ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ..Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΤΟΧΗΣ

 

Ρόμπερτ Σαπόλσκι. : Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ

Πριν γίνει κατανοητό ότι η επιληψία είναι νευρολογική πάθηση, οι άνθρωποι πίστευαν ότι προκλήθηκε από το φεγγάρι την ειπαν :  Σεληνιασμο. 

Σήμερα γνωρίζουμε ότι η επιληψία είναι αλλη μια ασθένεια. 

Σε γενικές γραμμές, είναι αποδεκτό ότι ένα άτομο που προκαλεί θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα ενώ βρίσκεται υπό κατάσχεση δεν κατηγορειται για φόνο.

Αυτό είναι πρόοδος λέει ο νευρο βιολόγος του Πανεπιστημίου Στάνφορντ Ρόμπερτ Σαπόλσκι  Αλλά υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα.

Μετά από περισσότερα από 40 χρόνια μελέτης ανθρώπων και άλλων πρωτευόντων θηλαστικών, ο Sapolsky κατέληξε στο συμπέρασμα ότι :

όλη η ανθρώπινη συμπεριφορά 

είναι τόσο πολύ πέρα ​​από τον συνειδητό μας έλεγχο όσο 

οι σπασμοί μιας κρίσης, η διαίρεση των κυττάρων ή οι χτύποι της καρδιάς μας.

Αυτό σημαίνει αποδοχή ότι ένας άνδρας που πυροβολεί σ ένα πλήθος δεν έχει περισσότερο έλεγχο στη μοίρα του από τα θύματα που τυχαίνει να βρίσκονται στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. 

Σημαίνει να αντιμετωπίζουμε τους μεθυσμένους οδηγούς που πεφτουν σε πεζούς όπως ακριβώς οι οδηγοί που παθαίνουν ξαφνική καρδιακή προσβολή και βγαίνουν από τη λωρίδα τους.

Ο κόσμος είναι  μπερδεμένος και γίνεται πολύ, πολύ πιο άδικος από το γεγονός ότι ανταμείβουμε  και τιμωρούμε ανθρώπους για πράγματα που δεν έχουν τον έλεγχο τους, είπε ο Sapolsky. 

Δεν έχουμε ελεύθερη βούληση . 

Σταματήστε να μας αποδίδετε πράγματα που δεν υπάρχουν.

Ο Sapolsky, ένας νικητής της επιχορήγησης «ιδιοφυΐας» του MacArthur, γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτή είναι μια θέση  

Οι περισσότεροι νευροεπιστήμονες πιστεύουν ότι οι άνθρωποι έχουν τουλάχιστον κάποιο βαθμό ελεύθερης βούλησης. 

Το ίδιο κάνουν κι οι περισσότεροι φιλόσοφοι και η συντριπτική πλειοψηφία του γενικού πληθυσμού. 

Η ελεύθερη βούληση είναι απαραίτητη για το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας, τροφοδοτώντας την ικανοποίηση του επιτεύγματος ή τη ντροπή της αποτυχίας να κάνουμε το σωστό

Το να λέμε ότι οι άνθρωποι δεν έχουν ελεύθερη βούληση είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να ξεκινήσει μια διαμάχη. Αυτός είναι εν μέρει ο λόγος που ο Σαπόλσκι, ο οποίος περιγράφει τον εαυτό του ως 

σε μεγάλο βαθμό απέχθεια για τις διαπροσωπικές συγκρούσεις, 

ανέβαλε τη συγγραφή του νέου του βιβλίου 

Αποφασισμένος: 

Μια Επιστήμη της Ζωής Χωρίς Ελεύθερη Βούληση.

Ο Σαπόλσκι, 66 ετών, έχει ήπια συμπεριφορά και γένια Τζέρι Γκαρσία. 

Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, ξέφευγε από την πολιτική του ακαδημαϊκού χώρου για να μελετήσει τους μπαμπουίνους στην αγροτική Κένυα για μερικούς μήνες κάθε χρόνο.

Πραγματικά, προσπαθώ να μην ακούγομαι μαχητικός  στο βιβλίο, είπε. 

Αντιμετωπίζω τις ανθρώπινες πολυπλοκότητες πηγαίνοντας και ζώντας σε μια σκηνή. 

Οπότε ναι, δεν είμαι έτοιμος για πολλούς καβγάδες γι αυτό.

Η ανάλυση  της ανθρώπινης συμπεριφοράς μέσα από το πρίσμα οποιουδήποτε μεμονωμένου κλάδου αφήνει περιθώρια για την πιθανότητα οι άνθρωποι να επιλέξουν τις πράξεις  τους, λέει. 

Αλλά μετά από μια διεπιστημονική  μακρά καριέρα, αισθάνεται ότι είναι πνευματικά ανέντιμο να γράφει οτιδήποτε άλλο εκτός απ αυτό που θεωρεί ως αναπόφευκτο συμπέρασμα: 

Η ελεύθερη βούληση είναι μύθος και όσο πιο γρήγορα το αποδεχτούμε, τόσο πιο δίκαιη θα είναι η κοινωνία μας.

Το "Determined", που κυκλοφορεί σήμερα, βασίζεται στο μπεστ σέλερ του 2017 του Sapolsky 

"Behave: 

The Biology of Humans at Our Best and Worst", 

το οποίο κέρδισε το Βραβείο Βιβλίου των Los Angeles Times και μια σειρά από άλλες διακρίσεις.

Το βιβλίο αναλύει τις νευροχημικές επιρροές που συμβάλλουν στις ανθρώπινες συμπεριφορές, αναλύοντας τα χιλιοστά του δευτερολέπτου έως τους αιώνες πριν, ας πούμε, το πάτημα μιας σκανδάλης ή το υποβλητικό άγγιγμα στο χέρι.

Το «Αποφασισμένο» πάει

ένα βήμα παραπέρα. 

Εάν είναι αδύνατο για οποιονδήποτε μεμονωμένο νευρώνα ή μεμονωμένο εγκέφαλο να δράσει χωρίς επιρροή από παράγοντες πέραν ​​από τον έλεγχό του, υποστηρίζει ο Sapolsky, δεν μπορεί να υπάρχει λογικό περιθώριο για ελεύθερη βούληση.

Πολλοί άνθρωποι με  μια παροδική εξοικείωση με την ανθρώπινη βιολογία μπορούν άνετα να συμφωνήσουν μ αυτό μέχρις ένα σημείο.

Γνωρίζουμε ότι παίρνουμε κακες αποφάσεις όταν είμαστε πεινασμένοι, αγχωμένοι ή φοβισμένοι. 

Γνωρίζουμε ότι η φυσική μας κατασταση επηρεάζεται από τα γονίδια που κληρονομήθηκαν από τους προγόνους και την υγεία της μητέρας μας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της. 

Πληθος στοιχεία δείχνουν ότι  άνθρωποι που μεγάλωσαν σε σπίτια που χαρακτηρίζονται από χάος και στερήσεις θα αντιληφθούν τον κόσμο και θα κάνουν διαφορετικές επιλογές από τους ανθρώπους που μεγαλώνουν σε ασφαλή, και σταθερά περιβάλλοντα πλούσια σε πόρους. 

Πολλά σημαντικά πράγματα είναι πέραν ​​από τον έλεγχό μας.

Αλλά, όπως ; Δεν έχουμε ουσιαστικό έλεγχο σχετικά με την επιλογή της καριέρας μας, των ρομαντικών συντρόφων ή των σχεδίων για το Σαββατοκύριακο

Εάν απλώσετε το χέρι σας και σηκώσετε ένα στυλό, κανατε κατι προκαθορισμένο.Ακόμη κι αυτή η ασήμαντη ενέργεια;

Ναι, λέει ο Sapolsky, 

τόσο στο βιβλίο όσο και στους αμέτρητους φοιτητές που έχουν κάνει την ίδια ερώτηση κατά τις ώρες γραφείου του. 

Αυτό που βιώνει ο μαθητής ως απόφαση να αρπάξει το στυλό προηγείται από ένα συνονθύλευμα ανταγωνιστικών παρορμήσεων πέρα ​​ του συνειδητου έλεγχου

Όλες  οι επιρροές υποκινούν διακριτικά τη συμπεριφορά με προβλέψιμους τρόπους.

Μπορεί να είχατε την ασυνήθιστη εμπειρία να μιλήσετε για ένα επερχόμενο ταξίδι κατασκήνωσης με έναν φίλο, για να βρείτε αργότερα διαφημίσεις για σκηνές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Το τηλέφωνό σας δεν κατέγραψε τη συνομιλία σας, ακόμα κι αν είναι έτσι. 

Απλώς, η συλλογική καταγραφή των επισημάνσεων, των κλικ, των αναζητήσεων και των κοινοποιήσεων δίνει μια τόσο λεπτομερή εικόνα των προτιμήσεών σας και των μοτίβων λήψης αποφάσεων που οι αλγόριθμοι μπορούν να προβλέψουν 

—συχνά με ανησυχητική ακρίβεια— 

τι πρόκειται να κάνετε.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει όταν πιάνεις αυτό το στυλό, λέει ο Sapolsky. 

Τόσοι πολλοί παράγοντες πέρα ​​από τη συνειδητή  επίγνωση σας έφεραν σ αυτό το στυλό που είναι δύσκολο να πούμε πόσο «επιλέξατε» να το σηκώσετε καθόλου.

Ο Σαπόλσκι μεγάλωσε σ ένα Ορθόδοξο Εβραϊκό σπίτι στο Μπρούκλιν, γιος μεταναστών από την πρώην Σοβιετική Ένωση.

Η βιολογία τον καλούσε νωρίς – από το Δημοτικό έγραφε γράμματα θαυμαστών σε πρωτεύοντες και έμενε μπροστά στους δερματικούς γορίλες στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας – αλλά η θρησκεία διαμόρφωσε τη ζωή στο σπίτι.

Όλα άλλαξαν σε μια νύχτα στην πρώιμη εφηβεία του, λέει. 

Ενώ αντιμετώπιζε ζητήματα πίστης και ταυτότητας, χτυπήθηκε από μια θεοφάνεια που τον κράτησε ξύπνιο μέχρι την αυγή και αναμόρφωσε το μέλλον του: 

ο Θεός δεν είναι πραγματικός, δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση και εμείς τα πρωτεύοντα είμαστε 

λίγο πολύ μόνοι μας.

«Ήταν μια πολύ μεγάλη μέρα», 

είπε με ένα γέλιο, 

«και ήταν ταραχώδης από τότε».

Οι σκεπτικιστές θα μπορούσαν να το εκμεταλλευτούν αυτό για να αντικρούσουν τα επιχειρήματά του: Αν δεν είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε τις πράξεις ή τις πεποιθήσεις μας, πώς γίνεται ένα αγόρι από ένα βαθιά θρησκευόμενο συντηρητικό σπίτι να γίνεται αυτοαποκαλούμενος φιλελεύθερος άθεος;

Η αλλαγή είναι πάντα δυνατή, υποστηρίζει, αλλά προέρχεται από εξωτερικά ερεθίσματα. 

Οι θαλάσσιοι γυμνοσάλιαγκοι μπορούν να μάθουν να υποχωρούν αντανακλαστικά από ηλεκτροπληξία. 

Μέσα από ίδιες βιοχημικές οδούς , οι άνθρωποι αλλάζουν από την έκθεση σε εξωτερικά γεγονότα με τρόπους που σπάνια βλέπουμε να έρχονται.

Φανταστείτε, προσφέρει, μια ομάδα φίλων που πηγαίνει να δει μια βιογραφική ταινία για έναν εμπνευσμένο ακτιβιστή. 

Ο ένας κάνει αίτηση την επόμενη μέρα για να ενταχθεί στο Σώμα Ειρήνης. 

Κάποιος εντυπωσιάζεται από την όμορφη κινηματογράφηση και εγγράφεται σε κύκλο μαθημάτων κινηματογραφικής. 

Οι υπόλοιποι είναι ενοχλημένοι που δεν είδαν ταινία της Marvel.

Όλοι οι φίλοι ήταν έτοιμοι να απαντήσουν όπως έκαναν όταν κάθισαν να παρακολουθήσουν. 

Ίσως κάποιος είχε ανεβάσει την αδρεναλίνη από μια στενή συνομιλία με ένα άλλο αυτοκίνητο στο τέρμα. 

ίσως κάποιος άλλος να βρισκόταν σε μια νέα σχέση και να βρέχεται από ωκυτοκίνη, τη λεγόμενη ορμόνη της αγάπης. 

Είχαν διαφορετικά επίπεδα ντοπαμίνης και σεροτονίνης στον εγκέφαλό τους, διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο, διαφορετικές ευαισθησίες σε αισθητηριακούς περισπασμούς στο θέατρο. 

Κανένας δεν επέλεξε πώς θα τους επηρέαζε πια το ερέθισμα της ταινίας, όσο ο θαλάσσιος γυμνοσάλιαγκος «αποφάσισε» να ανατριχιάσει ως απάντηση σε ένα τράνταγμα.

Για τους άλλους υποστηρικτές του ντετερμινισμού - η πεποίθηση ότι είναι αδύνατο για ένα άτομο σε οποιαδήποτε κατάσταση να έχει ενεργήσει διαφορετικά από εκείνους - η επιστημονική υπεράσπιση της αιτίας του Sapolsky είναι ευπρόσδεκτη.

Το ποιοι είμαστε και τι κάνουμε είναι τελικά το αποτέλεσμα παραγόντων πέρα ​​από τον έλεγχό μας και γι' αυτό δεν είμαστε ποτέ ηθικά υπεύθυνοι για τις πράξεις μας με την έννοια που θα μας έκανε πραγματικά άξιους επαίνου και ευθυνών, τιμωρίας και ανταμοιβής 

είπε ο Γκρεγκ. 

Ο Καρούζο, ένας φιλόσοφος στο SUNY Corning που διάβασε τα πρώτα προσχέδια του βιβλίου. 

«Συμφωνώ με τον Sapolsky ότι η ζωή χωρίς πίστη στην ελεύθερη βούληση είναι όχι μόνο δυνατή αλλά και προτιμότερη».

Ο Caruso είναι συνδιευθυντής του Δικτύου Justice Without Retribution, το οποίο υποστηρίζει μια προσέγγιση στην εγκληματική δραστηριότητα που δίνει προτεραιότητα στην πρόληψη μελλοντικών ζημιών αντί να αποδώσει ευθύνες. 

Η εστίαση στις αιτίες της βίαιης ή αντικοινωνικής συμπεριφοράς αντί να εκπληρώσει την επιθυμία για τιμωρία, είπε, 

θα μας επιτρέψει να υιοθετήσουμε πιο ανθρώπινες και αποτελεσματικές πρακτικές και πολιτικές.

Η άποψή τους είναι πολύ μειοψηφική.

Ο Sapolsky είναι «ένας θαυμάσιος εξηγητής περίπλοκων φαινομένων», είπε ο Peter U. Tse, νευροεπιστήμονας του Dartmouth και συγγραφέας του βιβλίου του 2013 «The Neural Basis of Free Will». 

«Ωστόσο, ένα άτομο μπορεί να είναι και λαμπρό και εντελώς λάθος».

Η νευρωνική δραστηριότητα είναι εξαιρετικά μεταβλητή, είπε ο Tse, με πανομοιότυπες εισόδους που συχνά καταλήγουν σε μη ταυτόσημες αποκρίσεις σε άτομα και πληθυσμούς. Είναι πιο ακριβές να θεωρούμε αυτές τις εισροές ως επιβλητικές παραμέτρους αντί να καθορίζουν συγκεκριμένα αποτελέσματα. 

Ακόμα κι αν το εύρος των πιθανών αποτελεσμάτων είναι περιορισμένο, υπάρχει απλώς πάρα πολύ μεγάλη μεταβλητότητα για να θεωρήσουμε τη συμπεριφορά μας προκαθορισμένη.

Επιπλέον, είπε, είναι επιβλαβές να το κάνεις.

«Αυτοί που προωθούν την ιδέα ότι δεν είμαστε παρά ντετερμινιστικές βιοχημικές μαριονέτες είναι υπεύθυνοι για την ενίσχυση της ψυχολογικής ταλαιπωρίας και της απελπισίας σε αυτόν τον κόσμο», είπε ο Τσε.

Ακόμη και εκείνοι που πιστεύουν ότι η βιολογία περιορίζει τις επιλογές μας είναι επιφυλακτικοί σχετικά με το πόσο ανοιχτά πρέπει να το αγκαλιάσουμε αυτό.

Ο Σαούλ Σμιλάνσκι, φιλόσοφος στο Πανεπιστήμιο της Χάιφα στο Ισραήλ και συγγραφέας του βιβλίου «Ελεύθερη Βούληση και Ψευδαίσθηση», απορρίπτει την ιδέα ότι μπορούμε να υπερβούμε όλους τους γενετικούς και περιβαλλοντικούς περιορισμούς. 

Αλλά αν θέλουμε να ζούμε σε μια δίκαιη κοινωνία, πρέπει να πιστεύουμε ότι μπορούμε.

«Η απώλεια κάθε πίστης στην ελεύθερη βούληση και την ηθική ευθύνη θα ήταν πιθανότατα καταστροφική», είπε, και η ενθάρρυνση των ανθρώπων να το κάνουν είναι 

«επικίνδυνο, ακόμη και ανεύθυνο».

Μια ευρέως αναφερόμενη μελέτη του 2008 διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που διαβάζουν αποσπάσματα που απορρίπτουν την ιδέα της ελεύθερης βούλησης ήταν πιο πιθανό να απατήσουν σε ένα επόμενο τεστ. Άλλες μελέτες έχουν βρει ότι οι άνθρωποι που αισθάνονται λιγότερο έλεγχο των πράξεών τους ενδιαφέρονται λιγότερο να κάνουν λάθη στη δουλειά τους και ότι η δυσπιστία στην ελεύθερη βούληση οδηγεί σε περισσότερη επιθετικότητα και λιγότερη βοήθεια.

Ο Sapolsky συζητά τέτοιες ανησυχίες στο βιβλίο του, καταλήγοντας τελικά στο συμπέρασμα ότι τα αποτελέσματα που παρατηρούνται σε τέτοια πειράματα είναι πολύ μικρά και η έλλειψη αναπαραγωγιμότητάς τους πολύ μεγάλη για να υποστηρίξει την ιδέα ότι ο πολιτισμός θα καταρρεύσει εάν πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε τη μοίρα μας.

Η πιο συναρπαστική κριτική, λέει, διατυπώνεται εύγλωττα στο διήγημα «What's Expected from Us», του κερδοσκοπικού συγγραφέα μυθοπλασίας Ted Chiang. 

Ο αφηγητής περιγράφει μια νέα τεχνολογία που πείθει τους χρήστες οι επιλογές τους είναι προκαθορισμένες, μια ανακάλυψη που τους αποδυναμώνει τη θέλησή τους να ζήσουν.

«Είναι σημαντικό να συμπεριφέρεσαι σαν να έχουν σημασία οι αποφάσεις σου», προειδοποιεί ο αφηγητής, «αν και ξέρεις ότι δεν έχουν».

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος της εγκατάλειψης της ελεύθερης βούλησης, παραδέχεται ο Sapolsky, δεν είναι ότι θα θέλουμε να κάνουμε άσχημα πράγματα. Είναι ότι, χωρίς την αίσθηση της προσωπικής δράσης, δεν θα θέλουμε να κάνουμε τίποτα.

«Μπορεί να είναι επικίνδυνο να λέμε στους ανθρώπους ότι δεν έχουν ελεύθερη βούληση», 

είπε ο Σαπόλσκι. 

«Στη συντριπτική πλειοψηφία του χρόνου, πραγματικά πιστεύω ότι είναι πολύ πιο ανθρώπινο».

Ο Σαπόλσκι ξέρει ότι δεν θα πείσει τους περισσότερους από τους αναγνώστες του. Είναι δύσκολο να πείσεις τους ανθρώπους που έχουν πληγεί ότι οι δράστες αξίζουν λιγότερη ευθύνη λόγω της ιστορίας τους στη φτώχεια. Είναι ακόμη πιο δύσκολο να πείσεις τους εύπορους ότι τα επιτεύγματά τους αξίζουν λιγότερους επαίνους λόγω της ιστορίας των προνομίων τους.

«Αν έχεις χρόνο να σε στεναχωρήσει αυτό, είσαι από τους τυχερούς», είπε.

Η αληθινή του ελπίδα, λέει, είναι να αυξήσει τη συμπόνια. Ίσως αν οι άνθρωποι καταλάβουν πόσο διεξοδικά ένα πρώιμο ιστορικό τραύματος μπορεί να επανασυνδέσει τον εγκέφαλο, θα πάψουν να επιθυμούν σκληρές τιμωρίες. 

Ίσως αν κάποιος συνειδητοποιήσει ότι έχει μια εγκεφαλική πάθηση όπως η κατάθλιψη ή η ΔΕΠ-Υ, θα σταματήσει να μισεί τον εαυτό του επειδή παλεύει με καθήκοντα που φαίνονται πιο εύκολα για τους άλλους.

Ακριβώς όπως οι προηγούμενες γενιές πίστευαν ότι οι επιληπτικές κρίσεις προκλήθηκαν από μαγεία, ορισμένες από τις τρέχουσες πεποιθήσεις μας για την προσωπική ευθύνη μπορεί τελικά να αναιρεθούν από την επιστημονική ανακάλυψη.

Είμαστε μηχανές, υποστηρίζει ο Sapolsky, εξαιρετικές στην ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε τις δικές μας εμπειρίες και να νιώθουμε συναισθήματα για αυτές. 

Είναι άσκοπο να μισείς μια μηχανή για τις αστοχίες της.

Υπάρχει μόνο ένα τελευταίο νήμα που δεν μπορεί να επιλύσει.

«Είναι λογικά ανυπεράσπιστο, γελοίο, χωρίς νόημα να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να συμβεί κάτι «καλό» σε μια μηχανή», γράφει. 

«Παρ’ όλα αυτά, είμαι βέβαιος ότι είναι καλό να νιώθουν οι άνθρωποι λιγότερο πόνο και περισσότερη ευτυχία».

από την Corinne Purtill, Los Angeles Times

ΤΟ ΣΚΟΡΔΟ

 

Δυνατό, με έντονη μυρωδιά γευστικό και φαρμακευτικό.  Αυξάνοντας την κατανάλωσή του αυτή την εποχή δυναμώνουμε το ανοσοποιητικο και γλιτώνουμε από  κρυολογήματα

Το σκόρδο ( Allium sativum) περιέχει θειούχες ενώσεις, με πιο δραστική την αλισίνη, στην οποία οφείλει και τη χαρακτηριστική μυρωδιά του. 

Η αλισίνη αποτελεί το φυσικό προστάτη του σκόρδου . Με άλλα λόγια το προφυλάσσει κατά των επιθέσεων από έντομα και μικροοργανισμούς. 

Η αλισίνη έχει αντιβακτηριδιακή, αντιμυκητιακή και αντιϊκή δράση.

Επιπλέον, είναι πλούσια πηγή σε μαγγάνιο, βιταμίνη Β6 και βιταμίνη C, ενώ θεωρείται και καλή πηγή σεληνίου.

Χάρη στην αλισίνη που περιέχει το σκόρδο ειναι ένα φυσικό αντιβιοτικό με σημαντική αντιμικροβιακή δράση η οποία ενισχύεται από το γεγονός ότι περιέχει βιταμίνη C.

Θεωρείται γαστροπροστατευτικό επειδή έχει φανεί σε έρευνες ότι καταπολεμά το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού που  διαβιεί στο στομάχι και, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες, ενοχοποιείται για την πρόκληση έλκους . 

Oι ερευνητές παρατήρησαν ότι το σκόρδο καταπολεμά ακόμη και ορισμένα ανθεκτικά στα αντιβιοτικά στελέχη του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού.

Απ τους πρώτους πολιτισμούς αναγνωρίστηκε η αξία του σκόρδου στην καταπολέμηση των λοιμώξεων. Βοηθά στην ενίσχυση του ανοσου  κατά των βακτηριδίων και μυκήτων. Φημίζεται για τις ικανότητές του να ενισχύει την άμυνα του οργανισμού.

Το σκόρδο είναι ένα φυσικό αντι οξειδωτικό,  μειώνει τις ελεύθερες ρίζες στο  αίμα και προστατεύει τον οργανισμό από την ανάπτυξη όγκων.  Μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της αρτηριακής πίεσης και επιβράδυνση της αρτηριοσκλήρυνσης .

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα αποτελέσματα μελέτης με placebo με 146 εθελοντές που έπαιρναν είτε συμπλήρωμα σκόρδου με αλισίνη είτε εικονικό φάρμακο (placebo) επί δώδεκα εβδομάδες. .

Η ομάδα που έλαβε το σκόρδο παρουσίασε συνολικά, συγκριτικά με την ομάδα του placebo, σημαντικά μικρότερο αριθμό κρυολογημάτων, λιγότερες ημέρες ασθενείας και σημαντικά μικρότερη διάρκεια των συμπτωμάτων 

(1,52 έναντι 5,01 ημερών).

Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι εθελοντές στην ομάδα που έλαβε το σκόρδο ήταν λιγότερο πιθανό να παρουσιάσουν κοινό κρυολόγημα, ενώ όσοι εμφάνισαν ανάρρωσαν γρηγορότερα από τους εθελοντές στην ομάδα ελέγχου. 

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Advances in Therapy.

Υπάρχει τρόπος να το διατηρήσουμε για εβδομάδες; 

Αφού καθαρίσουμε βάζουμε τις σκελίδες σε ένα βάζο και ρίχνουμε ελαιόλαδο μέχρι να τις καλύψουμε. Αποθηκεύουμε το βαζάκι στο ψυγείο κι έτσι έχουμε πάντοτε έτοιμο σκόρδο. Τόσο απλ

ygeiamou.gr

ΤΡΩΩ ΜΠΡΟΚΟΛΟ ΜΕ ΦΕΤΑ..

Μεγάλα τα οφέλη που προσφέρει το μπρόκολο για τον οργανισμό. Τι πρέπει να προσέχετε για να μη χαθούν οι ευεργετικές του ιδιότητες.

Είναι μια υγιεινή τροφή, που συνηθως υποτιμούμε 

Ποιες ειναι οι λιγότερο γνωστές ευεργετικές επιδράσεις που έχει το μπρόκολο στην υγεία μας, καθώς και μπορουμε να φτιαξουμε ευκολα μια λαχταριστή, σαλάτα με 

μπρόκολο και φέτα.

Καταπολεμά το οξειδωτικό στρες

Γιατι είναι πηγή βιταμινών C και K, ισχυρά αντιοξειδωτικά, αλλα και   λουτεΐνη και ζεαξανθίνη, που ενισχύουν την υγεία των ματιών.

Τα αντιοξειδωτικά  προστατεύουν τα κύτταρά από  βλάβες που προκαλουν οι ελεύθερες ρίζες, η περίσσεια των οποιων  επιφέρει οξειδωτικό στρες, που  προκαλεί βλάβες στο DNA και τις δομές των κυττάρων .

Όπως αναφέρει μεγάλη ανάλυση ,    το χρόνιο οξειδωτικό στρες αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης  καρκίνου, καρδιαγγειακων διαβήτη ΙΙ και αυτοάνοσων . 

Παράλληλα, το χρόνιο οξειδωτικό στρες επιταχύνει τη διαδικασία της γήρανσης.

Τωρα μια διατροφή εμπλουτισμενη με αντιοξειδωτικά μειώνει το στρες που υφίσταται το σώμα μας και κατ’ επέκταση μειώει την πιθανότητα εμφάνισης των παραπάνω ασθενειών.

Ρίχνει τον διαβήτη

Η σουλφοραφάνη, που περιέχεται σε μεγάλες ποσότητες στο μπρόκολο, μειώνει τα επίπεδα του ζαχάρου, αυξάνοντας την ευαισθησία του οργανισμού στην ινσουλίνη.

Σημειωστε πως  ο καλύτερος τρόπος προσληψης  σουλφοραφάνης είναι να συνηθισουμε να τρωμε το μπρόκολο ,  στον ατμο. Εν πασει δε περιπτωσει δεν το βράζετε, πάνω από 7 – 10 λεπτά.

Ασπίδα κατά της ατμοσφαιρικής ρύπανσης

Εχει τη δυνατότητα να αποσυνθέτει συγκεκριμένα βλαβερά χημικά που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα.

