Για ομίχλη στα μυαλά και
Σύνδρομο της Στοκχόλμης έκανε λόγο ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης, κατηγορώντας μέρος όσων ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία, σε μια απόπειρα να εξηγήσει την ήττα του κόμματός του στις εκλογές της 21ης Μαΐου.
Ο Νίκος Ξυδάκης εγραφε στην Καθημερινή πριν εικοσι χρονια
23-3-2003
Ακουσα τον ορισμό της πίστεως κατά τον Απόστολο Παύλο στο ραδιόφωνο, ψάχνοντας μουσικές ανάμεσα σε καθηλωμένα αυτοκίνητα. Θαύμασα τη διατύπωση, σαφή αλλά και ευρεία· πατάει στον ορατό κόσμο, ανοίγεται στη ζωή με τα ελπιζόμενα , αλλά κρατάει ανοιχτή και τη δυνατότητα για έλεγχο των ου βλεπομένων.
Καθώς ο χαμηλός ήλιος του Δεκέμβρη, ημέρα της γιορτής του Αγίου Νικολάου, έπεφτε στα μάτια μου και δεν έβλεπα, κράτησα το πρώτο μέρος, την ελπιζομένων υπόστασιν· αυτήν είχα ανάγκη για να βγάλω τη μέρα, αυτήν είχα ανάγκη για να βγάλω τον καιρό.
Πίστη στη ζωή την ίδια, ελπίδα ζωής: γι’ αυτό διψούσε κάθε πόρος του δέρματός μου.
Να όμως που τα ου βλεπόμενα ήρθαν να με συναντήσουν από άλλη διαδρομή.
Μόλις άνοιξα το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, έπεσα πάνω στην ευχή από φίλο καλό για την ονομαστική εορτή:
Αγαπητέ Νίκο, σου εύχομαι χρόνια πολλά δημιουργικά κι ευλογημένα. Οσο για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα ας μη λησμονούμε πως:
Εστιν δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων.
Μόλις είχα μισοχωνέψει τα ελπιζόμενα και να η Παύλεια ρήση ξαναφανερώνεται :
αμφίστομη, οξεία, πολυδύναμη.
Μέσα σε λίγα λεπτά, η πίστη άνοιγε δυο φορές την πόρτα της ύπαρξης συμπλήρωνε την κατανόησή μου της κατάστασης, υπενθύμιζε ότι ο περατός βίος είναι μισός και ακατανόητος χωρίς μεταφυσικό συμπλήρωμα.
Τα δυο ακούσματα μέσα σε λίγα λεπτά δεν ήταν πια σύμπτωση, ήταν φανέρωση, ήταν υπόδειξη για να δω το όλον: η ελπίδα φυτρώνει εδώ και τώρα, αλλά και συνεχώς ώς το επέκεινα· τα ορατά και τα αόρατα υπάρχουν εν όλω, μαζί, διαρκώς, είναι το παρόν και το μέλλον αδιάσπαστα το διαρκώς διαφεύγον παρόν και το διαρκώς ερχόμενο μέλλον.
Η ζωή μας είναι συνεχής εδώ κι εκεί διαρκώς εμβαπτιζόμενη στα βάσανα και στην ελπίδα, σε δοκιμασίες και χαρές.
Ποτέ δεν έχει ένα χρώμα, έναν τόνο.
Αν το πρώτο άκουσμα ήταν τυχαίο το δεύτερο ήταν στοχευμένο· μου έγραφε ο φίλος:
Οσο για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα ας μη λησμονούμε…
Μου έλεγε να σταθώ να ακούσω προσεκτικά , μου υποδείκνυε έναν τρόπο να δω τον κόσμο και να τον αντέξω.
Με οδηγούσε σε ένα άλλο βλέμμα· όπως ο ήλιος που μου ‘κλεινε τα μάτια με ανάγκασε να φορέσω μαύρα γυαλιά και να κατεβάσω το προστατευτικό, κι έβλεπα πάλι:
Ο περιβάλλων ζόφος δεν είναι αδιαπέραστος, πάντα υπάρχει άνοιγμα στο τείχος της απογνώσεως, και όχι μόνο ένα.
Η ελπίδα δίνει υπόσταση, ουσία και ύλη στο διαρκώς εκτυλισσόμενο παρόν για να το ζούμε· κι όσο για το ερχόμενο μέλλον το ου βλεπόμενον μπορούμε κι αυτό ακόμη να το ελέγχουμε, να του δίνουμε σχήμα κατά τις ανάγκες και τις προσδοκίες μας.
