σ.σ. Πριν ξεκινησετε το διαβασμα, παρακολουθεισθε το πιο πανω βιντεο. Θα καταλαβετε πιο ευκολα τα οσα ακολουθουν.
Υπάρχουν δύο τρόποι επικοινωνίας. Ο λεκτικος ένας τρόπος που έχουμε αναπτύξει ως άνθρωποι
Kι ενας δευτερος που υπηρχε πολύ πριν αναπτυχθεί η γλώσσα, με τον οποιο επικοινωνουν ολοι οι εμβιοι οργανισμοί μεταξύ τους οπως για παράδειγμα, τα βακτηριδια
Ο τρόπος αυτος επικοινωνίας είναι ενεργειακός.
Είναι η επικοινωνία Δονήσεων και Συχνοτήτων.
Ακουγεται παραξενο ομως οταν δύο όμοιες ενέργειες πλησιαζουν αθροίζονται και δημιουργούν ένα ισχυρό ενεργειακό πεδίο.
Αυτή η διαδικασία ονομάζεται Ενεργειακή Παρεμβολή.
Υπάρχουν δύο είδη παρεμβολών.
Η Εποικοδομητική και
Η Αποικοδομητική .
Η εποικοδομητική συμβαίνει όταν δύο όμοιες ενέργειες συναντιούνται και προστίθενται δημιουργώντας ένα πυκνό, ανώτερο και μεγαλύτερο ενεργειακό πεδίο.
Αυτες ειναι οι καλές δονήσεις. Κατι που βιώνουμε , κάθε φορά που δεχόμαστε μια πληροφορία.
Όταν λέμε ότι κάποιος έχει Καλές Δονήσεις, εννοούμε ότι νοιωθουμε ομορφα όταν βρισκόμαστε μαζί του.
Ο λόγος αυτής της ευχαριστης αισθησης είναι γιατι οι ψυχικες ενέργειές συναντιούνται και δημιουργούν ισχυρότερο ενεργειακό πεδίο.
Έτσι, είμαστε περισσοτερο επικοινωνιακοί, λιγότερο επιφυλακτικοί και έχουμε την αίσθηση της ευφοριας, όταν βρισκόμαστε κοντά με ανθρώπους με καλές δονήσεις και θετικες σκεψεις.
.jpg)
Συνηθως , όταν ακούμε για ενέργεια και δονήσεις, νομίζουμε ότι ειναι κάτι μη αντιληπτό απ τις αισθήσεις μας
Στην πραγματικότητα,
όλα είναι ενέργεια.
Σύγχρονες απεικονιστικες διαγνωστικές εξετασεις, οπως μαγνητικη , αξονικη τομογραφια, υπερηχοι βασίζονται πάνω σ’ αυτή την ενέργεια και στις δονήσεις της.
Όταν δύο ατομα με εκ διαμετρου διαφορετικες αντιληψεις βρεθουν μαζι , τότε μπορεί να συμβεί ακριβώς το αντίθετο.
Η μία εξουδετερώνει ή αφαιρεί από την άλλη.
Αυτό το ονομάζουμε αποικοδομητική παρεμβολή, κι ειναι ο,τι νοιωθουμε μετα απο μια Συναντηση μ ενα Προσωπο Αρνητικο.
Στην καθημερινη πρακτικη , μιλαμε για αρνητικες, κακες δονήσεις.
Όταν βρεθουμε σε μια συγκεντρωση όπου η ενέργεια των ανθρώπων είναι εκ διαμετρου διαφορετική από τη δική μας, το πεδίο μας αδυνατιζει ακυρώνεται με αποτέλεσμα να προκαλεί μια αίσθηση αποστροφής ή τάσης για φυγή.
Παμε απ την αρχη ,
η πρωταρχική μορφη επικοινωνιας δεν είναι αυτή που έχουμε αναπτύξει μέσω της χρήσης των λέξεων, αλλά αυτή που υπάρχει έμφυτη και αποτελεί την αναγνώριση και την επεξεργασία της ενέργειας αποκλειστικα
Ο σκύλος , δεν γνωρίζει κάποια γλώσσα που τον βοηθά να αντιλαμβάνεται την παρουσια του κυριου του πριν ακομα μπει στο σπίτι Απλα ανταποκρίνεται στο ενεργειακό του πεδίο, που αντιλαμβανεται απο πολυ μακρυα.
Ακομα μια γατα που ζει για χρονια μ ενα προσωπο με Διαβητη ΙΙ, συλλαμβανει την υπογλυκαμικη κριση του πολυ πριν ο ιδιος καταρρευσει .
https://kosmaser.wordpress.com/2019/11/19/
Εδω μιλαμε για μια ιδιαιτερη κατασταση , την ονομαζουνμε συγχρονικοτητα
https://kosmaser.wordpress.com/2017/03/20/15573/
Συνηθως δεν δινουμε και πολλη σημασια, πλην ομως υπαρχει και μας βοηθα πολλαπλως ή και το αντιθετο μας καταδυναστευει.
Η πρωταρχική γλώσσα όλων των έμβιων όντων υπηρξαν οι δονήσεις.
Για παράδειγμα, ενα σαλιγκάρι εγκαταλείπεται από τους γονείς του μόλις βγει από το αυγό.
Δεν υπάρχει κανένας να το εκπαιδεύσει για το πού πρέπει να πάει και πού όχι, τι πρέπει να φάει και τι όχι.
Ο μοναδικός του πλοηγός είναι οι δονήσεις. Έλκεται από τα μέρη εκείνα ή τις τροφές εκείνες που έχουν υψηλότερες και ισχυρότερες δονήσεις, που θα του επιτρέψουν να κάνει τον κύκλο της ζωής του.
Το πρόβλημα για μας τους ανθρωπους τωρα είναι ότι από τη στιγμή που γεννιόμαστε, όλη η εκπαίδευσή μας αφορά την ανάπτυξη της γλώσσας των λέξεων κι όχι των δονήσεων.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να χάσουμε σε μεγάλο βαθμό την ευαισθησία και την ικανότητα να την αντιλαμβανόμαστε σωστά.
Είναι όπως μια οποιαδήποτε γλώσσα. Όσο δεν την εξασκούμε,την ξεχνάμε. Ακόμα κι έτσι όμως, η ενεργειακή γλώσσα, πολλές φορές υπερισχύει της λεκτικής. Και είναι αυτό που αποκαλούμε πολλές φορές διαίσθηση ή ένστικτο.
Για παράδειγμα, ακούμε κάποιον να μας διαβεβαιώνει λεκτικά για το πόσο αξιόπιστος είναι ο ίδιος ή ένα προϊόν ή μια υπηρεσία που μας προσφέρει αλλά ταυτόχρονα μέσα μας κάτι αντιδρά, με αποτέλεσμα να μην τον πιστεύουμε ή να διατηρούμε επιφυλάξεις.
Απ την αλλη μερια είναι αυτή η πρώτη αίσθηση εμπιστοσύνης που μας προκαλεί ένας άνθρωπος για τον οποίον δεν ξέρουμε ακόμα πολλά πράγματα.
Υπάρχουν δύο τρόποι προσέγγισης της γλώσσας, ο πρώτος είναι να αισθάνεστε την ενέργεια κι έπειτα να ακούτε τις λέξεις.
Ο δεύτερος είναι να ακούτε τις λέξεις και να δίνετε μηδενική ή ελάχιστη αξία στην ενεργειακή γλώσσα.
Στη δεύτερη περίπτωση, οι άνθρωποι εξαπατώνται πολύ πιο εύκολα. Ισχυρο παραδειγμα οι προσφατες περιπτωσεις εξαπατησης με επενδυτικα προϊοντα.
Αυτή είναι μια διαδικασία που μπορούμε να την μάθουμε.
Το διάβασμα της ενέργειας των άλλων απαιτεί ιδιαίτερη εκπαίδευση ειδικά όταν όλοι έχουμε μαθει , να ακούμε τη λεκτική γλώσσα;
Είναι έμφυτη ικανότητα και υπάρχει σε όλους από όταν ήμασταν παιδιά. Ομως την χάνουμε μεγαλώνοντας αφου εκπαιδευομαστε να μην δινουμε σημασια στο ένστικτο και στα συναισθήματα, αλλα κυριως
στη λεκτική επικοινωνία.
Το πρόβλημα ξεκινάει από τους γονείς, πολλοί από τους οποίους παροτρύνουν τα παιδιά από την αρχή της ζωής τους να παραμερίζουν τα συναισθήματά τους και να επικεντρώνονται μόνο
στον αναλυτικό νου .
Άρα, δεν απαιτείται εκπαίδευση, αλλά ενθύμηση της έμφυτης ικανότητάς μας. Και ο πιο απλός τρόπος να το κάνουμε αυτό, είναι να αρχίσουμε να εμπιστευόμαστε ξανά τα συναισθήματά μας.
Φυσικά θα γίνουν λάθη , το μυαλό μας θα τα αμφισβητεί, αλλά αυτό είναι στο πρόγραμμα.
Παρατηρήστε τι αισθάνεστε για μια κατάσταση, καταγράψτε τα συναισθήματά σας και πάρτε όποια απόφαση θεωρείτε καλύτερη.
Η πορεία του χρόνου βοηθα να τα εμπιστεύεστε περισσότερο και να διακρίνετε καλύτερα τα ενεργειακά πεδία.
Διαθετουμε 50 τρισεκατομμύρια κύτταρα που πεθαίνουν και αναγεννούνται.
Πώς γεννιούνται αυτά τα κύτταρα.
Ολοι διαθετουμε εμβρυικά κύτταρα τα οποία είναι προγραμματισμένα να αντικαθιστούν αυτά που πεθαίνουν.