Σύμφωνα με  Κινέζων επιστημονων διαβαζουμε στην ιστοσελίδα του οργανισμού «NPR», στο μπρόκολο περιέχεται μια ουσία που ονομάζεται γλυκοραφανίνη, η οποία προκαλεί  χημική αντίδραση που προσκολλάται στη βλαβερή ένωση βενζολίου, καθώς και την επίσης βλαβερή ακρολεΐνη.

Το βενζόλιο παράγεται από την καύση του άνθρακα ή του πετρελαίου και θεωρείται ένας από τους πιο επικίνδυνους ατμόσφ. ρύπους  καθώς συνδέεται με καρκίνο και διάφορες βλάβες στο αναπαραγωγικό, ανοσο  και  νευρικό μας σύστημα. 

Η ακρολεΐνη είναι μια ουσία που ερεθίζει τους πνεύμονες.

Οι επιστήμονες χώρισαν τους συμμετέχοντες στη μελέτη σε δύο ομάδες: 

η πρώτη έπινε συμπυκνωμένο τσάι, φτιαγμένο από το κοτσάνι του μπρόκολου, ενώ η δεύτερη λάμβανε ένα ρόφημα πλασίμπο . 

Στη συνέχεια, μελέτησαν τα κόπρανά τους για διαπιστώσουν εάν οι συγκεντρώσεις των παραπάνω βλαβερών ουσιών ήταν διαφορετικές ανάμεσα στις δύο ομάδες.

Όπως διαπιστώθηκε, τα άτομα που έπιναν το τσάι με μπρόκολο απέκκριναν κατά 61% περισσότερο βενζόλιο και κατά 23% περισσότερη ακρολεΐνη, πράγμα που σημαίνει ότι απέβαλαν μεγαλύτερες ποσότητες των βλαβερών χημικών αυτών από τον οργανισμό τους.

Όπως κατέληξαν οι ερευνητές, ο ίδιος μηχανισμός  μπορεί να βοηθήσει τον ανθρώπινο οργανισμό και τους πνεύμονες να αποβάλλουν τον καπνό του τσιγάρου από το σώμα.

Μια απλη συνταγή για σαλάτα 

με μπρόκολο και φέτα

Υλικά:

• 1 μπρόκολο, κομμένο σε μικρά κομματάκια
• 150 γραμμάρια φέτα, κομμένη σε κυβάκια
• 1/4 φλιτζάνι ελαιόλαδο
• Χυμός από 1 λεμόνι
• Αλάτι και πιπέρι
• 1 μεγάλη ντομάτα, κομμένη σε κυβάκια 

Οδηγίες:

• Βράζετε το μπρόκολο για 6 λεπτά. Τοποθετήστε το σ ένα μπολ.
• Προσθέστε την φέτα και την ντομάτα και ανακατέψτε.
• Αναμείξτε το ελαιόλαδο, τον χυμό λεμονιού, το αλάτι, το πιπέρι  Ανακατέψτε .
• Ρίξτε το μείγμα της σάλτσας πάνω στα υλικά .
• Αφήστε τη σαλάτα να ξεκουραστεί για  15 λεπτά . 

Δοκιμαστε. Αξιζει. 

Και μην ξεχνατε το πορτοκαλι.

Χαιρετε

ΠΗΓΗ: www.healthstat.gr

ΤΡΩΜΕ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΨΩΜΙ..

 

Οι υδατάνθρακες είναι  απαραίτητοι  παίζουν σημαντικό ρόλο στην διατροφή μας. Ειναι μακροθρεπτικό συστατικό που μας δινει καύσιμα για τη λειτουργία του εγκεφάλου και των  μυών.

Απ την αλλη μερια η επιτραπέζια ζάχαρη, τα σιρόπια, τα γλυκά, το λευκό αλεύρι τα αρτοσκευάσματα, ειναι υδατάνθρακες χαμηλής ποιότητας, στερούνται θρεπτικών συστατικών και φυτικών ινών και ανεβαζουν την γλυκοζη και ινσουλίνη στο αίμα .

Υπαρχουν τωρα υδατανθρακες

γεματοι με βιταμίνη C αντιοξειδωτικά φυτοθρεπτικά οπως  τα πορτοκάλια που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην υποστήριξη του ανοσοποιητικού συστήματος, στο  σχηματισμο κολλαγόνου και παραλληλα δρουν ως αντιοξειδωτικα  καταπολέμωντας το οξειδωτικο στρες. 

Ακομα, τα πορτοκάλια περιέχουν  φυτικές ίνες, που βοηθούν στην πέψη και υποστηρίζουν την υγεία της καρδιάς βοηθώντας στη διαχείριση των επιπέδων χοληστερόλης. 

Γι αυτο τα τρωμε ολοκληρα κι οχι σε χυμο που ειναι γεματος φρουκτοζη.

Τα φυσικά σάκχαρα του φρούτου συνοδεύονται από χαμηλό γλυκαιμικό φορτιο, καθιστώντας το θρεπτική επιλογή για όσους προσέχουν τα επίπεδα ζαχάρου στο αίμα. 

Οι έρευνες δείχνουν ότι η καθημερινη κατανάλωση πορτοκαλιών μαζι με το φαγητο  συμβάλει στη μείωση κινδύνου εμφάνισης χρόνιων ασθενειών, καρδιακών παθήσεων,  διαβήτη ΙΙ, συστηματικής φλεγμονής, και άνοιας 

Ψωμί ολικής άλεσης

Παρέχει φυτικές ίνες,   βιταμίνες  και μέταλλα . Μια φέτα ψωμί ολικής άλεσης έχει  4 γραμμάρια πρωτεΐνης   12 γραμμάρια υδατανθράκων και 2 γραμμάρια φυτικών ινών.

Η υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες υποστηρίζει την υγεία του πεπτικού και  συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο χρόνιων ασθενειών, καρδιακών παθήσεων και του διαβήτη τύπου ΙΙ, λόγω της διατήρησης σταθερών επιπέδων ζαχάρου και βελτίωση του προφίλ της χοληστερόλης.

ΖΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΦΑΣΜΑ..

Πράγματα που τα παιδιά με αυτισμό θα ήθελαν να ξέρετε.

1. Είμαι παιδί

Ο αυτισμός είναι μια πλευρά μου, αλλά όχι όλη μου η υπόσταση. Κι εσύ ο ενήλικας μπορεί να είσαι υπέρβαρος, μύωπας, αδέξιος κλπ., αλλά δεν θέλεις να σε χαρακτηρίζουμε μόνο με αυτά, έτσι δεν είναι; Εσύ μάλιστα μπορείς να ελέγξεις πώς θα προβάλεις τα χαρακτηριστικά σου. Εγώ όμως είμαι παιδί, κανείς δεν ξέρει ακόμη πόσα θα καταφέρω να κάνω, και αν οι προσδοκίες σου για μένα μείνουν πολύ χαμηλές, θα με καταδικάσεις να μην προσπαθήσω

2. Οι αισθήσεις μου δεν συγχρονίζονται

Αυτό σημαίνει ότι κοινές μυρωδιές, ήχοι,γεύσεις που εσύ ούτε προσέχεις για μένα μπορούν να είναι επώδυνες εμπειρίες και το περιβάλλον μου εχθρικό, ακόμη και στις πιο απλές για σένα καταστάσεις.

Έντονοι ήχοι, φώτα, φωνές και κινήσεις ανθρώπων και πραγμάτων μπορεί να με πανικοβάλλουν και να αντιδράσω εντελώς παράλογα.

3. Μην νομίσεις πως δεν θέλω όταν απλώς δεν μπορώ

Όταν δεν υπακούω, δεν είναι ότι δεν θέλω να συνεργαστώ αλλά ότι

δεν μπορώ να καταλάβω !

Έτσι, όταν μου μιλάς από την άλλη άκρη του δωματίου, εγώ ακούω

«Κωστάκη, @#$#&*(*&) φαγητό».

Πρέπει να με πλησιάσεις, να μου ελκύσεις την προσοχή και να μου πεις καθαρά:

«Κωστάκη, άφησε το βιβλίο στο τραπέζι, είναι ώρα για φαγητό».

Αυτό μου λέει τι ακριβώς θέλεις από μένα και τι θα γίνει. Έτσι είναι πολύ ευκολότερο να υπακούσω.

4. Σκέφτομαι και καταλαβαίνω τη γλώσσα αυστηρά κυριολεκτικά

Μην μου λες

«ρίχνει καρεκλοπόδαρα»

όταν δεν υπάρχουν καρέκλες στον ουρανό, πες μου

«βρέχει δυνατά».

Μην μου λες «την πάτησα» όταν δεν έχεις πατήσει τίποτα, πες μου «έκανα λάθος».

Δεν μπορώ να καταλάβω λογοπαίγνια και αστεία,μεταφορές,παρομοιώσεις, ιδιωματισμούς .

Μίλα μου με απλές κυριολεξίες.

5. Προσπάθησε να «ακούσεις» και τους άλλους τρόπους που προσπαθώ να επικοινωνήσω

Είναι πολύ δύσκολο για μένα να σου πω τι θέλω, όταν δεν έχω τρόπο να περιγράψω τα αισθήματά μου. Μπορεί να είμαι τρομαγμένος, πεινασμένος, μπερδεμένος ή χαρούμενος, μα δεν έχω τις σωστές λέξεις για να το εκφράσω.

Πρόσεξε καλύτερα τη γλώσσα του σώματός μου και την γενικότερη συμπεριφορά μου.

Κάποια σημάδια θα σου που τι δεν πάει καλά.

Ή, από την άλλη, μπορεί να με ακούς να μιλώ σαν ένας μικρός καθηγητής ή σταρ του σινεμά, χρησιμοποιώντας πομπώδεις λέξεις ή απαγγέλλοντας κείμενα πολύ προχωρημένα για την ηλικία μου.

Είναι πράγματα που έχω απομνημονεύσει από την τηλεόραση, τα βιβλία, απ τα λόγια άλλων ανθρώπων.

Οι επιστήμονες το λένε

«ηχολαλία».

Μπορεί να μην καταλαβαίνω καθόλου το λεξιλόγιο που χρησιμοποιώ, απλώς έτσι καταφέρνω να είμαι κάποιος που μιλάει.

6. Χρησιμοποίησε εικόνες,

είμαι οπτικός τύπος

Δείξε μου πώς να κάνω κάτι, παρά να μου το περιγράφεις με λόγια.

Και να είσαι πρόθυμος να μου το δείξεις πολλές φορές, οι υπομονετικές επαναλήψεις με βοηθούν να μαθαίνω.

Η χρήση οπτικών βοηθημάτων με βοηθάει πολύ στις καθημερινές μου δραστηριότητες.

Με ανακουφίζει από την προσπάθεια να θυμηθώ τη σειρά των πραγμάτων που πρέπει να κάνω, με μεταφέρει ομαλά από τη μια δραστηριότητα στην άλλη, με βοηθάει να χειρίζομαι τον χρόνο μου και να ανταποκρίνομαι σ αυτά που μου ζητάς.

Για να μάθω κάτι πρέπει να το δω, γιατί ο προφορικός λόγος για μένα είναι σαν ατμός:

Εξατμίζεται στην στιγμή, πριν προλάβω να πιάσω το νόημά του.

Οι οδηγίες που μου δίνονται οπτικά, μπορούν να διατηρηθούν μπροστά μου για όσο τις χρειάζομαι, και θα παραμείνουν ίδιες όταν επανέλθω να τις ξαναδώ.

Χωρίς αυτά τα βοηθήματα, ζω συνέχεια τη ματαίωση ότι χάνω σημαντικά κομμάτια πληροφοριών και προσδοκιών, χωρίς δυστυχώς να μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό.

7. Εστίασε και ασχολήσου με αυτά που μπορώ να κάνω, όχι μ αυτά που δεν μπορώ

Όπως και ο καθένας, δεν μπορώ να μάθω σ ένα περιβάλλον όπου μονίμως νιώθω ανεπαρκής και αταίριαστος.

Δεν θα προσπαθήσω να κάνω ό,τιδήποτε καινούριο όταν ξέρω ότι θα ακολουθήσει κριτική, όσο «δημιουργικά» και αν πιστεύεις ότι μου την προσφέρεις.

Ψάξε τα δυνατά μου σημεία, θα τα βρεις.

Για τα περισσότερα πράγματα υπάρχουν περισσότεροι του ενός τρόποι να γίνουν.

Αποδέξου τον δικό μου.

8. Βοήθησέ με στις κοινωνικές σχέσεις και αλληλεπιδράσεις

Όταν βρίσκομαι με άλλους, σε έναν παιδότοπο, μπορεί να φαίνεται ότι δεν θέλω να παίξω με τα άλλα παιδιά, όμως μην ξεχνάς ότι η βασική αιτία είναι ότι δεν ξέρω πώς να απευθυνθώ σ αυτά ή πώς να ενωθώ στο παιχνίδι τους.

Πρότεινε στα παιδιά να με προσκαλέσουν εκείνα στην παρέα τους, θα μου δώσει μεγάλη χαρά να γίνω αποδεκτός.

Να θυμάσαι πως τα καταφέρνω πολύ καλύτερα σε «δομημένα» παιχνίδια με κανόνες, αρχή και τέλος.

Δεν μπορώ να καταλάβω τα αισθήματα των άλλων από τις εκφράσεις του προσώπου τους ή την γλώσσα του σώματος.

Εκπαίδευσέ με σ αυτό.

Όταν γελάω που πέφτει η Αννούλα από την κούνια, δεν είναι ότι χαίρομαι ή το βρίσκω αστείο, είναι ότι

δεν ξέρω τι να πω.

Μίλησέ μου για το τι αισθάνεται η Αννούλα και δίδαξέ με να την ρωτάω όταν πέφτει «είσαι καλά;»

9. Μάθε τι με ρίχνει και τι με ανεβάζει

Οι εκρήξεις μου και οι στιγμές που καταρρέω, είναι πιο τρομακτικές για μένα απ ό,τι για τους άλλους. Συμβαίνουν όταν κάποιες από τις αισθήσεις μου «υπερφορτώνονται», ή όταν πιέζομαι να ξεπεράσω τα όριά μου στην κοινωνική συναναστροφή. Αν προσέξεις τι με πυροδοτεί, μπορείς ίσως να το προλάβεις.

Κράτα ακόμη και σημειώσεις για τις αφορμές- τόπο, ώρες , περιστάσεις, πρόσωπα και συμπεριφορές.

Μπορεί να σε βοηθήσουν να βγάλεις κάποια «μοντέλλα».

Θυμήσου πως ό,τι κάνω είναι ένας τρόπος επικοινωνίας.

Οι αντιδράσεις μου σου λένε ό,τι δεν μπορώ εγώ να σου πω με λόγια.

Και συχνά πρόκειται για κάτι φυσικό-οργανικό.

Η συμπεριφορά μου μπορεί να αντανακλά έναν πόνο στην κοιλιά, την έλλειψη ύπνου, ενοχλήσεις από αλλεργίες, πονοκέφαλος κλπ. Πρόσεξε και άλλα σημεία που θα σε προσανατολίσουν, γιατί εγώ μπορεί να μην είμαι σε θέση να το εκφράσω με λόγια.

10. ΑΓΑΠΑ ΜΕ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ!

Διώξε σκέψεις του τύπου

«να μπορούσες μόνον να…» ή

«γιατί να μην μπορείς…»

και άλλες παρόμοιες.

Ούτε εσύ εκπλήρωσες την κάθε προσδοκία των γονιών σου, και ασφαλώς δεν θα σου άρεσε να στο θυμίζουν συνεχώς.

Δεν διάλεξα εγώ να έχω αυτισμό, και μην ξεχνάς ότι αυτό συμβαίνει σ εμένα και όχι σ εσένα.

Χωρίς την δική σου υποστήριξη, οι πιθανότητες να μεγαλώσω και να γίνω ανεξάρτητος και χρήσιμος είναι πολύ μικρές.

Με την υποστήριξή σου, αυτές οι πιθανότητες διευρύνονται πολύ περισσότερο απ όσο φαντάζεσαι. Τρεις λέξεις χρειαζόμαστε και οι δύο για να ζήσουμε μαζί:

Υπομονή, υπομονή και υπομονή

Δες τον αυτισμό μου σαν μια ιδιαίτερη ικανότητα και όχι σαν ανικανότητα.

Πρόσεξε τα δυνατά μου σημεία: Μπορεί να μην είμαι καλός στα βλέμματα και στην κουβεντούλα, αλλά πρόσεξες ποτέ ότι

δεν λέω ψέματα, δεν κλέβω στα παιχνίδια, αποδίδω δικαιοσύνη στους άλλους;

Βασίζομαι σ’ εσένα.

Ό,τι μπορώ να γίνω δεν θα γίνει χωρίς τη στήριξή σου.

Γίνε ο οδηγός και συνήγορός μου, αγάπα με γι αυτό που είμαι, και ας περπατήσουμε μαζί για εκεί που μπορώ να φτάσω.

Πηγή: pronoisi.gr