Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, κι είναι και τώρα, ένα Δάσος, που μέσα του δεν κουρνιαζουν τα πουλιά, μόνο νυχτερίδες και αγρίμια.
Το δάσος αυτό έχει δέντρα που οι κορμοι τους, άλλοι πλαγιαστοι στης γης το χώμα κι άλλοι όρθιοι, είναι πετρινοι.Αυτό είναι το απολιθωμένο δάσος στο Σιγρι της Λέσβου.
Εκατοντάδες κορμοι, κλαδιά, ρίζες και φύλλα καθώς και απολιθωμένα οστά ζώων μαρτυρούν για την εξέλιξη του οικοσυστηματος του Βόρειου Αιγαίου πριν 20 εκατομμύρια χρόνια.
Τα μορφολογικα χαρακτηριστικά των κορμων, όπως οι ετήσιοι δακτύλιοι και οι ανωμαλίες του εξωτερικού φλοιού είναι εμφανείς και σε άριστη κατάσταση διατηρημένοι.
Όπως ήταν τότε είναι και τώρα. Και το μόνο που λείπει είναι ένας μάγος καλός στη θέση του κακού που πετρωσε 20 εκατομμύρια χρόνια πριν το δάσος για να το ξανάζωντανέψει.
Ναι, το θυμάμαι το χωριό που πήγαινα μικρή τα καλοκαίρια.
Με το λεωφορείο της γραμμής, διαδρομή που μου φαινόταν ατελείωτη. Ένα σάντουιτς και ένα μπουκαλάκι με νερό, χωρίς συνοδεία "εσύ είσαι έξυπνο παιδί, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις" οι συμβουλές οι μητρικές πριν φύγω.
Γεμάτη αυτοπεποίθηση και θαρρητα - είμαι μεγάλη πια- στην στάση στο χωριό ο θείος Γρηγόρης με περίμενε με μια θεωρατη αγκαλιά, να χάνομαι εντός της.
"Πώς είσαι έτσι, κόρη μου, πετσί και κόκαλο
Τι σε ταΐζει η μάνα σου; μόνο φιλιά και χάδια;
Εδώ να δεις πώς θα σε κάνω εγώ".
Κάθε πρωί, νωρίς - νωρίς, μια βόλτα στο περιβόλι. Σταφύλια, αχλάδια, ζαρζαβατικα, με την δροσιά πάνω τους να λάμπει στο πρωινό το φως, και σύκα. Ανέβα πάνω στη συκιά, αυτήν την κοντουλα. Κόψε και φάε όσα σύκα θέλεις. Να διαλέγεις τα ώριμα. Θα σε κάνω εγώ θρεφταρι" έλεγε ο θείος Γρηγόρης. Του θυμιζα, έλεγε, την μοναχοκορη του Μαρία που ήταν χρόνια στην Αμερική.
Μετά, όταν γυρίζαμε πίσω στο χωριό, έπαιρνε το καντάρι, αυτό που ζυγιζανε τις πατάτες, το σιτάρι, τα κρεμμύδια, έδενε γύρω απ την μέση μου μια ζώνη δερμάτινη, τσακωνε τη ζώνη με τη δαγκάνα της ζυγαριάς και εγώ, σαν σφαχταρι στον αέρα, δήλωνα τα πολύτιμα... κιλά μου.
"Μπράβο κοριτσάκι μου 200 δραμια πάνω σήμερα. Καλά πάμε. Να χαρεί και η μανούλα σου".
Η ζωή στο χωριό. Τη θυμάμαι πάντα με νοσταλγία....Τον τρυγο, το πατητηρι, τον τραχανά και τις ολογλυκες τις χαχλες που φτιάχναμε, την μανεστρα και τις ιστορίες που άκουγα, μια ζωή αλλιώτικη με άλλα χρώματα και μυρωδιές και ντοπολαλια αχνιστη, γεμάτη ζωή....
Και ο θείος Γρηγόρης, ο καλός μου, στο τέλος του καλοκαιριού με παρέδιδε καλοταισμενη, φρεσκοζυγισμενη, brand new που λένε.
Γι αυτή την όμορφη και παράξενη Παναγια, μισή ανθρώπινη και μισή γοργόνα.
Το εξωκλήσι της είναι σκαρφαλωμένο πάνω στα ραχτα του γυαλου, σ'ενα βράχο στη Σκάλα της Συκαμινιας, ένα γραφικό ψαροχώρι στην βόρεια πλευρά της Λέσβου.
"Κατά μπροστά στο ψαραδολιμανο, μέσα στο μάτι του πουνεντε, πάνω σε θεορατα θαλασσοβραχια, το ξωκκλήσι της Παναγιάς της Γοργόνας...."
γράφει ο Μυριβήλης.
Πάνω σ' αυτόν τον βράχο, που οι χωριανοί τόνε λένε "της Παναγιάς τα Ραχτα", τα κατσαβραχα, χτίστηκε το ξωκκλήσι με ευλάβεια πολλή, από θεοσεβουμενους ναύτες και μαστορους πριν χρόνια πολλά,
" 70-80" λέει ο Μυριβήλης.Στα μέσα της θαλασσοταραχης
"γλίτωσε μας Παναγια μου" είπανε, "και μεις θα σου φτιάξουμε ένα ξωκκλήσι, εδώ στα βράχια".
Κι όταν ηρεμησαν τα κύματα, ήρθαν και πραγματοποιησαν το τάμα τους.
Είναι απλό, λιτό το εκκλησάκι. Σε μια σιδερένια καμάρα έχει ένα καμπανάκι κρεμασμένο και πάνω στην σκεπή διπλό σταυρό από σκέτο σίδηρο.
"η Παναγια η Γοργονα".
Όπως λέει η παράδοση, το ξωκκλήσι οφείλει το όνομα του σε μια τοιχογραφία λαϊκού ζωγραφου που υπήρχε σ'αυτο, της Παναγιάς ζωγραφισμένης με ουρά γοργόνας. Αυτήν την Παναγια, την μοναδική στην Ελλάδα και σ' όλο τον κόσμο της Χριστιανοσυνης, έκανε διάσημη με το μυθιστόρημα του ο Στράτης Μυριβήλης, ο ντόπιος, από την Συκαμινια, με την χαρακτηριστική, ζωντανή γραφή του, που μιλάει κατ' ευθείαν στο νου και την καρδιά.
Την ονειρεύτηκα, που λες, την Παναγια Γοργονα και έψαξα και ξεφύλλισσα ξανά το όμορφο αυτό βιβλίο τώρα που είναι καλοκαίρι και παίζω με τα κύματα.
Τη χαρα τη ζωης. Ειμαι διαβητικος, και τρεμω τον κορονοϊο. Απ την αλλη μου ειναι αδυνατον να μεινω σπιτι. Πνιγομαι.
Ο Γιαννος ειναι καλος Χριστιανος. Του ειπα για τον Αποστολο Παυλο.
Ο απόστολος Παύλος, Γιαννο μου μας συμβουλεύει μεταξύ άλλων, να εχουμε πάντα χαρα.
Μας προτρεπει :Π ά ν τ ο τ ε χαίρετε
Την συμβουλή του αυτή την επαναλαμβάνει αρκετες φορες
Γιατί ο απόστολος Παύλος είναι τόσο φορτικός στο θέμα της χαράς;
Γιατί μεταξύ άλλων αρετών, όπως είναι
η αγάπη, η ειρήνη, η πίστη, η ελεημοσύνη, η προσευχή, η εγκράτεια μας συμβουλεύει ¨απαιτεί¨ και εν τελει εύχεται ν’ αποκτήσουμε τη χαρά
Ο ίδιος τονιζει, σε άλλα σημεία των επιστολών του, ότι Η Χαρά Είναι Στοιχείο Της Βασιλείας Του Θεού Και Καρπός Του Αγίου Πνεύματος.
¨Ου γαρ εστίν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω¨
¨Ο δε καρπός του Πνεύματός εστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη¨
Ετσι λοιπον ε ά ν θέλουμε να δούμε αν κάποιος έχει Πνεύμα Άγιο και αν ζει από τώρα την ατμόσφαιρα της βασιλείας του Θεού, Δεν κοιταμε ε ά ν νηστεύει εάν προσεύχεται, εάν αγρυπνεί, εάν είναι ελεήμων, αλλά και εάν είναι χαρούμενος.
Έχεις τη συνήθεια να φυλάςρούχα, παπούτσια, έπιπλα, και άλλα πράγματα του νοικοκυριού, που δεν χρησιμοποιείς εδώ και πολύ καιρό;
Και μ έ σ α σ ο υ ;
Έχεις τη συνήθεια να κρατάς
κ α κ ί ε ς, σ τ ε ν α χ ώ ρ ι ε ς, φόβους και άλλα; Σταματα να το κάνεις .Είναι αντίθετο με την ευημερία σου. Είναι σημαντικό να ξεφορτωθεις τα σκουπιδια που μαζεψες τοσα χρονια. Ν αφήσεις χώρο ένα κενό, για να έρθουν καινούρια πράγματα στη ζωή σου.
Όσο εσύ γεμίζεις, με παλιά κι άχρηστα , δεν αφήνεις κενό για νέες ευκαιρίες.
Το μήνυμα που στέλνεις στο μυαλό σου και στη ζωή σου είναι ότι
δ ε ν ε μ π ι σ τ ε ύ ε σ α ι το αύριο καθώς επίσης και ότι το καινούριο και το καλύτερο δεν είναι για σένα.
