Δε θα γυρίσει. Πάει… Κι αυτό το πάει, αυτό το τελεσίδικο, το μαύρο του θανάτου, αδυνατείς να το καταλάβεις. Δεν μπορείς να δεχτείς ότι πέθανε, δεν μπορείς να δεχτείς πως δε θα τον ξαναδείς, δε θα ξανακούσεις τη φωνή του, δε θα μοιραστείς πράγματα μαζί του.
Άδειασμα.
Δάκρυα κυλούν στα μάτια και παγώνει το μέσα σου. Αρνείσαι.
Αυτός λένε δεν είναι εδώ.
Αν δεν είναι, εσύ πώς ακούς στα αυτιά σου το γέλιο του;
Πώς ακούς τη φωνή του;
Πώς νιώθεις την αγκαλιά του, πώς μυρίζεις το άρωμά του;
Όλα παιχνίδι της μνήμης.
Όλα στο μυαλό, όλα στην καρδιά.
Οι αναμνήσεις του, οι στιγμές σας, η αγάπη σου.
Αυτή δεν πέθανε. Δε φεύγει η αγάπη. Δεν ξεχνιέται όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Μοιράστηκες, έδωσες, πήρες.
Και τώρα όλα μια φωτογραφία πάνω σε ένα ψυχρό μάρμαρο.
Αυτή σου μαρτυρά ποιος είναι από κάτω. Μόνο που εσύ δε θέλεις να πιστέψεις.
Πού πάει ο άνθρωπος όταν φεύγει από εδώ;
Πού πάει η ψυχή όταν το σώμα συναντά το σκοτάδι;
Μεταφυσικές θα τις πουν τις ανησυχίες σου.
Ανθρώπινες θα τις πεις εσύ. Κλείνεις τα μάτια και περιμένεις την αύρα να σ αγγίξει.
Κάπου εκεί γύρω σου είναι, δεν υπάρχει περίπτωση.
Δε δέχεσαι να μην υπάρχει.
Κάπου πάει κι ας μη βλέπεις που. Κάπου… κάπου.
Δύσκολο πράγμα οι απώλειες. Δύσκολο να τις δεχτείς, δύσκολο να συμβιβαστείς με την ιδέα τους.
Όχι δεν τον ξεχνάς.
Κανείς αγαπημένος που έφυγε δεν ξεχάστηκε ποτέ.
Κι αν ξεχάστηκε, δεν αγαπήθηκε.
Κλείνεις τα μάτια και τον περιμένεις. Σε όνειρο, σε παραίσθηση, τον περιμένεις.
Θα έρθει, θα σου εμφανιστεί.
Θα σου θυμίσει πώς είναι να είσαι κοντά του.
Θα σου ζητήσει με τον τρόπο του να μην τον ξεχάσεις.
Θα σου μιλήσει, θα σου γελάσει και συ θα γεμίσεις δάκρυα.
Δε θα τον ακούσει κανείς άλλος, δε θα τον δει κανείς.
Μόνο εσύ. Και θα κλάψεις. Βουβά και πονεμένα, ασταμάτητα.
Με παράπονο…
Γιατί εκείνη την ώρα θα συνειδητοποιήσεις πόσο σου λείπει, πόσο δυσαναπλήρωτο είναι το κενό που άφησε πίσω του.
Γιατί όσους αγάπησες κι έφυγαν δεν τους ξεχνάς ποτέ.
Τα ειπε ολα αυτα κι εκτονωθηκε.
Και του λες. Συμφωνοι ομως
Ο Χριστός μονο ξέρει την κατάλληλη ώρα για τον καθένα.
Σε κοιταζει απλανως και λεει :
Για παμε παρακατω..
Φιλε μου,
Το μυστήριο του θανάτου εμπεριέχει μεγάλο πόνο αλλά και προσφέρει μεγάλη ελπίδα για μια αιώνια ζωή.
Ολα ξεκινούν απ το θάνατο του θανάτου, με την κάθοδο του Χριστού στον Άδη και την Ανάστασή του.
Στον ¨Ευεργετινό¨ διαβάζουμε την ιστορία μιας χήρας η οποία μεγάλωνε τα δύο αγόρια της υπηρετώντας στο ναό.
Ξαφνικά τα δύο παιδιά ασθενούν και πεθαίνουν.
Απαρηγόρητη η θεοσεβούμενη απογοητεύεται και εγκαταλείπει τη ζωή κοντά στο Χριστό.
Ωστόσο, Εκεινος δεν την άφησε χωρίς στήριξη.
Της ¨φανέρωσε¨ ότι τα δύο παιδιά της σκόπευαν να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο για τα μάτια μιας κοπελας. Έτσι,για να γλυτώσουν και τα δύο τις δραματικές συνέπειες, ο Θεός παραχώρησε να φύγουν για την αιώνια ζωή.
Τα δύο παιδιά εμφανίστηκαν στην μητέρα τους και τη διαβεβαίωσαν ότι θα παρακαλούν το Θεό να έλθει κοντά τους.
Η χαροκαμένη μάνα βρήκε παρηγοριά επέστρεψε στο παλιό της διακόνημα και έτσι συνέχισε τη ζωή της χαρούμενη, αφού αξιώθηκε να γεννήσει δυο αγίους.
Στο πλαισιο της υπέρλογης λογικής του Θεού, της αγαπητικής σχέσης προς τον άνθρωπο, εντάσσεται και το νόημα της Εξοδίου ακολουθίας .
Λέγεται ότι αποτελεί το ύψιστο κείμενο εκκλησιαστικής δογματικής και το σπουδαιότερο κείμενο διδασκαλίας της Ορθόδοξης πίστης.
Ο κανόνας, οι ψαλμοί, τους οποίους συνέθεσε ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αναφέρονται στους ζωντανούς και όχι στους νεκρούς τους οποίους καλεί να κατανοήσουν το μυστήριο της ζωής, τους δίνει ελπίδα και παρηγοριά, τους δίνει δύναμη ζωής για τον αγώνα που τέλος έχει το βιολογικό θάνατο.
Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ουκ έστι μετά θάνατον.
Ο θάνατος, λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας αποτελεί το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο ίνα μη το κακό αθάνατο γένοιτο για να μην διαιωνίζεται το κακό και οι άνθρωποι που ενσαρκώνουν την κακία.
Ο θανατος είναι δύσκολος, όσες φιλοσοφικές και θεολογικές αναλύσεις και να γίνουν.
Και ο ίδιος ο Χριστός δάκρυσε για τον Λάζαρο, και η Παναγία θρηνούσε για τον Μονογενή της Υιό που ανέβηκε στο Σταυρό.
Η παρηγοριά σ αυτό το γεγονός, βρίσκεται στην πηγή της χαράς στον Χριστό και στην ελπίδα της κοινής Ανάστασης
Μόνο μ αυτον τον τρόπο ο άνθρωπος μπορεί να ξεφύγει από την απελπισία και τον πόνο του χαμού ενός αγαπημένου προσώπου.
Ριξτε και παλι μια ματια στην αρχη του κειμενου κι αναθεωρειστε..
Χαρτινη σακουλα μαζι με λιγες σταφιδες μουκαναν παρεα στους περιπατους μου στη παραλια .
Τα στραγάλια ανήκουν στα όσπρια, είναι καβουρντισμενα… ρεβίθια.
Μια χούφτα στραγάλια, μετατρέπονται σε ένα τραγανό, αλμυρό σνακ που του ταιριάζουν διάφορα μπαχαρικά και καρυκεύματα.
Τα ρεβίθια είναι πηγή διαλυτών και διαιτητικών ινών, σημαντικών για τη διατήρηση ενός υγιούς πεπτικού .
Οι διαλυτές ίνες βοηθουν στη μείωση της απορρόφησης της χοληστερόλης και στη διατήρηση των επιπέδων ζαχάρου στο αίμα,
Οι διαιτητικές ίνες και ο χαμηλός γλυκαιμικός δείκτης τους (GI) επίσης βοηθουν στην απώλεια βάρους
Έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και σίδηρο, γι 'αυτό είναι ένα εξαιρετικό υποκατάστατο του κρέατος.
Η πρωτεΐνη είναι απολύτως απαραίτητη για το ανθρώπινο σώμα και δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε χωρίς αυτή.
Ένα φλιτζάνι μαγειρεμένα ρεβίθια ισοδυναμεί με μία μερίδα πρωτεΐνης.
Παράλληλα, είναι μια πηγή φυλλικού οξέος, αντιοξειδωτικών, βιταμινών της ομάδας Β, ασβεστίου, φωσφόρου, ψευδαργύρου και μαγνησίου.
Και ας μην ξεχνάμε ότι επειδή έχουν χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, λίγα λιπαρά αλλά και θερμίδες, μπορεί να βοηθήσουν στην απώλεια βάρους όταν ενσωματωθούν σε μια θερμιδικά ελεγχόμενη διατροφή.
Λαμβάνοντας υπ όψιν όλα αυτά τα απίστευτα οφέλη, είναι σαφές ότι τα ρεβίθια έχουν πολύτιμη διατροφική αξία για όλους, ιδιαίτερα για εκείνους που ακολουθούν μια χορτοφαγική, χωρίς γλουτένη, υγιεινή για την καρδιά και με ελεγχόμενες θερμίδες διατροφή.
Αν απλά ψάχνετε για ένα γρήγορο και εύκολο, υγιεινό σνακ που δεν είναι φορτωμένο με κορεσμένα λιπαρά, ζάχαρη και τεχνητά πρόσθετα, λιγα στραγαλια θα σας χορτασουν.
Προσωπικα τα τρωω το απογευμα, αλλα και το βραδυ, κανοντας ενα κολπο.
Επειδη αγαπω τους..τραπεζιτες μου τους λενε και..γομφιους,και δεν θελω να τους βαλω σε δοκιμασια, τα..μουλιαζω σε λιγο νερο για μιση ωρα.
Ετσι επιτυγχανω δυο καλα.
Πρωτον φευγει το επιφανειακο αλατι και δευτερον μαλακωνουν.
Στο λογο μου ειναι το ιδιο νοστιμα και σας χορταινουν υγειινα.
Χαιρετε.
Το υγιεινό και θρεπτικό σνακ μόλις έγινε ευκολότερο
Η Αθεϊα, Αιρεση, Ανηθικότητα, Ειναι Χαρακτηριστικα Του Κοσμου.
Αποστασια είναι:
Να νομιζεις και να λες οτι πιστευεις στον Χριστο ορθοδοξως,να λές ευλογημένος ο ερχόμενος αλλα να στεκεσαι αδιαφορος στο δρομο, και ασυγκινητος την ωρα που τον Χριστο οδηγουνε στον γολγοθα.
Μια αδικία φαίνεται.μια αίρεση φαίνεται.
η αδιαφορια ομως μπροστα στην αδικια και την αιρεση ειναι κατι πολυ λεπτο και δυσδιακριτο,ειναι θανατος πνευματικος ανθρωπων που ονομα εχουν οτι ζουν αλλα ειναι νεκροι,ονομαζονται ορθοδοξοι χριστιανοι,αλλα η αγαπη τους προς τον Χριστο και την αληθεια δεν αντεχει όταν έρθει σε σύγκρουση με την αγάπη τους για την εγκοσμια ζωη τους και για την εκτιμηση των ανθρωπων προς αυτους.
Όπως ο παλαιός και ο νέος ισραήλ
Δεν αρνήθηκαν την θρησκεία των πατέρων τους,
Αρνηθηκαν Τον Χριστο Στο Ονομα Της Θρησκειας Των Πατερων Τους.
Όταν βρέθηκαν στο δίλημμα να διαλέξουν Προτίμησαν Να Είναι Με Το Μεγάλο Πλήθος με τους κρατούντας, με τους Αρχιερείς,
Γιατί Δεν Άντεχαν Στη Σκέψη Να Κηρυχθούν Αποσυνάγωγοι.
Η αποστασία του Νέου Ισραήλ είναι ίδια με την αποστασία του Παλαιού Ισραήλ.Και τότε και τώρα οι Αρχιερείς και διδάσκαλοι του λαού οδηγούν, και το πλήθος ακολουθεί.
Όλοι Οι Αρνητες Του Χριστου, Ιουδαίοι, Μωαμεθανοί, Ειδωλολάτρες,Αιρετικοί, είναι αδέρφια μας, τέκνα του Αβραάμ.
Είμαστε μια Μονοθεϊστική Οικογένεια, γιατί όχι, μια ανθρώπινη οικογένεια,
Ερχεται Η Εποχη Της Ανθρωπινης Θρησκειας.
Το ίδιο δίλημμα και τότε το ίδιο και τώρα:
Με τον Χριστό ή με τους Αρχιερείς;
Με το λείμμα της χάριτος ή με το πλήθος των Ιουδαίων;
Με τους άλλους μαθητές του Χριστού ή
με Τους Οπαδούς Της Θρησκείας;
Με την ενυπόστατο ζώσα Αλήθεια ή με το Σύστημα και τις ιδεολογίες;
Στην Εκκλησία του Χριστού ή στην Εκκλησία των πονηρευομένων;
Όμως ο διάβολος Μας Έπεισε ότι θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε έναν Παράδεισο χωρίς Θεό και χωρίς αφθαρσία,
έναν παράδεισο Ανθρώπινο.
Αυτή η απάτη προκάλεσε την πτώση του ανθρωπίνου γένουςκαι είναι η αρχή κάθε δυστυχίας, η αρχαία και πρωταρχική πλάνη που την βλέπουμε να κορυφώνεται στις μέρες μας.
Η Αποστασια Και Του Παλαιου Και Του Νεου Ισραηλ Αυτην Την Απατη Εχει Σαν Βαση Και Σαν Αρχη.Ο παλιός Ισραήλ ποθούσε και ονειρευόταν ένα Παγκόσμιο Κράτος του οποίου Βασιλιάς Και Κυρίαρχος θα ήταν Ο Δικος Του Μεσσιας, και πρίγκιπες οι απόγονοι του Αβραάμ.
Δεν Δεχθηκαν Τον Χριστο Γιατι Ο Χριστος Τους Απογοητευσε Σ’ Αυτην Ακριβως Την Μεσσιανικη Τους Προσδοκια.Τους είπε ότι
η δική Του Βασιλεία Δεν Είναι
Εκ Του Κοσμου Τουτου
ενώ αυτοί Μια Βασιλεία του κοσμου τουτου Προσδοκούσαν Πάντοτε.
Αλλά και ο Νέος Ισραήλ κατάντησε, από πτώση σε πτώση, Να Προσδοκα Κι Αυτος Ενα Παγκοσμιο Κρατος Επιγειας Ειρηνης Και Ευδαιμονιας,
Κάθε φορά που κάνουμε μια σκέψη, να τη πουμε Λογισμο,δημιουργουμε νευρικές οδούς .
Όταν βιώνουμε μια νεα εμπειρία, δημιουργείται ένα νευρικό δίκτυο, το οποίο ενεργοποιεί τις ίδιες σκέψεις και τα ίδια συναισθήματα κάθε φορά σε μια παρόμοια εμπειρία.
Αυτά τα νευρικά δίκτυα αποτελούν τις κυτταρικές αναμνήσεις.
Όποτε βιώνουμε ένα παρόμοιο γεγονός, ενεργοποιείται η ίδια ανάμνηση.
Το πρόβλημα είναι ότι οι αντιδράσεις μας προκύπτουν αυτόματα, βάσει των αναμνήσεων
Αν μεγαλώσαμε με πρότυπα και με ενθάρρυνση, τότε μπορεί να είμαστε από τους τυχερούς που ζουν σε κατάσταση ευδαιμονίας.
Αν, όμως, είτε στη δική σας ζωή είτε στων προγόνων σας τραύματα που δεν έχετε θεραπεύσει ακόμα, τότε πιθανόν η ζωή σας να είναι γεμάτη από παρόμοιες εμπειρίες που συνεχίζουν να προκύπτουν βάσει των κυτταρικών σας αναμνήσεων.
Της κυτταρικης λεγομενης μνημης.
https://ihthielaio.wordpress.com/2017/08/03/
Οι κυτταρικές αναμνήσεις-μνημες είναι τα σημεία αναφοράς που χρησιμοποιεί ο εγκέφαλός για να αποφασίσει πώς να αντιδράσει
εδώ και τώρα.
Είναι ο λόγος που τόσοι απ εμάς, καλώς ή κακώς, μιμούμαστε τους γονείς μας στις ενήλικες σχέσεις μας, ακόμα και όταν γνωρίζουμε ότι αυτό είναι λάθος και βάζουμε τα δυνατά μας για να το αποτρέψουμε.
Αν, λοιπόν, έχετε μια ανάμνηση που συνδέεται με θυμό, φόβο, χαμηλή αυτοεκτίμηση ή κάποιο άλλο από τα εκατοντάδες παρόμοια αρνητικά συναισθήματα,
η ανάμνηση αυτή μπορεί να σας προκαλέσει ασθένειες, να σας οδηγήσει στην αποτυχία και να καταστρέψει τις σημαντικότερες σχέσεις σας.
Όταν αντιμετωπίζετε οποιαδήποτε κατάσταση στη ζωή σας, μπορεί να πιστεύετε ότι την αντιλαμβάνεστε μέσα από ένα νέο πρίσμα, ως λογικοί ενήλικες, και ότι αποφασίζετε συνειδητά πώς θα αντιδράσετε τη συγκεκριμένη στιγμή.
Σύμφωνα με έρευνες, η αισθητηριακή μας αντίληψη
όραση, όσφρηση, αφή χάνεται ύστερα από ένα δευτερόλεπτο.
Έτσι, ο τρόπος με τον οποίο αντιδρουμε ύστερα από ένα δευτερόλεπτο δεν έχει να κάνει με τις αισθήσεις μας αλλά με
τη κυτταρικη μας μνημη.
Δεν αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα όπως είναι πραγματικά.
Τα αντιλαμβανόμαστε
όπως είμαστε εμείς.
Δύο οδηγοι είναι εγκλωβισμένοι στη κινηση.
Ο ένας εξοργίζεται,
ο άλλος παραμένει ψύχραιμος.
Βιώνουν ακριβώς τις ίδιες εξωτερικές συνθήκες.
Άρα, η διαφορά δεν μπορεί να οφείλεται σε αυτές.
Πρέπει να οφείλεται σε κάτι το εσωτερικό
Αν η καρδιά εντοπίσει μια ευχάριστη ανάμνηση, έχετε την τάση να αντιδράτε θετικά.
Αν μια επώδυνη ανάμνηση, τείνετε να αντιδράτε με φόβο ή θυμό.
Αυτή η ανάμνηση φόβου επηρεάζει αρνητικά τη φυσιολογία, τις σκέψεις, τις πεποιθήσεις, τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά σας.
Η μνήμη μας λειτουργεί όπως ένα κινητό τηλέφωνο: εκπέμπει και λαμβάνει σήματα διαρκώς.
Η ανάμνηση αυτή μεταδίδει ένα σήμα φόβου στα γύρω κύτταρα, καθώς και στον υποθάλαμο .
Όταν τα κύτταρα λάβουν το συγκεκριμένο σήμα, κλείνουν και αρχίζουν να ασθενούν
Δεν εξουδετερώνουν τις τοξίνες ούτε λαμβάνουν το οξυγόνο, τα θρεπτικά στοιχεία, την ενυδάτωση και τα ιόντα που χρειάζονται.
Αν τα κύτταρα παραμείνουν σ αυτή την κλειστή κατάσταση για μεγάλο χρονικό διάστημα, αυξάνονται δραματικά οι πιθανότητες να ενεργοποιηθεί
το γονίδιο κάποιας ασθένειας.
Αυτός ισως είναι ο μοναδικός τρόπος που μπορεί να προκληθεί μια ασθένεια.
Αν δεν συμβεί κατι τετοιο,
είναι κυριολεκτικά αδύνατον να αρρωστήσει κανείς, γιατί το ανοσο σύστημα αλλα και το θαυμασιο σύστημα αυτοΐασης του σώματος θα λειτουργούν πάντα στην εντέλεια.
Όταν ο Υποθάλαμος λαμβάνει σήμα του φόβου από ανάμνηση, ενεργοποιεί την αντίδραση στρες.
Έτσι ξεκινούν όλα τα προβλήματα. Ενεργοποιείται η αντίδραση μάχης ή φυγής και ο Υποθάλαμος κατακλύζει το σώμα μας με ορμόνες του στρες, όπως η κορτιζόλη.
Έτσι, αυτοματα μπαινουμε στον προγραμματισμό οδυνης ηδονης και προσπαθούμε να ανακουφιστούμε πάση θυσία από τον πόνο ή το φόβο.
Τώρα, θέλουμε είτε να ξεφύγουμε από αυτό που μας απειλεί είτε να το καταστρέψουμε.
Ο εγκέφαλός αποσυνδέει ή καταστέλλει όλες τις συνειδητές λογικές διεργασίες σκέψης, κρατώντας μόνον αυτές που χρειάζονται για να μπορέσουμε να αποφασίσουμε μεταξύ μάχης ή φυγής.
Αυτό το στρες προκαλεί ασθένειες, κόπωση, επιβράδυνση των νοητικών λειτουργιών, αρνητισμό και αποτυχία.
Ουσιαστικά, παράγει κάθε πιθανό είδος αρνητικών συμπτωμάτων.
Βλέπετε τη σύνδεση; Η ιδέα αυτή έχει πολύ σημαντικές συνέπειες στο ρόλο που παίζει ο συνειδητός νους μας στη λήψη αποφάσεων και στον τρόπο που ενεργούμε.
Σχετικά τωρα με τις συνειδητές και υποσυνείδητες προθέσεις:
Αν έρχονται σε αντιπαράθεση, επικρατεί πάντα το υποσυνείδητο. Ένα δευτερόλεπτο προτού αποφασίσουμε συνειδητά πώς θα ενεργήσουμε, παρατηρείται στον εγκέφαλο έκκριση χημικών ουσιών, η οποία μας υπαγορεύει τι θα αποφασίσουμε και κινητοποιεί το σώμα για να προβεί στη συγκεκριμένη πράξη . Προσοχη
και όλα αυτά ένα δευτερόλεπτο προτού ο συνειδητός μας νους αποφασίσει τι θα κάνουμε.
Έτσι, αν έχουμε μια ανάμνηση φόβου που συνδέεται με τη συγκεκριμένη κατάσταση, η συνειδητή επιλογή στην πραγματικότητα υπαγορεύεται από τον προγραμματισμό μας
κάτι το οποίο δεν αντιλαμβανόμαστε
και εφευρίσκουμε μια λογική εξήγηση γι’ αυτό που έχουν ήδη αποφασίσει το ασυνείδητο και το υποσυνείδητό μας.
Το National Geographic αναφέρεται σ αυτό το φαινόμενο με τον όρο ψευδαίσθηση της πρόθεσης.
Έχουμε συναντήσει όλοι πολλά τέτοια παραδείγματα στη ζωή μας. Ένα από αυτά είναι
η θρησκευτική μας ανατροφή.
Αν δεν ζεις με αγάπη, έχεις χάσει το νόημα της ζωής. Πιστεύω ότι καθήκον μου, με κάθε άτομο και σε κάθε περίπτωση, είναι να αγαπάω χωρίς ιδιοτελή κίνητρα και χωρίς δεσμεύσεις, είτε με συμπαθούν και μου φέρονται καλά είτε όχι.
