Τρίτη 12 Ιουνίου 2018

ΒΡΥΣΟΥΛΑ ΣΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΥΛΗ..







Βρυσούλα στου σπιτιού μας την αυλή,
μην καρτερείς το στόμα μου στο στόμα σου να γείρει· 
πώς το νεράκι σου να πιω;




Αποτέλεσμα εικόνας για Βρυσούλα στου σπιτιού μας την αυλή,




Συντρίμματα έγινετο κρυσταλλένιο μου που γνώριζες ποτήρι.
Πώς το νεράκι σου να πιω;
Τα χέρια μου είναι ακάθαρτα, και τέτοια θέρμη κατακαίει το στόμα μου το πλάνο,
που τρέμω μήπως γέρνοντας τα χείλια μου στα χείλια σου, και τη δροσούλα σου, βρυσούλα, τη μαράνω.


Δευτέρα 2 Απριλίου 2018

ΜΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ (μυτιληνια) ΙΣΤΟΡΙΑ








Ηταν ακόμη μαθητής του Γυμνασίου.
Προς χαρτζηλικισμόν για το τσιγάρο,που τό΄χεν αρχίξει παιδιόθεν, έκαμεν την τέχνην του βιβλιοδέτη.
Δεξιοτέχνης και επινοητικός.
Ταίρι δεν είχε στα τέτοια.
Ναι, ήταν παραμονές εορτών,κάποια χρονιά απ΄τις δύστηνες. 
Τα σχολεία κλειστά.
Ο μπάρμπα-Πέτρος τον κάλεσε να βοηθήσει στο γραφείο,που κι ο ίδιος εργαζόταν,του κουβαρντάδικου Μεγάλου τέκνου της αριστοκράτιδος κοινωνίας της Μυτιλήνης,του Νικόλα Μητρέλια,είχον και συγγένειαν  υπολογίζων βέβαια ο τάλας εις έν γενναίον φιλοδώρημα τέλειον.
Λοιπόν ο Γεώργιος Αναγνωστόπουλος έτσι ολόκληρον το όνομα αποτελεί τίτλον  και είναι σαν περγαμηνή που λέτε,χαρά χαρούμενος, βίρα και έκανε τα καλά του. 
Ξεπατωθείς στα "χουσμέτια"  και στο γράψιμο, για νά΄ναι όσο πιό γενναίο το δώρο,λόγω και τον ημερών ,ως προείπομεν.




Παραμονή Χριστουγέννων.
Μούχρωμα.Δυό πιτσιρίκοι καλαντάρηδες,ανήλθον την δαιδαλώδη κλίμακα του γραφείου κι άρχισαν με λαχανιαστές και δυνατές φωνές.






"Καλήν εσπέραν άρχοντες  (και τι άρχοντες) κι ας είναι ορισμός σας.Δότι κι ΄μας του γκόπου μας. Χρόνια Πουλλά".




Αφεντικό (δυσφορούν κάπως).΄

Αdι φτάν΄(ι). Δότι τα μουρά από έν δεκάλεπτον να κάν(ι)ν  Κστούγιννα κι προφανώς προβλέπων σεισμόν εις την σκορπιοτρόφον τσέπην του, κλίσιτι τσ πόρτις μην έρτιν τσ΄άλλ(ι) διαβόλ(ι).



Ο Γιώργος μας, που ως εκείνη την ώρα μπαινόβγαινε για να δείχνει πελώργιο ενδιαφέρον για το "μεκιάνι" του αφεντικού και παρακολούθαγε με τον κανθόν του οφθαλμού κάθε κίνηση του αφέντη, στην προσπάθειά του να μαντεύσει και τη διάθεση του ακόμα- μαθές πόσα άραγις θα μι δός - ρίγησε και κατελήφθη υπό αμηχανίας.
Ασυναισθήτως - ως γίνεται εις τοιαύτας στιγμάς- με τον λιχανόν της δεξιάς χειρός προσεπάθη να ξεκολλήσει απ΄τν αρθούνατ΄εν οχληρόν κάρκαδον.



Σε λίγο το αφεντικό,σηκώθηκε με κίνησιν  μεγαλοπρεπείας, ετάνυσεν προς τα πίσω τας σκεβράς κτάλας του και είπεν.







