικοί , δημιουργούν μια αίσθηση κοινωνικότητας γύρω τους .Είναι ανοιχτόκαρδοι όταν γνωρίζουν νέους ανθρώπους.
Οι δυστυχισμένοι είναι δύσπιστοι γενικως και υποθέτουν πως δεν πρέπει να εμπιστεύονται τους ξένους.
Αυτή η συμπεριφορά κλείνει την πόρτα προς οποιαδήποτε σχέση πέραν ενός εσωτερικού κύκλου και εμποδίζει κάθε ευκαιρία νέων φίλων.
Προσεχουμε τι είναι λάθος και όχι τι είναι σωστό
Οι δυστυχισμένοι εθελοτυφλούν απέναντι στο τι είναι πραγματικά σωστό και επικεντρώνονται στο τι είναι λάθος.
Τους ξεχωρίζετε εύκολα: Είναι αυτοί που παραπονιούνται συνεχώς και απαντούν σε κάθε θετική δήλωση με ένα «ναι, αλλά…»
Οι ευτυχισμένοι γνωρίζουν τα παγκόσμια θέματα αλλά ισορροπούν το ενδιαφέρον τους με το να βλέπουν και τι είναι σωστό.
Έχουν δηλαδή και τα δύο τους μάτια ανοιχτά. Οι δυστυχισμένοι έχουν την τάση να κλείνουν το μάτι που κοιτάζει το καλό από φόβο ότι με αυτό τον τρόπο μπορεί να μη βλέπουν τι είναι λάθος.
Οι ευτυχισμένοι έχουν άλλη οπτική. Ξέρουν ότι ο κόσμος έχει προβλήματα και παρακολουθούν τι σωστό υπάρχει.
Οι δυστυχισμένοι πιστεύουν πως η τύχη κάποιου άλλου μειώνει τη δική τους.
Πιστεύουν πως δεν υπάρχει αρκετό καλό στον κόσμο και συνεχώς συγκρίνουν αυτά που έχουν εκείνοι με αυτά που έχουν οι άλλοι. Αυτό οδηγεί σε ζήλεια και δυσαρέσκεια.
Οι ευτυχισμένοι γνωρίζουν πως η καλή τύχη των άλλων και οι καταστάσεις είναι απλά σημάδια πως κι εκείνοι μπορούν να προσπαθήσουν για να επιτύχουν.
Πιστεύουν πως φέρουν ένα μοναδικό σχέδιο που δεν μπορεί να αντιγραφεί ή να κλαπεί από κανέναν πάνω στον πλανήτη.
Πιστεύουν επίσης στις απεριόριστες δυνατότητες και δεν κολλούν σε σκέψεις πως η καλή τύχη κάποιου περιορίζει τη δική τους.
Προσπαθείτε να ελέγξετε τη ζωή σας
Υπάρχει διαφορά μεταξύ ελέγχου και προσπάθειας επίτευξης στόχων.
Οι ευτυχισμένοι κάνουν καθημερινά βήματα για να επιτύχουν τους στόχους τους αλλά τελικά συνειδητοποιούν πως υπάρχει πολύ λίγος έλεγχος πάνω στο τι τους ρίχνει η ζωή στο δρόμο τους.
Οι δυστυχισμένοι έχουν την τάση να κάνουν μικροδιαχείριση σε μια προσπάθεια να ελέγξουν όλα τα αποτελέσματα και καταρρέουν εντυπωσιακά όταν η ζωή βάζει ένα εμπόδιο στα σχέδιά τους.
Οι ευτυχισμένοι απλά είναι επικεντρωμένοι σ αυτό που κάνουν κι έχουν την ικανότητα να πάνε με τη ροή, χωρίς να τα χάνουν όταν έρχονται δυσκολίες.
Το κλειδί είναι να είστε προσανατολισμένοι στους στόχους σας και συγκεντρωμένοι αλλά να αφήνετε χώρο για τις δυσκολίες που θα έρθουν, χωρίς να καταρρέετε όταν το καλύτερό σας σχέδιο αποτύχει λίγο. Γιατί αυτό συμβαίνει.
Μηπως γεμίζετε το μέλλον σας με ανησυχία
Υπάρχει συγκεκριμένος χώρος ανάμεσα στα αυτιά σας. Οι δυστυχισμένοι γεμίζουν τις σκέψεις τους με το τι μπορεί να πάει λάθος αντί με το τι μπορεί να πάει σωστά.
Οι ευτυχισμένοι παίρνουν μια γερή δόση αυταπάτης κι επιτρέπουν στον εαυτό τους να ονειροπολούν σχετικά με το τι θα ήθελαν να τους στείλει η ζωή.
Οι δυστυχισμένοι γεμίζουν το κεφάλι τους με μόνιμη ανησυχία και φόβο.
Οι ευτυχισμένοι βιώνουν τον φόβο και την ανησυχία αλλά κάνουν μια σημαντική διάκριση μεταξύ του να νιώθουν αυτά τα συναισθήματα με το να τα ζουν.
Όταν ο φόβος ή η ανησυχία μπουν στο μυαλό ενός ευτυχισμένου ανθρώπου, θα αναρωτηθεί αν μπορεί να κάνει κάτι για να εμποδίσει αυτό τον φόβο ή την ανησυχία να συμβούν και το κάνει.
Αν δεν υπάρχει, συνειδητοποιεί πως ο φόβος τον περιτριγυρίζει και τον αγνοεί.
κουτσομπολιά και παράπονα
Οι δυστυχισμένοι χαίρονται να ζουν στο παρελθόν.
Όσα τους συνέβησαν και οι δυσκολίες της ζωής τους είναι τα θέματα που θέλουν να συζητούν.
Όταν δεν έχουν τι άλλο να πουν, στρέφονται στις ζωές των άλλων και στο κουτσομπολιο.
Οι ευτυχισμένοι ζουν στο τώρα και ονειρεύονται το μέλλον.
Νιώθετε τη θετική τους δόνηση από μακριά. Είναι ενθουσιασμένοι με κάτι πάνω στο οποίο δουλεύουν, νιώθουν ευγνωμοσύνη για αυτά που έχουν και ονειρεύονται τις δυνατότητες της ζωής.
Ζουμε δύο χρόνια τωρα μέσα στο κλίμα της πανδημίας. Ο ιός μεταλλάσσεται και βρίσκει ξανά έδαφος.Ατυχως δεν έχουμε διαφύγει του κινδύνου.
Μέσα σε αυτά τα δυο χρόνια που ζήσαμε η πανδημία έφερε στην επιφάνεια εξαιρετικά δεινά, αλλά και ένα θετικό στη ζωή μας.
Παρατηρήθηκε μια μαζική απώλεια ηλικιωμένων ανθρώπων. Δεν είναι μόνον οι διάσημοι που η είδηση του θανάτου τους έγινε πιο αισθητή, αλλά και άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας πέθαναν ξαφνικά. Μπορει απο καρδια, που ομως την πιεσε αφορητα ο κορωνοιος.
Το προχωρημένο της ηλικίας δικαιολογεί τον θάνατο, αν όμως σκεφτούμε τι προηγήθηκε μπορούμε να έχουμε και μια λίγο διαφορετική ανάγνωση.
Μέσα στην πανδημία όλοι επιβαρύνθηκαν ψυχικά και συναισθηματικά.
Ελάχιστα όμως συζητήσαμε για το πόσο επιβαρύνθηκε η τρίτη ηλικία. Κατά πόσο οι ηλικιωμένοι , παρότι οι ανάγκες τους για εκτόνωση και νέες περιπέτειες δεν ήταν όμοιες με αυτές ενός εφήβου, βίωσαν κάτι εξαιρετικά οδυνηρό.
Κατ’ αρχάς οι άνω των 80 ετών, είναι άνθρωποι που η ζωή τους ξεκίνησε τραυματικά μέσα σε συνθήκες ενος Παγκοσμίου Πολέμου, Εμφυλίου, φτώχειας, κοινωνικών αναταραχών και βίαιων αποχωρισμών.
Είναι η γενιά των ανθρώπων που γεννήθηκαν σε μια ρημαγμένη Ελλάδα, που έχασαν γονείς, αδέρφια, πείνασαν και κάποιοι αναγκάστηκαν να χάσουν σπίτια ή και πατρίδα ακόμη.
Αυτοί οι άνθρωποι έχοντας κατορθώσει να επιβιωσουν καλως ή κακως, συνάντησαν τον τρομακτικό ιό σε μια περίοδο της ζωής τους όπου οι πρωταρχικοί φόβοι αναβίωναν και λόγω της ηλικίας έτσι κι αλλιώς.
Κλείστηκαν στα σπίτια τους, έχασαν τα πρόσωπα της οικογένειάς τους, ή της συντροφιάς τους. Δυσκολεύτηκαν με τις ιατρικές υπηρεσίες, και τη δυνατότητα να βγουν λίγο έξω να ξεσκάσουν.
Η μοναξιά βιωθηκε με τη μορφή μιας πρωτόγνωρης και πρωτόγονης απειλής.
Το φαντασιακό τους συνδέθηκε με το αίσθημα αβοηθησίας, που ίσως ένιωσαν στα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Ενώ όσοι είχαν οικογένεια και μικρά παιδιά βρήκαν στην πανδημία ένα κουκούλι να ξανασυστηθούν και να ζήσουν το μαζί, οι γονείς αυτών των ανθρώπων βρέθηκαν μόνοι και απομονωμένοι.
Και αυτό που έβλεπαν οι νέοι και οι μεσήλικες προσβλέποντας στο μέλλον της επιστήμης, δεν μπορούσαν πλέον να το δουν καθόλου οι ηλικιωμένοι ,των οποιων το τοσο πολυτιμο παρόν λαβώθηκε απ τον τρόμο για έναν ιό αλγοριθμο που μεταδίδεται με τον αέρα.
https://kosmaser.wordpress.com/2017/10/23/
Κανείς δεν θέλει να πεθάνει.. όσο μεγάλος σε ηλικία και εάν είναι, και αυτό τείνουμε καμιά φορά να το ξεχνάμε όσο δίνουμε σημασία περισσότερο σε άλλες ηλικιακές κατηγορίες, πιο ενεργητικές, δηθεν πιο χρήσιμες στην κοινωνία
Τους τελευταίους μήνες βλεπουμε πολλούς ηλικιωμένους , να επιβαρύνεται δραματικά η υγεία τους και να βιώνουν μεγαλύτερη κατάθλιψη ή ακόμη και επιτάχυνση της άνοιας ως ένα φαινόμενο που επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες – ηλικιακούς, οργανικούς και ψυχικούς.
Τα προηγούμενα δυο χρόνια ήταν πολύτιμα για εκείνους και η επιβάρυνση σωρευτική, αυτά τα δυο χρόνια μέτρησαν ως πολύ περισσότερα στην κατάσταση που βρίσκονταν.
Πολλα φαινόμενα ξεσκεπάστηκαν από την πανδημία, όπως η βία στο οικογενειακό πλαίσιο, οι γυναικοκτονίες, αλλά και άλλα φαινόμενα, που έχουν σοκάρει την ελληνική κοινή γνώμη
Εδώ η πανδημία λειτούργησε αποκαλυπτικά, ως η δύναμη που καταλαγιάζει τον κουρνιαχτό προκειμένου να ακουστούν οι βαθύτερες κραυγές μιας όψης της κοινωνίας που νοσεί.
Αυτό το άρρωστο κομμάτι της κοινωνίας που διαχρονικά υπάρχει αλλά καλύπτεται από τον θόρυβο της εξωτερικής κινητικότητας, έγινε τώρα εκκωφαντικό διεκδικώντας πρόληψη και θεραπεία.
Να και ενα θετικο που εφερε η πανδημία. Η ελληνική κοινωνία, κρυψίνους και υποκριτική, ήρθε σε επαφή με τον εαυτό της ισως για πρωτη φορα. Αυτο που ειδε την συνεκλονισε.
