Η Ρια ένα ψηλο, αδυνατο, λιγο αχαρο, διστακτικο, μυωπικο, αγχωδες, εσωστρεφες κοριτσακι.
Πρωτοτοκη πενταμελους οικογενειας, οπου τον πρωτο ρολο ειχε ο καλος πατερας, πλην πολυασχολος, με χιλια δυο στο κεφαλι του.
Ενας γυιος ιδιορρυθμος με πολλες ιδεες , και λατρεια για τους προγονους μας.
Η τριτη αδελφη, ηταν ένα στρουμπουλο κοριτσι, εκ διαμετρου αντιθετο με τη Ρια. Εξω καρδια, να τιτιβιζει απ το πρωι μεχρι που θα επεφτε για υπνο.
Αφηνω τη Ρια να μας πει πως ενοιωθε στα 13 της χρονια.
Δεν ημουν σε τιποτα καλη. Μια μετριοτης, ελα όμως που αυτό μου αρεσε. Ημουν εγω κι ο εαυτος μου, πανευτυχεις κι οι¨δυο μας¨.
Καθομουν κι ονειροπολουσα με τις ωρες, για το πώς θα ηταν ο πριγκηπας μου. Στο σχολειο κανενα προβλημα.
Οι καθηγητες μου μ αγαπουσαν, αλλα στο βλεμμα τους συγκαταβαση
Σαν να ελεγαν κριμα το κοριτσι. Με τα αγορια τιποτα το σπουδαιο. Διεκρινα ένα ποθο , μια κι ημουν καλοσχηματισμενη με ομορφο στηθος, χαιρομουν που το κοιταζαν αχορταγα.
Όχι δεν ειχα ιδιαιτερες τασεις , εκεινη την εποχη.Απλα μεγαλωνα σαν ένα αγριολουλουδο, που αρκειται στον ηλιο, λιγο νερο, και το γλυκο αερακι να του χαιδευει τα πεταλα.
Μονον ο πατερουλης μου με καταλαβαινε , και νομιζω με ξεχωριζε απ τα αδελφια μου.
Ετσι όταν τελειωσα το σχολειο, φροντισε και μπηκα στο δημοσιο, οπου βρηκα την ησυχια μου.
Τελικα τωρα που το σκεφτομαι, χιλιες φορες να εισαι μια μετριοτητα, παρα κατι το ιδιαιτερο, που θα τραβαγες την προσοχη ολων αυτων που θα επιχειρουσαν να σ εκμεταλευθουν.
Αυτά σαν ένα πρελουδιο.
Χαιρετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου