Κι οι τέσσερ’ π’ θα μας παν, αλί, ταϊρνά ταϊρνά στουν άλλουν ύπνου, (ώρα καλή) κι οι τέσσιρ’ π’ θα μας παν ουλ’ νους
κι τ’ς παραλήδις κι τ’ς αλλ’ νους φέρανι, τ’ ν κάσα τ’ μακριά κι ήρθαν κι τ’ς είπαν «Άϊτι, γρηά».
— Πιδιά μ’, ναρθού μιτά χαράς, ταϊρνά ταϊρνά σβούρα τ’ αδράχτ’ στριφουγυρνά, βουλήθη να μι παρ’ ου Θιός; Δόξα σοι Κύριι των Δυνά— Πιδιά μ’, ναρθού να πάου καλιά μ’… Σταθήτι να τιλειώσου τ’ δ’ λιά μ’!
— Ως που να γνέεις κυρά βαβά, ταϊρνά ταϊρνά κι ούλου τ’ αδράχτ’ στριφουγυρνά, ως που να γνέεις θα μας νυχτώεις κι είμαστι λίγου βιαστικοί, Σι καρτερούμι αν θα μας δώεις πέντι παγούρια μι ρακί.
— Ρακί δεν εχου στου κατώι… ταϊρνάϊ ταϊρνάϊ κι ούλου τ’ αδράχτ’ στριφουγυρνάει. —Δω’ μας παρά κι αυτός κιρνάει!
— Έχου σι κείνου του τσουράπ’… Τουν πήραν τουν παρά κι χραπ ! παν, κουρνιαχτός, στου μαγαζί κι αφ’ καν τη γρηά τ’ βαβά μ’ να ζει.
—Βίβα, ορέ, βίβα κι άλλη μια! Τάπα κι οι τέσσιρ’ στου μιθύσ’… Τη βάβου μ’ τ’ ν έχ’ νι αλησνονήσ’.
Κι η βάβου απόγνιθι πουλύ ταϊρνάι, ταϊρνάι, τ’ν ιπήρι ου ύπνους σαν του π’λί ικειά στ’ φουτιά τ’ς απ’ γίν’ κι στάχτ’ κι μάτα τ’ν αφ’κι σαν του π’λί κι μάτα γύρ’ σι η γριά τ’ αδράχτ’.
— Άϊντι κι νύχτουσι γριά! (γύρ’ σαν κι οι τέσσιρ’ πω!, πω! πω! μ’ ένα χαρούμενο σκουπό βαΐζουντας σα δω, σα κει, τύφλα και σκνίπα απ’ του ρακί) άει να σι πάμι – τράι – λα – λα! στα κυπαρίσσια απ’ κάτ’ τα ψ’ λα.
Κι μι κουτρώνια κι σφυριά ταϊρνά γκαπ! γκοπ! ταϊρνά γκαπ! γκουπ! κι μι σκιπάρνια κι σφυριά βάλανι στ’ ν κάσα τα καρφιά κι τ’ ν κάρφουσαν απ’ κάτ’ απ’ πάν’ κι τ’ σήκουσαν, ιγιέ μ’, κι παν.
Κι απ’ του μιθύσ’ χάι, χάι, χάι, χάι! ταϊρνά, ταϊρνά, κι όπως δε γλέπαν ούτι τ’ μύτ’ τ’ς η κάσα τ’ς φαίνουνταν βαριά κι δεν κατάλαβαν τη γριά πως τ’ν αλησμόν’σανι στου σπίτ’ τ’ς!
Κι η γριά η βαβά μ’ ταϊρνάι ταϊρνάι Στου χέρ’ τ’ς τ’ αδράχτ’ στριφουγυρνάει Η γριά μι τ’ άσουστα υστιρ’νά — Δόξα σοι, Κύριϊ των Δυνά—
Η γριά η βαβά μ’ η αφιντιά τ’ς Γνέθ’ κι θα γνέθ’ κουντά στ’ φουτιά τ’ς.
Η ελευρωπαΐνη (oleuropein) είναι ένα από τα σημαντικότερα φυσικά φαινολικά συστατικά που περιέχονται στις φρέσκες, πικρές ελιές και ιδιαίτερα στα φύλλα και τον καρπό της ελιάς.
Είναι υπεύθυνη για την έντονα πικρή γεύση και έχει μελετηθεί αρκετά για τις βιολογικές της ιδιότητες.
Ποιες ειναι οι τεκμηριωμένες ιδιότητες της ελευρωπαΐνης
(όχι ως ιατρική θεραπεία):
Ισχυρή αντιοξειδωτική δράση
Η ελευρωπαΐνη βοηθά στην εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών και στην προστασία των κυττάρων από το οξειδωτικό στρες.
Αυτό συνδέεται γενικά με:
καλύτερη κυτταρική λειτουργία προστασία από γήρανση
μείωση φλεγμονής
Αντιφλεγμονώδης επίδραση
Συμβάλλει σε χαμηλότερα επίπεδα φλεγμονής στον οργανισμό.
Η χρόνια φλεγμονή σχετίζεται με πολλές παθήσεις,
οπότε τα αντιφλεγμονώδη τρόφιμα είναι γενικά ωφέλιμα.
Υποστηρικτική δράση στο καρδιαγγειακό σύστημα
Η ελευρωπαΐνη φαίνεται ότι:
βοηθά στη διατήρηση
φυσιολογικής αρτηριακής πίεσης
υποστηρίζει υγιές ενδοθήλιο συμβάλλει σε υγιή λιπίδια
Δεν αντικαθιστά καμία θεραπεία,
απλώς υποστηρίζει έναν υγιεινό τρόπο ζωής.
Αντιμικροβιακή και αντιιική δράση (γενικά)
Έχει δείξει δράση εναντίον αρκετών βακτηριδιων και ιών στο εργαστήριο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θεραπεύει λοιμώξεις, απλώς ότι η κατανάλωση ελιών και προϊόντων ελιάς μπορεί να υποστηρίξει τη συνολική
άμυνα του οργανισμού.
Πιθανή υποστηρικτική δράση στον μεταβολισμό
Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι μπορεί να βοηθά:
στη ρύθμιση του ζαχάρου μετά το φαγητό στη βελτίωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη στη μείωση της εναπόθεσης λίπους
Αυτά είναι υποστηρικτικά και όχι θεραπευτικά.
Να τρως φρέσκες πικρές ελιές;
Γενικά, ναι, οι φρέσκες, πικρές ελιές έχουν περισσότερη ελευρωπαΐνη και άλλα αντιοξειδωτικά από τις επεξεργασμένες
(αλμυρές, ξιδάτες, ώριμες).
Όμως:οι πολύ πικρές ελιές είναι συχνά δύσπεπτες για κάποιους η πικράδα μειώνεται με την επεξεργασία, αλλά χάνεται μέρος της ελευρωπαΐνης συνήθως οι ελιές που κυκλοφορούν δεν είναι τελείως «φρέσκες – άπικρες», γιατί είναι δύσκολα βρώσιμες χωρίς επεξεργασία
Αν σου αρέσει η πικρή γεύση, είναι μια πολύ πλούσια πηγή πολυφαινολών.
ποια είδη ελιών έχουν τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε ελευρωπαΐνη
πώς να ξεπικρίσεις ελιές χωρίς να χάσουν πολλά αντιοξειδωτικά
σε ποιες ποσότητες είναι καλό να καταναλώνονται καθημερινά
Η περιεκτικότητα σε ελευρωπαΐνη εξαρτάται κυρίως από δύο πράγματα:
Πόσο άγουρη/πράσινη είναι η ελιά (όσο πιο πράσινη τόσο περισσότερη ελευρωπαΐνη, γι’ αυτό είναι πικρή) Την ποικιλία
Ποικιλίες που έχουν τη μεγαλύτερη φυσική περιεκτικότητα σε ελευρωπαΐνη και άλλες πολυφαινόλες.
Ποικιλίες με υψηλή ελευρωπαΐνη
Αγουρές / Πράσινες ελιές οποιασδήποτε ποικιλίας
Αυτό είναι το πιο σημαντικό: Η άγουρη ελιά (πράσινη) περιέχει μέχρι και 10 φορές περισσότερη ελευρωπαΐνη από την ώριμη (μαύρη).
Άρα: όσο πιο πικρή τόσο πιο πλούσια σε ελευρωπαΐνη.
Κορωνέικη
Από τις πιο πλούσιες ποικιλίες σε πολυφαινόλες.
Χρησιμοποιείται και για υψηλής ποιότητας ελαιόλαδα.
Οι πράσινες κορωνέικες έχουν σημαντικά υψηλή ελευρωπαΐνη.
Οι άγουρες είναι εξαιρετικά πικρές ένδειξη υψηλής ελευρωπαΐνης.
Αθηνολιά Μαυρελιά
Πολύ πλούσια σε φαινολικές ενώσεις.
Η άγουρη εκδοχή της χρησιμοποιείται σε “πράσινες πικρές” ελιές.
Χαλκιδικής
Μεγάλες πράσινες ελιές
Όντας κυρίως πράσινες, έχουν υψηλή ελευρωπαΐνη πριν την επεξεργασία.
Με την άλμη χάνουν μέρος της, αλλά παραμένουν από τις πιο πλούσιες εμπορικά.
Τι αυξάνει τη συγκέντρωση ελευρωπαΐνης
Πράσινη συγκομιδή (άγουρες)
Χαμηλή επεξεργασία
(όσο λιγότερο ξεπίκρισμα, τόσο καλύτερα)
Άγριες ελιές (κορονέικες ή θρουμπολιές άγριες)
έχουν πολύ υψηλή φυσική πικράδα
Για μέγιστη ελευρωπαΐνη να καταναλώνεις:
Πράσινες άγουρες ελιές Κορωνέικες, Αθηνολιές
Όσο πιο πικρές γίνεται, με ελάχιστο ξεπίκρισμα
Κατά προτίμηση μικρές, όχι γιγαντιαίες
(οι μικροκαρπες έχουν περισσότερη πολυφαινόλη ανά βάρος)
Οι Ελιές Καλαμών είναι εξαιρετική ποικιλία, αλλά έχουν ένα σημαντικό χαρακτηριστικό που πρέπει να γνωρίζεις:
Η ελευρωπαΐνη στις Καλαμών είναι πολύ υψηλή όταν είναι εντελώς άγουρες (πράσινες – μωβ), αλλά μειώνεται όσο ωριμάζουν και μαυρίζουν πλήρως.
Οι ώριμες Καλαμών έχουν λιγότερη ελευρωπαΐνη σε σχέση με πράσινες ποικιλίες,
αλλά έχουν άλλες πολύ ωφέλιμες πολυφαινόλες
(ιδίως υδροξυτυροσόλη).
Διάλεξε το στάδιο ωρίμανσης
Αν θες να έχεις περισσότερη ελευρωπαΐνη:
Προτίμησε τις μωβ – Καλαμών, όχι εντελώς μαύρες.
Οι μωβ έχουν πιο πικρή γεύση και περισσότερες φαινόλες.
Εντελώς μαύρες Καλαμών περισσότερη γεύση, αλλά λιγότερη ελευρωπαΐνη.
Μείωσε το πολύωρο ξέπλυμα
Όσο περισσότερο τις ξεπικρίζεις με συχνές αλλαγές νερού:
τόσο πιο γρήγορα χάνεται η ελευρωπαΐνη.
Αν θες περισσότερα θρεπτικά:
Μείωσε τις αλλαγές νερού
Άφησέ τες να ξεπικρίσουν πιο αργά, 15–30 μέρες με αραιό αλάτι
Η πικράδα κρατάει πολύ περισσότερη πολυφαινόλη
Άλμη με σωστή αναλογία
Η κλασική αναλογία που κρατά τις ελιές και δεν τις «ξεπλένει» υπερβολικά:
8–10% αλάτι
(80–100 γρ. ανά λίτρο νερού)
Λίγο ξύδι (προαιρετικά, 50–100 ml ανά λίτρο)
Προαιρετικά λεμόνι ή βότανα
(ρίγανη, δάφνη)
Με αυτόν τον τρόπο:
Η ελιά μένει τραγανή
Διατηρεί καλύτερα τα φαινολικά συστατικά
Μην τις χαράζεις αν δεν χρειάζεται
Το χάραγμα βοηθά στο γρήγορο ξεπίκρισμα, αλλά:μειώνει σημαντικά την ελευρωπαΐνη, γιατί ανοίγει τον καρπό.
Αν θες υψηλή περιεκτικότητα:
Με ολόκληρες Καλαμών θα κρατήσεις πολλά θρεπτικά.
Ωρίμανση με φυσική ζύμωση
Αν τις αφήσεις σε άλμη να ζυμωθούν φυσικά (χωρίς καυστική σόδα):κρατάνε περισσότερη πολυφαινόλη έχουν καλύτερη προβιοτική δράσηείναι πιο πικρές αλλά και πολύ πιο υγιεινές
Συντήρηση με λάδι στο τέλος
Αφού τελειώσουν η ζύμωση και η συντήρηση:
Μπορείς να τις αποθηκεύσεις σε ελαιόλαδο.
Το λάδι «τραβά» φαινόλες από την ελιά και εμπλουτίζεται.
Η πηκτίνη του μηλου τρέφει τους βοηθούς στο έντερό .
Αυτοί οι αόρατοι σύμμαχοι, όταν τρέφονται, γίνονται η πρώτη γραμμή άμυνας του σώματός :
Η πέψη ρέει σαν καθαρό ρεύμα Το φούσκωμα και η δυσκοιλιότητα εξαφανίζονται σαν ομίχλη την αυγή Ακόμα και το ανοσοποιητικό σύστημα δυναμώνει — το 70% αυτής ζει στο έντερό
Ένα μήλο κρύβει δύο ήσυχες υποσχέσεις για την καρδιά :
Οι πολυφαινόλες στη φλούδα του μαλακώνουν τις άκρες της χοληστερόλης, σαν τη βροχή που λειαίνει την πέτρα Το κάλιο στη σάρκα του σταθεροποιεί τον ρυθμό του αίματός , σαν ένας παλιός φίλος που κρατάει τον σφυγμό
Μελέτες δείχνουν:
Όσοι τρώνε μήλα καθημερινά έχουν λιγότερο βάρος στις αρτηρίες τους. Όχι με τη βία - με τη χάρη
Ο Ισορροπιστής της Γλυκύτητας
Ναι—ένα μήλο περιέχει ζάχαρη. Αλλά περιέχει επίσης την τρυφερή ικανότητα συγκράτησης των φυτικών ινών —επιβραδύνοντας τον χορό της ζάχαρης, ώστε το αίμα σας να μην φουσκώνει και να καταρρέει. Αυτός είναι ο λόγος: Δροσίζει τη φωτιά της επιθυμίας Δημιουργεί χώρο στο στομάχι πριν από τα γεύματα (δοκιμάστε να κόψετε ένα σε φέτες 20 λεπτά πριν το δείπνο) Γίνεται φίλος για όσους προσέχουν το βάρος τους—όχι εχθρός
Αυτό δεν είναι δίαιτα. Είναι αρμονία.
Ο Φύλακας του Χρόνου
Σε κάθε τραγανή μπουκιά ζει ένας σιωπηλός στρατός: Βιταμίνη C που φωτίζει την επιδερμίδα σαν το πρωινό φως Κουερσετίνη που καταστέλλει τις ήσυχες φλόγες της φλεγμονής Αντιοξειδωτικά που προστατεύουν τα κύτταρά από την αργή φθορά του χρόνου
Το δέρμα θα το θυμάται. Οι αρθρώσεις θα το θυμούνται. Τα ίδια τα κόκκαλα θα κρατούν την ανάμνηση αυτής της καθημερινής χάρης.
Η τρυφερή πλευρά του μυαλού
Οι ίδιες ενώσεις που προστατεύουν την καρδιά σας αγκαλιάζουν επίσης τον εγκέφαλό : Μαλακώνουν τις αιχμηρές άκρες του στρες στα νεύρα Προστατεύουν τη μνήμη όπως ένας φάρος φυλάει την ακτή Μακροπρόθεσμες μελέτες ψιθυρίζουν
Όσοι τρώνε μήλα συχνά περνούν τα χρυσά τους χρόνια με πιο καθαρές σκέψεις
Δεν πρόκειται για την πρόληψη της άνοιας. Πρόκειται για το να τιμούμε το μυαλό που κρατάει το γέλιο , τις ιστορίες σας, την αγάπη σας.
Πώς να λάβετε αυτά τα δώρα (χωρίς τελειότητα)
Δεν χρειάζονται συμπληρώματα.
Δεν υπάρχουν ειδικές τελετουργίες. Απλώς: Φάτε τη φλούδα (όπου βρίσκεται το 75% των θρεπτικών συστατικών) Επιλέξτε ποικιλίες με έντονο χρώμα (Red Delicious για την καρδιά, Granny Smith για το σάκχαρο στο αίμα) Κόψτε το αργά —αφήνοντας τη σάρκα να συναντήσει τον αέρα, ενισχύεται η θεραπευτική του δύναμη Συνδυάστε το με μια χούφτα καρύδια —το λίπος βοηθά το σώμα σας να απορροφήσει τη σοφία του μήλου
Ξεπλύνετε με νερό με μαγειρική σόδα για να καθαρίσετε απαλά τα υπολείμματα
Μια Τελική Ευλογία για τα Χέρια σας
Δεν πρόκειται για «υγιεινή διατροφή». Πρόκειται για το να θυμάσαι ότι ανήκεις στη γη .
Όταν κρατάς ένα μήλο, κρατάς: Ηλιακό φως αποθηκευμένο στη σάρκα Βροχή που τραβιέται μέσα από τις ρίζες Την υπομονή των εποχών Το ήσυχο θάρρος των δέντρων που μας ταΐζουν ενώ εμείς τα ξεχνάμε
Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα δαγκώσετε ένα μήλο:
Κλείστε τα μάτια σας.
Γευτείτε τον οπωρώνα. Ψιθυρίστε ευγνωμοσύνη—όχι μόνο για το φρούτο,αλλά και για το σώμα που ξέρει πώς να μετατρέψει αυτή τη γλυκύτητα σε ζωή .
στα 52 της από καρκίνο του μαστού, μεγάλωνα με το φόβο πως
ο καρκίνος θα αποτελέσει την αιτία και του δικού μου θανάτου.
Έτσι, από πολύ νέα ξεκίνησα τις σχετικές εξετάσεις με την ελπίδα να προλάβω τη «μοίρα» μου.
Το καλοκαίρι του 2010 αποφάσισα να κάνω τα γονιδιακά τεστ για τον καρκίνο του μαστού και των ωοθηκών, έχοντας παράλληλα αποφασίσει ότι, σε περίπτωση που είναι θετικά, θα προχωρήσω στις απαραίτητες
μαστεκτομές ή και υστερεκτομή.
Τοποθέτησα χρονικά τις εξετάσεις αυτές στον Σεπτέμβριο, ώστε να περάσω τις καλοκαιρινές μου διακοπές χωρίς την αγωνία των αποτελεσμάτων.
Όμως, μετά από κάποια πονάκια στην κοιλιά το καλοκαίρι, τελικά διαγνώστηκα στις 9 Σεπτεμβρίου με καρκίνο του στομάχου.
Η ζωή με πρόλαβε
Η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό κάποιου που προσβάλλεται από καρκίνο, είναι η εξής:
καρκίνος = θάνατος.
Ακολούθησε ολική γαστρεκτομή, αφαίρεση λεμφαδένων
–που ήταν επίσης προσβεβλημένοι-, χημειοθεραπείες, ακτινοθεραπείες και όλα τα σχετικά.
Γολγοθάς.
Στον οποίο, οικογένεια, φίλοι, συνάδελφοι, όλοι, ήταν ολοκληρωτικά δίπλα μου.
Ενώ βρισκόμουν στο νοσοκομείο για μία από τις χημειοθεραπείες, σκέφτηκα να ζητήσω ψυχολογική υποστήριξη.
Ήρθε λοιπόν μια ψυχολόγος, και, αφού συζητήσαμε πολύ σύντομα το «περιστατικό», μου είπε ότι θα χρειαστεί να πηγαίνω μια φορά τη βδομάδα στο νοσοκομείο για συνεδρίες μαζί της, διότι, όπως μου ανακοίνωσε με περισπούδαστο ύφος, εκείνη «ειδικεύεται στα θέματα του θανάτου». Υπέροχα!
Τι πιο αποτρεπτικό μπορεί να πει κάποιος
–και μάλιστα ψυχοθεραπευτής-
σε έναν καρκινοπαθή και εν δυνάμει μελλοθάνατο;
Μετά το τέλος των χημειο-ακτινο-θεραπειών, το επόμενο πράγμα που σκέφτεται ένας καρκινοπαθής και αγωνιά είναι:
«ωραία, και τώρα, πού θα γίνει η μετάσταση;».
Διότι, στο μυαλό μας, αν
καρκίνος = θάνατος,
υποτροπή του καρκίνου = σίγουρος θάνατος.
Αναζήτησα κάποιον ψυχίατρο, ξεκίνησα συνεδρίες μαζί του, ξεκίνησα αντικαταθλιπτικά
ωστόσο μετά από κάποιες συνεδρίες ένοιωθα ότι η σχέση μας γίνεται αδιέξοδη και δεν υπάρχει εξέλιξη.
Ψάχνοντας εναλλακτική, η κόρη μου βρήκε στο διαδίκτυο το
Κέντρο Ημέρας για την Ψυχολογική Υποστήριξη Ασθενών με Καρκίνο. Σκέφτηκα να δοκιμάσω.
Στην πρώτη συνάντηση, ανακάλυψα ότι οι υπηρεσίες του Κέντρου παρέχονται δωρεάν.
Για κάποιο διάστημα, συνέχισα να επισκέπτομαι και το Κέντρο Ημέρας και τον ψυχίατρο.
Ωστόσο, έπρεπε να διαλέξω – έναν δρόμο ακολουθείς στην ψυχοθεραπεία.
Και διάλεξα το Κέντρο Ημέρας.
Όχι για οικονομικούς λόγους. Διότι, εκτός του ότι η θεραπεύτριά μου, μου ενέπνευσε εμπιστοσύνη, αρχικά πίστευα ότι οι θεραπευτές του Κέντρου «ειδικεύονται» στον καρκίνο. Όπως αργότερα διαπίστωσα ότι ήταν φυσιολογικό, μετά την τρίτη συνεδρία, σταματήσαμε να μιλάμε μόνο για τον καρκίνο.
Προχωρήσαμε στην «κανονική» ψυχοθεραπεία.
Η θεραπεύτριά μου έσκαψε το δρόμο της εξέλιξης της σχέσης μας, του σεβασμού, της εκτίμησης και, εν τέλει, της «χημείας» μεταξύ μας. Ανακάλεσα μνήμες, άνοιξα κλειστά κουτάκια της ψυχής μου, αποκάλυψα και συζήτησα ευαίσθητα θέματα, εκτέθηκα και αφέθηκα στις ερμηνείες και την ψυχοθεραπευτική της προσέγγιση.
Θυμήθηκα ότι, από παιδί μέχρι τώρα, την ενήλικη προσωπική, οικογενειακή, κοινωνική και επαγγελματική μου ζωή, όταν μου συνέβαινε
οτιδήποτε με άγχωνε, με στενοχωρούσε, με στρεσάριζε, πονούσε το στομάχι μου.
«Νεύρωση στομάχου» είχε διαγνώσει ένας γιατρός που με πήγε η μητέρα μου στην εφηβεία μου, και μου έδωσε φαρμακευτική αγωγή. Όχι.
Σήμερα είμαι πεπεισμένη ότι ήταν απλώς η οργανική μου αντίδραση σε πιεστικές ψυχογενείς καταστάσεις που τελικά εξελίχτηκαν σε καρκίνο του στομάχου.
Η θεραπεύτριά μου από το Κέντρο Ημέρας στάθηκε συνοδοιπόρος σε κάθε βήμα μου στην πορεία της νόσου: στην αγωνία των εξετάσεων, στο ξεκλείδωμα της ψυχής μου για να ανακαλύψω και να αντιμετωπίσω την αιτία του κάθε προβλήματός μου –όχι μόνο σχετικά με τη νόσο, αλλά γενικά στη ζωή μου- σε ζητήματα που χρόνια με ταλάνιζαν και, μέσα από τη δουλειά μαζί της, βρήκα τρόπους να διαχειρίζομαι.
Μετά από πέντε χρόνια ψυχοθεραπεία, κοντεύαμε να ολοκληρώσουμε.
Την ίδια περίοδο, ο ογκολόγος μού ανακοίνωσε ότι θεραπεύτηκα από έναν πολύ δύσκολο καρκίνο!
Τέσσερεις μήνες μετά τη θεραπεία μου από τον καρκίνο του στομάχου, το Φθινόπωρο του 2016 προσβλήθηκα από έναν νέο πρωτοπαθή καρκίνο:
καρκίνο του εντέρου με ταυτόχρονη μετάσταση στο συκώτι.
Χειρουργήθηκα και στο έντερο και στο συκώτι, και πάλι αφαιρέθηκαν προσβεβλημένοι λεμφαδένες και ακολούθησαν οι γνωστές θεραπείες. Ξέρω ότι εγώ επέτρεψα στον εαυτό μου να προσβληθεί από το δεύτερο καρκίνο:
σε στιγμές αδυναμίας, άφησα επαγγελματικές ανοησίες να επηρεάσουν την ψυχή μου, να με στενοχωρήσουν.
Δυστυχώς, όσα και να μας διδάξει η ζωή και όσα και να λύσουμε στην ψυχοθεραπεία,
εμείς παραμένουμε υπεύθυνοι για τις επιλογές μας και τις ασπίδες που προβάλουμε για να προστατευθούμε.
Η ψυχοθεραπεία μας εφοδιάζει με τα όπλα. Εμείς όμως επιλέγουμε, πότε και πώς θα τα χρησιμοποιήσουμε.
Εννοείται ότι μετά από αυτή την εξέλιξη, συνεχίζω την ψυχοθεραπεία στο Κέντρο Ημέρας.
Ανέβηκα το βουνό, γκρεμίστηκα, και τώρα το ξανανεβαίνω. Και έχω μάθει ότι, όπως χρειαζόμαστε γιατρό/θεραπευτή για το σώμα, χρειαζόμαστε και για την ψυχή μας. Και το πιο σημαντικό, κατάφερα να συμφιλιωθώ με το φόβο, να τον κάνω συνοδοιπόρο μου: να καταλάβω πραγματικά τι εννοεί ο Χόρχε Μπουκάι στο παραμυθάκι του Ο τρομερός εχθρός, που μου έφερε δώρο η θεραπεύτριά μου στο νοσοκομείο που ήρθε να με επισκεφθεί όταν χειρουργήθηκα.
Πιστεύω βαθιά ότι ο καρκίνος είναι κυρίως ψυχογενής ασθένεια. Αυτοκράτειρα στις κυριαρχικές της τάσεις, αλλά ψυχογενής.
«Συν Αθηνά και χείρα κίνει – η ψυχολογία είναι πολύ σημαντική», με είχε συμβουλεύσει ένας γιατρός όταν πρωτοδιαγνώστηκα. Και κίνησα. Και αισθάνομαι ότι η υγεία μου σήμερα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη δουλειά που γίνεται στο Κέντρο Ημέρας. Μαζί τους θα το ξανανέβω το βουνό.
Έχω την τύχη και -χωρίς να θέλω να κομπάσω- έκανα την επιλογή, να ζήσω μια ζωή γεμάτη, ενδιαφέρουσα, δύσκολη, πλούσια σε παραστάσεις και εμπειρίες, χαρές και λύπες. Κορεσμένη σε κάθε της στάδιο.
Μια ζωή που με προκαλεί και την προκαλώ. Και έτσι θα συνεχίσω να τη ζω.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
