Η εξομολόγηση του Γερμανού, συγγραφέα Ερχαρτ Κεστνερ,
Λέει ο Ερχαρτ Κεστνερ.
Το 1952, πήγα για πρώτη φορά στην Αθήνα μετα τον ατυχή πόλεμο.
Στη πρεσβεία μου, οταν άκουσαν οτι είχα πρόθεση να επισκεφθώ την Κρήτη, μου συνέστησαν, επειδή λίγα χρόνια είχαν περάσει απ το τέλος, κι οι πληγές ήσαν ακόμα νωπές, να μην πώ οτι ήμουν Γερμανός,αλλά Ελβετός.
Ομως εγώ τους ήξερα τους κρητικούς. Απ την πρώτη στιγμή τους είπα οτι είμαι Γερμανός, και όχι μόνον δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού, απ όπου πέρασα, την πράγματι θρυλική κρητική φιλοξενία Ενα σούρουπο, καθώς ο ήλιος εβασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο, με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες.
Εκαμα ομως λάθος.Υπήρχε εκεί μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη έκπληξη μου, είδα να ανάβει κεριά στους τάφους των γερμανών στρατιωτών ,που έπεσαν κατα την διάρκεια του πολέμου.
Μεθοδικά απο τάφο σε τάφο.
Την πλησίασα και την ρώτησα αν ήταν ντόπια. μου απήντησε καταφατικά. Οταν τι ρώτησα γιατί το κάνει αυτό, μια και αυτοι οι γερμανοί σκότωσαν Κρητικούς.
Η απάντηση που πήρα μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθή. Απαντά η γυναίκα.
Παιδί μου, απ την προφορά σου φαίνεται οτι είσαι ξένος, και δεν θα γνωρίζεις τί συνέβη εδώ το 1941 έως το 1944.
Ο άνδρας μου σκοτώθηκε στη Μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβό μου γυιό, που μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και απέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχαουζεν
Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου.Ξέρω όμως , πως όλα τούτα τα παιδιά ηταν μιας κάποιας άλλης μάνας, σαν και μένα, έτσι ανάβω κεράκια στη μνήμη τους,επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να έλθουν εδώ κάτω πουναι θαμμένα τα παιδιά τους.
Είμαι σίγουρη πως κάποια άλλη μάνα θ ανάβη το καντήλι στη μνήμη του γιού μου.
Τώρα πέστε μου σείς, που διαβάσατε τα παρα πάνω,
που αλλού στον κόσμο , θα παιρνατε μια τέτοιαν απάντηση, σαν αυτή της Κρητικιάς Μάνας.
Υστερα απ αυτό το μοναδικό στιγμιότυπο, Τί Νόημα Έχει Η Κρίση, οι προδότες, είτε αλλοδαποί, είτε ημεδαποί.
Είτε γαζέλες, είτε παχύδερμα.
Είτε μελίρρυτοι, είτε μικρόνοες Αυτοί, πάντα θα υπάρχουν.
Και γι αυτούς υπάρχει ο Πνευματικός Νόμος, μια και καταφέρνουν πάντα να ξεφεύγουν ,απ τον δικό τους κοσμικό Νόμο.
Τί νοημα έχει Η απώλεια της οποιας ανέσεως μας .Οι φόροι και οι επιβαρύνσεις οταν μέσα στα στήθη της Ελληνίδας, Κρητικιάς ή όχι, μάνας χτυπά μια τέτοια καρδιά ;
To να μαλώνουμε το παιδί μπροστά σε τρίτους έχει αρνητικές επιπτώσεις τόσο για το παιδί όσο και για τους ίδιους τους γονείς.
Αν θες να διορθώσεις μια λάθος συμπεριφορά ή να σχολιάσεις μια πράξη του παιδιού, καλύτερα να μην το κάνεις την ώρα που συμβαίνει μπροστά στον κόσμο, αλλά αργότερα, όταν θα είστε μόνοι.
Γιατί; Επειδή όταν μαλώνουμε το παιδί μπροστά σε τρίτους, συμβαίνουν τα εξής:
Το παιδί αισθάνεται ντροπή
Είναι διαφορετικό να σου πει κάποιος που αγαπάς και εμπιστεύεσαι ότι η συμπροφορά σου είναι λανθασμένη όταν είστε οι δυο σας, και διαφορετικό μπροστά σε όλο τον κόσμο.
Στην πρώτη περίπτωση νιώθεις ασφάλεια και εισπράττεις την αγάπη του άλλου, ενώ στη δεύτερη νιώθεις εκτεθειμένος, ντροπιασμένος και θυμωμένος.
Αν λοιπόν θες να διορθώσεις το παιδί σου, κάνε το κατ’ ιδίαν και ιδανικά όταν θα είστε ασφαλείς στο σπίτι σας.
Θύμησέ του το περιστατικό που θες να του επισημάνεις και την λανθασμένη του συμπεριφορά, και στη συνέχεια συζητήστε πώς αλλιώς θα μπορούσε να διαχειριστεί την ίδια κατάσταση.
Δυσκολεύεται να καταλάβει το λάθος του
Όταν μαλώνουμε το παιδί μπροστά σε τρίτους, είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει το λάθος και να σκεφτεί τρόπους να το διορθώσει.
Το μόνο που σκέφτεται είναι πως όλοι το κοιτάζουν, ίσως από μέσα τους το χλευάζουν και πως έγινε το επίκεντρο για όλους τους λάθος λόγους.
Εκείνη τη στιγμή αισθάνεται ευάλωτο και ντροπιασμένο, και δεν μπορεί να εστιάσει στον λόγο που το μαλώσατε.
Αντίθετα, εάν του επισημάνετε το λάθος του λίγο παραπέρα χωρίς να σας ακούν οι άλλοι, θα ακούσει με προσοχή αυτό που θα του πείτε και πολύ σύντομα θα ζητήσει συγνώμη. Επιπλέον, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να μην επαναλάβει το ίδιο λάθος ξανά γιατί είχε τον χρόνο να το επεξεργαστεί και να καταλάβει το σφάλμα το
Κλονίζεται η αυτοπεποίθησή του
Το να εκθέτεται ένα παιδί μπροστά σε συνομηλίκους του ή/και σε ενήλικες κατά τη διάρκεια μιας διαμάχης, το κάνει να νιώθει μειονεκτικά – ειδικά αν η κατάσταση γίνει επικριτική ή επηρεαστεί από αρνητικά σχόλια.
Κατευθείαν μπαίνει σε κατάσταση θύματος, αισθάνεται κατώτεροςαπό τους υπόλοιπους και κλονίζεται η αυτοπεποίθησή τους.
Σκεφτείτε ότι το παιδί σας βρίσκεται σε μια ηλικία που επιδιώκει την κοινωνική αποδοχή από τους συνομήλικούς του.
Εάν επιλέξετε να καβγαδίσετε μπροστά τους, θα το κάνετε να αμφιβάλλει για το πού θέτει ο ίδιος τα όριά του και πώς αυτά επηρεάζουν την εικόνα του ενώπιον των άλλων.
Χαλάει η μεταξύ σας σχέση
Εάν το παιδί νιώσει ότι το εκθέτετε και το ρεζιλεύτε μπροστά στον κόσμο, θα πάψει να νιώθει ασφάλεια μαζί σας.
Στο μυαλό του, θα είστε ένας άνθρωπος που αντί να προστατεύει, το ντροπιάζει και βλέπει μόνο τα μειονεκτήματά του.
Αν θέλετε να χτίσετε μια γερή σχέση που θα κρατήσει, κρατήστε τις… διαμάχες σας ιδιωτικές
Μπορεί να διαφωνήσετε, να καβγαδίσετε ή ακόμα και να τσακωθείτε, αλλά στο τέλος θα τα βρείτε έχοντας διδάξει το σωστό μάθημα.
Επιπλέον, το παιδί θα ξέρει πως, ακόμα κι όταν δεν εγκρίνετε τη συμπεριφορά του ή όταν κάνει λάθη, εσείς το προστατεύετε, το στηρίζετε και το συμβουλεύετε νηφάλια.
