Ο,ΤΙ ΑΝ ΚΟΙΝΩΝΗΣΩΜΕΝ ..ΑΛΗΘΕΥΟΜΕΝ

 

Το  μ ι κ ρ ο β ί ω μ α, ειναι ένα σύμπαν μέσα σ ένα άλλο.

Ζούμε,  σε επάλληλα σύμπαντα ένος μικρόκοσμου,και γιατί όχι, δεχόμαστε οτι υπάρχουν άπειρα σύμπαντα χωρίς  τους περιορισμούς του χώρου και του χρόνου.

Σ ένα σύμπαν χωρίς χώρο και χρόνο όπως έχει αποδειχτεί ότι είναι το γνωστό μας σύμπαν, η έννοια του θανάτου, πιθανόν να μην υφίσταται. 

Mια καινούργια προσέγγιση, στον μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου, τον  Θάνατο, φέρει το παράξενο όνομα.

Βιοκεντρισμός, προέρχεται από το χώρο της κβαντοφυσικής,όπως και της θεωρίας των  παράλληλων συμπάντων.

https://nikiser.blogspot.com/2023/06/blog-post_26.html

Δεν συντρέχει λόγος να επικεντωθούμε στον όρο και την έννοια του, αλλά να μπούμε στην ουσία του, που είναι 

ο θάνατος και τα περί αυτόν.

Α ξ ί ω μ α : 

Καμίας Μορφής Ενέργεια Δεν Χάνεται.

Υφισταμένη Αλλάζει Μορφές, Τροποποιείται, Μεγαλώνει, Μικραίνει, Δεν Καταστρέφεται. 

Απλά Υπάρχει Για Πάντα όσο μπορεί να είναι αυτό  για την περιορισμένη αντίληψή μας.

Ξεκινώντας απ αυτό, και με δεδομένο ότι ο εγκέφαλος μας,είναι γεννήτρια  διαφόρων ειδών ενέργειας ο επιστη μονικός κόσμος καλείται να απαντησει στο λογικό και εναγώνιο ερώτημα:

Τι Γίνεται Αυτή Η Ποσότητα   Ενέργειας  Η επιστήμη, δια των ερευνητών διερωτάται: 

Μήπως υπάρχει η πιθανότης αυτή η ενέργεια, ψυχή τη λέμε εμεις, να μεταβιβάζεται  σ ένα παράλληλο σύμπαν.. 

Για τον Αδη  μιλά η Θεολογία. 

Για τους ειδήμονες, η θεωρία των παράλληλων συμπάντων δεν υφίσταται όπως τις αντιλαμβανόμαστε. 

Ο εγκέφαλός μας, δεν έχει θεωρητικά τη δυνατότητα να κατανοήσει την ύπαρξη του απείρου εφ’όσον είναι  προγραμματισμένος να κατανοεί μόνο πεπερασμένα σύνολα ικανά να τον βοηθήσουν στην επιβίωσή του σ έναν αφιλόξενο κόσμο, τον κόσμο μας κι επειδή  κόσμος σημαίνει στολισμός, καλό είναι να τον ονομάσουμε με τον σωστό τρόπο ώς κτίση.

Ο  Αϊνστάιν μια αδιαφιλονίκητη προσωπικότητα στο χώρο της επιστήμης, με αφορμή το θάνατό ενός φίλου του , είχε παραδεχτεί: 

Ότι Ο Διαχωρισμός Ανάμεσα Στο Παρελθόν,Το Παρόν Και Το Μέλλον Είναι Απλά  Μια άγονη, λόγω χαρακτήρα Ψευδαίσθηση και μάλλον είχε δίκηο.

Η Αθανασία , σύμφωνα με τους ασχολουμένους με το αντικείμενο επιστήμονες, όχι σαν θεολογικός όρος,  δεν είναι μια ατελευτητη ύπαρξη σε έναν κόσμο δίχως τέλος γιατί πολύ απλά, σαν έννοια, βρίσκεται περαν από την έννοια του χωρο-χρόνου όπως τον ξέρουμε.

Σ έναν κόσμο έξω από την αντιληπτική μας ικανότητα, κι από ό,τι θεωρούμε ως πραγματικό ή μη. 

Μήπως βλέπετε μιαν ομοιότητα με τον  κόσμο της Θεολογίας.. 

Όσο δεδομένη είναι η πεπερασμένη ικανότητα μας, στον προσδιορισμό της πραγματικότητας, άλλο τόσο είναι, και  στον προσδιορισμό της μη  πραγματικότητας. 

Αυτής που δεν περιορίζεται από το χώρο, το χρόνο και τους νόμους ενός χιλιοστού του σύμπαντος,αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την δημιουργία και τις παράλληλες, άπειρες όπως και ο χωροχρόνος, μορφές της.

Συμπερασματικα,

Καθημερινά βλέπουμε την ανθρώπινη εξαθλίωση, με τις χιλιάδες μορφές της που πάντα υπήρχε, όμως ηταν καλά κρυμμένη μακιγιαρισμένη με τα ψιμίθια της απωλειας Τώρα που χάθημε το ψεύτικο λούστρο της υποκρισίας, φάνηκε σε όλη την γυμνότητά της.

Ανθρωποι σαν εμάς, αυτοχειριάζονται , που σημαίνει αυτοκτονούν , καθημερινά . 

Πριν 2000 χρόνια Εκείνος  μας είπε:

Δευτε πρός Με οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμας.Μάθετε απ εμού οτι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία.

Πόσο επίκαιρο είναι πράγματι σήμερα που η Επιστήμη μιλά πλέον για μιαν αθανασία της ενεργείας του νού.

Και πάλι θα θυμηθώ τον Ιανό, οντότητα με δύο πρόσωπα. 

Αθανασία του νου . Αθανασία της ψυχής. 

Κι όλο αυτό το μεγαλείο,τυλιγμένο στο πρόστυχο περιτύλιγμα της αθλιοτητος του σήμερα. 

Σκεφθειτε ολα τα παραπανω αναλογιζομενοι τις επικειμενες εκλογες...

Χαιρετε..