Έτσι, όπως ο Στράτης Μυριβήλης.
Γι αυτή την όμορφη και παράξενη Παναγια, μισή ανθρώπινη και μισή γοργόνα.
Το εξωκλήσι της είναι σκαρφαλωμένο πάνω στα ραχτα του γυαλου, σ'ενα βράχο στη Σκάλα της Συκαμινιας, ένα γραφικό ψαροχώρι στην βόρεια πλευρά της Λέσβου.
"Κατά μπροστά στο ψαραδολιμανο, μέσα στο μάτι του πουνεντε, πάνω σε θεορατα θαλασσοβραχια, το ξωκκλήσι της Παναγιάς της Γοργόνας...."
γράφει ο Μυριβήλης.
Πάνω σ' αυτόν τον βράχο, που οι χωριανοί τόνε λένε "της Παναγιάς τα Ραχτα", τα κατσαβραχα, χτίστηκε το ξωκκλήσι με ευλάβεια πολλή, από θεοσεβουμενους ναύτες και μαστορους πριν χρόνια πολλά,
" 70-80" λέει ο Μυριβήλης.Στα μέσα της θαλασσοταραχης
"γλίτωσε μας Παναγια μου" είπανε, "και μεις θα σου φτιάξουμε ένα ξωκκλήσι, εδώ στα βράχια".
Κι όταν ηρεμησαν τα κύματα, ήρθαν και πραγματοποιησαν το τάμα τους.
Είναι απλό, λιτό το εκκλησάκι. Σε μια σιδερένια καμάρα έχει ένα καμπανάκι κρεμασμένο και πάνω στην σκεπή διπλό σταυρό από σκέτο σίδηρο.
"η Παναγια η Γοργονα".
Όπως λέει η παράδοση, το ξωκκλήσι οφείλει το όνομα του σε μια τοιχογραφία λαϊκού ζωγραφου που υπήρχε σ'αυτο, της Παναγιάς ζωγραφισμένης με ουρά γοργόνας. Αυτήν την Παναγια, την μοναδική στην Ελλάδα και σ' όλο τον κόσμο της Χριστιανοσυνης, έκανε διάσημη με το μυθιστόρημα του ο Στράτης Μυριβήλης, ο ντόπιος, από την Συκαμινια, με την χαρακτηριστική, ζωντανή γραφή του, που μιλάει κατ' ευθείαν στο νου και την καρδιά.
Την ονειρεύτηκα, που λες, την Παναγια Γοργονα και έψαξα και ξεφύλλισσα ξανά το όμορφο αυτό βιβλίο τώρα που είναι καλοκαίρι και παίζω με τα κύματα.
Νικη Βουρβουλη