Ένας φίλος ζωγράφος μου έλεγε το καλοκαίρι:
Δεν θέλω να ζωγραφίζω αυτά που ξέρω να κάνω καλά, τοπία, αφαίρεση.
Νιώθω τα νεύρα μου τεντωμένα ακούω φωνές.
Βλέπω γύρω μου βία, ανησυχία, ρευστότητα, μυρίζω απειλή.
Γι αυτο τωρα ζωγραφιζω ανθρωπους.
Ζωγράφιζε ανθρώπους τανυσμένους σαν χορδές σε μια κραυγή που δεν βγαίνει.
Το ένστικτο τον γύριζε στη μήτρα του πιο ανήσυχου εξπρεσιονισμού αυτού που ζωγράφιζαν μετά την εμπειρία του Α΄ Πολέμου .
Μας λεει ο Μητροπολιτης Ναυπακτου
Τελικά ο άνθρωπος βασανίζεται και υποφέρει, άλλοτε ως θύμα και άλλοτε ως θύτης, άλλοτε στα πρόσωπα αυτών που στέλνουν τις βλακώδεις και απάνθρωπες έξυπνες βόμβες και άλλοτε στα πρόσωπα αυτών που δέχονται την εγκληματική τους μανία.
Ο άνθρωπος Βασανίζεται, χωρίς να βγάζη ουτε μια μια κραυγή.
Μάς πνίγει αυτές τις ημέρες ο πόνος από τον όλεθρο της καταστροφής και από την τραγωδία Βασανισμένων Ανθρώπων Που Ταλαιπωρούνται Και Υποφέρουν Από Τον Ίδιο Τον Άνθρωπο.Και μας πονά ο τρόπος με τον οποίο δικαιολογούν αυτές τις τραγικές καταστάσεις.
Οι Θυτες Επικαλουνται Νομους Και Συνθηκες Ενω Εχουν Παραβει Τα Παντα.
Δεν Υπολογιζουν Το Διεθνες Δικαιο.
Διεθνείς Συνθήκες, Οργανισμοί Ειρήνης, τα ανθρώπινα δικαιώματα, κινήσεις ανθρωπιστικής βοήθειας, επίσημοι ουμανιστικοί λόγοι .
Όλα Ειναι Υποκρισιες Και Κενοι Λογοι.
Η ανθρώπινη ζωή ευτελίζεται και το ανθρώπινο αίμα, καθώς επίσης και η ανθρώπινη ζωή, ισοδυναμούν με μερικά γαλόνια πετρελαίου..
Η ανάκαμψη της οικονομίας και η αύξηση του εμπορίου, δυστυχώς, περνούν μέσα από τον φρικτό θάνατο αθώων ανθρώπων.
Τί να τον κάνω αυτόν τον πολιτισμό, που λέει ότι είναι ανθρωποκεντρικός, αλλά στην ουσία είναι θανατηφόρος ακόμη και αυτής της εννοίας αυτού του ίδιου του ανθρωπισμού.
Δεν Σκεπτονται Οι Ανθρωποι Το Προσωρινο Της Ζωης,Το Προσκαιρο Του Ανθρωπινου Βιολογικου Βιου, Και Την Τελικη Λογοδοσια Ενωπιον Του Φοβερου Βηματος Του Χριστου ;
Προσευχήθηκα θερμά τις ημέρες που περάσαμε, Στον Πασχοντα Υιο Του Ανθρωπου, Να Βοηθηση Τον Πασχοντα Άνθρωπο, Όπου Και Αν Ζη.Και σκέφθηκα ότι πέρα από τους διεθνείς νόμους και διεθνείς συνθήκες, που παραβιάζονται Υπάρχουν Και ΟιΠνευματικοί Νόμοι,Που Αργά ή Γρήγορα Θα Λειτουργήσουν Σε Βάρος Εκείνων Που Τους Παραθεωρούν..
Μάρτιος 2003 Ο Ναυπακτου Ιεροθεος.
Αυτα εγραφε πριν 20 χρονια ο Μητροπολιτης.
Ο Λογος του διαχρονικος , μπορει και προφητικος.
Οι Εκλογες εδειξαν πολλα στοιχεια συν-νοσηροτητας.
Απ ολα σημειωνω αυτο του Νικου Ξυδακη, για το γνωστο Συνδρομο
Τροφη για σκεψη.
Χαιρετε
Το κειμενο το πηρα απ την Εκκλησιαστικη παρεμβαση, Μαρτιου 2003.
σ.σ. Η διαμορφωση του κειμενου είναι δικη μου επιλογη.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου