ΜΟΝΑΞΙΑ…ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ..

 

 

 

 

 

 

Ζουμε μια  εσωτερικη  Μοναξια

Υπαρχει μια υγιης Μοναξια  η κοινωνια με τον Θεο .

Ακουγεται παραξενα στ αυτια του ταλαιπωρου, συγχρονου, βαθια πληγωμενου ανθρωπου.  

Κοινωνια με τον Θεο γινεται κατι τετοιο.

Ολοι ομολογουν ότι το μεγαλυτερο προβλημα τους είναι η μοναξια. 

Όμως υπαρχει κι ένα διαφορετικο ειδος μοναξιας που είναι η ελλειψη επικοινωνιας, οπου χωρις να ειμαι εν τη ουσια μονος, αλλα μεταξυ πληθους φιλων,τους οποιους δεν καταλαβαινω ουτε με καταλαβαινουν.

 

 

 

Αυτη ειναι αρρωστη μοναξια, που δεν οφειλεται στην απουσια συντροφιας ανθρωπων αλλα συνδεεται με μια κατασταση, που μας κανει να νοιωθουμε μονοι, εστω κι αν ειμαστε τριγυρισμενοι από φιλους.

Αυτο το ειδος της μοναξιας, αποτελει αδυναμια επικοινωνιας φοβου εξοδου απ τον εαυτο μας και προσεγγισης του αλλου  εστω κι αν είναι πραγματικος μας φιλος . 

Είναι η αδυναμια να αισθανθουμε  οικειοτητα εξ αιτιας δικων μας, εσωτερικων συγκρουσεων που μας γεμιζουν ανασφαλειες, δειλια, αδεξιοτητα  και ακαιρους φοβους.

 

 

 

 

Ετσι βιωνουμε μια συναισθηματικη μονωση με διεσπασμενο ψυχικο κοσμο, που λεηλατεί την επικοινωνια  , σπρωχνοντας  μας ολο και πιο βαθια στην τραγικη μοναξια. 

Στον αντιποδα, υπαρχει μια υγιης Μοναξια, η οποια θεραπευει αυτον τον διεσπασμενο  ψυχικο κοσμο και βοηθα τον ανθρωπο να αποκαταστησει τις σχεσεις του με τους αλλους,και  με τον περιγυρο του.

Προκειται για προσπαθεια, να βρεθουμε, κατά τακτα διαστηματα,μονοι μας, αντιμετωποι με τον εαυτο μας, με τον εσωτερικο μας κοσμο, να τον καταλαβουμε, αλλα και να τον βοηθησουμε,να ενοποιηθει.

 

 

 

Είναι αυτό ακριβως που λεγεται Σωματικη και ψυχικη ησυχια για την οποια μας μιλανε τα πατερικα κειμενα. 

Αρα εχουμε αναγκη,να επιδιωκουμε την απομονωση μας για ένα μικρο χρονικο διαστημα, για να μας δοθη ο χρονος να μελετησουμε, να προσευχηθουμε,να δουμε, κατά το δυνατον, τα εσωτερικα μας τραυματα και να αναδομησουμε αν είναι δυνατον, την διασπασμενη εσωτερικη μας υπαρξη ωστε να προσεγγισουμε την ποθητη  θεραπεια,και ισως και ιαση. 

Βεβαια αυτή η υγιης μοναξια, δεν μπορει να ονομασθει ¨μοναξια¨, γιατι διακατεχεται από την¨κοινωνια με τον Θεο¨, και τους αδελφους μας

Ετσι εκεινος που ερχεται σε επαφη με τον Θεο και τους αγιους, είναι ο πλεον κοινωνικος ανθρωπος.

 

Η Εκκλησια είναι ένα Θεραπευτηριο.

Ο λογος; Διοτι κατ αρχας μας φερνει σε επαφη με τους αλλους, που επιζητουν, όπως κι εμεις την ¨κοινωνια¨ κι όχι απλως επικοινωνια, χωρις ουσιαστικο περιεχομενο.

Εννοειται πως κατι τετοιο είναι θεμα εμπειριας Ζουμε σε μια τραυματισμενη πολλαπλως κοινωνια, και βιωνουμε, περαν ολων των αλλων, και το δραμα μιας εσωτερικης μοναξιας.

Αρα μας χρειαζεται ακριβως αυτό το ειδος της υγιους ¨μοναξιας¨της κοινωνιας με το Θεο.

Δεν είναι δυσκολο, απλα χρειαζεται θεληση, κουραγιο, κι ευκαιριες.

Χαιρετε