Σκεφθειτε το λιγο, η πιο δυσκολη μάχη που δινουμε παντα ειναι με τον εαυτό μας. Πιο σωστα με τις κακές συνήθειες που κουβαλούμε παντού απ τα πρωτα χρονια της ζωης μας ευχάριστες ή δυσαρεστες σιγουρα ομως πηγές για πολλά δεινα.
Προσεξτε τωρα ειναι σχεδον αδυνατον να ελευθερωθουμε αν σ’ αυτές τις συνήθειες, δεν γυρισουμε την πλάτη μας, δεν τις εγκαταλειψουμε εστω με πονο ψυχης..
Παμε πολυ πισω στη γυναικα του Λωτ . Ειχε την πραγματικα μοναδικη ευκαιρια να γλυτωσει. Να φυγει μακρια μαζι με την οικογενεια της. Εγκατελειψε ενα σπίτι κακές συνήθειες και πιθανα πάθη , αλλα κι εναν ολοκληρο κοσμο γεματο απο υπερηφανεια , αλαζονεια απο την αμαρτια που τον οδήγησαν στη καταστροφη.
Και ξερουμε πως η γυναίκα αυτή έγινε στήλη άλατος. Κι ομως δεν έκανε κατι κακό, θελησε μονο να ρίξει μια τελευταία ματιά.
Βαθυ το ερωτημα κι η απορια, Γιατί ενώ ήταν τόσο κοντά στη σωτηρια να γίνει στάχτη
Ισως δεν είχε κατορθωσει να πολεμήσει μέσα της τα πάθη
Ισως όσο μακριά κι αν πήγαινε, το σπίτι με τα πάθη και τις κακές συνήθειές της, θα το είχε μεσα στην καρδιά της, και πως δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ ελεύθερη απ αυτα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου