ΜΑΘΕ ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΕΙΣ..

 

Η μεγαλύτερη δύναμη είναι να αποχωρείς ήσυχα και αξιοπρεπώς

Κάποιες φορές, 

η πιο γενναία επιλογή είναι 

να φευγεις. 

Η αποχώρηση  είναι πράξη αυτοσεβασμού, δύναμης και 

ψυχικής ηρεμίας.

Το να φύγεις δεν σημαίνει ότι τα παρατάς. 

Σημαίνει ότι αγαπάς τον εαυτό σου δεν  ανέχεσαι ό,τι σου στερεί την ψυχική σου ισορροπία. 

Κάποιες φορές, το πιο γενναίο πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να αφήσεις πίσω καταστάσεις, ανθρώπους ή συνήθειες που 

δεν σου κάνουν καλό. 

Η αποχώρηση δεν είναι αδυναμία· είναι ωριμότητα, αυτοσεβασμός και ένδειξη εσωτερικής δύναμης.

Δεν χρειάζεται πάντα να αποδεικνύεις κάτι. 

Μερικές φορές, η πιο δυνατή φωνή είναι η σιωπή σου 

καθώς φεύγεις ήρεμα, 

επιλέγοντας να προστατεύσεις 

την ψυχική σου γαλήνη. 

Γιατί η αληθινή γενναιότητα 

δεν είναι να μένεις, αλλά 

να ξέρεις πότε ήρθε η ώρα να αποχωρήσεις.

Φεύγω. 

Όχι γιατί φοβάμαι. 

Φεύγω γιατί ήρθε η ώρα να σταθώ απέναντι στον εαυτό μου. 

Γιατί καμιά φορά, το να φεύγεις 

δεν σημαίνει δειλία· 

σημαίνει δύναμη, αυτοσεβασμό, ανάγκη να ανασάνεις ξανά.

Η ζωή είναι μια αδιάκοπη πορεία από μικρές και μεγάλες φυγές. 

Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, άλλοι μένουν λίγο, άλλοι καθόλου. 

Κι όσο κι αν θες να κρατήσεις κάποιους, δεν μπορείς πάντα.

 Κάποιες πόρτες ανοίγουν χωρίς να το καταλάβεις — και βρίσκεσαι ξαφνικά έξω, χωρίς ευκαιρία να εξηγήσεις ή να μείνεις.

Μερικές φορές φεύγεις 

όχι γιατί το θέλεις, 

αλλά γιατί δεν χωράς πια. 

Γιατί η παρουσία σου βαραίνει,

 γιατί η σιωπή σου ενοχλεί, 

γιατί η ψυχή σου δεν αντέχει άλλο το τοξικό που σε πνίγει. 

Η τοξικότητα είναι ύπουλη — μπαίνει μέσα σου, σ’ αλλάζει, σε κάνει να ξεχνάς ποιος είσαι.

Κι όταν το καταλάβεις, η φυγή γίνεται λύτρωση. 

Είναι το πιο γενναίο «φτάνει» που μπορείς να πεις. 

Δεν είναι λιποταξία· 

είναι αυτοπροστασία. 

Είναι ο τρόπος σου να σωθείς, να σώσεις κι όσους αγαπάς από μια καταβόθρα που δεν έχει πάτο.

Όσο μεγαλώνουμε, δεν ψάχνουμε πια να αποδείξουμε τίποτα. 

Μαθαίνουμε να φεύγουμε ήσυχα, από ό,τι μας μικραίνει, δεν μας αγαπά, δεν μας γεμίζει.

 Φεύγουμε για να κρατήσουμε καθαρή την ψυχή μας. 

Γιατί το πιο σπουδαίο στη ζωή δεν είναι να μένεις παντού· είναι να ξέρεις πότε αξίζει να φύγεις.

Κράτα κοντά σου ό,τι σε κάνει να ανασαίνεις. 

Κλείσε τις πόρτες στο σκοτάδι, χτίσε φράγματα απέναντι στην αρνητικότητα, και δώσε χώρο στο φως.

Μόνον έτσι θα αναπνεύσεις τον καθαρό αέρα που σου ανήκει — κι ίσως, κάποτε, βρεις μέσα σου την πραγματική κάθαρση.

Φύγε όταν νιώσεις ότι δεν έχεις πια χώρο να ανασάνεις. 

Μην το φοβηθείς. Η φυγή, κάποιες φορές, είναι η πιο δυνατή μορφή αγάπης προς τον εαυτό σου.