Ε ! ΄Αdι  Πέτρου κι τ΄χρόν ! (χειραψία).Γιώργου κι τ΄χρόν΄κι καλή πρόοδου,Ριγάλου γιόκ. Ούτι μιταλίκ(ι) 

Και ξεκουμπίστηκε..Πικρόν μειδίαμα διέστελε  τν αχ(ι)λάρα του Γιώργου και εις σκέψιν θλιβεράν περιήχθη ο λογισμός!

 " Ισως ντ΄Μπρου-τουχρουνιά (εσκέφθη) να μας δως τα ριγάλα".Και φτεροπέταξε το φυλλοκάρδι του.΄
Αdι μιας βδομάδας ακόμη γλυκα-παντοχή.
Ηρθε και η αναμενομένη ημέρα.
Ασπέθις βγάζαν τα πουδάργια τ΄ κι κάρτσις σαπίσαν απ΄τουν ιδρώτα πού΄βγινι όξου απ΄τα παπούτσια τ΄
Να τσι μπινόβγινι κι ανιβουκατέβινι τσ σκάλις,να ούλου παραστουλιαζόνταν εις εμφανή σημεία να τουν΄βλέπ΄.

Μαθές ιδώ ίμι.






Ο ανάλγητος Σάϋλωκ προσεποιείτο απασχόλησιν και ζωγράφιζε "κλικέλια" πάνω στο χαρτί.Απόγεμα.
Μικρή η μέρα νύχτι-αξε.Κανέ δυό μικρά ανέβηκαν να πουν τα κάλαντα.
Είπε να δώσουν από εν δεκάλεπτον πάλι στα παιδιά και διάταξε.
- ΄Αdι κλείστι ντ μπόρτα, μην έρτιν τσ΄άλλ(ι) διαβόλ(ι).Μιρμίδξι η καρδιά τ΄απ΄του μπόνου. 

Σκώθκι μι τ΄γκουρμάρα τ΄τν άγαρμπ΄,μι τσ΄παπούκις τ΄μπουμπιδάτις χουντρόσουλες,τα μ΄κρα τα γυαλιά,μι τσ΄χουντροί τσ΄φακοί (νούμερο οκτώ).
Αι στιγμαί δια τον Γεώργιον ήσαν κρίσιμοι...Να δούμι πόσα θα μι δωσ΄.΄
Εξυσε την παλάμην του γιατί είδε καθ΄όναρ ότι τον έτρωγε.
Εκείνη τη στιγμή του κουραδά  του Κοτζαμπάση τού΄ρθανε τα βιαστικά..

-Ε! ΄Αdι Πέτρου,χρόνια πουλλά (χειραψία).Γιώργουουου (τον ητένισε ασκαρδαμυκτί).
Χρόνια πουλλά  (με έμφασι).
Καλή πρόουουδου στου σκουλειόκι χιριτίζματα στ΄μαμάς!.."΄Στώ" εψέλλισεν ο Γιώργος,μη έχων κουράγιο να προφέρει ολόκληρη τη λέξη "ευχαριστώ ! "μυκτηρίζων την ειμαρμένην ότι δίδει τα "πολλά"εις χείρας σφικτάς και όντα αντικοινωνικά.΄
Εφυγε το μουλάρι με τα βοδίσια φερσίματα, με τη συνείδησιν αναπεπαυμένην  ότι έδωσεν  τουλάχιστον "πολλάς ευχάς"







Η καρδιά του παιδιού μάτωσε.
Τσάγρισαν τα μάτια του και δεν είπε τίποτα.
Ας το διάβολο ρε γρούν (ι) λέγω τώρα εγώ έμπλεως οργής και αγανακτήσεως. 
Τσάκισες την τρυφερή παιδιάτικη χαρά για λίγες ψωροδραχμές,για να γίνεις Μέγας Ευεργέτης και να βλέπουν οι Μυτιληνιοί τ΄όνομα σου χρυσοίς γράμμασι κεχαραγμένον εις εντοιχισμένας μαρμαρίνας πλάκας.

Γιαννακός




Γλωσσάρι.

Χουσμέτια = μικροθελήματα
μεκιάνι= (τουρκ.) χώρος, τόπος
αρθούνα = το ρουθούνι
κτάλες = οι  ώμοι
μιταλίκ(ι) = μικρής αξίας νόμισμα
κάρτσις = κάλτσες
παρασταλιάζω = κάθομαι μακρυά και κοιτάζω με λαχτάρα.
Κλικέλια = κυκλάκια
Παπούκις = παπούτσια

ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ..ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ..


Σχετική εικόνα

Αποτέλεσμα εικόνας για Το νησί», της Αγγλίδας Victoria Hislop.





Πολύς λόγος για τη Σπιναλόγκα, με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο με τίτλο 
Το νησί 

 

της Αγγλίδας Victoria Hislop

 

Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα ήταν οργισμένοι με τον Θεό, για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία.  
Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, που υπήρχε και ρήμαζε στο νησί, συντροφιά με τους νέους του κατοίκους. 

 

Λένε πως στην πρώτη Λειτουργία δεν πάτησε ψυχή. Οι λεπροί άκουγαν πεισμωμένοι από τα κελιά τους την ψαλμωδία, κι άλλοτε την σκέπαζαν με τα βογκητά τους κι άλλοτε με τις κατάρες τους. 


Αποτέλεσμα εικόνας για Το νησί», της Αγγλίδας Victoria Hislop.





Ο ιερέας όμως ξαναπήγε. 
Στην δεύτερη τούτη επίσκεψη ένας από τους ασθενείς πρόβαλε θαρρετά στο κατώφλι του ναού.

 

Παπά, θα κάτσω στην Λειτουργία σου μ' έναν όρο όμως. Στο τέλος θα με κοινωνήσεις. Κι αν ο Θεός σου είναι τόσο παντοδύναμος, εσύ μετά θα κάμεις την κατάλυση και δεν θα φοβηθείς τη λέπρα μου.  
Ο ιερέας έγνευσε συγκαταβατικά 
Στα κοντινά κελιά ακούστηκε η κουβέντα κι άρχισαν να μαζεύονται διάφοροι στο πλάι του ναού, εκεί που ήταν ένα μικρό χάλασμα, με λιγοστή θέα στο ιερό.  Παραμόνευσαν οι χανσενικοί στο τέλος της Λειτουργίας κι είδαν τον παπά δακρυσμένο και γονατιστό στην Ιερή Πρόθεση να κάνει την κατάλυση. Πέρασε μήνας. 



 

Σχετική εικόνα





Οι χανσενικοί τον περίμεναν. 
Πίστευαν πως θά ερθει τούτη τη φορά ως ασθενής κι όχι ως ιερέας. Όμως ο παπάς επέστρεψε υγιής και ροδαλός κι άρχισε με ηθικό αναπτερωμένο να χτυπά την καμπάνα του παλιού ναΐσκου. 
Έκτοτε και για δέκα τουλάχιστον χρόνια η Σπιναλόγκα είχε τον ιερέα της 
Οι χανσενικοί αναστύλωσαν μόνοι τους της εκκλησία και συνάμα αναστύλωσαν και την πίστη τους.  
Κοινωνούσαν τακτικά και πάντα κρυφοκοίταζαν τον παπά τους την ώρα της κατάλυσης, για να βεβαιωθούν πως το θαύμα της Σπιναλόγκα συνέβαινε ξανά και ξανά. 
To 1957, με την ανακάλυψη των αντιβιοτικών  και την ίαση των λεπρών, το λεπροκομείο έκλεισε και το νησί ερημώθηκε. 

 

Μόνον ο ιερέας έμεινε στο νησί ως το 1962, για να μνημονεύει τους λεπρούς μέχρι 5 χρόνια μετά το θάνατό τους. 
Ιδού, λοιπόν, ένας σύγχρονος αθόρυβος ήρωας, που δεν τιμήθηκε για το έργο του από κανέναν, και που -αν προσέξατε- δεν παραθέσαμε το όνομά του γιατί απλά δεν το γνωρίζουμε 

 

Το γνωρίζει όμως -σίγουρα- ο Θεός 

 

Κι αυτό μας αρκεί



Αποτέλεσμα εικόνας για Το νησί», της Αγγλίδας Victoria Hislop.