Γι’ αυτό βρίσκεις ικανοποίηση στο ν α φυλάς όλα αυτά τα παλιά και άχρηστα πράγματα
Ξ ε φ ο ρ τ ώ σ ο υ ό λ α αυτά που έχασαν το χρώμα και τη λάμψη τους.
Το περιστατικό είναι αληθινό και συνέβη στά Α-Β Βασιλόπουλος της Αγίας Παρασκευής
Πλησιάζει στο ταμείο ένας γηραιός, ρακένδυτος άνδρας, μέ 3-4 κονσέρβες κι ένα γκαζάκι στο καλαθάκι του.
Η νεαρή ταμίας κτυπάει τις κονσέρβες και το γκαζάκι στην ταμειακή μηχανή, τον κοιτάει και του λέει:
¨Φύγετε κύριε, η εταιρεία μας δικαιολογεί κάποια δωρεάν καλάθια¨.
Αυτός την κοιτάει με καλοσύνη, την ευχαριστεί εκατό φορές και της δίνει χίλιες ευχές.
Μόλις εκείνος απομακρύνεται, ανοίγει την τσάντα της και βάζει τα χρήματα στο ταμείο από το πορτοφόλι της
Όσοι ήταν στην ουρά, 2-3 άτομα, έχουν μείνει κάγκελο. Αμέσως της λένε κοπελιά, να τα πληρώσουμε εμείς. Η νεαρή κοπέλα τους κοιτάζει αυστηρά και τους απαντά αποφασιστικά:
"Ευχαριστώ, εγώ το αποφάσισα, εγώ θα τα πληρώσω. Ελάτε, παρακαλώ, προχωράτε".
Ένα κοριτσάκι τόσο δα. 20 - 22 ετών.
Πόσα να παίρνει; 500 ευρώ το μήνα; Ίσως και λιγότερα.
Μάθημα ζωής και ανθρωπιάς για όλους μας. Ελπίδα και προσμονή για ένα καλύτερο αύριο.Έτσι για να μη κατηγορούμε μερικές φορές την νεολαία μας.Υπάρχουν και διαμάντια και είναι πολλά, μα πάρα πολλά. Και τώρα σε αυτή την δύσκολη περίοδο, που περνά η πατρίδα, λάμπουν εκτυφλωτικά και δίδουν ελπίδα , μάθημα αντίστασης, μάθημα ζωής σε όλους μας.
Όσο υπάρχουν άνθρωποι, δεν πρέπει να φοβόμαστε τίποτα σε αυτό τον τόπο.
Θα τα αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί, με μπροστάρη την νεολαία μας
Κι αν δεν μπορεις να κανεις τη ζωη σου οπως τη θελεις,
τουτο προσπαθησε οσο μπορεις…Μην την εξευτελιζεις..
Είναι αραγε δική μας η ζωή, που μας χαριστηκε;
Μπορω, αραγε να επιλεξω, αν πρεπει να φυγω, ή να μεινω στο σπιτι των γονιων μου, αφου δεν θελησα τον εγγαμο βιο;
Μπορω να κανω τη ζωη μου οπως τη θελω;
Ή μηπως εχω καθηκον να ¨λιωσω¨ διπλα στον πατερα και τη μανα που ειν ανημποροι , και χρειαζονται καποιον να τους ¨γιατροπορευει¨;
Σκεφτομαι πως, ισως το προβλημα ειναι δικο μου.
Αν ε μ ε ι ς εχουμε απελπιστικα αναγκη της παρουσιας τους, για να πορευτουμε τα μονοπατια του φοβου και της μοναξιας μενουμε
Διαφορετικα, φευγουμε.
Δεν ειμαστε μονοι.
Εχουμε βοηθεια.Εχουμε πνευματικο . Εχουμε την Εκκλησια. Εχουμε τον Ευαγγελικο Λογο του Χριστου, που μας βεβαιωνει καταλυτικα για τον κινδυνο τωνοικειων που ισως ειναι οι μονοι μας ¨εχθροι¨.
Ετσι το τολμαμε..φευγουμε.
Σφιγγουμε την καρδια μας. Αλλιως μοιαζουμε με τον αδαη, που πιστευει οτι μπορει να σωσει καποιον που πνιγεται.
Τρεχει και τελικα πνιγεται σφιχταγκαλιασμενος με τον δυστυχη πανικοβλητο απ το αγγιγμα του θανατου συνανθρωπο.
Εναλλακτικα, αν δεν μπορουμε να κανουμε τη ζωη μας, οπως θα ηταν το σωστο..
Πάμε για Μία Βολτίτσα.Ένα Περίπατο..
Να πάρουμε δυο καλούς φίλους και να πάμε να περπατήσουμε για λιγη ωρα στην ακροθαλασσιά ανταλλάσσοντας σκέψεις.
Κι αυτό είναι Εγρήγορση.
Δεν χρειαζεται να ειναι αιθριος ο καιρος.
Οι καλυτερες βολτες που εκανα ηταν με βροχη στο δασος.