Τα ονομάζουμε βλαστοκύτταρα και υποκαταθιστουν οποιοδήποτε κύτταρο στον οργανισμό μας, από την επιδερμίδα έως τα οστά.
Κάθε 10 ώρες, τα κύτταρα αυτά διαιρούνται και πολλαπλασιάζονται. Έτσι λοιπόν, μετά από 10 ώρες, ένα βλαστοκύτταρο διαιρέθηκε και έγιναν δύο.
10 ώρες αργότερα έγιναν τέσσερα και συνέχιζαν να διπλασιάζονται κάθε 10 ώρες.
Μετά από μια εβδομάδα εγιναν 30.000 κύτταρα.
Γενετικά, τα κύτταρα αυτά είναι πανομοιότυπα.
Είναι ακριβή αντίγραφα - κλώνοι διότι προέρχονται από το ίδιο πρωταρχικό κύτταρο.
Και τα 60 τρις κυτταρα αυτα δεν ελέγχονται από τα γονίδια αλλά κυριως από το περιβάλλον τους.
Και γενναται το ερώτημα.
Αφού η χημεία του αίματος είναι αυτή που ρυθμίζει και ελέγχει τα κύτταρα, ποιος ρυθμίζει τη χημεία του αίματος Απλα ο εγκέφαλος.
Πώς τωρα αποφασίζει ο εγκέφαλος να τροποποιήσει ή να ρυθμίσει τη χημεία του αίματος Με ποια κριτήρια επιλέγει ποια χημικά θα εκκριθούν;
Και εδώ έρχεται
ένα εκπληκτικό συμπέρασμα.
Οποιαδήποτε εικόνα έχουμε στο μυαλό μας δημιουργεί μια χημική ανταπόκριση στον εγκέφαλο.
Έτσι, διαφορετική χημεία παράγει ο εγκέφαλος όταν είμαστε ερωτευμένοι και εντελώς διαφορετική
όταν είμαστε φοβισμένοι.
Αρα, η εικόνα που έχει καποιος στο μυαλό του, πυροδοτεί μια έκρηξη χημικών τα οποία μεταβάλλουν τη σύνθεση του μέσου καλλιέργειας που είναι το αίμα το οποίο με τη σειρά του ρυθμίζει και ελέγχει τα κύτταρά .
Το βλεπουμε παρατηρώντας το πρόσωπο ενός ευτυχισμένου ανθρώπου.
Συνήθως έχει μια λάμψη, μια ισχυρή ακτινοβολία.
Στην αντίπερα όχθη, ο φόβος δημιουργεί σκοτάδι και εσωστρέφεια. Τα χημικά της ευτυχίας προκαλούν έκρηξη αναπαραγωγής κυττάρων ενώ τα χημικά του φόβου υποδαυλίζουν τη διαδικασία αναπαραγωγής τους.
Αρα, η εικόνα που έχω στο μυαλό μου, ελέγχει τα κύτταρά μου.
Εάν αλλάξω αυτή την εικόνα, αλλάζω τη χημεία του αίματος και τη συμπεριφορά των κυττάρων μου.
Αυτό είναι ένα εκπληκτικό γεγονος που δείχνει ότι τα γονίδια δεν ελέγχουν τα κύτταρά
αλλά ο νους .
Και στο νου μου εγω εχω πρόσβαση
Μπορω να τον ελέγξω, μπορω να ρυθμίσω τις σκέψεις μου.
Να λοιπόν, που το πρώτο ερώτημα που οφείλω να κάνω στον εαυτό μου είναι :
Ζω με ευτυχία ή με φόβο
Εάν ζω μέσα στον φόβο, γνωρίζω ότι θα με αρρωστήσω.
Εάν ζω με ευγνωμοσύνη θα είμαι υγιής.
Το ζήτημα με τον κορωνοιο δεν ηταν εάν θα προσβληθουμε ή όχι , αλλωστε αυτό εξαρτάτο από πολλούς άλλους παράγοντες.
Το ζήτημα ηταν κυριως πώς θα αντιδρουσε ο οργανισμός μας σ αυτόν ή σε οποιαδήποτε άλλον ιο ή μόλυνση.
Εάν βρίσκομαστε σε μια γενικευμένη κατάσταση φόβου, η ενέργεια στο σώμα μας είναι πιο αδύναμη απ ό,τι αν ήμασταν σε κατάσταση χαράς.
Η κατάσταση ευτυχίας δημιουργεί έκρηξη αναπαραγωγής κυττάρων ενώ η κατάσταση του φόβου υποδαυλίζει τη διαδικασία.
Άρα, αυτός είναι ο λόγος που
όταν φοβόμαστε νιώθουμε άδειοι.
Ο φόβος είναι χρήσιμος και στην αρχή παράγει τα απαραίτητα χημικά που θα μας επιτρέψουν να επιβιώσουμε από μιαν επικίνδυνη κατάσταση.
Εάν μας κυνηγάει ένας άγριος σκυλος παράγονται χημικά για να επιτραπεί στο σώμα μας , για μικρό χρονικό διάστημα να λειτουργησει σε βέλτιστη απόδοση.
Τότε δημιουργείται τεχνητή κορύφωση ενέργειας ώστε να πάμε σ ένα ασφαλές σημείο.
Όταν όμως τα χημικά αυτά παράγονται διαρκώς, χωρίς να σταματά η αίσθηση της απειλής,
Τότε επιφέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα.
Η αναπαραγωγή των κυττάρων μειώνεται και έχουμε την αίσθηση της αδυναμίας και της κόπωσης.
Το ανοσοποιητικό σύστημα αντλεί τεράστια αποθέματα ενέργειας για να ανταποκριθεί στην απειλή.
Αυτός είναι ο λόγος που νοιωθουμε κόπωση και ξαπλώνουμε στο κρεβάτι. Ενα τεράστιο μέρος της ενέργειάς μας διοχετεύεται στην απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος στον εισβολέα.
Ένας άλλος τρόπος που επιδρά η σκέψη στο ανοσοποιητικό είναι
Εάν υπάρχει ισχυρός φόβος, τότε ο εγκέφαλος ενεργοποιεί τη διαδικασία υποχώρησης, μεταφέρει τεράστια αποθέματα αίματος και άρα ενέργειας στα άκρα μας για να τρέξουμε και να προστατευτούμε από το υποτιθέμενο κινδυνο.
Εάν εκείνη την ίδια στιγμή υπάρχει μια φλεγμονη στον οργανισμό μας, ο εγκέφαλος καλείται να απαντήσει στο δίλημμα.
Κινδυνος ή Φλεγμονη
Σε πραγματικές συνθήκες, αποφευγουμε τον άμεσο κίνδυνο και αργότερα, ερχεται σειρα της φλεγμονης.
Εάν όμως οι συνθήκες δεν είναι πραγματικές, ο κίνδυνος δεν είναι προσωρινός αλλά διαρκής, τότε, η ίδια απόφαση θα μπορούσε να αποτελέσει μεγάλο πρόβλημα.
Ο φόβος ενεργοποιεί ενστικτωδώς λειτουργίες και μηχανισμούς αποθήκευσης και διατήρησης ενέργειας με σκοπό καταπολέμηση του αντικειμένου που μας τον προκαλεί.
Ενώ εμείς, αντιθέτως, αυτό που θέλουμε, είναι να είμαστε καλά, όσο το δυνατόν πιο ευτυχισμένοι, ώστε το σώμα μας να αντιμετωπίζει εξ αρχής οποιαδήποτε εισβολή.
Έχει αποδειχθεί ότι οι ορμόνες του στρες απενεργοποιούν τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, ακριβώς για τον παραπάνω λόγο.
Εάν λοιπόν νιώθω διαρκώς αγωνία και φόβο, οι ορμόνες του στρες αναστέλλουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού μου συστήματος.
Υποθέστε λοιπόν ότι κάνουμε μια μεταμόσχευση οργάνου από ένα άτομο σε ένα άλλο.
Ο Α δεν έχει λειτουργικά νεφρά, ο Β έχει δύο λειτουργικά νεφρά και αποφασίζει να δωρίσει το ένα στον πρώτο.
Τα κύτταρα όμως που βρίσκονται στο σώμα του Β δεν είναι τα ίδια με τα κύτταρα που βρίσκονται στο σώμα του Α.
Εάν γινόταν η μεταμόσχευση, το ανοσοποιητικό σύστημα του δέκτη θα εξαπέλυε μια σφοδρή επίθεση στο νεοαφιχθέν όργανο διότι θα το θεωρούσε ως εισβολέα.
Το αποτέλεσμα θα ήταν να καταστρέψει ολοσχερώς το όργανο και άρα δεν θα ήταν εφικτή η μεταμόσχευση οργάνων.
Ειναι τόσο ισχυρή η επίδραση των ορμονών του στρες, που ο γιατρός, πριν τη μεταμόσχευση θα δώσει στον δέκτη αυτές ακριβώς τις ορμόνες που παράγει το ανθρώπινο σώμα, μόνο που θα είναι σε υψηλές δόσεις. Μ αυτόν τον τρόπο, οι ορμόνες του στρες αναστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα ώστε να μην επιτεθεί στο όργανο.
Το παράδειγμα δειχνει πόσο ισχυρή επίδραση έχει ο φόβος και οι ορμόνες του στρες στη λειτουργία του ανοσοποιητικού.
Άρα, όσο περισσότερο μπαίνουμε στο συναίσθημα του φόβου, τόσο πιο ευάλωτοι γινόμαστε.
Ετσι δεν αφήνουμε τον φόβο για τον κορωνοϊό να γίνει πιο επικίνδυνος από τον ίδιο τον ιό.
Ειπαμε ο νους ελέγχει τη βιολογία μας και τη ζωή μας. Όμως, υπάρχουν τοσον ο συνειδητός οσον κι ο υποσυνείδητος νους.
Ο συνειδητός αφορά τη διάνοιά μας και είναι αυτό που μας ξεχωριζει.
Ο υποσυνείδητος είναι ένα σύνολο προγραμμάτων που λειτουργούν παρασκηνιακα και διευκολύνουν τη ζωή μας.
Όταν περπατάμε, δεν σκεφτόμαστε το πώς θα περπατήσουμε, απλά το κάνουμε.
Αυτό είναι υποσυνείδητο πρόγραμμα που δημιουργήθηκε όταν ήμασταν στην ηλικία των δύο ετών.
Έτσι, πολλές αυτοματοποιημένες λειτουργίες μας προέρχονται ακριβώς από αυτό το μέρος του εγκεφάλου μας που αποκαλούμε υποσυνείδητο.
Το σώμα είναι σαν ένα όχημα και ο νους είναι ο οδηγός. Όταν το οχημα οδηγεί ο συνειδητός νους, το κατευθύνει εκεί που θέλει, εν προκειμενω στην κατεύθυνση εκπλήρωσης αυτων που επιθυμουμε.
Ας πουμε τι θα κάνουμε την επόμενη Παρασκευή. Λεμε θα παω εκκδρομη. Που ομως βασιζεται αυτη η απαντήση αφού η Παρασκευή είναι μέλλον, πώς απανταμε.
Ο συνειδητός νους παράγει σκέψεις, ώστε να μπορέσουμε να απατησουμε
Καθώς όμως ο συνειδητός νους ψάχνει να βρει τις απαντησεις, ο υποσυνείδητος ενεργοποιεί τα προγράμματα αυτοματισμού.
Αυτός είναι ο λόγος που μπορούμε να περπατάμε ή να οδηγούμε χωρίς να σκοτωθούμε.
Ο συνειδητός νους δεν λέει αριστερό πόδι, δεξί πόδι, αριστερό πόδι, δεξί πόδι για να περπατήσουμε.
Αφήνει απλά το αυτοματο πρόγραμμα του υποσυνείδητου να αναλάβει τον έλεγχο.
Το ίδιο συμβαίνει στο αυτοκίνητο. Πόσες φορές δεν πιάνουμε τη συζήτηση με έναν φίλο που κάθεται διπλα μας και μετά από κάποια λεπτά συνειδητοποιούμε ότι δεν έχουμε προσέξει καθόλου το δρόμο .
Τη κουβεντα σιγουρα θα τη θυμοσαστε, οχι ομως και τις λεπτομερειες της διαδρομης.
.jpg)
Το 95% της ζωής μας λειτουργεί βάσει υποσυνείδητων προγραμμάτων διότι κατά 95% , κάθε ημέρα, ο συνειδητός μας νους σκέφτεται.
Σκέφτεται τι έγινε χθες, τι έγινε πριν μια ώρα, τι θα γίνει την επόμενη μέρα, τον επόμενο μήνα κ.λ.π.
Άρα, ο,τι σκεφτεσθε για τον εαυτό σας, υγεια, καλες σχέσεις, ποιος θα τις εκπληρώσει αφού ο συνειδητός νους είναι απών..
Ολοκληρη ζωή μας ειναι αποτέλεσμα προγραμμάτων του υποσυνείδητού.
Κι εδώ είναι το πρόβλημα.
Αν κάποια από αυτά τα προγράμματα δεν μας εξυπηρετούν πια; Κι αν οδηγούν σε λάθος συμπεριφορές.. Τότε, πολυ πιθανόν είναι ότι δεν θα το καταλαβουμε οπως και με το παράδειγμα του αυτοκινήτου
Δεν θυμομαστε τι συνέβαινε στη διαδρομή καθώς ήμασταν απορροφημενοι απο τη συζήτηση .
Το ίδιο συμβαίνει με τα προγράμματα του υποσυνείδητού που οδηγούν τη ζωή μας.
Δεν εχουμε τη δυνατοτητα να κρίνουμε ποια είναι ωφέλιμα και ποια όχι ,ο συνειδητός νους είναι απών.
Επιστημονικές έρευνες υποδηλώνουν ότι μέχρι και 70% των προγραμμάτων του υποσυνείδητού αποτελούν αρνητικά, προγράμματα.
Συμπερασμα
Εάν το 70% των προγραμμάτων είναι προβληματικά, τότε, σαμποτάρω τον εαυτό μου στο 70% της ζωής μου .
Αραγε μπορώ να δω ποια προγράμματα είναι αρνητικά
Ατυχως Όχι, διότι τα προγράμματα αυτά βγαίνουν στην επιφάνεια όταν η προσοχή μου δεν είναι παρούσα.
Όταν η προσοχή μου είναι παρούσα, τότε τα προγράμματα αυτά δεν αναλαμβάνουν το τιμόνι της ζωής μου.
Παραδειγμα
Έχουμε έναν φίλο που γνωρίζουμε τη συμπεριφορά του πολύ καλά οπως και τους γονείς του.
Παρατηρουμε τωρα ότι η συμπεριφορά του μοιάζει πολύ με αυτή του πατερα του και μια μέρα να του λεμε μοιάζεις πολύ με τον πατέρα σου.
Κι εκείνος γίνεται έξω φρενών
Τι; Τρελός είσαι; Δεν μοιάζω καθόλου με τον πατέρα μου.
Ενώ όλοι μπορούν να δουν λοιπόν ότι μοιάζει με τον πατέρα του, εκεινος είναι ο μόνος που δεν το αναγνωρίζει.
Άρα, δεν είναι πραγματικά παρών για να παρατηρήσει τις συμπεριφορές που τον κάνουν να μοιάζει με τον πατέρα του.
Ακόμα κι αν το καταλάβουμε, δεν εύκολο είναι να αλλάξουμε μια συμπεριφορά που είναι αυτοματοποιημένη
Κι αυτό είναι το πρόβλημα.
Ότι τα προγράμματα εγκαθίστανται από τη εμβρυική περίοδο.
Από 7 μηνών, το παιδί έχει πλήρως διαμορφωμένο εγκέφαλο.
Γνωρίζει τι τρώει η μητέρα, τι αισθάνεται. Ρωτα καποιος το εξής: Τι έμαθες όταν ήσουν ενός έτους;
Δεν το γνωρίζω. κανείς δεν το γνωρίζει….
Διότι ό,τι έμαθες τότε έγινε πρόγραμμα λόγω του ότι ο συνειδητός νους δεν δουλεύει πλήρως σε εκείνη την ηλικία.
Γι αυτό σήμερα δεν θυμάσαι τι έμαθες και γι αυτό σήμερα έχεις άγνοια αυτών των προγραμμάτων.
Το συγκλονιστικό όμως είναι ότι το γεγονός ότι δεν γνωρίζεις τα προγράμματά σου, σημαίνει ότι δεν γνωρίζεις πώς συμπεριφέρεσαι στο 95% της ζωής σου.
Γιατί στο 95% της ζωής σου, ο συνειδητός νους σου είναι απών διότι σκέφτεται το παρελθόν και το μέλλον και άρα λειτουργείς βάσει αυτών των προγραμμάτων
Για να πάρετε μια ιδέα αυτών των προγραμμάτων; δεν ειναι δυσκολο
Τα καλά πράγματα στη ζωή μας που μας αρέσουν συμβαίνουν διότι έχουμε προγράμματα που τα επιτρέπουν να συμβούν.
Το ίδιο συμβαίνει όμως και με τα αρνητικά προβλήματα της ζωής μας, είτε αφορά τη σχέση μας με τα χρήματα, είτε τη σχέση με τον σύντροφό μας είτε την αυτοεικόνα μας.
Προέρχονται από τα προγράμματά . Άρα, πολύ απλά, αν θέλετε να πάρετε μια ιδέα για οσα έχετε μέσα σας, ρίξτε μια ματιά στη ζωή σας.
Το 95% όλων όσων συμβαίνουν στη ζωή σας προέρχονται από αυτά τα προγράμματα.
Εάν θέλετε μια καλή δουλειά μια καλή σχέση, καλή υγεία και δεν το πετυχαίνετε, δεν είναι το σύμπαν ή η κοινωνία που σας τα στερούν.
.jpg)
Είναι ο εαυτός σας
Και για την ακρίβεια οι σκιες του υποσυνείδητού σας.
Έτσι, αν προσπαθείτε να κάνετε μια υγιεινή ζωή και δεν τα καταφέρνετε, δεν φταίει κάποιος άλλος, φταίει το πρόγραμμα που παίζει μέσα σας και δεν υποστηρίζει αυτή την επιλογή.
Γυρνώντας στην αρχική ερώτησή για τις σχέσεις, μπορούμε να πούμε:
Ο συνειδητός νους είναι δημιουργός. Ο υποσυνείδητος είναι σύνολο προγραμμάτων.
Όταν ερωτευόμαστε, όλη μας η προσοχή, ο συνειδητός μας νους είναι στραμμένος στη σχέση.
Δεν παίζει κανένα υποσυνείδητο πρόγραμμα, διότι αυτό που θέλουμε είναι να βιώσουμε τη σχέση και όχι να σκεφτόμαστε άσχετα πράγματα.
Ο νους έρχεται στο παρόν και αναλαμβάνει να οδηγεί το αυτοκίνητο. Αυτό είναι ο μήνας του μέλιτος.
Είναι η περίοδος εκείνη που ο συνειδητός νους παραμένει στο παρόν θέλοντας να βιώσει τη σχέση. Κι εκεί υπάρχει χαρά ενθουσιασμός, αγάπη. Κι όταν οδηγεί ο συνειδητός νους το αυτοκίνητο, αυτό που κάνει είναι να σας κατευθύνει σε όσα θέλετε και εύχεστε μέσα σας για τον εαυτό σας.
Αυτός είναι ο λόγος που το φαινόμενο του μήνα του μέλιτος αποτελεί μια στιγμή .
Γιατί δεν σκέφτεστε αλλά βιώνετε και άρα κατευθύνετε τη ζωή σας στην υλοποίηση των ονείρων σας.
Καθώς βιώνουμε όμως το μήνα του μέλιτος, ταυτόχρονα, έχουμε κι άλλα πράγματα στη ζωή μας, όπως η δουλειά ή άλλες σχέσεις και ο συνειδητός μας νους αναγκάζεται από κάποια στιγμή και έπειτα να σκέφτεται και τους άλλους τομείς.
Υποθέστε λοιπόν πως εμείς οι δύο βρισκόμαστε σε μήνα του μέλιτος. Κάποια στιγμή, εγώ σκέφτομαι τη δουλειά μου και ταυτόχρονα φτιάχνω και το αυτοκίνητό μου.
Μου κάνεις μια ερώτηση και τότε ξαφνικά, εγώ σου απαντώ απότομα ή με φωνές. Εσύ παθαίνεις σοκ και σκέφτεσαι
Μα τι συμπεριφορά ήταν αυτή.
Και δεν θυμάμαι τον τρόπο που μίλησα,απλα ήμουν απών. Πιθανόν είναι ένα πρόγραμμα διότι έτσι έκανε ο πατέρας μου με τη μητέρα μου και αποθήκευσα αυτό το πρόγραμμα σαν πρότυπο συμπεριφοράς που θα βγαίνει στην επιφάνεια καθε φορα που ο συνειδητός μου νους είναι απών.
Εσύ λοιπόν αντιδράς και μου φωνάζεις
Μα καλά, πώς μου μίλησες έτσι; κι εγώ, που πραγματικά δεν θυμάμαι πως σου μίλησα απαντώ
Μα καλά τι είπα; Γιατί κάνεις έτσι. Και κάπως έτσι ξεκινούν τα προβλήματα.
Έτσι , όταν ξεκινάει μια διαφωνία η μία επιλογή είναι να συμβεί αυτό που γίνεται συνήθως, να αρχίζουν να τσακώνονται οι δύο πλευρές.
Η άλλη επιλογή, η οποία όμως προϋποθέτει ότι και οι δύο πλευρές έχουν τη γνώση όσων αναφέραμε παραπάνω, είναι να ξεκινήσει μια συζήτηση.
Στο παράδειγμα, όταν σου μίλησα απότομα, αντί να μου επιτεθείς, θα μπορούσες να με ρωτήσεις
Εννοούσες αυτό που μου είπες
Έτσι, θα μου έδινες το χρόνο να συνειδητοποιήσω ότι αυτό που είπα προέκυψε από ένα πρόγραμμα και θα με βοηθούσε να αρχίσω να το διορθώνω.
Ενώ όταν δημιουργείται σύγκρουση ή μια διαφωνία, τότε, το πιο πιθανό είναι ότι κανένας δεν θα μπορέσει να βελτιωθεί.
Ολοι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε προγράμματα, καλά και κακά.
Ας δώσουμε χώρο ο ένας στον άλλον να ξαναδεί το πρόγραμμά του και να το διορθώσει χωρίς να κλείνουμε αυτές τις δυνατότητες απλά με διαφωνίες και φωνές.
Τέλος, ο μήνας του μέλιτος δεν αφορά μόνο τα πρόσωπα.
Θα μπορούσε να αφορά οτιδήποτε, την κηπουρική ή το μαγείρεμα.
Ο μήνας του μέλιτος είναι η κατάσταση εκείνη κατά την οποία βιώνουμε ολοκληρωτικά και δεν είμαστε απλά χαμένοι στις σκέψεις μας.
Ας έχουμε περισσότερους μήνες του μέλιτος στη ζωή μας,
Ας έχουμε περισσότερο στραμμένη την προσοχή μας στο παρόν.
Εάν οι σκέψεις επιδρούν στα κύτταρά μας και οι σχέσεις μας αποτελούν μία από τις πηγές που πυροδοτούν τις σκέψεις μας, ο τρόπος που σχετιζόμαστε επηρεάζει και την υγεία μας; ψυχική και σωματική.
Ακριβως, το υπερβολικό στρες αναστέλλει το ανοσοποιητικό μας.
Εάν η σχέση μας προκαλεί στρες, φόβο ή άλλα αρνητικά συναισθήματα, τότε φυσικά θα επδράσει αρνητικά τόσο στην ψυχική όσο και στη φυσική μας υγεία. και το αντίστροφο.
Μια καλή σχέση θα μας βοηθήσει να είμαστε πιο υγιείς.
Εάν βρισκόμαστε σε μία κακή σχέση, μπορούμε να καταλάβουμε αν αξίζει να τη διατηρήσουμε ή απλά πρέπει να την τελειώσουμε;
Όταν γνωρίσαμε καποιον, για πρώτη φορά, τον αγαπήσαμε διότι ηταν σε αναστολη τα προγράμματα δικα μου δικά του.
Έτσι, ο άνθρωπος που αγαπήσαμε είναι εκεί απλά απών.
Οπότε, εάν το ερώτημα είναι πότε αξίζει να διατηρήσουμε μια σχέση ή όχι η απάντηση είναι απλή.
Εάν ο άλλος αλλά κι εσείς είστε διατεθειμένοι μέ συζήτηση να αλλάξετε αυτά τα προγράμματα,
τότε αξίζει.
Ο άνθρωπος που κάποτε γνωρίσατε είναι εκεί.
Εάν όμως δεν είναι διατεθειμένος να το κάνει και το μόνο που συμβαίνει είναι να τσακώνεστε, τότε, η κατάσταση πιθανόν να μην αλλάξει και ίσως τότε δεν αξίζει να διατηρηθεί.
Αλλά αν σκεφτείτε ότι ο μήνας του μέλιτος μπορεί να διατηρηθεί για όλη την υπόλοιπη ζωή σας αξίζει να προσπαθήσετε.
Μόνον όμως εφόσον καταλαβαίνουν και οι δύο πλευρές την αναγκαιότητα να βελτιωθούν και να αλλάξουν αυτά τα προγράμματα που επιδρούν στη ζωή τους.
Κι επειδή δεν θυμόμαστε αυτά τα προγράμματα, ο πιο απλός τρόπος να τα αντιληφθούμε είναι να ακούσουμε γι αυτό από τον σύντροφό μας.
Εάν λοιπόν οι δύο πλευρές έχουν την ωριμότητα να διερευνούν αυτά τα προγράμματα κάνοντας συζητήσεις και όχι καυγάδες,
τότε σίγουρα αξίζει.
Και πώς μπορούμε να αλλάξουμε αυτά τα προγράμματα; Με ποιον τρόπο μπορούμε να εκπαιδεύσουμε το νου μας
Ο συνειδητός και ο υποσυνείδητός νους έχουν εντελώς διαφορετικό τρόπο μάθησης.
Ο συνειδητός νους μαθαίνει μέσα από ένα βιβλίο, μέσα από την ίδια την εμπειρία.
Ο υποσυνείδητος νους μαθαίνει μέσα από την επανάληψη.
Έτσι, όσο συγκλονιστικό κι αν είναι ένα βιβλίο που έχετε στα χέρια σας, δεν θα μπορέσει να αλλάξει τίποτα στη ζωή σας εάν δεν αρχίσετε να επαναλαμβάνετε τις αρχές του ξανά και ξανά ώστε να γίνουν συνήθειες και άρα προγράμματα του υποσυνείδητου νου σας.
Όταν μαθαίνετε οδήγηση, ο συνειδητός νους σας είναι 100% εκεί. Για να γίνει αυτή η γνώση όμως υποσυνείδητη θα πρέπει να οδηγήσετε εκατοντάδες φορές ώστε να αισθάνεστε την άνεση να αφαιρείστε ή να μιλήσετε στον διπλανό σας.
θυμομαστε ότι μέχρι τα 7 χρονια, το παιδί είναι σαν μια κάμερα χωρίς κριτική σκέψη.
Ό,τι βλέπει, το καταγράφει και το υιοθετεί.
Ο Μιχαλης ,βλέπει την συμπεριφορά της μητέρας απέναντι στον πατέρα του και απλά καταγράφει ότι έτσι πρέπει να του φέρεται η μελλοντική του σύντροφος. Και όταν βλέπει τη συμπεριφορά του πατέρα προς τη μητέρα υιοθετεί τον τρόπο που εκείνος πρέπει να αντιδρά στη σύντροφό του.
Και εάν η σχέση των γονιών του είναι καλή, τότε, το πιο πιθανό είναι ότι και οι δικές του σχέσεις θα είναι καλές. Εάν όμως δεν ήταν, απλά θα αναπαράγει καταστροφικές σχέσεις.
Τα πρώτα 7 χρόνια, όλες οι συμπεριφορές γίνονται προγράμματα διότι ο συνειδητός νους είναι σε ύπνωση. Να γιατι εχουν τοση σημασια για τη μετεπειτα ζωη.
Χαιρετε
σ.σ. Δειτε το βιντεακι με προσοχη. Θα βοηθησει στην κατανοηση των παραπανω.
.jpg)