ΟΣΙΟΣ ΣΙΣΩΗΣ



Αποτέλεσμα εικόνας για ασκητής Σισώης,
















Ένας όσιος της ορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας,ο ασκητής Σισώης,επί εκατοντάδες χρόνια απεικονίζεται σε αγιογραφίες πάνω από τον ανοιχτό τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ο Όσιος Σισώης συνιστά ένα αίνιγμα για την κλασική αλλά και τη βυζαντινή αρχαιολογία
Την ύπαρξη του Οσίου Σισώη επεσήμανε ο κ. Σωτήρης Αθανασέλης, καθηγητής Τοξικολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. 
Συγκεκριμένα, ο κ. Αθανασέλης σε εκτενή επιστολή του με τίτλο 
«Ο Τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη Χριστιανική Αγιογραφία» γράφει: 
«Επί πολλά χρόνια επισκέπτης στο Ζαγόρι της Ηπείρου είχα την τύχη να επισκευτώ αρκετές φορές την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου στο χωριό Κουκούλι. 
Από την πρώτη επίσκεψή μου στην καταπληκτικά αγιογραφημένη αυτή εκκλησία, μού τράβηξε την προσοχή μια τοιχογραφία-αγιογραφία του Οσίου Σισώη ο οποίος βρίσκεται μπροστά στον ανοικτό τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (!) και αναφωνεί: 




Αποτέλεσμα εικόνας για Οσίου Σισώη


 
'Ορών σε τάφε δειλιώ σου την θέαν και καρδιοστάλακτον δάκρυον χέω, χρέος το κοινόφλητον εις νουν λαμβάνων, πως ουν μέλλω, διελθείν περας τοιούτον. 
Αι, αι θάνατε τις δύναται φυγείν σε;', 

ή, σε ελεύθερη απόδοση
 'Βλέποντάς σε τάφε δειλιάζω και τρομάζω στη θέα σου και χύνω δάκρυα από την καρδιά, φέρνοντας στο νού μου το χρέος που οφείλουν όλοι οι άνθρωποι να εξοφλήσουν (δηλαδή το θάνατο), έτσι και εγώ θα υποστώ ένα τέτοιο τέλος. Αχ, αχ θάνατε, ποιος είναι εκείνος που μπορεί να σε αποφύγει;

Η σκηνή αυτή, όπως απεικονίζεται στην ανωτέρω τοιχογραφία, πέραν του εντυπωσιασμού που μου προκάλεσε, μού δημιούργησε και εύλογα ερωτήματα τα οποία προσπάθησα να διερευνήσω με σχετική -ομολογώ- επιτυχία αφού το όλο θέμα είναι εκτός του γνωστικού μου αντικειμένου.
 
Οι μαθητές του Οσίου Σισώη, οι οποίοι θεωρούνται ως οι πρώτοι που απεικόνησαν τη σχετική σκηνή, την περιγράφουν ως εξής:
 'Σισώης ο Μέγας εν Ασκηταίς έμπροσθεν του τάφου του βασιλέως των Ελλήνων Αλεξάνδρου, του πάλαι λάμψαντος εν δόξει φρίττει και το άστατον του καιρού και της δόξης της προσκαίρου λυπηθείς, ιδού κλαίει'.
 
Όσιος Σισώης - Αγ. Νικόλαος Θεολογίνας

Ο Όσιος Σισώης γεννήθηκε το 367 και πέθανε το 429 μ.Χ. Μόνασε στην έρημο της Θηβαΐδας στην Άνω Αίγυπτο. 
Η μνήμη του εορτάζεται στις 6 Ιουλίου και ανήκει στην πρώτη γενιά μεγάλων ασκητών που ακολούθησε τον Μέγα Αντώνιο. 
Στα ασκητικά και τα αγιολογικά κείμενα χαρακτηρίζεται ως 'Όσιος (=άγιος, μοναχός) Σισώης' ή 'Αββάς (=πατέρας) Σισώης'.
Tο μοναστήρι του Aββά Σισώη, στην κοιλάδα της Νιτρίας στην περιοχή Wadi el Natroun της Αιγύπτου είναι ένα από τα αρχαία μοναστήρια της Σκήτης, της κοιτίδας του χριστιανικού μοναχισμού, τα οποία λειτουργούν από τον 4ο αιώνα μ.X. 
Το μοναστήρι περιέχει το σκήνωμα του Οσίου Σισώη το οποίο λέγεται ότι είναι τέλεια διατηρημένο σε ένα κόκκινο πανί. 
 
Όσιος Σισώης - Κινητή εκόνα 16ου αι. Μουσείο Ερμιταζ 



 
Αποτέλεσμα εικόνας για ασκητής Σισώης,




Οι μοναχοί ισχυρίζονται ότι δεν είναι ασυνήθιστο για τον Άγιο Σισώη να κάνει θαύματα για τους αληθινά πιστούς και θεωρείται, εξάλλου, ως ένας από τους πιο σημαντικούς οσίους των Κοπτών Χριστιανών της Αιγύπτου. 
Οι πρώτες απεικονίσεις του, τον 16ο αιώνα, τον παριστούν ως σεβάσμιο γέροντα. 
Ο Όσιος Σισώης, απεικονίζεται πάντα, σε όλες τις αγιογραφίες, δίπλα στον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αναλογιζόμενος τη ματαιότητα της ζωής και το αναπόφευκτο του θανάτου. 

Γιατί όμως του Μεγάλου Αλεξάνδρου και όχι κάποιου άλλου;
 
Όσιος Σισώης - Κουκούλι Ζαγορίου



 
Αποτέλεσμα εικόνας για ασκητής Σισώης,



Θα πρέπει να επισημανθεί ότι παρόμοιες αγιογραφίες με αυτή του Κουκουλίου έχουν καταγραφεί, στη Μονή Μεγίστης Λαύρας και στη Μονή Ξηροποτάμου στο Άγιον Όρος, στη Μονή Βαρλαάμ στα Μετέωρα (1566) και στη Μονή Μεγίστης στο Καστελόριζο. 
Ακόμη απεικονίζεται σε Εκκλησίες της Καστοριάς όπως στο παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Μονή της Παναγίας της Μαυριώτισσας (1552), στον Αγ. Νικόλαο Θεολογίνας (1662) και στην εκκλησία του Ιωάννου του Προδρόμου στη συνοικία Αποζάρι (1727). Ανάλογη απεικόνιση υπάρχει και στη Μονή των Παμμεγίστων Tαξιαρχών στις Μηλιές του Πηλίου(1774). Σε όλες αυτές θα πρέπει να προστεθεί και η σχετικά μεταγενέστερη απεικόνιση στην Κοίμηση της Θεοτόκου στο Κουκούλι Ζαγορίου (1788).
 

Ιδιαίτερης σημασίας είναι η αγιογραφία στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο στη Μονή της Παναγίας της Μαυριώτισσας στην οποία ο Όσιος Σισώης απεικονίζεται εμπρός από έναν ανοικτό τάφο όπου μαζί με το σκελετό του Μεγάλου Αλεξάνδρου απεικονίζονται και άλλοι δύο σκελετοί. 
Κατά μία εκδοχή αυτό είναι ένα δηλωτικό στοιχείο της μεταθανάτιας ισότητας βασιλέων και μη. Mήπως όμως η απεικόνιση αυτή υποδηλώνει ταφή του Μ. Αλέξανδρου σε πολυάνδριο; 
 
Όσιος Σισώης - Μονή Παναχράντου Μέγαρα (Σύγχρονη) 




 
Αποτέλεσμα εικόνας για ασκητής Σισώης,




Στην αγιογραφία του Κουκουλίου το διαφορετικό (και μοναδικό σε σχέση με τις υπόλοιπες αγιογραφίες) είναι ότι στο κεφάλι του σκελετού του Μεγάλου Αλεξάνδρου διακρίνεται χρυσή κορώνα. Δεν γνωρίζω αν ανάλογες απεικονίσεις υπάρχουν και σε άλλες εκκλησίες ανά την Ελλάδα πλην των προαναφερθεισών. Μια σχετική πληροφόρηση από περισσότερο ειδικούς στο θέμα θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη και κατατοπιστική.
 
Όσιος Σισώης - Πρόδρομος Απιζάρι 
 
 
Ο Δωρόθεος, ο Επίσκοπος Τύρου (255-362 μ.Χ.) όταν επανήλθε από την εξορία κατά την οποία είχε εργασθεί ως σκλάβος στα ορυχεία της όασης της Σίουα στην Αίγυπτο, ανέφερε ότι οι κάτοικοί της ήταν ειδωλολάτρες και λάτρευαν τον Αιγύπτιο Θεό Άμμωνα, αλλά και τον Μέγα Αλέξανδρο ο οποίος ήταν θαμμένος εκεί. Γνωρίζοντας τις εκτενείς συζητήσεις που έχουν γίνει και γίνονται για τον εντοπισμό του ακριβούς σημείου που βρίσκεται ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου αναλογίστηκα -με την αφέλεια του αδαούς- για ποιο λόγο ο Όσιος Σισώης απεικονίζεται πάντα μπροστά σε αυτόν τον τάφο; Μήπως πράγματι ο Όσιος Σισώης είχε βρεί τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου εκεί που μόναζε; 
Μήπως αυτό που η σχετική αγιογραφία δείχνει είναι η απεικόνιση ενός πραγματικού γεγονότος; Μήπως αν αναζητηθούν και εντοπιστούν οι ακριβείς διαδρομές του Οσίου Σισώη εντοπιστεί και ο θρυλικός πλέον τάφος του Μ. Αλεξάνδρου; Αυτά είναι σίγουρα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα ερωτήματα που, άλλοι, πιο ειδικοί από εμένα θα μπορούσαν ή θα μπορέσουν να απαντήσουν». 
   
 
Το ζήτημα που θέτει η περίπτωση του Οσίου Σισώη είναι εάν η απεικόνισή του θα πρέπει να ληφθεί ως «κυριολεξία» ή να μελετηθεί για το συμβολικό της νόημα. 
Στην πρώτη εκδοχή η ανάλυση γίνεται στο δρόμο που ακολουθεί και ο κ. Αθανασέλης, οπότε διερευνώνται τα ιστορικά δεδομένα σχετικά με μια επίσκεψη του Σισώη στον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. 
Στη δεύτερη όμως, οι αρχαιολόγοι δίνουν βάρος στο πώς η αγιογραφία αντανακλά «το φόβο του θανάτου ολόκληρου του βυζαντινού κόσμου που έχει δει μια αυτοκρατορία να καταρρέει και φιλοσοφεί πάνω στη ματαιότητα των εγκοσμίων», όπως μπορεί κάποιος να διαβάσει σε σχετικό άρθρο του archaiologia.gr
  
Επίσης, το ότι στις απεικονίσεις του Οσίου Σισώη εμφανίζεται ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, φαίνεται πως αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη, πιθανότατα του Γεωργίου Φράγκου, ο οποίος το 1556 αγιογράφησε τη Μονή Βαρλαάμ, στα Μετέωρα. 
 
Ενώ λοιπόν έως τότε ο Όσιος παρουσιαζόταν πάνω από ανοιχτό τάφο αγνώστου, «δια χειρός Φράγκου» βρέθηκε πάνω από τη σαρκοφάγο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ακριβώς για να τονίσει ακόμη περισσότερο την ματαιότητα των εγκοσμίων. 
 

Όσιος Σισώης - Σύγχρονη Αγιογραφία

Ο ΚΑΘΙΣΤΟΣ ΓΡΑΦΕΑΣ ΤΗΣ ΣΑΚΑΡΑ..








Αποτέλεσμα εικόνας για Αιολιδα¨της λεσβιακης παροικιας,








Θαθελα
Στα διπλωμενα γονατα 
Και ν'αφουγκραζομαι προσεκτικα 
Απεναντι μου να'χα 
Τη θαλασσα που παιρνει τα μηνυματα 
Κι ο κοσμος να περνα πολυς.
Εμποροι , ναυτες,γριες μαναδες
Και γλυκειες αρραβωνιαστικες 
Και να μου λεν