Τι έχετε μέσα σας; Είστε θρήσκοι ή όχι; μήπως αναζητάτε συνεχώς ολόκληρη την αλήθεια, ό,τι κι αν συμβεί;
Όποτε κάποιος στρεσάρεται με τα οικονομικά του, ας σκεφθει:
Έχεις κάπου να μείνεις; Έχεις να φας; Έχεις ρεύμα;
Ουσιαστικά, ανησυχεί για κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, γιατί, ακόμα κι αν έχει χάσει πολλά, πάντα θα έχει μια στέγη πάνω από το κεφάλι του και ένα πιάτο φαΐ στο τραπέζι του.
Όμως, το στρες του πηγάζει από τον εσωτερικό προγραμματισμό φόβου, που τον κάνει να συγκρίνει τον εαυτό του με τους άλλους, και όχι από κάποια πραγματική απειλή της ασφάλειας ή της ζωής του.
Οφείλουμε να αποπρογραμματίσουμε και να αναπρογραμματίσουμε τις αναμνήσεις μας .
Διαφορετικά, θα παραμείνουμε
υποχείρια των ζητημάτων του υποσυνειδήτου ή του ασυνειδήτου, που όχι μόνο δεν μας βοηθούν ή δεν εξυπηρετούν σε κάτι, αλλά μπορεί και να μην ανταποκρίνονται καν στην πραγματικότητα.
Ας δούμε πώς εκδηλώνεται στην πράξη η ασυνείδητη πρόθεση.
Ένας οδηγός πλησιάζει στην ουρά των αυτοκινήτων που είναι σταματημένα σε ένα φανάρι και αρχίζει να θυμώνει.
Ο θυμός είναι συναίσθημα που βασίζεται στο φόβο.
Αν βιώνει φόβο σε μια κατάσταση που δεν είναι απειλητική για τη ζωή του, σημαίνει ότι ο «σκληρός δίσκος» του έχει προσβληθεί από κάποιον ιό – με άλλα λόγια, ότι ο μηχανισμός επιβίωσής του παρουσιάζει κάποια δυσλειτουργία.
Κάποιες από τις αναμνήσεις στην καρδιά του ή στο υποσυνείδητό του λένε ότι η συγκεκριμένη κατάσταση είναι απειλητική για τη ζωή του.
Οι αναμνήσεις αυτές μπορεί να προέρχονται από την ανατροφή του, από προηγούμενες εμπειρίες του ή ακόμα και από κληροδοτημένες εμπειρίες τις οποίες μπορεί είτε να γνωρίζει είτε όχι.
Ας υποθέσουμε, επίσης, ότι πρέπει να περιμένει υπομονετικά στο αυτοκίνητό του, νιώθοντας αγάπη για τον οδηγό του μπροστινού οχήματος. Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις…
Το πρόβλημα είναι εμφανές.
Αυτή η συνειδητή επίγνωση του οδηγού δεν έχει καμία ελπίδα να επικρατήσει.
Όταν ο εγκέφαλός του και η χημεία του σώματός του τον ωθούν να δώσει μάχη, το τελευταίο πράγμα που θέλει να κάνει είναι να περιμένει στωικά και με αγάπη.
Αυτό θα ήταν το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε να κάνει οποιοσδήποτε
Ελάχιστοι είναι ικανοί να αντισταθούν στον προγραμματισμό ηδονης-οδυνης, όταν το σώμα τους βρίσκεται σε κατάσταση μάχης ή φυγής.
Η δύναμη της θέλησης είναι αναποτελεσματική, γιατί ο οδηγός έχει ήδη το δάχτυλο στη σκανδάλη, προτού καν συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί.
Μάλιστα, το μόνο που ίσως πετύχουν με τη δύναμη της θέλησης όσοι βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση μάχης ή φυγής είναι να πατήσουν την κόρνα τους ή να βρουν το γρηγορότερο δυνατόν έναν άλλο τρόπο να ξεθυμάνουν ή να ανακουφιστούν άμεσα από τον πόνο που αισθάνονται.
Συνήθως, η δύναμη της θέλησης δεν επαρκεί για να καταφέρουν να κάνουν αυτό που πιστεύουν ότι είναι το σωστό.
Οντως δυσκολα πραγματα, πλην ομως υπαρκτα στον κυκλο της Φθαρτοτητας που βιωνουμε.
.jpg)
