ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ…ΑΤΑΞΙΔΕΥΤΟ..

 

Posted on 15 Οκτωβρίου, 2014 by kosmaser

Καθημερινα δεκάδες ανοϊκοι πανε στα κολαστηρια που, ευηχα ονομαζονται οικοι ευγηρίας.

Οι συχνές επισκέψεις και η κοινωνική επαφή, η άσκηση, η μουσική, ο χορός, τα αστεία, το σερβίρισμα των αγαπημένων τους φαγητών, όλα αυτά τα απλά πράγματα  έχουν συναισθηματική επίδραση στην οποια ποιότητα ζωής  και ευημερία τους.

Αν Και Ο Ασθενής , δεν θυμάται πρόσφατη επίσκεψη αγαπημένου προσώπου, τα θετικά συναισθήματα που είχε νιώσει στη διάρκεια της συνάντησης αυτής διατηρούνται στο μυαλό του για αρκετό διάστημα κάνοντας τον να νοιωθει χαρα.

Ειναι γεγονος , οσοι εχουν Αλτσχάιμερ, ξεχνούν  γρήγορα όμως  ως φαινεται μπορούν να θυμούνται για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα τα συναισθήματα που είχαν νιώσει και συνδέσει με ένα γεγονός.

Οσοι φροντίζουν ασθενείς με άνοια επηρεάζουν βαθιά – θετικά ή αρνητικά τη συναισθηματική τους κατάσταση        

Οι ασθενείς μπορεί να μη θυμούνται πρόσφατη επίσκεψη  αγαπημένου τους προσώπου ή ότι παραμελήθηκαν από το νοσηλευτικό προσωπικό  στον οίκο ευγηρίας, αλλά αυτές οι ενέργειες μπορεί να έχουν μακροπρόθεσμες συνέπειες για το πώς αισθάνονται.

Το ερωτημα ρητορικό :

Γιατί να προσπαθούμε να βρούμε τρόπους καταστολής,  παραμυθιας, παρηγοριας για ένα τετελεσμένο γεγονός, και να μην προσπαθησουμε να το προλάβουμε  

Και μην μου πειτε πώς 

Τι κάνουμε σαν πρόληψη.

Η ιατρική εμπειρία βεβαιώνει ότι 

η μονη προληψη είναι να προστατεψουμε τους νευρώνες μας απ την πανωλεθρία των αρνητικών σκέψεων του άγχους της επιβίωσης, και της επιδίωξης ανοητων στόχων.

Τί νοημα έχει να ξημεροβραδιάζομαι στις Τραπεζες για να πάρω δάνειο. Για να πάω το ταξιδι των ονείρων μου και να μην μπορω μετα να πληρωσω τις δόσεις του, 

αφού μπορώ να κάνω μια απλή βόλτα στην παραλία ,το απομεσήμερο και να γεμίσω παραστάσεις την ψυχή μου,

αντι να κάθομαι και να κλαίω τη μοιρα μου, που σε τίποτα δεν με βοηθά.

Λες στον άλλο μην καπνίζεις γιατι ο καπνός περνα τον 

αιματο εγκεφαλικο σου φραγμο 

και σκοτώνει τους νευρώνες σου, και σε κοιτα με απλανες βλέμμα αναβοντας το τσιγάρο του, που αγόρασε απ την οδο Αθηνας αφορολόγητο λαθραίο.

Λες στον Αριστο ότι στην ηλικία των 64, δεν χρειάζεται υποπτες επαφές με δυστυχεις υπάρξεις που πουλάνε την παρέα τους για λίγα χρηματα, και τρέχει στη Συγγρού, κυνηγώντας την περιπέτεια της στιγμής, που θα τον βάλει σε κινδύνους που ουτε μπορεί αλλα ουτε θελει να σκεφτεί 

Και μετα μας προκύπτει η άνοια και πασχίζουμε να βρούμε ζωντανούς νευρώνες για να χαρίσουμε λίγη συναισθηματική φόρτιση στον ταλαίπωρο ανοϊκο..

Χαίρετε