Αναρωτηθηκατε ποτε, γιατι Τα περισσότερα φαρμακά κυκλοφορούν σε blister των 14 ή 28 χαπιών;
Δεν θάταν πιό λογικό, τα κουτιά να περιέχουν 30 χάπια, δηλαδή όσες και οι μέρες του μήνα;
Ολοι ξέρουν πως οι ηλικιωμενοι ¨τα χάνουν¨.Το ότι ξεχνούν, γενικώς, και συχνά πυκνά,είτε παραλείπουν να πάρουν τα χάπια τους είτε, νομίζοντας πως δεν τα έχουν πάρει, τα παίρνουν διπλά.
Τι πρέπει να γίνει γι αυτό;
Θα πρέπει οι εταιρίες να φτιάχνουν τα φάρμακα με τέτοιο τρόπο ώστε ο γέροντας και η γερόντισσα,να ξέρουν αν έχουν πάρει το χάπι της ημέρας ή όχι.
Και πώς γίνεται αυτό;
Με το να βάζουμε πίσω από τα χάπια ένα τύπο ημερολογίου, ώστε κάθε χάπι να αντιστοιχεί σε μία συγκεκριμένη μέρα, δηλαδή από Δευτέρα έως και Κυριακή. Έτσι, όταν ο ηλικιωμένος ανοίγει ένα καινούργιο κουτί με χάπια θα ξεκινά να τα παίρνει ανάλογα με την ημέρα.
Π.χ. ο παππούς ανοίγει το κουτί την Κυριακή,
θα πάρει το χάπι που πίσω του γράφει Κυριακή,την επομένη θα πάρει το χάπι που πίσω του γράφει Δευτέρα και πάει λέγοντας, ώστε, αν ένα βράδυ αναρωτηθεί.
Αν πήρε το χάπι του , να ξερει.
Πόσα χάπια θα έχει το κάθε κουτί;
Αφού τα χάπια θα αντιστοιχούν στις ημέρες της εβδομάδας, το κάθε κουτί θα έχει
7, είτε 14, είτε 28 χάπια.
Νά γιατί τα κουτιά των φαρμάκων έχουν 14 ή 28 χάπια και δεν είναι η ανάγκη των κακών εταιρειών να πουλήσουν κι άλλο κουτί.
Ετσι λοιπόν ολες οι φαρμακευτικές εταιρείες έχουν συσκευασίες των 7 ή 14 ή 28 δισκίων , αν και ελάχιστες απ αυτές γράφουν την ημέρα της εβδομάδας.
Όλα είναι πολλαπλάσια του εφτά, εκτός βέβαια από τα παυσίπονα, αντιπυρετικά.
Πάει κι αυτό. Θα μου πείς βέβαια αν συμφωνώ να δίνονται τόσα φάρμακα. Φυσικά και όχι .
Αντε πέστο αυτό στον μπαρμπα Νίκο, που πιστεύει οτι παίρνοντας το χρωματιστό χαπάκι θα ξαναγίνει τζόβενο.
Ο Πατέρας Του έδωσε ο,τι ζητησε. Κι αυτός , συναγαγών άπαντα, τα σκορπίσε ασώτως , ζων ασώτως.
Α-Σωτηρία, Μισερά, Αμαρτωλά, Εκτός Θεού,
Σε Παρά Φύσιν Κατάσταση και..Μαραίνεται και ξηραίνεται σύντομα. Σκορπίζεται.Το ψεύτικο πάντα χάνεται, μας εγκαταλείπει.
¨Δαπανήσαντος Αυτού Πάντα¨
Μονο το αληθινό μένει, μας σώζει
¨Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου.. ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου.. ποίησόν με ως ένα των μισθίων σου¨.
Ο Αββάς Ισαάκ λέει..Αυτός που αγαπά με την τέλεια αγάπη ¨απών ως παρών συναναστρέφεται, μη ορώμενος υπό τινος¨
Ο γιος όμως αρχίζει την εξομολόγηση..
Ομολογεί το έγκλημά του και σιωπά.Τον λόγο παίρνει ο πατέρας, που με τον ίδιο τρόπο μιλά ξεκάθαρα εν σιωπή
Στον γιο δεν λέει τίποτε. Μιλά, δίδει εντολές στους δούλους Εξενέγκατε Την Στολήν Ενδύσατε … Θύσατε Τον Μόσχον Τον Σιτευτόν, ας ευφρανθούμε, γιατί Ούτος
Ο Υιός Μου
Νεκρός Ην Και Ανέζησε, Και Απολωλώς Ην Και Ευρέθη.
Το ¨νεκρός ην και ανέζησε, και απολωλώς ην και ευρέθη¨ που ο πατέρας λέει στους δούλους, δείχνει το δράμα και τη χαρά που έζησαν και που ζουν οι δυο τους, πατέρας και γιος…
καθε Πατέρας και γιός.
Ο νεώτερος υιός σκεφτόταν να ζητήση να μείνη στο σπίτι
¨ως εις των μισθίων¨
¨Εξουθενώνει τον εαυτό του και δοξάζεται¨.
Του αρκεί να είναι στο σπίτι του Πατρός
Όταν ζητάς κάτι μικρό, ένα ερίφιο, δεν παίρνεις τίποτε.
Όταν δεν ζητάς τίποτε ¨ούτε να γίνης δούλος¨ τότε τα παίρνεις όλα.
Πόσο μας ταιριάζει αυτή η παραβολή του ασωτου.
Μόνο που δεν έχουμε , ως φαίνεται, φτάσει ακόμη στο σημείο να πουμε πως οι μισθιοι του Πατρός μου τρέφονται πολύ καλύτερα απο εμένα, που πεθαίνω απο πνευματική πείνα..