Δημιουργείται ένα κακό πρότυπο
Κάθε φορά που λέτε
«δεν είπες ευχαριστώ στη θεία»
ή «δεν έπρεπε να μιλήσεις έτσι στον Γιαννάκη» με επικριτικό ύφος και μπροστά σε κόσμο, διδάσκετε στο παιδί σας πως αυτός είναι ο ενδεικτικός τρόπος να φερόμαστε στους άλλους.
Μην ξαφνιαστείτε, λοιπόν, αν δείτε αργότερα το αγγελούδι σας να μαλώνει και να φωνάζει στα άλλα παιδιά επειδή δεν συμπεριφέρθηκαν όπως ήθελε εκείνο.
Το λεκτικό μπούλινγκ μπορεί να ξεκινήσει πολύ εύκολα από ένα παιδί που νιώθει ότι οι γονείς του κατακρίνουν διαρκώς, και μάλιστα μπροστά στους φίλους και τους γνωστούς του.
Γενικά, αντί να μαλώνουμε το παιδί μπροστά σε τρίτους, είναι σημαντικό να αναζητήσουμε τρόπους εποικοδομητικής επίλυσης των διαφορών μας με σεβασμό και ανοιχτή επικοινωνία, προστατεύοντας ταυτόχρονα το περιβάλλον και την ευημερία του παιδιού.
Οι γονείς πρεπει να βασίζονται σε έξι βασικά πράγματα
Κατ αρχας..Το να είσαι γονιός είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα στον κόσμο.
Γι αυτό, για την ανατροφή των παιδιών, πρεπει να θυμομαστε κάποιες βασικες αληθειες.
Ξερουμε πλεον πως τα παιδιά χρειάζονται καποια πράγματα για να μεγαλώσουν με αυτοπεποίθηση υγεία, χαρα , όσο καλύτερα γίνεται για . Ετσι χρειαζονται για να πετύχουν στην ζωή:
αγάπη, καθοδήγηση, όρια, προστασία, επιβεβαίωση και σεβασμό.
Αγάπη
Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη, φυσικά όχι τόσο πολύ ώστε να νιώσουν πνιγμένα.
Χρειάζεται να μάθουν υπευθυνότητα και αυτονομία.
Να νιώθουν πως είναι ξεχωριστά, αλλά όχι τόσο ξεχωριστά ώστε να αισθάνονται πως οτιδήποτε και αν κάνουν είναι εντάξει.
Πρέπει να δουν πως οι γονείς τους μπορούν να τα αγαπούν αλλά επίσης να αποδοκιμάζουν τις πράξεις τους σε κάποιες περιστάσεις.
Μεγάλωσα με ένα παιδί του οποίου οι γονείς ήταν υπερβολικοί στο να του λένε συνεχώς πόσο σπουδαίος ήταν.
Λόγω αυτού πήραν τα μυαλά του αέρα έχοντας μια αίσθηση υπεροχής σε σχέση με τα άλλα παιδιά στην γειτονιά.
Από την άλλη πλευρά, ξέρω κάποια παιδιά τα οποία δέχονται πολύ αγάπη και επιβεβαίωση χωρίς οι γονείς τους να το παρακάνουν και αυτά τα παιδιά έχουν αυτοπεποίθηση, είναι χαρούμενα, ήσυχα και ευγενικά. Δουλεύουν σκληρά και τα πάνε καλά με τους άλλους.
Καθοδήγηση
Τα παιδιά χρειάζονται καθοδήγηση, αλλά οι γονείς οφείλουν να μην είναι τόσο καθοδηγητικοί με αποτέλεσμα τα παιδιά να μην μαθαίνουν ποτέ να σκέφτονται για τον εαυτό τους. Πρέπει να είναι ικανά να δοκιμάζουν πράγματα, να τα κάνουν άνω κάτω και να μαθαίνουν από τα λάθη τους. Πρέπει να βιώσουν την απογοήτευση και την αποτυχία ώστε να μάθουν, να ωριμάσουν και αναπτύξουν χαρακτήρα.
Τα παιδιά χρειάζονται καθοδήγηση για να γίνουν καλύτερα. Πρέπει να μάθουν να δουλεύουν καλά, να έχουν καλές μαθησιακές συνήθειες και να καταλάβουν την αξία της σκληρής δουλειάς, την επιμονή και την αφοσίωση σε οτιδήποτε και αν κάνουν.
Πρέπει να διδαχθούν την προσωπική υπευθυνότητα και ευθύνη ώστε να μπορέσουν να μάθουν από τα λάθη τους και να ωριμάσουν σαν προσωπικότητες.
Η μάθηση της συμπόνιας για τα άλλα ζωντανά προσφέρει μια αίσθηση υπευθυνότητας για την οικογένεια, την κοινωνία και τον πλανήτη. Χρειάζεται να μάθουν την αυτοσυγκέντρωση για να μην κατηγορήσουν τον εαυτό τους για λάθη ή αδυναμίες.
Τα παιδιά χρειάζεται να μάθουν πώς να παίζουν δίκαια και να ακολουθούν τους κανόνες της κοινωνίας τους ώστε οι άνθρωποι να θέλουν να παίξουν μαζί τους όταν μεγαλώσουν.
Η Sheryl Sandberg στο καινούργιο της βιβλίο Option B: Facing Adversity, Building Resilience and Finding Joy,
μιλά για την ελαστική ανατροφή των παιδιών με το να βοηθήσουν τα παιδιά να αναπτύξουν τέσσερα βασικά πιστεύω:
(1) να έχουν κάποιον έλεγχο στην αγάπη τους
(2) να μπορούν να μάθουν από την αποτυχία
(3) σημαίνουν ως ανθρώπινα όντα και
(4) έχουν αληθινές δυνάμεις στις οποίες μπορούν να βασιστούν.
Όρια
Τα παιδιά χρειάζονται όρια ώστε να μπορούν να διακρίνουν το σωστό από το λάθος και να καταλάβουν τι προσδοκίες υπάρχουν από αυτά.
Το να λες όχι σ ένα παιδί βοηθά στο να χτίσει χαρακτήρα, όπως και ανοχή στην απογοήτευση.
Επιβεβαίωση
Τα παιδιά χρειάζεται να ακούγονται και να παίρνουν απαντήσεις ώστε να αισθανθούν επιβεβαιωμένα, αλλά οι γονείς πρέπει να είναι σε τέτοια θέση ώστε τα παιδιά να την αναπτύξουν κατάλληλα.
Η Sandberg λέει στην Option B όταν τα παιδιά επαινούνται για την προσπάθεια καινούργιων ή δύσκολων πραγμάτων, αναπτύσσουν μια νοοτροπία ανάπτυξης η οποία τους δίνει τη δυνατότητα να δουν τις ικανότητες σαν δεξιοτεχνίες οι οποίες μπορούν να διδαχθούν και να αναπτυχθούν.
Η Sandeberg αναφέρει πως τα παιδιά αναπτύσσουν την ελαστικότητα όταν σημαίνουν και αυτό σημαίνει:
να ξέρεις πως οι υπόλοιποι σε παρατηρούν, νοιάζονται για εσένα και βασίζονται πάνω σου.
Σεβασμό
Τα παιδιά χρειάζονται τον σεβασμό γιατί είναι το θεμέλιο της προσωπικής αξίας.
Τα αισθήματα τους πρέπει να είναι σεβαστά όπως και οι απόψεις τους, οι ευχές και τα σώματα τους.
Αυτό δε σημαίνει να τους δίνετε ότι θέλουν ή να τα αφήνετε να κάνουν ότι θέλουν, αλλά σημαίνει πάντα να σκέφτεστε τι είναι καλύτερο για εκείνα.
Το να σέβεστε ένα παιδί σημαίνει να το αποδέχεστε όπως ακριβώς είναι και το τι θέλει, ακόμα και αν αυτό είναι κάτι που ο γονιός δεν καταλαβαίνει απαραίτητα ή δεν συμφωνεί με αυτό.
Στη παλιά τηλεοπτική σειρά, Family Ties , δύο πολύ φιλελεύθεροι γονείς μεγάλωσαν έναν δημοκρατικό γιο και τον αποδέχτηκαν όπως ήταν ακόμα και αν η πολιτική του άποψη τους μπέρδευε.
Οι ετερόφυλοι γονείς των LGBTQ παιδιών τα σέβονται όταν αποδέχονται την ταυτότητα του γένους τους και τις ρομαντικές τους προτιμήσεις.
Προστασία
Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται και από τις δικές τους παρορμήσεις και από τον κόσμο.
Με την προστασία θα είναι ικανά να μάθουν πώς να φροντίζουν τον εαυτό τους.
Χρειάζεται να βλέπουν τους γονείς τους να τα υπερασπίζονται και να τα κρατούν ασφαλή από το κακό.
Αυτό θα τα κάνει να νιώσουν άξια και πως αξίζουν την προστασία.
Από την άλλη πλευρά τα παιδιά δε χρειάζεται να είναι
υπέρ-προστατευμένα ώστε να αποφεύγουν τις συνέπειες των λαθών τους ή να τους επιτρέπεται να ξεφεύγουν με σχεδόν καμία συνέπεια.
Οι γονείς πρέπει να εξισορροπήσουν την προστασία των παιδιών τους με την ανάγκη τους για την μάθηση των βασικών μαθημάτων ζωής.
Οι υπερβολικά προστατευτικοί γονείς αναστατώνουν τα παιδιά τους συναισθηματικά ή τα κάνουν εγωιστικούς νεαρούς ενήλικες που νομίζουν πως μπορούν να ξεφύγουν από κάθε είδους κακής συμπεριφοράς.
Τα αποτελέσματα του να είσαι καλός γονιός
Όταν οι καλοί γονείς δίνουν στα παιδιά τους τα παραπάνω έξι, τα παιδιά θα μεγαλώσουν με αυτοεκτίμηση.
Αυτό περιλαμβάνει την αίσθηση αυτοπεποίθησης , αρκετό αυτό-σεβασμό και καλή προσωπική φροντίδα.
Ως καλοί γονείς, ποτέ δεν πονά το να σκέφτεστε πως ανατρέφετε τα παιδιά σας και το να κάνετε περιστασιακές προσαρμογές.
Η αύξηση της κατάλληλης αγάπης, των ορίων, της καθοδήγησης, της επιβεβαίωσης και του σεβασμού που δίνετε στα παιδιά σας μπορούν μόνο να είναι ωφέλιμα για αυτά.
Στο προαυλιο του Ναου συναντησα την Ελενη. Μια προσηνη, χαριτωμενη νεα μητερα, που ανατρεφει με αγαπη και πιστη το κοριτσακι της.
Γεματη χαρα μου ειπε οτι γνωρισε ενα χαρισματικο χριστιανο, που της ειπε τί να κανει με το προβλημα που αντιμετωπιζε η μητερα της.
Ηταν ενθουσιασμενη.
Εχει το χαρισμα το προορατικο επεμενε, με μια περιεργη λαμψη στο βλεμμα της.
Δεν της ειπα τιποτα. Απλα χαμογελασα.
Ο Απόστολος Παύλος, μας λεει στις Πράξεις 16:16-18
Κι ενώ πορευόμασταν , μας συνάντησε κάποια δούλη, που είχε πνεύμα πύθωνα, η οποία έδινε πολύ κέρδος στους κυριους της ασκώντας μαντεία.
Αυτή ακολουθώντας μας, έκραζε λέγοντας:
Οι άνθρωποι αυτοί είναι δούλοι του ύψιστου Θεού, οι οποίοι κηρύττουν σ’ εμάς δρόμο σωτηρίας.
Ο Απόστολος Παύλος όμως διέταξε και βγήκε το πονηρό δαιμόνιο καίτοι ήξερε, ότι θα τον κυνηγουσανε τα αφεντικά της που εχαναν εσοδα απο την ασκηση της μαντικης, όπως και έπαθε.
Καπως ετσι κι εμείς δεχόμεθα να παίρνουμε οδηγιες απ τον πονηρο, στην επιθυμια μας να μαθουμε τα μελλοντα .
Αρα σταματαμε κάθε επαφή και επικοινωνία, μ αυτα τα προσωπα.
Ο Χριστός λέει ότι, όταν ένας σου γίνεται σκάνδαλο-εμπόδιο, κι ας είναι στενά συνδεδεμένος με σένα όσο το δεξί σου χέρι, να τον κόψεις τελείως.
Αυτό θα κάνης και να επανέλθεις στην Εκκλησία, διότι εκτός τής Εκκλησίας δεν υπαρχει σωτηρία.
.jpg)
.jpg)
