Οποιον και να ρωτησεις , θα σου πει πως το να φέρεται κανείς με υπερβολική καλοσύνη και κατανόηση ειναι χαρισμα αδιαφιλονικητο.
Κι ομως κατι τετοιο μπορεί να σου δημιουργήσει κι όχι να λύσει προβλήματα.
Παλαιότερη έρευνα του Harvard αποδεικνύει ότι είναι σοφωτερο να είσαι ζεστός ως άνθρωπος, αλλά όχι ιδιαιτέρως ανεκτικός καλοσυνάτος, για τους εξής λόγους:
Όταν κάποιος είναι καλοσυνάτος, αυτό που λέμε ψυχούλα, όλη την ώρα, σε όλες τις περιστάσεις και αρνείται να πατήσει πόδι και να δείξει ποιος πραγματικά είναι, μοιραία βιώνει μια άκρως ενοχλητική μοναξιά.
Μ αυτή τη συμπεριφορά δύσκολα κάνεις πραγματικούς φίλους και συνεργάτες, όχι μόνο επειδή γίνεσαι βαρετός αλλά επειδή το ανθρώπινο είδος δεν εμπιστεύεται όσους έχουν μόνον ένα πρόσωπο: το αγγελικό.
Με το να είσαι μονίμως ευγενής και τίποτα άλλο, θυματοποιείσαι
Αν κάνετε τα πάντα, για να κρατάτε ολους ευχαριστημένους, απλώς σταματήστε. Αυτού του είδους η συμπεριφορά ταΐζει ένα τέρας που σας φέρνει μόνιμα στη θέση του θύματος και δεν σας αφήνει να ωριμάσετε συναισθηματικά.
Κάποτε πρέπει να λέμε και «όχι».
Και φωναχτά, αν χρειαστεί.
Κι ας γίνει και καβγάς, που λέει ο λόγος. Το να διαχειριστεί κανείς μία έντονη συνομιλία, σίγουρα είναι πιο δύσκολο από το να ενδώσει σε απαιτήσεις που τον υποτιμούν, αλλά κάπως έτσι χτίζεται και η προσωπικότητα και οι σχέσεις:
Οταν οι άλλοι γνωρίζουν τα όρια μας και δεν μας θεωρούν σίγουρα θύματα.
Η υπερβολική καλοσύνη μάς αποξενώνει από τον ίδιο μας τον εαυτό
Με το να κάνουμε συνεχώς τα χατίρια των άλλων, στο τέλος ξεχνάμε ποιοι είμαστε εμείς,
Η υπερπροσπάθεια να μην κακοκαρδίσουμε κανέναν, στο τέλος αφήνει μία πολύ πικρή γεύση σ’ εμάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου